Αποσπάσματα από τη συλλογή κειμένων του συντρόφου Χρήστου Πολίτη

Ακολουθούν αποσπάσματα από τη συλλογή κειμένων του συντρόφου Χρήστου Πολίτη που είχε εκδοθεί από συντρόφους και συντρόφισσες, φίλους και φίλες του, τον Μάη του 2018, 2 μήνες μετά τον θάνατό του.

Γιατί τα πράγματα θα ήταν καλύτερα αν ήταν εδώ, αλλά κυρίως γιατί τα πράγματα θα πάνε καλύτερα όσο η σπορά του συνεχίζει να καρπίζει.

[…] Αιτήματα και στόχοι που μπορούν να συσπειρώσουν κρίσιμες μάζες να υπονομεύσουν πραγματικά και όχι στα λόγια την ελληνική αστική τάξη, να οξύνουν την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, να στείλουν σινιάλο αντίστασης σε όλο τον κόσμο. Σήμερα που η αστική διαχείριση αποτυγχάνει να δώσει βιώσιμη λύση ξεπεράσματος της κρίσης απαιτείται η διαμόρφωση του “υποκειμενικού παράγοντα”. Η συγκρότηση ενός μαχόμενου αντικαπιταλιστικού και αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Πειθαρχημένου και οργανωμένου. Με θέσεις, αρχές, ενότητα τακτικών και στρατηγικών στόχων και οπλισμένο με το δίκαιο των συμφερόντων της τάξης μας.

[…] Γιατί καθήκον κάθε επαναστατικού φορέα είναι να εντοπίζει έγκαιρα τις αιχμές του αγώνα και τα αιτήματα-κρίκους που θα μπορέσουν να συσπειρώσουν κρίσιμες προλεταριακές μάζες και να ανεβάζουν διαρκώς το επίπεδο ταξικής συνείδησης των λαϊκών στρωμάτων. Στόχος του, στο τέλος, είναι να καταφέρει σημαντικές νίκες που θα υπονομεύσουν σημαντικά την καπιταλιστική λειτουργία. Γιατί αλλιώς, ο αγώνας εξαντλείται σε αόριστες επικλήσεις στην κοινωνική επανάσταση, όταν αναλώνεται σε γενικές αλήθειες, όταν οι τακτικοί στόχοι ταυτίζονται με τους στρατηγικούς, μεταφέρεται στο πεδίο της μεταφυσικής. Χωρίς γείωση με τα πραγματικά προβλήματα, τις ανάγκες και τους αγώνες του λαού σήμερα. Χωρίς δηλαδή, την απαραίτητη γείωση για να αποτελέσει απειλή για το κράτος, το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.

Οι πρόσκαιρες ήττες και οι δυσκολίες όμως δεν πρέπει να μας απογοητεύοσυν. Ο παγκόσμιος καπιταλισμός δεν μπορεί να ξεπεράσει εύκολα την κρίση, ενώ η μέχρι τώρα καταστροφή κεφαλαίων δεν είναι αρκετή (δείχνοντας ότι η επίθεση στον κόσμο της εργασίας θα ενταθεί, ενώ η σύγκρουση για το “ξαναμοίρασμα του κόσμου” μπορεί να έχει σαν συνέπεια γενικευμένες στρατιωτικές συρράξεις).

Στην Ελλάδα οι αστικές πολιτικές διαχείρισης της κρίσης είναι αναποτελεσματικές και οι πολιτικές εφεδρείες του συστήματος εξαντλούνται. Τα λαϊκά στρώματα μπορεί να παραμένουν σαστισμένα, τίποτα όμως δεν εγγυάται και την παραμονή τους σε αυτήν την κατάσταση.

Όλες οι δυνατότητες είναι μπροστά μας. Αρκεί αυτή τη φορά να είμαστε πραγματικά έτοιμοι…

[…] Ένα κίνημα που θα μιλήσει για τα πραγματικά αίτια της κρίσης θα αποκαλύψει τη δομική της σύνδεση με τον καπιταλισμό, θα δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα του κόσμου, θα αποδομήσει την ακροδεξιά προπαγάνδα της κυβέρνησης. Ένα κίνημα παράδειγμα ανιδιοτέλειας, που με τις δομές, τις παρεμβάσεις και τη δράση του θα εμπνεύσει αυτοπεποίθηση, θα δώσει ξανά όραμα, θα ανεβάσει τη μαζική δράση, θα εξασφαλίσει την πλειοψηφία ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων. όχι με μια απλουστευτική, μαθηματική μέτρηση που θα αποτυπώνεται στους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς, αλλά με την πολιτική κατάκτησή της:

Στους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες σήμερα, στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και τον πλούτο των κομμουνιστικών σχέσεων αύριο.