Διαρκής Αγώνας | Κάλεσμα στη διαδήλωση ενάντια στη δολοφονία του μετανάστη Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ [Σάββατο 12/10 πλατεία Βικτωρίας στις 14:30]

Την ίδια στιγμή που το σύνολο της εργατικής τάξης στη χώρα μας πασχίζει να τα βγάλει πέρα, οι μετανάστες & μετανάστριες αντιμετωπίζουν τις περισσότερες φορές ακόμα πιο δύσκολες καταστάσεις, είτε λόγω των συνθηκών εργασιακής (και όχι μόνο) ανασφάλειας και υποβαθμισμένων όρων ζωής, αλλά ταυτόχρονα, μπαίνουν στο στόχαστρο της ιδεολογικής ηγεμονίας του σάπιου αυτού συστήματος, αφού μέσα σε όλα έρχονται αντιμέτωποι και με τη ρατσιστική βία.

Στις 21 Σεπτεμβρίου δολοφονήθηκε στο Α.Τ. Αγ. Παντελεήμονα ο ντελιβεράς μετανάστης Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ, έπειτα από βασανισμούς από τους αστυνομικούς του τμήματος. H αστυνομία όχι μόνο δεν ανέλαβε καμία ευθύνη για τη δολοφονία του, αλλά έσπευσε να καλύψει το αισχρό αυτό έγκλημα, καταθέτοντας ότι η κράτησή του ήταν στο μόνο σημείο του τμήματος που δεν έχει κάμερες, και ενώ τα τραύματα στο σώμα του ήταν κραυγαλέα, η αστυνομία ισχυρίζεται ότι η πρόκληση του θανάτου του οφείλεται σε χρήση ουσιών. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που το συγκεκριμένο Α.Τ. φημίζεται για δολοφονίες μεταναστών, βασανιστήρια κρατουμένων, αλλά και για την αγαστή συνεργασία του με την Χ.Α.

Σαν να μην έφτανε αυτό, λίγες μέρες αργότερα στο Α.Τ. Ομόνοιας βρέθηκε κρεμασμένος ακόμα ένας μετανάστης, που ονομάζεται Μία Χαριζούλ, ο οποίος ενώ βρισκόταν με 11 ακόμα κρατούμενους, και ενώ πάλι ισχυρίζονται ότι “το σημείο κράτησης του δε διέθετε κάμερες”, για ακόμα μια φορά δεν αποδόθηκαν, ούτε αναλήφθηκαν ευθύνες από τους υπαίτιους.

Είτε αφορά τον άγριο ξυλοδαρμό, είτε αμέλεια για την κράτηση του δεύτερου, τα εγκλήματα αυτά είναι δολοφονίες απ’ την ελληνική αστυνομία και οφείλουν να αντιμετωπιστούν ως τέτοια.

Η βίαιη εποχή στην οποία ζούμε, περιβάλλεται από συνεχόμενες δολοφονίες μεταναστών από την αστυνομική αυθαιρεσία, κρατικές μαζικές δολοφονίες με ευθύνες και της Ε.Ε, όπως το αδιανόητο έγκλημα στην Πύλο με τουλάχιστον 600 νεκρούς μετανάστες, χιλιάδες επαναπροωθήσεις και πνιγμούς στα σύνορα, αλλά και “ατυχήματα” εντός ωρών και χώρων εργασίας, όπως ο τελευταίος τραγικός θάνατος της 25χρονης σε εργοστάσιο κοντά στη Λάρισα και όπως δεκάδες ακόμα εργατικά ατυχήματα. Όλες αυτές οι χαμένες ζωές, δεν είναι απλά ατυχήματα, αλλά εγκλήματα, όπου συμβαίνουν στο βωμό της “ανάπτυξης” του άθλιου καπιταλιστικού συστήματος, που στα πλαίσια αναπαραγωγής του κεφαλαίου βάζει άλλες προτεραιότητες πάνω απ’ τις ζωές μας, και θρέφει τις σκοταδιστικές ιδέες του ρατσισμού και του φασισμού, για να μπορεί να δικαιολογηθεί ένα έγκλημα σαν αυτό του Πακιστανού ντελιβερά Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ.

Οι απαντήσεις μας απέναντι στο αίμα της τάξης μας οφείλουν να είναι δυναμικές και μαζικές, μέσα από τους ταξικούς και κοινωνικούς φορείς, τις οργανώσεις και τις συλλογικότητές μας. Οφείλουμε να καταδείξουμε τους υπεύθυνους και με εργαλεία μας την ταξική οργάνωση, την συγκρότηση της λαϊκής αυτοάμυνας και τον προλεταριακό διεθνισμό να στήσουμε τα αναχώματα για να εξοντώσουμε στο τέλος το σύστημα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΤΙΜΩΡΗΤΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΡΑΤΟΥΣ-ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΊΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Όλοι & όλες στη διαδήλωση το Σάββατο 12/10 στην πλατεία Βικτωρίας στις 14:30.

ΔΙΑΡΚΗΣ ★ ΑΓΩΝΑΣ για την ταξική απελευθέρωση