Μπλόκο στην ελληνική εμπλοκή στην Ερυθρά θάλασσα | ‘Ολες/οι στην συγκέντρωση της ΠΕΝΕΝ| Πέμπτη 14/3, 18.00 | Άγιος Νικόλαος, Πειραιάς

Στις 26 Φεβρουαρίου, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής επιχείρησης «Ασπίδες», η φρεγάτα «ΥΔΡΑ» του ελληνικού πολεμικού Ναυτικού, απέπλευσε από τον ναύσταθμο της Σαλαμίνας και με ενδιάμεση στάση τον ναύσταθμο της Κρήτης, ενώθηκε σε μεικτή μονάδα κρατών της Ε.Ε., ( Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα). Τελικός στόχος η επιτήρηση των στενών της Ερυθράς θάλασσας και η προστασία των εμπορικών και πολεμικών πλοίων ΝΑΤΟικών συμφερόντων από την δράση των ανταρτών Χούθι της Υεμένης, οι οποίοι τους τελευταίους μήνες διεξάγουν επιθετικές επιχειρήσεις εναντίον τους σε ένδειξη αλληλεγγύης με τον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό.

Επιθετικές επιχειρήσεις οι οποίες έχουν μεταφέρει πρωτοφανείς κλυδωνισμούς στο οικονομικό στερέωμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης με την ανάγκη επαναχάραξης εμπορικών οδών και επαναδρομολόγησης εμπορευμάτων να έχουν τεράστιο οικονομικό και εφοδιαστικό αντίκτυπο με ζημιές εκατομμυρίων λόγω των επακόλουθων καθυστερήσεων ή ακυρώσεων φορτίων με τις επιπτώσεις και τις ελλείψεις να είναι αισθητές στις δυτικές οικονομίες και τη δυτική βιομηχανική παραγωγή.

Συνθήκη η οποία σε άμεση σύνδεση με τις προεκτάσεις του ενεργού πολεμικού μετώπου στην Ουκρανία και τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού ενάντια στη σιωνιστική κατοχή, ανάγκασε τις ΝΑΤΟικές δυνάμεις στη δημιουργία συνασπισμού «προθύμων» (Prosperity Guardian) με τις αμερικανοβρετανικές δυνάμεις να προχωρούν σε σειρά πυραυλικών και αεροπορικών επιθέσεων εναντίον του λαού της Υεμένης. Η επιχείρηση «Ασπίδες» είναι η συμπληρωματική συμβολή της Ε.Ε. στην αμερικανοβρετανική πρωτοβούλια, ένα, κατ’ ευφημισμό, αμυντικό σκέλος της με πρόσχημα την προστασία της διεθνούς ναυσιπλοΐας.

Ειδικά όσον αφορά το προσχηματικό επιχείρημα της ελληνικής κυβέρνησης για την υπεράσπιση της ελληνόκτητης ναυτιλίας, γίνεται ακόμη πιο σαθρό, στα όρια της γελοιότητας, άμα αναλογιστεί κανείς την σχέση του ηγετικού ελληνικού ναυτιλιακού κεφαλαίου, (21% του παγκόσμιου στόλου-59% του ευρωπαικού στόλου), με την οικονομία και τα συμφέροντα της χώρας και του λαού της και ανατρέξει στις δηλώσεις του εφοπλιστή Λασκαρίδη το 2021, ο οποίος σε μια σπάνια στιγμή ειλικρίνειας εξέθεσε την κυβέρνηση αποτυπώνοντας την πλήρη αλήθεια,(«Η ναυτιλία δεν χρειάζεται την κυβέρνηση, το υπουργείο την ΙΜΟ (International Maritime Organisation) και τον πρωθυπουργό. Έχουν χεσμένο τον πρωθυπουργο…..η ναυτιλία δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα…Μόνο τα γραφεία των πλοιοκτητών είναι στην Ελλάδα. Το 80% των πλοίων τους έχουν ξένη σημαία. Δεν τους νοιάζει η ελληνική σημαία»).

Η πραγματικότητα είναι μία και ξεκάθαρη. Με ευθύνη της άρχουσας τάξης και των πολιτικών διαχειριστών της, η Ελλάδα εμπλέκεται άμεσα σε ενεργά πολεμικά μέτωπα εξυπηρετώντας πιστά τη διαιώνιση της σύνδεσης των συμφερόντων της αστικής της τάξης με τις επεκτατικές/ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις των Μεγάλων Δυναμεων, του ΝΑΤΟ, ενάντια στους λαούς της ευρύτερης περιοχής. Εμπλοκή η οποία μπορεί να έχει και συνέπειες σε στρατιωτικό προσωπικό και τη στοχοποίηση της χώρας ως μέλος επιτιθέμενης δύναμης.

Σε συνδυασμό με την ελληνική πρόταση, μέσω του Υπ. Εξ. Ν. Δένδια στο Άτυπο Συμβούλιο Υπουργών Άμυνας της Ε.Ε. στις Βρυξέλες, για παραχώρηση του Στρατηγείου της Λάρισας (1^η Στρατιά) ως κέντρο διοίκησης της επιχείρησης στην Ερυθρά θάλασσα, αντιλαμβανόμαστε την πολεμοκάπηλη τακτική της κυβέρνησης χάριν της εσωτερικής κατανάλωσης του συντηρητικού/ακροδεξιού της ακροατηρίου ενώ ταυτόχρονα προχωρά στην εθελόδουλη μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη βάση, ένα μακρινό σύνορο, ένα προκεχωρημένο φυλάκιο της ΝΑΤΟικής «συμμαχίας», πρόθυμο να βάλλει ενάντια σε άλλους λαόυς για να συντηρήσει τα προνόμια εξουσίας της αστικής του τάξης.

Ιστορικά είναι αυταπόδεικτο ότι η καπιταλιστική αδηφαγία ξεδιπλώνεται μέσα από την βαρβαρότητα του πολέμου. Ενός πολέμου που κονιορτοποιεί την ανθρώπινη ύπαρξη, την ανθρώπινη ζωή, στον βωμό του κέρδους του Κεφαλαίου. Από τη μεριά μας αναγνωρίζουμε ως μόνο δίκαιο, τον πόλεμο για τα συμφέροντα της τάξης μας. Τον πόλεμο ενάντια στον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό, τον φασισμό. Τον καθημερινό πόλεμο ταξικού ανταγωνισμού με τις μικρές και μεγάλες μάχες για την υπεράσπιση των κατακτησεών μας, για τη διεκδίκηση των αναγκών της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων .

Οφείλουμε να αγωνιστούμε για να σταματήσει άμεσα η Λάρισα να είναι το στρατηγείο στην επιχείριση “ΑΣΠΙΔΕΣ” της ΕΕ, αλλά και για την έξοδο της χώρας τόσο από την ΕΕ όσο και από το ΝΑΤΟ. Οφείλουμε να δράσουμε με διεθνιστική αλληλεγγύη στηρίζοντας τον αγώνα των λαών της Παλαιστίνης και της Υεμενης. Και αυτά, ως βήματα, προϋποθέσεις και στόχους που είναι διαλεκτικά συνδεδεμένοι με την ανατροπή του ιμπεριαλιστικού και καπιταλιστικού συστήματος, της αστικής εξουσίας, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Καμία εμπλοκή της Ελλάδας σε πολεμικά μέτωπα.

Απόσυρση των ελληνικών δυνάμεων από την Ερυθρά θάλασσα.

Ο εχθρός είναι στη χώρα μας, να μεταφέρουμε τη σύγκρουση στα μετόπισθεν.

Τρομοκράτης δεν είναι ο λαός αλλά ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός.

Αλληλεγγύη στους λαούς της Παλαιστίνης και της Υεμένης.

Νίκη στα όπλα της παλαιστινιακής αντίστασης.

Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση