Λίγα λόγια για τη Χιροσίμα, 6 Αυγούστου 1945
Στις 6 του Αυγούστου 1945 ο βορειοαμερικάνικος ιμπεριαλισμός εξαφανίζει την ιαπωνική πόλη Χιροσίμα, χρησιμοποιώντας την πρώτη ατομική βόμβα στην ιστορία. Οι νεκροί υπολογίζονται ανάμεσα σε 90.000 και 170.000, μοιρασμένοι σε όσους πέθαναν ακαριαία και σε όσους υπέκυψαν στα εγκαύματα και στην έκθεσή τους στη ραδιενέργεια. Στις 9 του ίδιου μήνα θα επαναλάβουν το έγκλημα, αυτή τη φορά στο Ναγκασάκι.
Πρόκειται για δυο εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που δεν τα υπαγόρευε καμιά πολεμική ανάγκη.
Παραθέτουμε απόσπασμα του ποιήματος του Γιάννη Ρίτσου “ο Δωδεκάλογος της Γ’ Μαραθώνιας πορείας” που δημοσιεύθηκε 20 χρόνια μετά:
“Πιστεύω στον άνθρωπο.
Όλους μας μια κοινή μοίρα μάς ενώνει:
η πάλη κατά του πολέμου, κατά της δυστυχίας και του θανάτου,
η πάλη κατά της φτώχιας και του φόβου,
η πάλη κι η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Βαδίζω ενάντια σ’ όλες τις προκαταλήψεις που χωρίζουν τους ανθρώπους,
βαδίζω για την Ειρήνη,
κι αισθάνομαι στο πρόσωπό μου την ανάσα της Ανθρωπότητας.
Μισώ το φασισμό και τον πόλεμο.
Είκοσι χρόνια κλείσανε απ’ τη συντριβή του αιματοστάλαχτου χιτλερισμού.
Δεν ξεχνώ την καπνιά των κρεματόριων.
Δεν ξεχνώ την παιδούλα Άννα Φρανκ,
τον Φούτσικ, τον Γκαμπριέλ Περί, τη Ζώγια,
τον Ναπολέοντα Σουκατζίδη, την Ηλέκτρα, τον Περρίκο.
Δεν ξεχνώ τα 50 εκατομμύρια νεκρούς,
το απόκρημνο σκοτάδι του τρόμου και τους ποταμούς των δακρύων,
Βαδίζω μ’ όλους που μισούν το φασισμό και τον πόλεμο.
Βαδίζω μ’ αυτούς πού αγαπούν την Ειρήνη.
Για να παίξουν αμέριμνα τα παιδιά στις αυλές.
Για να χαμογελούν οι μανάδες στα παράθυρα.
Για ν’ ανοίγουν σαν άσπρα λουλούδια τα βιβλία.
Για να λάμπει σαν ήλιος το ψωμί επάνω σ’ όλα τα τραπέζια.
Για να παραδίδει ευγενικά η μια γενιά στην άλλη,
όχι το δαυλό του τελειωτικού εμπρησμού,
αλλά τη δάδα της Δημιουργίας.
Δεν ξεχνώ το τρομερό νέφος που σαβάνωσε
τη Χιροσίμα.
Δεν ξεχνώ τούς 200.000 νεκρούς της Χιροσίμα.
Πέρασαν είκοσι χρόνια από τότε.
Δεν ξεχνώ.
Δεν ξεχνώ την τερατώδη απειλή
κατά της Ανθρωπότητας και του Πολιτισμού.
Δεν ξεχνώ τα λόγια του Αϊνστάιν:
«Σταματήστε τον πυρηνικό ανταγωνισμό, πριν οι άνθρωποι
ξαναγυρίσουν στα σπήλαια και στα τόξα».
Παλεύω για την κατάργηση των πυρηνικών όπλων,
των πυραύλων,
των μέσων μαζικής καταστροφής.
Παλεύω για την κατάργηση των στρατιωτικών βάσεων.
Παλεύω για μια συμφωνία ανάμεσα στους λαούς.
Για να μην υπάρξουν ποτέ πια Χιροσίμες”.
Ολόκληρο το ποίημα εδώ: https://www.katiousa.gr/logotechnia/poiisi/giannis-ritsos-pote-pia-chirosimes/
Κάποιες από τις φωτογραφίες βρέθηκαν εδώ: https://www.buzzfeednews.com/article/gabrielsanchez/the-devastating-and-apocalyptic-aftermath-of-a-nuclear
