Διαρκής Αγώνας | Κείμενο που μοιράζουμε για το ζήτημα της στέγασης – ΜΑΖΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΑΥΞΗΜΕΝΑ ΕΝΟΙΚΙΑ, ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ & ΕΞΩΣΕΙΣ

Η ΣΤΕΓΑΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΝΟΜΙΟ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ

Το στεγαστικό ζήτημα στην Ελλάδα αποτελεί ένα από τα κρισιμότερα κοινωνικά προβλήματα που πλήττει τα λαϊκά νοικοκυριά και το σύνολο της εργατικής τάξης. Η στεγαστική κρίση εκφράζεται κυρίως σε δύο διαστάσεις: από τη μία, με τους μαζικούς πλειστηριασμούς και τις εξώσεις και από την άλλη, με τη συνεχιζόμενη άνοδο των ενοικίων. Και οι δύο αυτές πλευρές αποτελούν μέρος της ίδιας επίθεσης που εξαπολύει το κεφάλαιο σε βάρος του λαού και της εργατικής τάξης. Μίας επίθεσης που εμφανίζεται από την μία με την κυριολεκτικά βίαιη αποβολή και αναγκαστική εκδίωξη οικογενειών και νοικοκυριών από τα σπίτια τους μέσω των εξώσεων, και από την άλλη με την έμμεση και σταδιακή εκδίωξη τους, καθώς αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα υπέρογκα ενοίκια. Οι πολιτικές των αστικών κυβερνήσεων ανέκαθεν στήριζαν τις τράπεζες, τα funds και το μεγάλο κεφάλαιο, αφήνοντας τα λαϊκά στρώματα στο έλεος της κερδοσκοπίας.

Η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 σηματοδότησε την αρχή της επίθεσης ενάντια στους εργαζόμενους και τα λαϊκά νοικοκυριά. Τα μνημόνια που ακολούθησαν έβαλαν την εργατική τάξη να πληρώσει το τίμημα της κρίσης, με τις αστικές κυβερνήσεις να διασώζουν τις τράπεζες μέσω ανακεφαλαιοποιήσεων, ενώ παράλληλα απελευθερώθηκε το καθεστώς των πλειστηριασμών. Το κεφάλαιο, με τα funds να παίζουν πλέον κεντρικό ρόλο, αγοράζει κόκκινα δάνεια και κερδίζει από την καταστροφή των λαϊκών νοικοκυριών. Το ελληνικό κράτος, αντί να προστατεύσει την πρώτη κατοικία, υποχώρησε μπροστά στις πιέσεις του κεφαλαίου, αφήνοντας τα λαϊκά νοικοκυριά έρμαια των τραπεζών και των funds.
Η κατάσταση με τα ενοίκια είναι εξίσου ανησυχητική. Από το 2018 και μετά, η ραγδαία εξάπλωση της βραχυχρόνιας μίσθωσης, όπως το Airbnb, και η άνοδος των τιμών στην αγορά ακινήτων έχουν εκτοξεύσει τις τιμές των ενοικίων, καθιστώντας την κατοικία απρόσιτη για τα περισσότερα λαϊκά στρώματα και ιδιαίτερα για τη νεολαία και τα νέα ζευγάρια. Πλατφόρμες όπως το Airbnb, έχουν οδηγήσει στη μετατροπή σημαντικού αριθμού ενοικιαζόμενων ακινήτων από μακροχρόνιες μισθώσεις σε βραχυχρόνια καταλύματα. Η μετατόπιση αυτή μειώνει τη διαθεσιμότητα των ενοικιαζόμενων ακινήτων για τους μόνιμους κατοίκους, ανεβάζοντας τις τιμές και εντείνοντας τη στεγαστική κρίση. Ενώ ακόμα, η προσεχής λειτουργία του μετρό στην Θεσσαλονίκη έχει ήδη φέρει αυξήσεις στα ενοίκια και του κέντρου της πόλης αλλά και περιοχών εκτός κέντρου όπου δημιουργήθηκαν στάσεις μετρό, με αντίστοιχες αυξήσεις να σημειώνονται φυσικά και στις τιμές στην αγορά ακινήτων. Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο ασφυκτική με την αύξηση των επιτοκίων, που επηρεάζει όχι μόνο τα στεγαστικά δάνεια, αλλά και το συνολικό κόστος διαβίωσης.

Οι εργαζόμενοι/ες και τα λαϊκά νοικοκυριά καλούνται να πληρώνουν υπέρογκα ποσά για να διατηρήσουν το σπίτι τους, ενώ οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι. Οι ιδιοκτήτες ακινήτων προσαρμόζουν τις τιμές ανάλογα με την αγοραστική δύναμη των τουριστών που η χώρα ανεξέλεγκτα προσπαθεί να προσελκύει, καθιστώντας αδύνατο για πολλούς να ανταπεξέλθουν. Ως αποτέλεσμα, οι στεγαστικές συνθήκες δεν ανταποκρίνονται καθόλου στην καθημερινή πραγματικότητα που αντικρίζει η εργατική τάξη στην Ελλάδα με τους μισθούς και τις συντάξεις να είναι οι χαμηλότεροι στην Ε.Ε. (όπου και οι ώρες εργασίας είναι από τις πιο υψηλές), με αποτέλεσμα η πλειοψηφία της κοινωνίας να ζει σε ένα καθεστώς ημι-μόνιμης φτώχειας. Στην Ελλάδα το ποσοστό υπερβολικής επιβάρυνσης των νοικοκυριών από το κόστος στέγασης είναι το μεγαλύτερο από όλες τις χώρες της ΕΕ, ενώ μάλιστα, παράλληλα τον Αύγουστο του 2023 στην χώρα μας καταγράφεται το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στην Ε.Ε. (10,9%) μετά την Ισπανία (11,5%), με τα ποσοστά στους νέους κάτω των 25, να ξεπερνούν το 22%. Η φτωχοποίηση αυξάνεται και το δικαίωμα στη στέγαση μετατρέπεται σε προνόμιο για λίγους, την ώρα που τα κέρδη του κεφαλαίου από τη στέγαση μεγαλώνουν συνεχώς.

Η ασφυκτική πίεση που δέχονται τα λαϊκά στρώματα δεν σταματά μόνο στα ενοίκια και τις αυξήσεις στην αγορά ακινήτων. Ο φαύλος κύκλος του χρέους πλήττει διαρκώς τους εργαζόμενους/ες, καθώς η συνεχής αύξηση των επιτοκίων καθιστά την αποπληρωμή των στεγαστικών δανείων σχεδόν αδύνατη. Οι εξώσεις πρώτης κατοικίας και οι πλειστηριασμοί συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό, οδηγώντας χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά στην απόγνωση. Η άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας που αποτελούσε εξαρχής επιδίωξη της τρόικας, η καθιέρωση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, ο νέος πτωχευτικός νόμος ο οποίος δυσχέρανε ακόμα περισσότερο την αποπληρωμή των δανείων και το νομικό πλαίσιο και η απόφαση του Αρείου Πάγου που νομιμοποίησε τελειωτικά την δυνατότητα των εταιριών διαχείρισης και των funds να πραγματοποιούν κατασχέσεις και πλειστηριασμούς σκιαγραφούν την καπιταλιστική βαρβαρότητα και τους πραγματικούς υπαίτιους. Οι πολιτικές αυτές ευνοούν αποκλειστικά το μεγάλο κεφάλαιο και τα funds, που αγοράζουν μαζικά ακίνητα και δάνεια, εκμεταλλευόμενοι τους νόμους που προωθούν οι αστικές κυβερνήσεις. Το αποτέλεσμα είναι οι εργαζόμενοι/ες και οι φτωχές οικογένειες να βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της έξωσης ή της αδυναμίας εξεύρεσης προσιτής κατοικίας, ενώ οι κερδοσκόποι του κεφαλαίου αυξάνουν τα κέρδη τους.
Απέναντι στο κοινωνικό αυτό αδιέξοδο, η κυβέρνηση εξήγγειλε στην φετινή ΔΕΘ δήθεν μέτρα για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης μέσω αναμόρφωσης της επιδοματικής πολιτικής και με τον περιορισμό στην βραχυχρόνια μίσθωση να αφορά αποκλειστικά 3 κεντρικά διαμερίσματα μόνο (!) στην Αθήνα. Είναι δεδομένο πως η στεγαστική κρίση δεν είναι ένα μεμονωμένο φαινόμενο, αλλά αποτελεί μέρος της γενικευμένης επίθεσης του κεφαλαίου στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Η αύξηση των ενοικίων και οι εξώσεις είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Η αστική τάξη, μέσα από τις πολιτικές των αστικών κυβερνήσεων, συνεχίζει να προωθεί την απελευθέρωση της αγοράς ακινήτων, αυξάνοντας ταυτόχρονα την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Η ακρίβεια στα βασικά αγαθά, η ανεπαρκής κοινωνική προστασία, οι χαμηλοί μισθοί και η ιδιωτικοποίηση της υγείας και της παιδείας συνθέτουν ένα ζοφερό τοπίο για την πλειοψηφία του λαού.

Η μόνη διέξοδος από αυτή την κατάσταση είναι η οργάνωση και ο συλλογικός αγώνας για το δικαίωμα στη στέγη. Τα λαϊκά νοικοκυριά, οι εργαζόμενοι/ες και οι φτωχές οικογένειες πρέπει να αντισταθούμε μαζικά απέναντι σε αυτές τις πολιτικές που μας καταδικάζουν στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Το δικαίωμα του λαού στη στέγαση οφείλει να αποτελεί την βασική διεκδίκηση μέσω της προστασία της πρώτης κατοικίας και την μείωση των ενοικίων και τον καθορισμό πλαφόν στις τιμές, την αποτροπή των εξώσεων πρώτης κατοικίας και την αναστολή των πλειστηριασμών πρώτων κατοικιών. Να καταδείξουμε τους πραγματικούς υπεύθυνους για την στεγαστική κρίση και να διεκδικήσουμε την στέγαση ως το δημόσιο αγαθό που οφείλει να είναι.
Ο αγώνας για το δικαίωμα στη στέγη είναι αγώνας για την αξιοπρέπεια της εργατικής τάξης και του λαού. Το δικαίωμα στη στέγαση δεν μπορεί να είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης από το κεφάλαιο. Είναι καιρός να παλέψουμε συλλογικά για ένα μέλλον όπου η κατοικία θα είναι δικαίωμα για όλους και όχι προνόμιο για λίγους.

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΤΕΓΑΣΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ
ΜΑΖΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΑΥΞΗΜΕΝΑ ΕΝΟΙΚΙΑ, ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ & ΕΞΩΣΕΙΣ
Η ΣΤΕΓΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ & ΟΧΙ ΠΡΟΝΟΜΙΟ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ

Ενημέρωση: diapyros.net, Δια Πυρός (fb), @Diarkis_Agonas (twitter/X)
Επικοινωνία: diarkis-agonas@riseup.net (κεντρικό mail), da-athens@riseup.net (Αθήνα), da-thess@riseup.net (Θεσ/νίκη)