Όλοι και όλες στο πλευρό των εργαζομένων, στο πλευρό των απολυμένων και των απεργών στη Μαλαματίνα
Οι εργαζόμενοι στη Μαλαματίνα, έδωσαν για 10 μήνες έναν σκληρό απεργιακό αγώνα ενάντια στην νέα εργοδοσία. Μες σε αυτούς τους 10 μήνες αντιπαρατεθηκαν δυναμικά με την εργοδοσία και τους απεργοσπαστικους της μηχανισμούς, με κάθε λογής αστυνομική δύναμη που αποτέλεσε απροκάλυπτα το μακρύ χέρι των αφεντικών, αλλά και με την -συνταγμενη με τα πλάνα της εργοδοσίας- στρατηγική εξάντλησης των απεργων που ακολουθήθηκε από τους δικαστικούς μηχανισμούς με τις διαρκείς αναβολές.
Στα πλαίσια σχεδίου “εξυγίανσης” της Οινοποιίας, κουρεύτηκε κατά μέσο όρο το 70% των χρεών της εταιρείας προς το δημόσιο και τους πιστωτές, και σχεδόν τζάμπα αναλαμβάνει το νέο επενδυτικό σχήμα, ο όμιλος MantisGroup.
Οι εργαζόμενοι που είχαν ήδη δει, από τους προηγούμενους ιδιοκτήτες, μείωση των μισθών τους κατά 20% αντιλαμβάνονται πως το σχέδιο εξυγίανσης το οποίο προβλέπει διασφάλιση των θέσεων εργασίας, πρακτικά μεταφράζεται στο ότι οι ίδιοι αφήνονται βορά στις ορέξεις των νέων ιδιοκτητών. Τους προηγούμενους μήνες η εταιρεία αρνείται κάθε συζήτηση για υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας, καταργεί το τμήμα των οδηγών και προχωρά σε απολύσεις 15 εργαζομένων. Ως απάντηση, οι ίδιοι προχωρούν σε 24ωρες αρχικά, και με μεγαλύτερη διάρκεια αργότερα, κυλιόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις, με συγκεντρώσεις έξω από το εργοστάσιο, για την ανάκληση των απολύσεων και την υπογραφή νέας επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ενώ η εργοδοσία προχωράει σε πρόσληψη απεργοσπαστών.
Την ίδια ώρα που ο αγώνας τους αγκαλιάζεται άμεσα από τους εργαζόμενους και τον λαό της Θεσσαλονίκης αλλά και όλης της χώρας, η κυβέρνηση αμολάει τους πραιτοριανούς της για να υπενθυμίσει πως όσα δεν καταφέρνει η εργοδοσία, τα καταφέρνουν τα γκλομπς. Η συνέχεια γνωστή: Ξύλο, χημικά, συλλήψεις, τραυματισμοί σε τουλάχιστον 3 περιπτώσεις έτσι ώστε να μπορέσουν οι απεργοσπάστες να μπουν για δουλειά. Από τότε η ΕΛΑΣ επιτελεί χρέη ιδιωτικού μπράβου της εταιρείας, έχοντας μόνιμη παρουσία ΟΠΚΕ, ΜΑΤ και ασφαλιτών πέριξ του εργοστασίου.
Οι κινητοποιήσεις όμως συνεχίζονται τόσο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης όσο και έξω από τις πύλες του εργοστασίου με αλλεπάλληλες επιθέσεις των μπάτσων/ μπράβων της εταιρείας σε μέλη του Σωματείου, απεργούς και απολυμένους καθώς και σε αλληλέγγυο κόσμο από σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους, συλλογικότητες και οργανώσεις της πόλης. Επιπλέον η εταιρεία προχωράει στις απολύσεις του Γιάννη Φραγγίδη, προέδρου του επιχειρησιακού Σωματείου και της ΠΟΕΕΠ και του Άρη Μερκενίδη, προέδρου του Σωματείου Οδηγών – Πωλητών Β. Ελλάδας και μέλους του Γενικού Συμβουλίου του ΕΚΘ στέλνοντας έτσι ένα μήνυμα εκ μέρους του συνόλου των κεφαλαιοκρατών πως “ό,τι αντιστέκεται, θα χτυπιέται”, στήνει απεργοσπαστικό μηχανισμό και προσπαθεί να δημιουργήσει νέο εργοδοτικό σωματείο και μηνύει κατ’ επανάληψη τους απεργούς.
Αντέχοντας για περισσότερους από 9 μήνες και παίρνοντας τη σκυτάλη από τους εμβληματικούς αγώνες σε e-Food, Cosco, Λάρκο, ΒΦΛ & Πετρέλαια Καβάλας αλλά και από δεκάδες ακόμα ταξικές μάχες σε διαφορετικούς κλάδους και χώρους εργασίας, η απεργία στη Μαλαματίνα κράτησε την φωτιά της ταξικής πάλης αναμμένη μέσα στην πυριτιδαποθήκη της ακρίβειας, της φτηνής εργασίας, της ανεργίας, των περικοπών σε Υγεία και Παιδεία, της αστυνομοκρατίας, της λεηλασίας του περιβάλλοντος, της πολεμικής προετοιμασίας.
Η μάχη αυτή , μικρή σε πραγματικά μεγέθη, αλλά μεγάλη σε πυκνότητα, απεικονίζει τις συνθήκες μες στις οποίες διεξάγεται σήμερα η ταξική πάλη. Ο αγώνας αυτός ξεπέρασε, εκ των πραγμάτων, τα στενά όρια της επιβίωσης και του δίκιου των ίδιων των απεργών και συμπύκνωσε την όξυνση της σύγκρουσης μεταξύ ενός όλο και πιο άγριου και νομικά/ αστυνομικά εξοπλισμένου καπιταλισμού και μίας όλο και πιο υποτιμημένης εργατικής τάξης που όμως αναγκάζεται να παλέψει, να απεργήσει, να συγκρουστεί και μάλιστα με διάρκεια αφού στην ουσία κρίνεται η επιβίωσή της.
Η κατάσταση στην Μαλαματίνα είναι μια εφαρμογή λέξη προς λέξη, γράμμα προς γράμμα του νόμου Χατζηδάκη, ενός νόμου που θέλει να πιστεύει πως θα βάλει μια ταφόπλακα στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα, αφού πρώτα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε τον λάκκο του με το ηλεκτρονικό φακέλωμα και μία σειρά αντεργατικών μεταρρυθμίσεων που είχε περάσει.
Με τα ψώνια μέρα με την μέρα να ακριβαίνουν στο μάρκετ και τους λογαριασμούς και τα νοίκια να ανεβαίνουν, οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί επιστάτες τους δεν είναι χαζοί. Ξέρουν πως τα κουκιά δεν βγαίνουν για την πλειονότητα της κοινωνίας.
Η άμεση, πλήρης και άνευ όρων, εφαρμογή του ν/σ Χατζηδάκη, εξασφαλίζει τα κέρδη του κεφαλαίου την ίδια στιγμή που κάμπτει όποια οργανωμένη αντίδραση στην απαξίωση των ζωών μας. Η υλικοτεχνική και οργανική αναβάθμιση της ΕΛΑΣ που λαμβάνει χώρα τον τελευταίο καιρό, και οι επιδείξεις ισχύος της, δεν είναι διόλου τυχαία γεγονότα και αποτελούν πρόβες για τους αγώνες και τις εξεγέρσεις που θα ζήσει ένας καπιταλισμός που νοσεί και που βρίσκει γιατρειά μόνο με την όλο και μεγαλύτερη φτωχοποίηση και υποδούλωσή μας.
Είναι μέσα σε αυτές τις συνθήκες όπου χιλιάδες εργαζόμενοι δίνουν μάχες χαρακωμάτων, όλο και πιο πυκνών τον τελευταίο χρόνο και δίνουν κουράγιο στο σύνολο του κόσμου της εργασίας που υπομένει αλλά και που καρτερά.
Κόντρα στο αφήγημα νεοφιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων, η εργατική τάξη είναι εδώ. Με αντιφάσεις, με προβλήματα, με αυταπάτες, αλλά είναι εδώ.
Αυτή είναι που παράγει τον πλούτο, αυτή είναι που κινεί τον κόσμο, αυτή είναι που καλείται να δουλέψει όλο και πιο φτηνά, όλο και πιο εντατικοποιημένα.
Αυτή είναι που αντιλαμβάνεται τη δύναμή της μόνο μέσα από τον ίδιο τον αγώνα της, αυτή είναι που βιώνει στο πετσί της τον άδικο και εκμεταλλευτικό χαρακτήρα του συστήματος, αυτή είναι που συζητά, που οργανώνεται, που παλεύει ενάντια στην αστική εξουσία, που συνειδητοποιεί κατά τη διάρκεια της ίδιας της πάλης της τα αποτελέσματα που φέρνει για τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων η ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, στα οποία άλλοι αφήνουν τον ιδρώτα και το αίμα τους και από τα οποία άλλοι γεμίζουν τις τσέπες τους.
Μέσα και απέναντι σε έναν βαρύ χειμώνα για τον λαό, ο αγώνας στη Μαλαματινα απέδειξε για 10 ολόκληρους μήνες πως η ταξική οργάνωση μπορεί να κρατήσει ασβέστη τη φλόγα της αντίστασης και να γεμίσει με αποφασιστικοτητα την εργατική τάξη για να δώσει ακόμη πιο ισχυρές μάχες.
Και έχουμε χρέος τη φλόγα αυτή να τη μεταφέρουμε σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη, σε κάθε χώρο δουλειάς και σε κάθε πανεπιστήμιο.
Την Δευτέρα 12 Ιουνίου στις 08.00 κρίνεται ταυτόχρονα στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης η “νομιμότητα” των απολύσεων των 2 συνδικαλιστών αλλά και οι προσλήψεις που έγιναν εν μέσω απεργίας για να συστήσουν τον απεργοσπαστικό μηχανισμό.
Να είμαστε όλοι και όλες στο πλευρό των εργαζομένων, στο πλευρό των απολυμένων και των απεργών.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ
ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
Επικοινωνία: diarkis-agonas@riseup.net
Θεσσαλονίκη: Γκαρμπολά 12. Email: da-thess@riseup.net
[modula id=”2402″]