152 χρόνια μετά την πρώτη προλεταριακή έφοδο στον ουρανό..
“Τα ξημερώματα της 18ης του Μάρτη 1871, το Παρίσι ξύπνησε με τη βροντερή ιαχή: Ζήτω η Κομμούνα!”.
152 χρόνια μετά την πρώτη προλεταριακή έφοδο στον ουρανό, ένα φάντασμα επιμένει να πλανιέται ακόμα πάνω από τις μητροπόλεις της Ευρώπης και του κόσμου υψώνοντας νέα οδοφράγματα στους δρόμους τους και ψιθυρίζοντας στα αυτιά των “ταπεινών της γης” το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον τους:
“Οι προλεταριακές επαναστάσεις ασκούν σταθερά την αυτοκριτική τους, διακόπτουν συνεχώς την πορεία τους, επανέρχονται στο φαινομενικά ολοκληρωμένο, για να ξεκινήσουν και πάλι, χλευάζουν με ανελέητη ενδελέχεια τις ανεπάρκειές τους, τις αδυναμίες τους και τις μικρότητες των πρώτων εγχειρημάτων τους, δίνουν την εντύπωση ότι σωριάζουν στο έδαφος τον αντίπαλό τους, μόνον όμως για να αντλήσει δύναμη από τη γη και να σηκωθεί και πάλι, πιο γιγάντιος μπροστά τους.
Οπισθοχωρούν πάλι και πάλι μπροστά στο απροσδιόριστο μεγαλείο των σκοπών τους, μέχρις ότου δημιουργηθεί μια κατάσταση που καθιστά αδύνατη κάθε επιστροφή, οπότε οι συνθήκες μιλούν από μόνες τους:
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!
Εδώ το τριαντάφυλλο, εδώ χόρεψε!”.
[modula id=”1516″]