Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση: κάλεσμα εν όψει της ΔΕΘ

Θεσσαλονίκη, Καμάρα – Σάββατο 7/9 στις 18:00

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΗΣ ΔΕΘ

Για άλλη μια χρονιά, στα εγκαίνια της 88ης ΔΕΘ, ο πόλεμος που δεχόμαστε από τα αφεντικά και τα πολιτικά τσιράκια τους θα παρουσιαστεί σαν μια προσπάθεια εξομάλυνσης των ταξικών αντιφάσεων. Επειδή η μνήμη δεν είναι σκουπίδι και εμείς δεν είμαστε χρυσόψαρα, θυμόμαστε πολύ καλά την καταλήστευση των ονείρων και της αξιοπρέπειας μιας ολόκληρης κοινωνίας από τους ευρωπαϊκούς «εταίρους» και την ντόπια αστική τάξη. Θυμόμαστε πολύ καλά τις «θυσίες» που έπρεπε να πληρώσουμε, τάχα δήθεν όλοι, για να διασωθεί το ντόπιο κεφάλαιο και οι τράπεζές της ΕΕ. Στον βωμό της «ανταγωνιστικότητας» του ντόπιου κεφαλαίου, το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 33% την 16ετία 2008-2023, τη στιγμή που κάποιοι πλούτισαν και κάποιοι φτώχυναν. Την περίοδο 2008-2022, το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού, κατά μέσο όρο, αύξησε τον πλούτο του κατά 2/5, τη στιγμή που το φτωχότερο 50%, εν έτει 2022, κατείχε αρνητικό πλούτο (!) ως ποσοστό του συνολικού πλούτου, γεγονός που καταδεικνύει ότι ο κόσμος δεν τα βγάζει πέρα με το εισόδημα που βγάζει και τρώει από όσες πενιχρές αποταμιεύσεις του έχουν μείνει.

Ούτε τις κρατικές δολοφονίες κατά τη διάρκεια της πανδημίας του Covid-19 ξεχνάμε. Με το ΕΣΥ υπό κατάρρευση, θυμόμαστε τους εκατοντάδες ημερήσιους θανάτους λόγω έλλειψης κλινών ΜΕΘ, τη στιγμή που τα κυβερνητικά παπαγαλάκια προσπαθούσαν να μας πείσουν πως η θνησιμότητα των διασωληνωμένων ασθενών εκτός ΜΕΘ ήταν ίδια με τη θνησιμότητα εντός ΜΕΘ, ενώ στην πραγματικότητα ήταν διπλάσια (βλέπε μελέτη Λύτρα). Θυμόμαστε πως, αντί για τη λήψη μέτρων αναβάθμισης του ΕΣΥ, το ελληνικό κράτος έστελνε δυνάμεις καταστολής να καταπνίξουν τους δίκαιους αγώνες των εργαζομένων στην υγεία, που αν και δούλευαν διπλές βάρδιες στις εντατικές, αγωνιζόντουσαν στους δρόμους για την αναβάθμιση των κατεστραμμένων υποδομών της δημόσιας υγείας.

Ερχόμενοι στο σήμερα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα πρωτόγνωρο κύμα ακρίβειας της τάξης του 19% μεταξύ του Γενάρη του 2021 και του Ιούλη του 2024 (σύμφωνα με τον δείκτη τιμών καταναλωτή). Την ίδια στιγμή, αυτό το κύμα ακρίβειας, που παρουσιάζεται ως «εισαγόμενο» από την κυβέρνηση, έχει πλήξει δυσανάλογα την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, ενώ έχει πλουτίσει τις εταιρείες. Οι πραγματικοί μισθοί (οι μισθοί όταν έχει αφαιρεθεί η επίδραση του πληθωρισμού) μειώθηκαν κατά 9,4% την περίοδο 2022-23, τη στιγμή που τα κέρδη των ελληνικών επιχειρήσεων αυξήθηκαν κατά 9,3%. Η ακρίβειά μας είναι τα πλούτη τους. Πώς, άλλωστε, μπορούν να εξηγηθούν τα άπιαστα ενοίκια, που από το 2018 έχουν αυξηθεί κατά 43-52% και αφορούν κατοικίες; Το Airbnb και οι αλλεπάλληλες τροποποιήσεις στους κανονισμούς για την απόκτηση Golden Visa έχουν οδηγήσει σε ένα ράλι αγορών στα ακίνητα και τα ενοίκια σε δυσθεώρητα ύψη. Μόλις το 6% των πολυπόθητων ξένων επενδυτών που αποκτούν Golden Visa κάνει ίδια χρήση του ακινήτου που αγοράζεται, με την πλειοψηφία των υπολοίπων να τα διαθέτει για βραχυχρόνια μίσθωση (και άρα να μειώνει τα διαθέσιμα προς ενοικίαση σπίτια). Βέβαια, για την κυβέρνηση, αυτό και η ιδιωτικοποίηση της οποιασδήποτε δημόσιας δομής έχει μείνει (βλέπε ιδιωτικοποίηση παιδείας) είναι ανάπτυξη, όπως κομπάζει. Χαρακτηριστικά, την 16ετία 2002-2017, οι ξένες άμεσες επενδύσεις στο real estate και στις συναφείς δραστηριότητες, συναθροιστικά ανήλθαν σε 4,17 δισ. €, ενώ την 6ετία 2018-2023 ανήλθαν σε 11,14 δισ. €. Μάλιστα, η κυβέρνηση, για να αντιμετωπίσει το στεγαστικό, θα εξαγγείλει στη ΔΕΘ άλλη μια μεταφορά πλούτου από την κοινωνία στις τράπεζες. Βάσει του προγράμματος «Σπίτι μου ΙΙ», θα πριμοδοτηθούν δάνεια για την απόκτηση κατοικίας.

Αυτή η κατάσταση, αν και θέλουν να την παρουσιάσουν σαν αμοιβαία επωφελή τόσο για τις τράπεζες όσο και για τους δανειολήπτες, μόνο επωφελής δεν είναι στο σύνολό της. Στην ουσία, με το συγκεκριμένο πρόγραμμα, για άλλη μια φορά τα κέρδη των τραπεζών και η προσπάθεια αναθέρμανσης της αγοράς κατοικιών μέσω δανεισμού θα χρηματοδοτηθούν από τον κρατικό κορβανά, δηλαδή από τους φόρους που πληρώνει η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Γιατί ας μην γελιόμαστε, με τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών, τις φοροελαφρύνσεις των εταιρειών και την εκμετάλλευση των φορολογικών παραδείσων, ο μόνος σίγουρος φόρος που θα εισπραχθεί είναι αυτός των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Γι’ αυτό άλλωστε ο νέος πτωχευτικός κώδικας αποσκοπεί στη ρευστοποίηση της περιουσίας των λαϊκών στρωμάτων και συμπληρώνεται άριστα με τον νέο νόμο, που επιτρέπει την κατάσχεση και κινητής περιουσίας για οφειλές άνω των 500 €. Άλλωστε, αποτελεί διαχρονική παραδοχή της ΑΑΔΕ πως οι μεγαλοοφειλέτες δεν πληρώνουν τα ληξιπρόθεσμα χρέη τους, γι’ αυτό και κυνηγούν τους μικροοφειλέτες. Σαν να μην έφταναν αυτά, ερχόμαστε και στην καυτή πατάτα των κόκκινων δανείων που πέρασαν από τους ισολογισμούς των τραπεζών στα κοράκια των διαφόρων funds. Τα διάφορα στεγαστικά δάνεια που κοκκίνισαν (ανεπίδεκτα είσπραξης από τις τράπεζες) τίθενται για πλειστηριασμό από τους servicers των διαφόρων funds. Κατά αυτόν τον τρόπο, πρώτες κατοικίες πωλούνται κοψοχρονιά σε διάφορα κοράκια, τα οποία μετά μεταπωλούν ή χρησιμοποιούν τα ακίνητα πραγματώνοντας δυσθεώρητα κέρδη, πετώντας τον κόσμο στον δρόμο. Ακόμα και αν καταφέρει κάποια οικογένεια να κάνει μια ρύθμιση για το δάνειό της, καταντάει να πληρώνει ουσιαστικά ενοίκιο για να μείνει στο ίδιο της το σπίτι. Προφανώς, όλα τα παραπάνω γίνονται με τη στήριξη του κράτους, καθώς οι ισολογισμοί των τραπεζών «ξεκοκκίνισαν» με την τιτλοποίηση των κόκκινων δανείων υπό το σχέδιο «Ηρακλής». Βάσει αυτού, το δημόσιο μπαίνει εγγυητής σε μια μερίδα των κόκκινων δανείων και πληρώνεται ένα αντίτιμο για το ασφάλιστρο που παρέχει. Όπως φαίνεται, πάλι λεφτά υπάρχουν για τα κοράκια, αλλά δεν υπάρχουν για βελτίωση των υποδομών της δασοπροστασίας και της διαχείρισης και πρόληψης των ζημιών από τις φυσικές καταστροφές που μαστίζουν τη χώρα τα τελευταία χρόνια.

Απέναντι σε όλο αυτό το κλίμα, το κρατικό χρήμα κατασπαταλάται με την ελληνική κυβέρνηση, τσιράκι του ντόπιου και του διεθνούς κεφαλαίου, να βαθαίνει την εξάρτησή της στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Η συμμετοχή της Ελλάδας στους μεγάλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, ενισχύει και ανατροφοδοτεί την εξάρτηση της χώρας από αυτούς, κάτι που αντανακλάται στη δομή του ελληνικού καπιταλισμού. Η ελληνική κυβέρνηση, με τις διακρατικές στρατιωτικές και οικονομικές συμφωνίες που υπογράφει, όπως η Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας με τις ΗΠΑ και αντίστοιχες συμφωνίες με τη Γαλλία, αλλά και με την αγορά πολεμικού εξοπλισμού, εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού. Επιπλέον, η χώρα μετατρέπεται ουσιαστικά σε μια απέραντη νατοϊκή βάση, με σημεία στρατηγικής σημασίας, όπως η Αλεξανδρούπολη και η Σούδα, να χρησιμοποιούνται για την προώθηση των επεκτατικών σχεδίων του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.

Στο ίδιο πλαίσιο, η Ελλάδα έχει ενισχύσει τη συνεργασία της με το Ισραήλ, υποστηρίζοντας ανοιχτά τις στρατιωτικές του ενέργειες και συμμετέχοντας σε κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, αλλά και οικονομικές συμφωνίες, όπως η ενεργειακή σύνδεση Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ. Αυτές οι κινήσεις εξυπηρετούν τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης και των ξένων επενδυτών, εμβαθύνοντας τις σχέσεις της χώρας με τον δυτικό ιμπεριαλιστικό άξονα, ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου το κεφάλαιο αναζητά νέες ευκαιρίες ανάπτυξης μέσω στρατιωτικών επεμβάσεων και πολεμικών επιχειρήσεων.

Απέναντι στη λαίλαπα που θέλει να εξαντλήσει όποια αξιοπρέπεια δεν μας έχουν πάρει, οφείλουμε να χτίσουμε συλλογικά ταξικά αναχώματα.

Η αντιλαϊκή πολιτική που επιβάλει η ντόπια και ξένη αστική τάξη και εφαρμόζει κατ’ εντολή της το κράτος της θα μας βρει στους δρόμους να διεκδικούμε τα αυτονόητα: αξιοπρεπή διαβίωση και άμεση απεμπλοκή από τα δολοφονικά σχέδια ΝΑΤΟ-ΕΕ.

-ΜΟΝΟ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ ΜΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΑΓΏΝΑ ΤΑΞΙΚΟ-