Ανταπόκριση από την εκδήλωση για τη νίκη της Αντίστασης των 11 αγωνιστών/στριών από την Τουρκία

Χτες στον πολιτικό χώρου του Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση πραγματοποιήθηκε εκδήλωση με θέμα τη Νίκη της Αντίστασης των 11 αγωνιστών/στριών από την Τουρκία.

Ευχαριστούμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες από το Λαικό Μέτωπο, που μετά από 96 μέρες απεργία πείνας και ενώ η δίκη συνεχίζεται ακόμα, ήρθαν και μας τίμησαν με την παρουσία τους. Ο αγώνας τους, είναι αγώνας όλων μας. Η νίκη τους είναι νίκη ολόκληρου του κινήματος και μας υπενθυμίζει ότι η αλύγιστη και ανυποχώρητη πάλη εντός και εκτός των τειχών είναι ο δικός μας τρόπος αντεπίθεσης και τελικά ανατροπής του εκμεταλλευτικού κοινωνικού συστήματος.

Στην εκδήλωση, έγινε επίσης αναφορά και στους συντρόφους και στις συντρόφισσες που έχουν στιγματίσει με τους αγώνες και τη στάση τους το κίνημα στην Ελλάδα και που δεν είναι πια ανάμεσα μας. Είτε μέσα στις φυλακές είτε εκτός πέσανε μάρτυρες στον δύσκολο και ανηφορικό αγώνα της επαναστατικής ανατροπής. Για τον Erkan, τον Ismail Akol, την Fadik Adiyaman,τον Bilgehat Karpat.

Για αυτους και τοσους ακόμα τηρήθηκε ενος λεπτου σιγη. Ο χαμός τους οπλίζει την οργή μας.

Ακολουθεί απόσπασμα από την εισήγηση της ομάδας:

[…Μέσα σε αυτό το μπαρουτιασμένο κλίμα, οι αγώνες των επαναστατικών-ριζοσπαστικών δυνάμεων στήνουν τα δικά τους αναχώματα αντίστασης, αλληλεγγύης απέναντι στο κεφάλαιο και την αστική τάξη. Τη στιγμή που τα τύμπανα του πολέμου αντηχούν από άκρη σε άκρη, ξεπηδάει ένα κίνημα αντίστασης το οποίο αποδεικνύει την ίδια την έκβαση της ιστορίας των επαναστάσεων και των ανατροπών, των νικηφόρων αγώνων του παρελθόντος. Ταυτόχρονα όμως θέτει και το δίλλημα του παρόντος. Είναι έτοιμες οι ριζοσπαστικές επαναστατικές δυνάμεις να πρωτοστατήσουν στη χάραξη μιας αντιιμπεριαλιστικής πολιτικής με πραγματικό πρόγραμμα και στόχο; Είναι κατάλληλα οργανωμένες και πολιτικά απεγκλωβισμένες ώστε να προχωρήσουν σε αυτόν τον αναγκαίο αγώνα;

Γνωρίζουμε, πως η ταξική πάλη και η διεθνής αλληλεγγύη των εργατών και των λαών είναι αυτή που μπορεί να χαρίσει καινούργιες ηράκλειες δυνάμεις για το κοινό μας καθήκον. Το καθήκον της απελευθέρωσης του προλεταριάτου. Και αυτό το καθήκον εξυπηρετούν καθημερινά με τη στάση τους και τους αγώνες τους οι σύντροφοι και συναγωνιστές μας από το Λαϊκό Μέτωπο Τουρκίας. Η νίκη της αντίστασής τους, είναι η νίκη της ίδιας της ιστορίας. Είναι αυτή η νίκη που κυοφορείται μέσα σε κάθε αγώνα του λαού. Και για αυτήν ακριβώς τη νίκη θέλουμε να μας μιλήσουν οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες του μετώπου που μας εμπνέουν καθημερινά με τη στάση τους, την αγωνιστικότητά τους και την αλληλεγγύη τους. Αποδεικνύοντας στην πράξη ότι οι επαναστάτες δεν είναι τρομοκράτες αλλά τρομοκράτες είναι οι ιμπεριαλιστές και τα αστικά τους κράτη.

Χαιρετίζουμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσές μας, χαιρετίζουμε τη νίκη της αντίστασής τους. Στεκόμαστε στο πλευρό τους δίνουμε μαζί τους τον αγώνα για μια δίκαιη δίκη. Ταυτόχρονα όμως δίνουμε μαζί τους τον αγώνα για την επαναστατική έφοδο και την ανατροπή των ιμπεριαλιστικών ορέξεων των αστικών τάξεως της Ελλάδας και της Τουρκίας. Γιατί αν σήμερα, οι επαναστατικές δυνάμεις μείνουν άπραγες και παθητικές, αν σήμερα η διεθνιστική αλληλεγγύη και οι κοινοί αγώνες των λαών παραμείνουν στα σκαριά, ο σημερινός «ρητορικός» πόλεμος δε θα είναι παρά ο πρόδρομος πιο φρικτών και τρομερών συγκρούσεων.]