Μίσος στα Γαλλικά προάστια

Χτες σε προάστιο του Παρισιού δολοφονήθηκε από σφαίρα αστυνομικού ένας 17χρόνος νεαρός επειδή δε σταμάτησε σε αστυνομικό έλεγχο. Με τις μνήμες του 2005 να μην έχουν επουλωθεί αλλά και με το κύμα διαδηλώσεων και εξεγέρσεων των προηγούμενων μηνών να παραμένει ακόμα ζωντανό, τα γαλλικά προάστια φλέγονται ξανά.

Από χτες το βράδυ, ο ταξικός και κοινωνικός πόλεμος έχει μεταφερθεί στη Γαλλική πρωτεύουσα με τις ασύμμετρες συγκρούσεις στα γαλλικά προάστια να υπενθυμίζουν πως η συνεχής όξυνση των ταξικών και κοινωνικών ανισοτήτων, η εντεινόμενη έλλειψη βασικών αγαθών, η οικονομική, η στεγαστική και η επισιτιστική κρίση αλλά και συνολικότερα η ρατσιστική και βίαιη αντιμετώπιση των κατοίκων «εκτός των τειχών» ήταν, είναι και θα είναι πάντα η αιτία της σύγκρουσης των δύο άνισων κόσμων.

Δύο κόσμων, όπου όπως αποτυπώνεται και στην «Πόλη του Φωτός» και συγκεκριμένα στα ίδια τα γαλλικά προάστια, βασίζεται στην περαιτέρω περιθωριοποίηση και τον αποκλεισμό, δημιουργώντας λουμπενοπρολεταριοποιημένα γκέτο εξαθλιωμένων. Σε αυτή τη ταξική φυσιογνωμία της πόλης, σε αυτή τη συνεχόμενη αδικία δεκάδες χιλιάδες κόσμου όλων των ηλικιών εξεγείρεται.

Η κρίση των γαλλικών προαστίων είναι τελικά κρίση του ίδιου του συστήματος που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο δολοφονεί σε καθημερινή βάση τους ανθρώπους της τάξης μας. Και επειδή ακριβώς το κεφαλαιοκρατικό καπιταλιστικό σύστημα βασίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο νομοτελειακά και πάντα οι εξεγέρσεις του χτες θα πυροδοτούν τις εξεγέρσεις του αύριο. Μέσα σε αυτό το αντιφατικό και οξύμωρο ταξικό και ιμπεριαλιστικό περιβάλλον, αναγεννιούνται πλατιά και ευρέα ρεύματα του πολιτικού αγώνα. Αναγεννιούνται νέες συγκρούσεις συλλογικής αντίδρασης ενάντια στην οποιαδήποτε μορφή επικάλυψης της ταξικής και κοινωνικής αδικίας. Και τότε είναι που τα παραδοσιακά ξακουστά οδοφράγματα της Παρισινής Κομμούνας μεταφέρονται στο σύγχρονο μητροπολιτικό πεδίο.

Η μνήμη δεν είναι λήθη. Η ανάγκη θα γίνει ιστορία.

Αλληλεγγύη για άλλη μια φορά στον αγωνιζόμενο λαό της Γαλλίας.