Απελάσεις φοιτητών και ερευνητριών από τις ΗΠΑ επειδή στάθηκαν δίπλα στους αγωνιζόμενους λαούς της Παλαιστίνης και του Λιβάνου

Το «λίκνο της δημοκρατίας» και του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού συνεχίζει να δίνει μαθήματα «ελευθερίας του λόγου» στοχεύοντας ερευνητικό και επιστημονικό προσωπικό εντός και εκτός ΗΠΑ. Συγκεκριμένα, κλιμακώνει την καταστολή σε όσες και όσους δηλώνουν συμπαράσταση στους λαούς της Παλαιστίνης και του Λιβάνου, τους οποίους συνεχίζει να σφάζει ο κατοχικός στρατός του Ισραήλ με τις πλάτες ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ. Φτάνει, δε, στο σημείο να απαγορεύει την είσοδο στη χώρα σε επιστήμονες που επικρίνουν την πολιτική των ΗΠΑ σε προσωπικά μηνύματα που ανταλλάσσουν με συναδέλφους και φίλους.

Ο μεταπτυχιακός φοιτητής Μαχμούντ Χαλίλ, που συμμετείχε στις διαδηλώσεις ενάντια στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, συνελήφθη στις 8 Μάρτη χωρίς ένταλμα και οδηγήθηκε στη φυλακή της Λουιζιάνας, όπου αναμένει την απέλασή του.

Ο Χαλίλ είναι κάτοχος πράσινης κάρτας, παντρεμένος με Αμερικανίδα υπήκοο, η οποία μάλιστα βρίσκεται στον 8ο μήνα εγκυμοσύνης. Ωστόσο, όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα σε μία αστική δημοκρατία, ειδικά όταν τίθεται σε κίνηση η πολεμική μηχανή.

Μπροστά στον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων, αλλά και κτηματομεσιτικών «ευκαιριών» –όπως κυνικά ονομάστηκε η εθνοκάθαρση στη Γάζα ώστε να χτιστεί η «Ριβιέρα της Μεσογείου»– ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός δε διστάζει να στηρίξει και να ξεπλύνει τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, πόσο μάλλον να τηρήσει έστω και τα προσχήματα των στοιχειωδών αστικών (δήθεν) ελευθεριών.

Μάλιστα, η δήλωση του Αμερικανού προέδρου Ντ. Τραμπ ότι θα ενταθούν οι απελάσεις όσων στέκονται στο πλευρό των αγωνιζόμενων λαών χειροκροτήθηκε από την ADL, μια εκ των ισχυρότερων σιωνιστικών οργανώσεων στις ΗΠΑ, η οποία θεωρεί επικίνδυνη την αντιπολεμική δράση φοιτητών και ερευνητών, την ίδια στιγμή που χαρακτηρίζει τον ναζιστικό χαιρετισμό του Ε. Μασκ ως μια «αμήχανη κίνηση ενθουσιασμού».

Η δήλωση του Ντ. Τραμπ δεν αποτελεί απλώς μια ακόμη λεκτική υπερβολή· ήδη έχουν καταγραφεί και δρομολογούνται κι άλλες απελάσεις. Συγκεκριμένα, ο μεταδιδάκτορας Μπαντάρ Χαν Σούρι απήχθη από κουκουλοφόρους πράκτορες και οδηγήθηκε στη φυλακή της Λουιζιάνας, ενώ η Ινδή διδακτορική φοιτήτρια Ραντζάνι Σρινιβάσαν έχει ήδη απελαθεί. Αντίστοιχα, η Εβραία καθηγήτρια Μαούρα Φίνκελσταϊν απολύθηκε από το κολέγιο στο οποίο εργαζόταν λόγω δημοσίευσης σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης που κατέκρινε τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού. Ενώ η Λιβανέζα καθηγήτρια ιατρικής στο πανεπιστήμιο του Μπράουν αναμένει την απέλασή της, επειδή παρακολούθησε την κηδεία του πολιτικού ηγέτη Χασάν Νασράλα, η οποία αποτέλεσε μαζικό πολιτικό και κοινωνικό γεγονός στο Λίβανο, τη στιγμή που ο κατοχικός στρατός του Ισραήλ –ο οποίος δολοφόνησε τον Νασράλα– παρατείνει την παραμονή του στη χώρα με τη στήριξη ΗΠΑ-ΕΕ.

Παρόλα αυτά, οι απελάσεις δεν περιορίζονται μόνο σε όσες και όσους αντιδρούν στον θάνατο που σπέρνει το Ισραήλ στη Μέση Ανατολή για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων ΗΠΑ-Ισραήλ-ΕΕ. Συγκεκριμένα, δεν του επιτράπηκε η είσοδος στις ΗΠΑ ούτε η συμμετοχή σε ακαδημαϊκό συνέδριο ενός Γάλλου επιστήμονα, αφού στον έλεγχο αεροδρομίου βρέθηκαν στο κινητό του συζητήσεις με συναδέλφους και φίλους στις οποίες κατέκρινε τις αμερικανικές κυβερνητικές πολιτικές στον τομέα της έρευνας.

Αυτά είναι η «ακαδημαϊκή ελευθερία» και η «ελευθερία του λόγου» στη Δύση, ειδικά σε περίοδο όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και πολεμικής προετοιμασίας για το ξαναμοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων και την καθυπόταξη των λαών.

Γι’ αυτό οι φοιτητικοί σύλλογοι, τα εργατικά σωματεία στην έρευνα και όχι μόνο, αλλά και το αντιπολεμικό – διεθνιστικό – αντιιμπεριαλιστικό κίνημα συνολικότερα πρέπει να βρεθούν στους δρόμους ξανά, μαζικά και μαχητικά. Για να διεκδικήσουν επιστημονική έρευνα και παιδεία που να θέτει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.

Να καταδικάσουν το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ και τους συμμάχους του ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, και συγκεκριμένα την εμπλοκή του ελληνικού κράτους στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους σε Μέση Ανατολή και Ουκρανία. Να εκφράσουν τη διεθνιστική αλληλεγγύη στους μαχόμενους λαούς της Παλαιστίνης, της Υεμένης, του Λιβάνου, αλλά και στον λαό της Συρίας, που όλοι τους βρίσκονται αντιμέτωποι με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο με τα αδηφάγα σχέδια του ευρωατλαντικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ.