Ανταπόκριση από την εκδήλωση για το ζήτημα των πλειστηριασμών και των εξώσεων

Χτες στον πολιτικό χώρου του Διαρκή Αγώνα στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε με μεγάλη συμμετοχή η εκδήλωση για το ζήτημα των πλειστηριασμών και των εξώσεων.

Στη κουβέντα συμμετείχαν οικογένειες που αγωνίζονται να σώσουν τα σπίτια τους καθώς και πολιτικές οργανώσεις, ομάδες και συνελεύσεις που ασχολούνται με το ζήτημα αυτό.

Πέρα απο την πολιτική εισήγηση της ομάδας τοποθετήθηκε και ένας σύντροφος δικηγόρος ο οποίος ανέπτυξε ακριβώς τη δικονομική πλευρά του ζητήματος.

Αν κάτι μας μένει απο την χτεσινή πετυχημένη εκδήλωση αυτό είναι τελικά πως η δύναμη της ταξικής αλληλεγγύης μπορεί πράγματι να διασφάλισει και να εδραιώσει τις μικρές και μεγάλες ταξικές μας νίκες. Η ελπίδα, το πάθος και το πείσμα των οικογενειών αυτών αποτελεί για όλους μας ελπίδα για τη συνέχιση του αγώνα.

Το σύνθημα «τα σπίτια του λαού τα σωζει ο λαός» δεν αποτελεί απλώς ένα κενού νοήματος σύνθημα αλλά αντικατοπτρίζει αυτό ακριβώς που αποτυπώθηκε και στη χτεσινή εκδήλωση. Ότι δηλαδή η συσπείρωση και η πάλη είναι τα εχέγγυα της εργατικής τάξης και του λαού για την ταξική και κοινωνική απελευθέρωση.

Το δικαίωμα στη στέγη ήταν και είναι αδιαπραγμάτευτο. Οι αγώνες αυτοί ήταν και είναι αναγκαίοι. Θα συνεχίσουμε να επιμένουμε για και να διεκδικούμε οτι μας ανήκει!

Στο τέλος της εκδήλωσης αποφασίστηκε η δημιουργία ενός ευρύτερου συντονιστικού επικοινωνίας με στόχο την άμεση ενημέρωση πολιτικών ομάδων, οργανώσεων και συλλογικοτήτων γύρω από το ζήτημα των εξώσεων και των πλειστηριασμών αλλά και την άμεση ανταπόκριση και κινητοποίηση των δυνάμεων αυτών για την αποτροπή τους.

Παρακάτω ακολουθεί ενα απόσπασμα απο την εισήγηση της ομάδας μας.

[Οι πλειστηριασμοί και οι εξώσεις δεν είναι παρά ένα ακόμα απότοκο της καπιταλιστικής κρίσης του 2008, την οποία καλείται για ακόμα μια φορά να επωμιστεί ο ίδιος ο λαός. Η πολιτικοοικονομική εξέλιξη της κρίσης αυτής ανέδειξε, με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο, τον αδηφάγο χαρακτήρα του καπιταλισμού ενώ ταυτόχρονα επιβεβαίωσε τον εκ φύσεως αδιέξοδο χαρακτήρα του. Παράλληλα, συμπαρέσυρε μαζί του τις όποιες αυταπάτες είχαν αναπτυχθεί για καλύτερη διαχείριση του συστήματος, κάνοντας σαφές ότι καμιά φιλολαϊκή πολιτική δεν μπορεί να εφαρμοστεί εντός του καπιταλισμού και των μηχανισμών του όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στη σημερινή περίοδο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, η καπιταλιστική βαρβαρότητα σχηματοποιείται στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται η τάξη μας, η οποία δεν εκδηλώνεται μόνο με τους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις, αλλά και με την ακρίβεια σε βασικά αγαθά (σούπερ μάρκετ, καύσιμα, ρεύμα, αέριο, συγκοινωνίες, ενοίκια), με τα συνεχόμενα “εργατικά ατυχήματα”, με τα υποστελεχωμένα νοσοκομεία, τις ελλείψεις φαρμάκων και την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση της Υγείας, με τους ταξικούς φραγμούς στην παιδεία, τους χαμηλούς μισθούς και συντάξεις.

Γι΄ αυτό και ο αγώνας ενάντια στους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις οφείλει να καταδεικνύει διαρκώς και να στρέφεται ενάντια σε όλους του βασικούς υπαίτιους, που δεν είναι άλλοι από τις κυβερνήσεις, που η μία μετά την άλλη συνέβαλαν στο να δοθούν οι λαικές κατοικίες βορά στα χέρια του κεφαλαίου, από τις τράπεζες, τα funds και τα services, που βάζουν πάνω από τις ζωές των ανθρώπων τα κέρδη τους, από το καπιταλιστικό σύστημα στο σύνολό του, η υπέρβαση της κρίσης του οποίου βαραίνει και πάλι την εργατική τάξη.]

Διαρκής αγώνας για την ταξική απελευθέρωση

[modula id=”1687″]