«Υπάρχουν δεκαετίες στις οποίες τίποτα δεν συμβαίνει και υπάρχουν εβδομάδες στις οποίες συμβαίνουν δεκαετίες».

Και μάλλον κάτι απ’ αυτό που είχε συνοψίσει εύστοχα ο Λένιν, ζει η νεολαία, η εργατική τάξη και ο λαός της χώρας αυτές τις ημέρες.

Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, μετά από πολλά πολλά χρόνια, κατακλύζουν τους δρόμους μικρών και μεγάλων πόλεων χωρίς διάθεση υποχώρησης, χωρίς διάθεση να ξεχάσουν τις δολοφονικές ευθύνες των μνημονίων, των ιδιωτικοποιήσεων, της καπιταλιστικής κερφοδοφορίας για το έγκλημα στα Τέμπη.

Στα κατειλλημένα σχολεία, στις σχολές, στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία, στις γειτονιές, στις διαδηλώσεις, στα οδοφράγματα, στις συζητήσεις στα καφενεία και στα πάρκα η οργή εξαπλώνεται γοργά, νικάει το φόβο, τη θλίψη και την ηττοπάθεια δέκα και πλέον χρόνων, και μετουσιώνεται σε απότομο βάθεμα της λαϊκής συνείδησης, σε ριζοσπαστικοποίηση, σε ανάγκη για οργανωτική και πολιτική αναβάθμιση της πάλης που η εργατική τάξη και η νεολαία θέλουν και μπορούν να δώσουν τις επόμενες ημέρες, τις επόμενες εβδομάδες.

ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ

ΝΑ ΑΝΑΜΕΤΡΗΘΟΥΜΕ

[modula id=”1181″]