Υπουργείο Εργασιακού Μεσαίωνα: Εργατικά ατυχήματα, εργασία στα μέτρα και τις ανάγκες του κεφαλαίου, μειώσεις ασφαλιστικών εισφορών και στο βάθος… διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων
Ο Υπουργός Εργασίας, Άδωνις Γεωργιαδης, στην παρουσίαση του νέου αντεργατικού νόμου που ψηφίστηκε τον Σεπτέμβρη υποστήριξε ότι οι αλλαγές που αυτός προβλέπει θα κάνουν τους εργαζόμενους πιο ανταγωνιστικούς στην αγορά εργασίας, ότι δεν καταργείται το 8ωρο και ότι προσπαθεί να προστατεύσει τον ίδιο τον εργαζόμενο.
Η αλήθεια όμως είναι αμείλικτη.
Ο νέος νόμος εφαρμόζεται μέσα σε μία πολύ συγκεκριμένη πραγματικότητα: Μέχρι στιγμής από την αρχή του έτους μετράμε 138 νεκρούς εργάτες και εργάτριες περισσότερους από 230 σοβαρούς τραυματισμούς, ενώ για το 2022 είχαμε μετρήσει 104 νεκρούς και 142 με σοβαρά τραύματα και αναπηρίες (στοιχεία που αφορούν όσα “εργατικά ατυχήματα” έχουν καταγραφεί και δηλωθεί), με εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους να εργάζονται σε συνθήκες ελαστικών ωραρίων, ατέλειωτων υπερωριών και εκ περιτροπής ή μερικής απασχόλησης.
Υπό το συγκεκριμένο πλαίσιο, το οποίο ευνοεί την εξαντλητική υπερωριακή απασχόληση με τους εργαζομένους να μπορούν πλέον να αλλάζουν “τυπικά” εργοδότη ανάμεσα στις εταιρείες του κάθε αφεντικού, έχουν ήδη σημειωθεί τα πρώτα εργατικά ατυχήματα, που έχουν σαν ρίζα τις συγκεκριμένες διατάξεις.
Σε νέες δηλώσεις του Υπουργού Εργασιας αναφέρθηκε θα υπάρξει νέα μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 1% στην αρχή του επόμενου έτους, αλλά, ως γνωστός κωλοτούμπας, σε λίγες ώρες μάζεψε τη συγκεκριμένη δήλωση καταλήγοντας ότι η μείωση θα πραγματοποιηθεί έως το 2027.
Υπενθυμίζουμε πως, όπως και ίδιος παραδέχτηκε, η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών τα τελευταία χρόνια είναι της τάξης του 4% και πως η συρρίκνωση/ κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών αποτελεί στρατηγική επιλογή του ντόπιου και του ξένου κεφαλαίου, που τα τελευταία χρόνια εξυπηρετείται άμεσα μέσω των συνεχών μειώσεων των εισφορών όσο και μέσω των προγραμμάτων “ανακυκλούμενης ανεργίας” του ΟΑΕΔ (όπως το πρόγραμμα ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ που επιδοτούσε το σύνολο των ασφαλιστικών εισφορών αλλά και μέρος του μισθού), μία επιλογή που κάνει ακόμα πιο φτηνή την εργασία μας, οδηγεί με ταχείς ρυθμούς στη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων και στην ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης.
Αυτή είναι η οικονομική ανάπτυξη που ευαγγελίζονται οι πολιτικοί εκπρόσωποι καθώς και τα ΜΜΕ της αστικής τάξης και της ΕΕ στη χώρα και είναι όλο και πιο σαφώς και ευρέως αντιληπτή ως ανάπτυξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, ως ανάπτυξη που βασίζεται πάνω στην πλάτη των εργαζομένων και του λαού, ως η συρρίκνωση των μισθών και των εισοδημάτων μας την ίδια ώρα που η ακρίβεια καλπάζει, με τη διαφορά να πηγαίνει στην τσέπη των μεγάλων εταιρειών.
Και είναι μόνο η οργάνωση στα ταξικά σωματεία αλλά και η αυτοτελής ταξική και πολιτική συγκρότηση και πάλη των εργαζομένων και του λαού, έξω από και ενάντια στην υποταγμένη και ουσιαστικά, αστική, πολιτική της ΓΣΕΕ, που μπορεί να βάλει μπροστά τα δικά μας συμφέροντα και να επιβάλλει το δικό μας δίκιο, την πρόοδο των ανθρώπων που παράγουν και στερούνται τον κοινωνικό πλούτο.