Εισήγηση του Διαρκή Αγώνα στην εκδήλωση στις 6/3 με τον Β. Βλάχο και μέλη ταξικών σωματείων για το έγκημαστα Τέμπη στη Θεσσαλονίκη

­Καλησπέρα, θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε όλες και όλους που παρευρίσκεστε εδώ. Ευχαριστούμε επίσης και τους ομιλητές που δέχτηκαν να συμμετάσχουν στην εκδήλωση μας. Ακολούθως, θα προλογίσουμε την εκδήλωση με την εισήγηση μας ως Διαρκής Αγώνας και στην συνέχεια θα δώσουμε τον λόγο στον Βαγγέλη Βλάχο που έχασε τον αδερφό του στο έγκλημα στα Τέμπη, ενώ θα στην συνέχεια θα παρέμβουν από το κοινό και μέλη ταξικών σωματείων.

Αξίζει να πούμε αρχικά πόση αξία έχουν οι τόσο φοβερά μαζικές απεργίες και διαδηλώσεις που έχουν προκύψει με αφορμή το έγκλημα στα Τέμπη και της διαχείρισής του που ξεπέρασαν κάθε προσδοκία αλλά και το γεγονός ότι συνεχίζονται. Η μαζικότητα των διαδηλώσεων μαρτυρά την αντίληψη που έχει διαμορφωθεί μαζικά για τις ευθύνες της εταιρείας και της κρατικής διαχείρισης

Το έγκλημα στα Τέμπη είναι αποτέλεσμα της ανηλεούς επέκτασης της κερδοφορίας του κεφαλαίου που εμφανίζεται υπό την μορφή της απορρύθμισης των αγορών και των ιδιωτικοποιήσεων που αποτελούν βασικούς άξονες της αναδιάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας στα πλαίσια της πολιτικής των μνημονίων.

Η ιστορία των ιδιωτικοποιήσεων είναι γνωστή, το κράτος παίρνει τα λεφτά των φορολογουμένων και χτίζει υποδομές που σύμφωνα με τους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού, δεν θα έχτιζε η ιδιωτική πρωτοβουλία (καθώς απαιτεί μεγάλες ποσότητες χρηματικού κεφαλαίου). Έπειτα, επειδή στην καπιταλιστική λογιστική το έργο που προσφέρουν οι καθηγητές στα δημόσια σχολεία, που με το ζόρι βρίσκουν στέγη και οι νοσοκομειακοί γιατροί και νοσοκόμες/οι που πληρώνονται ψίχουλα, δεν παράγει κάποιου είδους κέρδους, οι δημόσιες αυτές υποδομές ή οι λειτουργίες τους ανατίθενται στους ιδιώτες. Έτσι, βαφτίζοντας το κοινωνικό έργο ιδιωτική επιχείρηση, ξαφνικά παράγεται κέρδος. Η όλη λογική των ιδιωτικοποιήσεων βασίζεται σε μια ακλόνητή πίστη στον ανταγωνισμό που σύμφωνα με τους θιασώτες του καπιταλισμού, βελτιώνει την ποιότητα και χαμηλώνει τις τιμές των παραγόμενων εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Από τι φαίνεται αυτό το αφήγημα παραβλέπει, ηθελημένα μάλιστα, μια βασική πτυχή του καπιταλιστικού ανταγωνισμού, σκοπός κάθε κεφαλαίου είναι να εξοντώσει τα αντίπαλα κεφάλαια, δηλαδή ο σκοπός του ανταγωνισμού είναι να μην υπάρχει ανταγωνισμός.

Έτσι παρά την νεοφιλελεύθερη ιδέα πως οι ιδιωτικοποιήσεις είναι καλές για την κοινωνία , τα δεδομένα μόνο αυτό δεν υποστηρίζουν. Αντίθετα, από την στιγμή που μπαίνει το κέρδος στην εξίσωση, οι τιμές αυξάνονται για να μπορεί η επιχείρηση να θεωρηθεί κερδοφόρα. Αυτή την αύξηση στις τιμές, πολλές φορές την παρουσιάζουν ως ‘’βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών’’, επιχείρημα άτοπο καθώς όποια βελτίωση αποσκοπεί στην αξιοπρεπή παροχή υπηρεσιών (υπηρεσίες που να καλύπτουν τα χαμηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια, ασφαλής υπηρεσίες, αποδοτικές υπηρεσίες) αποτελεί κόστος για την επιχείρηση και έρχεται σε άμεση αντίθεση με τον σκοπό της που δεν είναι άλλος από την άντληση κερδών. Με βάση των ίδιο γνώμονα, κάθε ιδιωτικοποίηση συνοδεύεται και από απολύσεις με το φαινόμενο της υποστελέχωσης να είναι πολύ συχνό σε πρώην δημόσιες υπηρεσίες.

Το έγκλημα στα Τέμπη δεν μπορεί να ιδωθεί ως κάτι ξέχωρο από την πολιτική του κεφαλαίου και του κράτους του, δεν μπορεί να ιδωθεί ως ένα απλό ατύχημα, ως μια ‘κακιά στιγμή’. Το έγκλημα αυτό ήταν προδιαγεγραμμένο, με τους εργαζόμενους στο σιδηροδρομικό δίκτυο να έχουν επισημάνει πολλές φορές την ανεπαρκή ασφάλεια του έως και σήμερα. Χαρακτηριστικά, μέσω της Δημοκρατικής Ενωτικής Συνδικαλιστικής Κίνησης Σιδηροδρομικών (ΔΕΣΚ) στις 7 Φλεβάρη του 2023 οι εργαζόμενοι στον σιδηρόδρομο ανέφεραν πως :

‘’ Όσο δεν παίρνονται μέτρα προστασίας στους εργασιακούς χώρους και την ασφαλή λειτουργία και κυκλοφορία των τρένων, τα ατυχήματα δεν έχουν τελειωμό.[…] Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, κάνοντας διαπιστώσεις.’’

Παράλληλα, σε πρόσφατη κατάθεση στον ανακριτή ο εν ενεργεία ρυθμιστής κυκλοφορίας νοτίου Ελλάδος του ΟΣΕ ανέφερε πως ούτε τότε αλλά ούτε και σήμερα έχει την δυνατότητα, ο ίδιος, θέασης των γραμμών σε πραγματικό χρόνο ΟΥΤΕ τη δυνατότητα επικοινωνίας με τους μηχανοδηγούς, όλη η επικοινωνία του με τους μηχανοδηγούς έχει ως ενδιάμεσους τους σταθμάρχες. Ουσιαστικά ακόμα και σήμερα η Hellenic Train και ο ΟΣΕ λειτουργούν με το πρωτοποριακό στα χρονικά επιχειρηματικό μότο «πάμε και όπου βγει».

Όσον αφορά το σιδηροδρομικό δίκτυο, από το 2008 έως σήμερα, οι θέσεις εργασίας σε αυτό έχουν μειωθεί κατά 5 χιλιάδες. Χαρακτηριστικά, ενώ το 2021 το σύνολο των οργανικών θέσεων στον ΟΣΕ είχε προσδιοριστεί σε 2097 θέσεις εργασίας, οι εργαζόμενοι κάλυπταν μόλις τις μισές θέσεις. Η υποστελέχωση του σιδηροδρομικού δικτύου φαίνεται και από το πρόσφατο πόρισμα του Εθνικού Οργανισμού Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών (ΕΟΔΑΣΑΑΜ ) στο οποίο αναφέρεται πως κατά μέσο όρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανά χιλιόμετρο σιδηροδρομικής γραμμής υπάρχουν 2 εργαζόμενοι, ενώ αντίθετα στην Ελλάδα, 0.5 με τους διερευνητές να υπογραμμίζουν πως «Το προσωπικό που εκτελεί κρίσιμα καθήκοντα ασφάλειας εργαζόταν πέρα από το όριο που είναι βιώσιμο».

Περαιτέρω, η Hellenic Train¹, ιδιωτική εταιρεία στην οποία ανατέθηκε η λειτουργεία του σιδηροδρομικού δικτύου το 2017, λαμβάνει ετησίως επιδοτήσεις 50-62 εκ.€ (την στιγμή που χρωστάει 160 εκ. € στο δημόσιο) χωρίς καμιά εγγύηση πως αυτά τα λεφτά θα επενδυθούν για την βελτίωση του μεταφορικού έργου. Αυτό δυστυχώς φάνηκε και από την περίφημη σύμβαση 717 της ΕΡΓΟΣΕ με τίτλο «Ανάταξη και Αναβάθμιση του συστήματος Σηματοδότησης- Τηλεδιοίκησης και Αντικατάστασης 70 Αλλαγών Τροχιάς Σε Εντοπισμένα Τμήματα του Άξονα Αθήνα – Θεσσαλονίκη – Προμαχώνας» , σύμβαση που αν είχε ολοκληρωθεί είναι δεν θα είχαμε φτάσει εδώ.

Ταυτόχρονα, έπειτα από έναν τιτάνιο αγώνα που έχουν δώσει οι οικογένειες και οι συγγενείς των θυμάτων, έχουν έρθει στην επιφάνεια σωρεία στοιχείων που καταδεικνύουν πως έχει υπάρξει απόπειρα συγκάλυψης του θέματος. Από το μπάζωμα – ξεμπάζωμα στον χώρο της σύγκρουσης, την ύπαρξη καύσιμης ύλης και την δια μαγείας εμφάνιση νέων βίντεο που είχαν πεταχτεί σε ένα στικάκι σε κάδο ανακύκλωσης. Όλη η ιστορία ζέχνει. Δεν θα αναπτύξουμε περαιτέρω αυτήν την ιστορία καθώς σε αυτό το κομμάτι θα αναφερθεί και ο Βαγγέλης Βλάχος που έζησε αυτήν την συγκάλυψη από πρώτο χέρι.

Ο αγώνας των συγγενών καταδεικνύει πως τα συλλογικά προβλήματα επιλύονται μέσω της συλλογικοποίησης των αναγκών και των αντιστάσεων μας.

Αυτός ο αγώνας οφείλει να μας γίνει μάθημα για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα με οτιδήποτε να έχει παραμένει δημόσιο να εξευτελίζεται μέσω της υποχρηματοδότησης του, βλέπε δημόσια υγεία και παιδεία, στρώνοντας έτσι τον δρόμο για την ιδιωτικοποίηση του. Και για να μην κοροϊδευόμαστε, λεφτά υπάρχουν απλά όχι για τις ανάγκες της τάξης μας αλλά για την κερδοφορία του κεφαλάιου. Από το σχέδιο «Ηρακλής», τον νέο πτωχευτικό κώδικα, την γενική αμνηστία στους τραπεζίτες και τις φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις των μεγαλοεταιρειών και των εφοπλιστών, η πολιτική όλων των κυβερνήσεων είναι η ίδια, μεταφορά πλούτου από τους μη έχοντες στους έχοντες. Αυτό δεν είναι ένα βίτσιο αλλά αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του κεφαλαιοκρατικού συστήματος. Και αυτό οφείλεται στην απλή λογιστική. Γιατί για τα μεγαλοαφεντικά και τις κυβερνήσεις, οι αυξημένοι μισθοί, η καλυτέρευση των συνθηκών ζωής μας, αποτελούν δαπάνη, ένα έξοδο, ενώ στα χέρια των καπιταλιστών βελτιώνουν την κερδοφορία τους. Το δίπολο ήταν και είναι ένα, ή τα κέρδη τους ή η αξιοπρέπεια μας, ή οι φοροαπαλλαγές τους ή η ασφάλεια μας. Αυτό το δίπολο έχει μια ιδιομορφία που είναι στο χέρι μας να την σπάσουμε. Ακριβώς επειδή το δίπολο καταλήγει στο λίγοι εναντίον πολλών, το στοίχημα είναι η οργάνωση των πολλών. Τα μεγαλοαφεντικά και το πολιτικό τους επιτελείο είναι πολύ πιο εύκολο να οργανώσουν την επίθεση τους ενάντια στην τάξη μας, μέσα από το «ιερατείο» του τι χρειάζεται η αγορά, η ΕΕ το ΔΝΤ και ο ΣΕΒ ( Σύλλογος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών). Τουναντίον, η οργάνωση του λαού και της εργατικής τάξης δεν είναι δεδομένη. Παρά το γεγονός πως ζούμε την ίδια καθημερινότητα, με τους μισθούς να υπολείπονται κατά πολύ ένα επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης, τα ενοίκια να αποτελούν το 40-50% του μισθού μας, τις καθημερινές δολοφονίες (που βαφτίζονται ατυχήματα) σε χώρους εργασίας, τους πλειστηριασμούς, τα έκτακτα έξοδα που μας τσακίζουν. Παρά τα όσα μας ενώνουν, μας έχουν πείσει πως όλα τα παραπάνω προβλήματα είναι ατομικά. Απέναντι σε αυτήν την λογική οφείλουμε να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας και να συλλογικοποιήσουμε τα προβλήματα μας, μέσα από την συμμετοχή μας στα ταξικά σωματεία μας και στις πολιτικές οργανώσεις .

Και αυτό γιατί όπως κατέδειξαν οι πρόσφατες μεγαλειώδεις πορείες με την συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων, οι λίγοι πάντα θα φοβούνται τους πολλούς, αυτοί που μας έκλεψαν το μέλλον πάντα θα φοβούνται να μας βρουν στον δρόμο. Αν θέλουμε την ελάχιστη αξιοπρέπεια για εμάς και τα παιδιά μας, το ελάχιστο που οφείλουμε να κάνουμε είναι ένα είμαστε το αγκάθι στα πλευρά τους. Την ταξική πάλη δεν την επιλέξαμε, μας επιβλήθηκε από το υπάρχον σύστημα. Για αυτόν τον λόγο οφείλουμε να οργανώσουμε την αναγκαία αντεπίθεση της τάξης μας από το σήμερα της άμυνας μέχρι την έφοδο στον ουρανό.

παραπομπές:

1^ Θυγατρική εταιρεία της FerroviedelloStatoItaliane (Σιδηρόδρομοι του Ιταλικού Κράτους)