Ο φασισμός πρώτα έρχεται για τους άλλους, ύστερα για σένα

Αντιγράφουμε από ‘Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού Τρικάλων’:

«Περίπου 80 πλημμυροπαθείς του Δήμου Φαρκαδόνας, παρά τις αντιδράσεις τους, μεταφέρθηκαν στην κλειστή προσφυγική δομή του Κουτσόχερου, όπου μέχρι πρόσφατα διέμεναν πρόσφυγες, (οι οποίοι διώχθηκαν κακήν κακώς για να στεγαστούν οι πλημμυροπαθείς).

Κλειστή δομή σημαίνει ότι, όπως οι πρόσφυγες έτσι και οι πλημμυροπαθείς, αντιμετωπίζουν τις ίδιες απαράδεκτες συνθήκες οι οποίες προσομοιάζουν περισσότερο με εγκλεισμό παρά με…”φιλοξενία”.

Δηλαδή, στις αναντίστοιχες εγκαταστάσεις ενός άτυπου στρατοπέδου συγκέντρωσης, οι «φιλοξενούμενοι» για να βγουν ή να μπουν στη δομή πρέπει να δίνουν τα στοιχεία τους στους φύλακες στην πύλη, ενώ απαγορεύεται η είσοδος σε φίλους, συγγενείς, αλληλέγγυους και ΜΜΕ, παρά μόνο αν έχουν άδεια από το… Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής! (…)».

Το μεγάλο προσφυγικό ρεύμα του 2015 μαζί με το μεγαλειώδες κίνημα αλληλεγγύης που πυροδότησε, παράλληλα φανέρωσε τα πιο ειδεχθή χαρακτηριστικά μικροαστικών στρωμάτων της κοινωνίας που σαν σύγχρονοι μαυραγορίτες προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο την κατάσταση ανάγκης στην οποία βρίσκονταν οι ξεριζωμένοι.

Μπουκάλια νερό που κόστιζαν χρυσάφι, “ξεγύμνωμα” από προσωπικά αντικείμενα αξίας, υπέρογκες χρεώσεις για τη μεταφορά τους, για την τουαλέτα ή ακόμα και για λίγα λεπτά φόρτισης των κινητών τους, είναι ελάχιστα από τα παραδείγματα. Η συνέχεια γνωστή, με τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές που εφαρμόστηκαν μέσα στα χρόνια από τις ντόπιες κυβερνήσεις- σύμφωνα πάντα με τις επιταγές της Ε.Ε., να συνηγορούν στην ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση των ζωών τους, με τις δυνάμεις ασφαλείας να προχωρούν σε σκοπούμενους πνιγμούς, παράνομες επαναπροωθήσεις, ξυλοδαρμούς και στοίβαξή τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Αν ανταπεξέρχονταν απέναντι σε αυτές τις συνθήκες, έπρεπε να αντιμετωπίσουν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, τη χρησιμοποίηση τους ως φθηνό εργατικό δυναμικό με μηδενικά δικαιώματα τα οποία σε, (αμέτρητες γνωστές και άγνωστες), περιπτώσεις που τα διεκδικούσαν, κατέληγαν ξυλοδαρμένοι από τα αφεντικά τους, τα οποία (αφού τους εκμεταλλεύονταν), στη συνέχεια καλούσαν την αστυνομία να τους απελάσει.

Στις πρόσφατες εικόνες με τις πλημμύρες στην περιοχή της Θεσσαλίας παρατηρήθηκαν παρόμοια, αντιφατικά αντανακλαστικά. Από τη μια η μεγαλειώδης, έμπρακτη αλληλεγγύη και από την άλλη η προσπάθεια ακραίας εκμετάλλευσης του πόνου και της ανάγκης των πληγέντων από ντόπιους μαυραγορίτες που αντιλήφθηκαν την έλλειψη πόσιμου νερού στην περιοχή ως ευκαιρία για να βγάλουν ακόμα περισσότερα κέρδη. Κίνηση την οποία η κυβέρνηση επί της ουσίας ενθάρρυνε θέτοντας, καθυστερημένα, μόνο ένα πλαφόν στην τιμή του νερού (υψηλότερη από την κανονική τιμή μάλιστα).

Αντί της πολιτικής επιλογής της εξασφάλισης δωρεάν πρόσβασης σε πόσιμο νερό σε όλους τους πληγέντες, επελέγη το πλαφόν στην τιμή του ώστε να περιοριστούν, (μπροστά στην κοινωνική κατακραυγή), τα επιχειρηματικά κέρδη των “ανθρώπων” που εκμεταλλεύονταν τον πόνο και την κατάστασή τους.

Αντί της πολιτικής επιλογής της μέριμνας για άμεση στέγαση όσων έχασαν ,προσωρινά ή μόνιμα, τα σπίτια τους, μέσω της επίταξης δημόσιων κτηρίων και ξενοδοχείων τηςευρύτερης περιοχής παράλληλα με τη μέριμνα για την αποκατάσταση των σπιτιών τους, επιλέχθηκαν τα κλειστά camps, σπρώχνοντας σε ακόμα πιο άθλιες συνθήκες διαβίωσης τους εκδιωχθέντες από αυτά πρόσφυγες.

Αντί για άμεσες διαδικασίες αποκατάστασης των καλλιεργήσιμών εκτάσεων και κτηνοτροφικών μονάδων, οι εκατοντάδες των ανέργων αφήνονται βορά για τους
«καλοθελητές» που ψάχνουν φθηνό εργατικό δυναμικό. Χαρακτηριστικό είναι το κάλεσμα του δήμου Πύλου-Νέστωρος Μεσσηνίας στους πλημμυροπαθείς να δουλέψουν στα χωράφια της περιοχής, αναπληρώνοντας τα κενά που έχει δημιουργήσει η χρόνια πρακτική υπερεκμετάλλευσης ντόπιων-μεταναστών εργατών γης από τους σύγχρονους τσιφλικάδες της πρωτογενούς παραγωγής.

Σε περιόδους κρίσης/ύφεσης οι ταξικές ανισότητες βαθαίνουν με την βίαιη φτωχοποίηση της κοινωνίας να δημιουργεί εκείνα τα ρίγματα που δίνουν την ευκαιρία στο Κεφάλαιο και το πολιτικό σύστημα να επενδύσουν στη συντηρητικοποίηση, τον αυταρχισμό, την ανθρωποφαγία και τον φασισμό ως όχημα για την εκπλήρωση των επιδιώξεων τους, την παγίωση της εξουσίας τους και την ανακατεύθυνση της κοινωνικής οργής από τους πραγματικά υπαίτιους.

Με την πλήρη υιοθέτηση της ακροδεξιάς ατζέντας από την κυβέρνηση της Ν.Δ., την κανονικοποίηση του ακροδεξιού λόγου στη δημόσια σφαίρα, τον βήμα το βήμα εκφασισμό της κοινωνίας ιδωμένο μέσα από μικρότερα ή μεγαλύτερα περιστατικά της καθημερινότητας. Με την θεσμοθετημένη υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης, το σάρωμα των εργατικών μας κεκτημένων και τελικά την υποτίμηση των ίδιων των ζωών μας προς όφελος της κερδοφορίας των καπιταλιστών. Και επειδή δε μπορούμε να αντιληφθούμε τον φασισμό παρά ως έναν ωμό καπιταλισμό, απογυμνωμένο από τα φτιασίδια του, θα πρέπει να κατανοήσουμε πως η μοίρα των ταξικών μας αδερφών, των μεταναστών και μεταναστριών, με τη μοίρα μας, τη μοίρα της ντόπιας εργατικής τάξης, είναι κοινή. Βορά στις άπληστες ορέξεις των καπιταλιστών και των κανίβαλων που αναθρέφουν στην κοινωνία.

Πέρα από επίπλαστους διαχωρισμούς (φύλο, φυλή, σεξουαλικό προσανατολισμό, θρησκεία) να ενδυναμώσουμε την ταξική συνείδηση, να οργανωθούμε ως τάξη και ως τέτοια να περάσουμε στην αντεπίθεση.

Γιατί ο καπιταλισμός δεν αποστρέφεται ταυτότητες εν γένει, αλλά τους φτωχούς/ες, τους απόκληρους/ες, τους εξαθλιωμένους/ες, την τάξη μας.

Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ
ΜΟΝΟ Ο ΛΑΟΣ ΣΩΖΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ

Πηγές:
https://www.efsyn.gr/ellada/koinonia/405648_fylakismenoi-oi-astegoi-plimmyropatheis- sto-koytsohero?s=09
https://www.efsyn.gr/ellada/koinonia/404179_o-dimos-pyloy-nestoros-kalei-plimmyropatheis-tis-thessalias-na-doylepsoyn-os
https://thepressproject.gr/ekthesi-kolafos-tis-eeda-kata-tou-antergatikou-nomoschediou- plittei-ta-dikaiomata-tin-asfaleia-kai-tin-ygeia-ton-ergazomenon/?s=09