«Απέναντι στα κέρδη των εργοδοτών, προτάσσουμε τις ζωές μας! Γιατί οι ζωές μας δεν είναι κόστος. Οι ζωές μας έχουν αξία!»

Με αυτές τις λέξεις έκλεινε η ανακοίνωση που μοιραζόταν στους εργαζομένους της βραδινής και της πρωινής βάρδιας του εργοστασίου «Maxi» στην Kατερίνη, μπροστά στην πύλη του οποίου πραγματοποιήθηκε κινητοποίηση τα ξημερώματα της Παρασκευής από μέλη του Συνδικάτου Τύπου Χάρτου Κεντρικής Μακεδονίας και του Συνδικάτου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πιερίας «Η Πρωτοπορία» αλλά και μέλη σωματείων άλλων κλάδων.

Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε λίγες ώρες μετά την είδηση οτι ο 40χρονος εργάτης που τραυματίστηκε την περασμένη Κυριακή στο εργοστάσιο της «Maxi», τελικά έχασε τη μάχη που έδινε για να κρατηθεί στη ζωή.

Τα σωματεία στην ανακοίνωσή τους αναφέρουν, μεταξύ άλλων, πως «η εργατική τάξη της Πιερίας σήμερα είναι φτωχότερη. Η οργή μας έχει ξεχειλίσει. Δεν μπορούμε άλλο να ανεχτούμε να πηγαίνουμε για το μεροκάματο και να μην ξέρουμε αν θα επιστρέψουμε στο σπίτι μας ζωντανοί. Δεν ανεχόμαστε να εξαργυρώνουμε την ανάπτυξή τους με το αίμα μας.

Γνωρίζουμε καλά πως η ασφάλειά μας έρχεται σε δεύτερη μοίρα μπροστά στο ανελέητο κυνήγι του κέρδους. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως δεν φταίει ούτε η κακιά η ώρα, ούτε η κακιά στιγμή. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωποι με χιλιάδες εργασιακούς κινδύνους, εξ αιτίας της εντατικοποίησης για να πιαστεί η παραγωγικότητα, των ελλιπών μέτρων προστασίας γιατί κοστίζουν, των μηδαμινών ελέγχων του ΣΕΠΕ λόγω της υποστελέχωσής του.

Πολλά ερωτήματα προκύπτουν από το ίδιο το θλιβερό συμβάν. Για ποιο λόγο το κλαρκ συνέχισε την πορεία του εφόσον ο συνάδελφος είχε κατέβει από αυτό; Δεν υπήρχαν δικλείδες ασφαλείας; Ήταν ο συνάδελφος χειριστής κλαρκ; Τι μέτρα είχε πάρει η επιχείρηση προκειμένου να διασφαλίζεται η προστασία της ζωής των εργαζομένων;».

Εμείς, υπενθυμίζουμε, πως ο πολλαπλασιασμός των εργατικών “ατυχημάτων” στους χώρους δουλειάς που φέρνουν η εντατικοποίηση της εργασίας, η απουσία ελέγχων, η έλλειψη μέτρων προστασίας της ζωής και της υγείας των εργαζομένων, η διάλυση του ΣΕΠΕ, αποτελούν έναν σημαντικό δείκτη της υποτίμησης των όρων εργασίας μας και της ίδιας μας της ζωής.

Ας μην έχουμε αυταπάτες. Μόνο η οργάνωση στα ταξικά σωματεία, η αυτοτελής αντικαπιταλιστική εργατική πολιτική και πάλη, η ενεργή συμμετοχή και της δικής μας τάξης σε αυτό τον πόλεμο μπορεί να εγγυηθεί ακόμα και τα στοιχειώδη:

Το να γυρνάμε στα σπίτια μας μετά το μεροκάματο, το να μην καταλήγουμε ούτε στα νοσοκομεία, ούτε στον τάφο.

Μόνο εμείς μπορούμε να μιλήσουμε για όσους χάθηκαν ως παράπλευρη απώλεια στη διαδικασία συσσώρευσης κερδών για τους καπιταλιστές, μόνο η οργάνωσή μας μπορεί να εκδικηθεί για τους νεκρούς μας, αλλά και να προασπιστεί τα συμφέροντα και τις ζωές των εργαζομένων και του λαού.