«Ο καπιταλισμός πεθαίνει μπροστά στα μάτια μας»

Αυτή η φράση του δισεκατομμυριούχου χρηματιστή Ken Griffin, αναφορικά με το εν εξελίξει κραχ των αμερικανικών και ευρωπαϊκών τραπεζών, αποτυπώνει την πραγματικότητα μιας ηφαιστειακής παγκόσμιας οικονομίας και των μη αναστρέψιμων ακόμα μεγαλύτερων εκρήξεων που θα ακολουθήσουν.

Τα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες, ως ένα ελάχιστο πρώτο σύμπτωμα της γενικευμένης νοσηρότητας του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, αποτελούν την πλήρως προδιαγεγραμμένη εξέλιξη για τη 15ετή, από το ξέσπασμα της κρίσης του 2007, οικονομική πολιτική δήθεν αντιμετώπισης της ύφεσης και της ασθενικής ανάπτυξης διεθνώς.

Η πολιτική της λεγόμενης «ποσοτικής χαλάρωσης», ως γενικός οδηγός των κεντρικών τραπεζών μέχρι πριν λίγους μήνες, δεν έκανε τίποτε άλλο από το να παρατείνει την εκδήλωση μιας νέας και ακόμα πιο ισχυρής κρίσης, δημιουργώντας μια νέα «φούσκα» χρέους μέσω της μετατόπισης της τοξικής κερδοφορίας των funds στο «ασφαλές» καταφύγιο των κρατικών ομολόγων.

Η διάσωση του παρασιτικού χρηματοπιστωτικού τομέα μέσω φτηνού χρήματος που τοποθετούνταν στις «αγορές» και όχι στην πραγματική οικονομία και την παραγωγή, οδήγησε το παγκόσμιο χρέος στα 300 τρισ. δολάρια, ποσό που υπερβαίνει 3,5 φορές (349%) το παγκόσμιο ΑΕΠ. Ενδεικτικό της κατάστασης σήμερα είναι πως το ποσοστό αυτό είναι μεγαλύτερο κατά 26% σε σύγκριση με τα επίπεδα πριν από την κρίση του 2007, όταν το παγκόσμιο χρέος αντιστοιχούσε στο 278% του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Το τέλος της «ποσοτικής χαλάρωσης» και η απόφαση αύξησης των επιτοκίων, ως απάντηση στις πληθωριστικές πιέσεις και τον άμεσο κίνδυνο εκδήλωσης μιας νέας κρίσης χρέους, όχι απλά δεν επιλύει το πρόβλημα αλλά δημιουργεί ένα ακόμα μεγαλύτερο.

Η κατάρρευση της «φούσκας» των Big Tech και συνεπακόλουθα των τραπεζών σε ΗΠΑ και Ευρώπη ως αποτέλεσμα της αύξησης των επιτοκίων, προκλήθηκε ακριβώς λόγω της υπερέκθεσης τους στην αγορά ομολόγων, η υποτίμηση των οποίων δημιούργησε πρόβλημα άμεσης ρευστότητας και απόσυρσης καταθέσεων.

Το μέγεθος του κεφαλαίου που πρέπει να «εκκαθαριστεί» ως τοξικό μπροστά στο επερχόμενο σκάσιμο μιας πυρηνικής βόμβας χρέους γίνεται αντιληπτό από το γεγονός πως αυτή τη στιγμή το ενεργητικό των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων αγγίζει τα 420 τρισ. δολάρια , ποσό 4 φορές πάνω από το παγκόσμιο ΑΕΠ, ενώ οι πέντε μεγάλες τράπεζες των ΗΠΑ κατέχουν «παράγωγα» αξίας 188 τρισ. δολαρίων, ποσό σχεδόν διπλάσιο από το παγκόσμιο ΑΕΠ .

Η διαχείριση της κρίσης από το 2007 και έπειτα, όχι μόνο δεν εξισορρόπησε τους τριγμούς αλλά έβαλε τα θεμέλια για την εκδήλωση μιας ακόμα μεγαλύτερης, συσσωρεύοντας όλες τις τοξικές αντιφάσεις στο βωμό της πρόσκαιρης και σαθρής κερδοφορίας των τραπεζών.

Οι πρόσφατες εξελίξεις με την κατάρρευση των τραπεζών, αναδεικνύουν πως η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται μπροστά στο απόλυτο αδιέξοδο διαχείρισης της κρίσης , αφού από τη μία η ενίσχυση των τραπεζών μέσω τυπώματος φθηνού χρήματος ολοένα και διογκώνει τα χρέη και τον πληθωρισμό, και από την άλλη η σφιχτή νομισματική πολιτική που καταστρέφει «τοξικό» κεφάλαιο οδηγεί σε χρηματοπιστωτικό κραχ και περαιτέρω ύφεση της οικονομίας.