Δουλειά μέχρι θανάτου φέρνει η “ανάπτυξη” που ευαγγελίζονται: Τραυματισμός 69χρονου εργάτη σε εργοτάξιο του Flyover
Τις προϋποθέσεις για την καπιταλιστική “ανάπτυξη” αλλά και τους νέους “κανόνες” της αγοράς που επιβάλλονται στις εργασιακές σχέσεις τονίζει με εμφατικό τρόπο το εργατικό “ατύχημα” που συνέβη σήμερα το μεσημέρι στη Θεσσαλονίκη και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή της Ευκαρπίας, σε εργοτάξιο του περιβόητου Flyover, με 69χρονο εργαζόμενο να τραυματίζεται και να μεταφέρεται σε νοσοκομείο της πόλης.
Δεν είναι μόνο τα εκατομμύρια που “φαγώνονται” από όλους τους εμπλεκόμενους, ούτε μόνο η επιπρόσθετη ταλαιπωρία που βιώνουν εδώ και λίγους μήνες εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι της πόλης που εν μέσω μακράς αναμονής της παράδοσης του ΜΕΤΡΟ και με τον ΟΑΣΘ να υπολειτουργεί, βλέπουν να διπλασιάζεται και να τριπλασιάζεται ο χρόνος μετακίνησης από και προς την εργασία τους. Είναι ότι στο όνομα ενός αμφιλεγόμενου “έργου” που ξεκίνησε με fast track διαδικασίες χωρίς κανείς να ενημερωθεί για τις μελέτες αλλά και τα επιδιωκώμενα αποτελέσματά του για να είναι εντός “ημερομηνιών” χρηματοδότησης που θα μοιραστούν οι έχοντες τις αρμόδιες θέσεις στις εταιρείες και τους φορείς που εμπλέκονται στην υλοποίησή του, οι συνθήκες εργασιακής γαλέρας δεν θα μπορούσαν να λείπουν.
Τα αυξημένα όρια συνταξιοδότησης από την εποχή του ΣΥΡΙΖΑ, οι νέες ρυθμίσεις της κυβέρνησης βάσει των οδηγιών του ΣΕΒ και της ΕΕ, η υποβάθμιση του ΣΕΠΕ, η πλημμελής τήρηση των μέτρων προστασίας των εργαζομένων καθότι κρίνονται κοστοβόρα και η πλήρης ασυδοσία των εργοδοτών έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ένα απέραντο εργασιακό κάτεργο και τη δουλειά ως τον θάνατο σε μία καθημερινότητα.
Μόνο έτσι μπορεί να γίνει αντιληπτό το πώς θεωρείται λογικό το να βρίσκονται στα εργοτάξια εργάτες, οι οποίοι θα έπρεπε πολλά χρόνια νωρίτερα να βρίσκονται σε καθεστώς σύνταξης και μάλιστα αξιοπρεπούς, που θα μπορεί να τους προσφέρει συνθήκες διαβίωσης που να μην τους αναγκάζουν να δουλεύουν για ψίχουλα στις εταιρείες που ζουν από τις αναθέσεις έργων που τους “χαρίζει” το Δημόσιο.
Κάπως έτσι, είχαμε για το 2023, έναν νεκρό εργαζόμενο σε χώρους δουλειάς κάθε δύο ημέρες, και κάπως έτσι αναμένεται να συνεχιστούν τα πράγματα, με σακατεμένους και νεκρούς συναδέλφους, με μισθούς που θα φτάνουν για τα 2/3 του μήνα, με την ακρίβεια να λεηλατεί τα λαϊκά εισοδήματα, αν δεν μιλήσει η ίδια η εργατική τάξη.
Μέσα από τα ταξικά σωματεία, την υπεράσπιση και τη διεύρυνση της δημοκρατικής λειτουργίας τους και των μαχητικών τους χαρακτηριστικών, κόντρα στην υποταγμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και με αρχή την απεργία της 28ης Φλεβάρη, έχουμε τους λόγους και το συμφέρον να ανατρέψουμε τις πολιτικές που μας θέλουν να ζούμε μέσα στην ανέχεια και να δουλεύουμε μέχρι θανάτου.