Διαρκής Αγώνας | Προπαγάνδιση μεγάλης απεργίας στις 28 Φλεβάρη | 22-23 Φλεβάρη -συμμετοχή σε πορείες γειτονιών και παρέμβαση στον σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης

[Αθήνα] Από τη σημερινή πορεία γειτονιάς στην Κυψέλη ενάντια στο κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη

“Θα επιβάλλουμε την λαϊκή και ταξική δικαίωση για το καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών και μαζί με αυτήν και το δίκιο του ταξικού αγώνα. Η πάλη αυτή, άλλωστε, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του ευρύτερου αγώνα για την ταξική απελευθέρωση και είναι μία υπόθεση ανοιχτή, όπου καλούμαστε να αναμετρηθούμε ολομέτωπα με έναν σάπιο μηχανισμό εκμετάλλευσης και απαξίωσης της ζωής μας.”

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΥΠΑΙΤΙΟΥΣ

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 28ΗΣ ΦΛΕΒΑΡΗ – ΤΑΞΙΚΟ ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ

[Θεσσαλονίκη] Παρεμβάσεις και μοιράσματα για το έγκλημα στα Τέμπη – 2 χρόνια μετά.

Χθες, Σάββατο 22 Φλεβάρη, πραγματοποιήθηκε μαζική παρέμβαση στη Θεσσαλονίκη εν όψει της απεργίας στις 28 Φλεβάρη με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων από το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη.

Το πρωί του Σαββάτου, μέλη του Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση πραγματοποίησαν παρέμβαση στον σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης, όπου μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα σε επιβάτες και διερχόμενο κόσμο και πετάχτηκαν τρικάκια με κάλεσμα στην απεργία της 28ης Φλεβάρη. Παράλληλα, έγινε μοίρασμα και μέσα στο τρένο, που θα αναχωρούσε στις 14:00 με προορισμό την Αθήνα, δρομολόγιο που εκτελούσε και το τρένο πριν την σύγκρουση δύο χρόνια πριν.

Aναρτήθηκε πανό στην αερογέφυρα των Αγίων Πάντων, από όπου διέρχεται το τρένο της Hellenic Train, ενώ τέλος, πραγματοποιήθηκε και μοίρασμα στη λαϊκή αγορά της Ξηροκρήνης, όπου μετά από συνομιλίες με τον διερχόμενο κόσμο έγινε προφανής η κοινωνική οργή που υπάρχει και η ανάγκη συλλογικού αγώνα ενάντια στις πολιτικές που θυσιάζουν ανθρώπινες ζωές στον βωμό του κέρδους. Πλήθος κόσμου ανταποκρίθηκε θετικά για το κάλεσμα της απεργίας στις 28/2.

Δύο χρόνια μετά, διεκδικούμε, όσα διεκδικούσαμε και τότε. Όλοι και όλες στην απεργία της 28ης Φλεβάρη. Για να μην ξεχαστεί κανένας και καμία, για να μη συγκαλυφθεί το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα, για να απαιτήσουμε μια ζωή που θα μπαίνει πάνω από τα κέρδη τους.

Ακολουθεί απόσπασμα από το κείμενο που μοιράστηκε:

«Η υποτίμηση της ζωής μας όμως, δεν σταματά στους σιδηροδρόμους. Η καθημερινότητα που βιώνουμε αντικατοπτρίζει τη σκληρή και ολομέτωπη επίθεση που εξαπολύουν το κεφάλαιο και το κράτος του σήμερα: Μία επίθεση που εκδηλώνεται με τους πετσοκομμένους μισθούς που παραμένουν καθηλωμένοι παρά τις αυξήσεις-κοροϊδία του κατώτατου, καθώς η ακρίβεια και οι ανατιμήσεις στα βασικά αγαθά αυξάνονται διαρκώς. Που εκδηλώνεται με τις δραματικές αυξήσεις των ενοικίων και την πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και των εξώσεων να θέτουν υπό αμφισβήτηση το δικαίωμα στην στέγαση. Με αντεργατικά νομοσχέδια που νομιμοποιούν την δραματική εντατικοποίηση της εργασίας, τα ελαστικά ωράρια, τα μειωμένα ή μηδενικά ένσημα και τα ανύπαρκτα μέσα προστασίας και υγιεινής. Την ίδια ώρα που τα εργατικά «ατυχήματα» και οι εργατικές δολοφονίες συνεχίζονται αδιάκοπα και αυτό το έτος καθιστώντας τους χώρους εργασίας σε μία απέραντη κοιλάδα των Τεμπών. (…) Στο μεταξύ, τα δημόσια νοσοκομεία και σχολεία είναι υποστελεχωμένα και η δημόσια υγεία και παιδεία βρίσκονται υπό κατάρρευση με παραδείγματα όπως η πτώση ασανσέρ στον Ερυθρό Σταυρό και το ταβάνι που έπεσε κυριολεκτικά στα κεφάλια μαθητών, να αποδεικνύουν την αξία της ζωής μας που χάνεται μπροστά στο κέρδος. (…)

Όσο όμως οι άνθρωποι της τάξης μας πεθαίνουν στους χώρους δουλειάς, σε σιδηροδρομικές τραγωδίες όπως τα Τέμπη, στις πυρκαγιές τα καλοκαίρια, στις πλημμύρες στην Θεσσαλία, στα ναυάγια των μεταναστών, τόσο η λαϊκή οργή γιγαντώνεται. Οι μαζικές απεργίες και διαδηλώσεις που ακολούθησαν με αφορμή το καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, οι εκατοντάδες χιλιάδες που βγήκαν στους δρόμους, η οργή που ξέσπασε ενάντια στις κυβερνήσεις και το κράτος τους δείχνουν ότι υπάρχει ένας άλλος δρόμος.

Δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από αυτούς που μας καταδικάζουν στη φτώχεια και την εξαθλίωση, που υποτάσσουν τις ανάγκες και τις ζωές μας στις απαιτήσεις της αγοράς. Το δικό μας καθήκον είναι να συνεχίσουμε, να μην αφήσουμε τίποτα να ξεχαστεί, να οργανώσουμε τον αγώνα της τάξης μας, για να νικήσει η ζωή τον θάνατο. Γιατί τίποτα δεν θα αλλάξει αν δεν συγκρουστούμε με τις πολιτικές της εξαθλίωσης και της εκμετάλλευσης. Αν δεν διεκδικήσουμε αυξήσεις στους μισθούς, δημόσιες και ασφαλείς μεταφορές, αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. Αν δεν βάλουμε ταξικό μπλόκο στην επίθεση που δεχόμαστε.»

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ!

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ!

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ.