7 Μαΐου του 1954 | Οι Βιετναμέζοι αντάρτες κομμουνιστές κατατροπώνουν τις δυνάμεις του γαλλικού ιμπεριαλισμού

Η μάχη του Ντιέν Μπιέν Φου, που διεξήχθη από τις 13 Μαρτίου έως τις 7 Μαΐου του 1954, ήταν μια ηρωική νίκη των Βιετναμέζων κομμουνιστών ανταρτών απέναντι στους Γάλλους ιμπεριαλιστές. Το 1941 η κατοχική γαλλική κυβέρνηση του Βισύ, μετατρέπει το Βιετνάμ σε προτεκτοράτο της ολοκληρωτικής Ιαπωνίας. Ο ηρωικός λαός του Βιετνάμ, το 1945, διώχνει τα στρατεύματα των Ιαπώνων και οι Γάλλοι ιμπεριαλιστές επιχειρούν να ανακτήσουν τον έλεγχο στην Ινδοκίνα. Στέλνουν τα στρατεύματα τους στην περιοχή για να διασφαλίσουν την αποικιακή τους κυριαρχία, αλλά βρίσκονται αντιμέτωποι με τον αντάρτικο στρατό των Βιετμίνχ, υπό την ηγεσία του Χο Τσι Μινχ.

Οι Βιετμίνχ θα κηρύξουν τον πόλεμο εναντίον των Γάλλων ιμπεριαλιστών το 1946. Ο πόλεμος αυτός έμεινε γνωστός ως Πρώτος Πόλεμος της Ινδοκίνας, χρησιμοποιώντας αρχικά τακτικές ανταρτοπόλεμου και στη συνέχεια πιο συμβατικές μεθόδους πολέμου, με τη στήριξη της ΕΣΣΔ και των Λαικών Δημοκρατιών. Οι Γάλλοι ιμπεριαλιστές απέστειλαν περισσότερους από 15.000 στρατιώτες, αλλά αυτή η στρατιωτική δύναμη δεν επαρκούσε για να έχουν πλήρη εδαφικό έλεγχο. Οι Βιετμίνχ διέθεταν 50.000 αντάρτες υπό την καθοδήγηση του κομουνιστή στρατηγού Βο Νγκουγιέν Ζαπ.

Τον Νοέμβριο του 1953, χιλιάδες Γάλλοι αλεξιπτωτιστές έπεσαν στην κοιλάδα του Ντιέν Μπιέν Φου στην ορεινή βορειοδυτική περιοχή του Βιετνάμ κοντά στα σύνορα με το Λάος. Κατέλαβαν έναν μικρό αεροδιάδρομο και άρχισαν να δημιουργούν ένα στρατιωτικό οχυρό σε μια περίμετρο 40 μιλίων γύρω από τον αεροδιάδρομο.Οι Γάλλοι ιμπεριαλιστές υποτίμησαν τις στρατιωτικές δυνατότητες του ένοπλου Βιετναμέζικου λαού και βασίστηκαν στο αεροδρόμιο για τον ανεφοδιασμό τους, υποθέτοντας λαθεμένα ότι οι Βιετμίνχ δεν θα διέθεταν αντιαεροπορικά όπλα.

Ο στρατός των Βιετμίνχ δεν έκανε τίποτα για να σταματήσει την αρχική εισβολή. Για τέσσερις μήνες, προετοίμαζαν την αντίσταση τους. Εξαπλώθηκαν στους λόφους μέχρι που ο στρατός κυριολεκτικά περικύκλωσε την κοιλάδα Ντιέν Μπιέν Φου. Έσκαψαν θέσεις για το πυροβολικό και ανεβοκατέβασαν τεράστια πυροβόλα στις απότομες πλαγιές και στις πυκνές ζούγκλες. Στις 13 Μαρτίου του 1954, το πυροβολικό των Βιετμινχ άρχισε να χτυπά μία από τις γαλλικές περιμετρικές φρουρές και ο στρατός πολιόρκησε ολόκληρο το γαλλικό φυλάκιο. Την επόμενη ημέρα, ο ένοπλος Βιετναμέζικος λαός αχρήστευσε τον αεροδιάδρομο και τα στρατεύματά του επιτέθηκαν και κατέλαβαν μια άλλη περιμετρική φρουρά.

Για τους επόμενους δύο μήνες, οι δυνάμεις των Βιετμίνχ υιοθέτησαν τον πόλεμο χαρακωμάτων του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, σκάβοντας όλο και πιο κοντά στις γαλλικές γραμμές, ενώ στόχευαν στην απομόνωση των εναπομεινάντων γαλλικών στρατευμάτων. Η αεροπορία των Γάλλων ιμπεριαλιστών, χωρίς λειτουργικό αεροδιάδρομο, ήταν αναγκασμένη να ρίχνει τις προμήθειες της με αλεξίπτωτο ενώ ταυτόχρονα βρισκόταν στο στόχαστρο των πυρών των Βιετμίνχ. Έχασαν 62 πολεμικά αεροσκάφη κατά τη διάρκεια της μάχης, ενώ άλλα 167 υπέστησαν ζημιές. Στις 30 Μαρτίου του 1954, τα στρατεύματα των Βιετμίνχ επιτέθηκαν σε δύο ακόμη φρουρές. Οι συγκρούσεις μαίνονταν για καιρό, μέχρι τις 22 Απριλίου, όπου οι δυνάμεις του Βο Νγκουγιέν Ζαπ, είχαν καταλάβει το 90% του αεροδιαδρόμου, αναγκάζοντας σε τερματισμό των εναέριων ρίψεων και αφήνοντας τον στρατό των Γάλλων ιμπεριαλιστών σε άσχημη κατάσταση.

Το τέλος ήρθε στις 7 Μαΐου, καθώς τα στρατεύματα των Γάλλων ιμπεριαλιστών κατέρρευσαν και ένας Βιετναμέζος μαχητής στάθηκε στην κορυφή του κατακτημένου γαλλικού αρχηγείου ανεμίζοντας νικηφόρα την κόκκινη σημαία με το κίτρινο αστέρι των Βιετμίνχ. Στις 8 Μαΐου, ξεκίνησε η συνδιάσκεψη της Γενεύης, όπου οι Γάλλοι υπέγραψαν το τέλος της παρουσίας τους στην Ινδοκίνα. Το Βιετνάμ χωρίστηκε προσωρινά σε Βόρειο και Νότιο, με το τελευταίο να βρίσκεται υπό τη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ. Λίγο καιρό αργότερα οι Βιετναμέζοι αντάρτες θα κήρυτταν τον πόλεμο και στις ΗΠΑ, με τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές να αποσύρουν τα πολεμικά τους στρατεύματα το 1973, έπειτα από τον ηρωικό ανταρτοπόλεμο του Βιετναμέζικου λαού.