Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελεθέρωση | Κείμενο στήριξης & ανάρτηση πανό για την πανελλαδική ημέρα δράσης για το Βασίλη Μάγγο το Σάββατο 1/2

Στις 20 Ιανουαρίου ξεκίνησε η δίκη τριών από τους έξι μπάτσους που κατηγορούνται για τον βασανισμό του Βασίλη Μάγγου. Μία δίκη που στήθηκε για μια ακόμα φορά για την κάλυψη της κρατικής καταστολής και του εγκλήματος που συντελείται από την ΑΓΕΤ – Lafarge στην πόλη του Βόλου, καθώς οι κατηγορίες περιορίστηκαν σε πλημμελήματα, ενώ δεν συμπεριλήφθηκαν και όλοι οι εμπλεκόμενοι. Το δικαστήριο απέρριψε αιτήματα για αναβάθμιση των κατηγοριών σε κακούργημα, ενώ σημειώθηκαν εντάσεις ανάμεσα στην έδρα και την πολιτική αγωγή.

Ο βασανισμός του Βασίλη Μάγγου αποτέλεσε κομμάτι μιας ευρύτερης πολιτικής καταστολής με την αστυνομία να «εκτελεί» άρτια το καθήκον της, ακολουθώντας τις εντολές του αστικού κράτους και της ντόπιας εξουσίας, οι οποίες ήταν σαφείς: «ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΙΑ ΜΕ ΚΑΘΕ ΚΟΣΤΟΣ». Μια εταιρία η οποία καίει κυριολεκτικά «σκουπίδια» για καύσιμο, μολύνοντας συνεχώς το φυσικό περιβάλλον του Βόλου με την πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας να θέλει να κλείσει και να απομακρυνθεί από την περιοχή. Το Σάββατο 1 Φεβρουαρίου καλέστηκε πανελλαδική ημέρα δράσης για τον Βασίλη Μάγγο, ενόψει της δίκης που συνεχίζεται στις 3 Φεβρουαρίου.

Και δεν ξεχνάμε όπως είχε γραφτεί και παλαιότερα από τον Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση εν όψει του δικαστηρίου των βασανιστών του Βασίλη Μάγγου: “Είναι χρέος μας να τιμάμε τους νεκρούς της τάξης μας, τους νεκρούς που μετράμε απέναντι στα κέρδη των αφεντικών και των εταιριών, που πλουτίζουν κυριολεκτικά με το αίμα και τον πόνο μας. Είναι χρέος μας να σταθούμε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες μαζί με εκείνους και εκείνες που ονειρεύονται να κάψουν τη Βαστίλλη μαζί με όσα αυτή συμβολίζει, την καταπίεση, την εκμετάλλευση, τη βία. Τη δολοφονική βία των αστυνομικών, τη βία των ταγμάτων εφόδου σαν εκείνα που σκότωσαν τον Παύλο και τον Σεχζάτ, τη βία των πνιγμών και των επαναπροωθήσεων στο Αιγαίο, τη βία των προμελετημένων εγκλημάτων όπως στα Τέμπη, τις πλημμύρες και τις πυρκαγιές που τα αφεντικά ονομάζουν ατυχήματα. Η εργατική τάξη και η νεολαία, μέσα από τους συλλογικούς τους φορείς, πρέπει να αρθρώσουν ταξικά αναχώματα απέναντι στη συνεχή καταστροφή του περιβάλλοντος και την διαρκή υποβάθμιση των ζωών των ανθρώπων της τάξης μας. Παράλληλα, όμως, πρέπει να συγκροτηθεί η λαϊκή αυτοάμυνα και να περάσει πάνω από τα ένστολα ή μη τάγματα εφόδου του κεφαλαίου και του κράτους του!”

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΠΟΥ ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΑΣΤΟΙ – ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Η ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ

Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελεθέρωση