Ανταπόκριση από την απεργία (21/9) ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο

Φωτογραφίες από τη χθεσινή πανελλαδική απεργία ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο Γεωργιάδη, το οποίο αναμένεται να ψηφιστεί σήμερα 22/9 το απόγευμα στην Βουλή.

Η χθεσινή απεργία ενάντια στο νομοσχέδιο του Α. Γεωργιάδη που κατάργει το 8ωρο, επιτιθεται στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και στην απεργία, ήταν μία “δύσκολη” απεργία. Αντιμετώπισε την τρομοκρατία μέσα στους χώρους δουλειάς, προκηρύχθηκε κόντρα στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που ασκεί όλο και πιο ανοιχτά αστική και αντεργατική πολιτική, θάφτηκε και πολεμήθηκε από τα ΜΜΕ.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες οι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και εργαζόμενες που απήργησαν – σε ορισμένους χώρους δουλειάς και κλάδους καθολικά – και που διαδήλωσαν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της χώρας, χάνοντας το μεροκάματό τους και ρισκάροντας την απόλυσή τους κόντρα στις ορέξεις και τις αποφάσεις των γραφειοκρατών συνδικαλιστών της ΓΣΕΕ – και μάλιστα για δεύτερη φορά, με την πρώτη να είναι η μαζική και από τα κάτω απεργία της 8ης Μάρτη με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών – αφήνουν μία σημαντική παρακαταθήκη για το μέλλον του εργατικού κινήματος.

Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να αλλάξουν στον τρόπο που συνδικαλιζόμαστε, χρειάζονται πολλά περισσότερα να γίνουν μέσα στα υπάρχοντα ταξικά σωματεία, αλλά μέρα τη μέρα γίνεται κτήμα όλο και περισσότερων εργαζομένων πως η ρήξη με τις αστικές πολιτικές που τσακίζουν τις ζωές μας και μας βυθίζουν στην εξαθλίωση, προϋποθέτει τη ρήξη με την ίδια τη ΓΣΕΕ, προϋποθέτει το χτίσιμο, την υπεράσπιση, το δυνάμωμα ταξικών σωματείων, αλλά και το βάθεμα της συμμετοχής μας αλλά και της εργατικής δημοκρατίας στους κόλπους τους.

Οι αρνητικοί συσχετισμοί που υπάρχουν στην ταξική πάλη, αλλά και μέσα στην ίδια την τάξη δεν πρόκειται να αλλάξουν ούτε με ευχολόγια, ούτε με εξ αποστάσεως παραγγελίες αγώνων που θα κάνουν άλλοι στο όνομά μας.

Ακόμα, κι αν οι αριθμοί των συγκεντρωμένων σε Σύνταγμα και Προπύλαια, σε Άγαλμα Βενιζέλου και Καμάρα, στις πλατείες όλης της χώρας δεν ανταποκρίνονται στη σημασία του νομοσχεδίου, δεδομένων όλων των υπάρχοντων συσχετισμών και συνθηκών αποτελούν την πρώτη μαγιά για το επόμενο βήμα, που χρειάζεται να κάνουμε.

Ως Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση, στην Αθήνα συμμετείχαμε, εκτός των μπλοκ των σωματείων μας, με οργανωμένο μπλοκ στη διαδήλωση που ξεκίνησε από τα Προπύλαια και η οποία είχε συνολικά 3-4 χιλιάδες κόσμο, ενώ στη Θεσσαλονίκη κρεμάστηκε γιγαντοπανό στη συγκέντρωση στο Άγαλμα Βενιζέλου και στηρίχθηκαν τα μπλοκ των εργατικών σωματείων στα οποία συμμετέχουμε.

Όπως είχαμε αναφέρει στο κάλεσμά μας: “Γι’ αυτόν το λόγο η εφαρμογή ή μη του εν λόγω νομοσχεδίου εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από το επίπεδο οργάνωσης και αγώνα των εργαζομένων, τη δράση και μαζικοποίηση των ταξικών σωματείων και σχηματισμών, τον απεγκλωβισμό από την αστικοποιημένη πολιτική και αδράνεια της ΓΣΕΕ και την αναβλητικότητα της ταξικής κινητοποίησης και της ηττοπάθειας που χαρακτηρίζει την τρέχουσα χρονική συγκυρία, από την ταυτόχρονη ριζοσπαστικοποίηση της παρέμβασης και της δράσης μέσα στους χώρους δουλειάς αλλά και από την στήριξη των εργασιακών αγώνων από το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα. Η ψήφιση και η εφαρμογή του νέου αντεργατικού νόμου πρέπει να βρει την εργατική τάξη οργανωμένη και σε κίνηση!”.