Ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση – Υπερασπιζόμαστε τη δημόσια και δωρεάν παιδεία

Καλούμε – στηρίζουμε την συγκέντρωση των εκπαιδευτικών ενάντια στην εκδήλωση – φιέστα που θα γίνει στο Μέγαρο Μουσικής με παρουσία στελεχών της ΝΔ με τίτλο: “4 Χρόνια Έργο για την Παιδεία”. Στην εκδήλωση θα γίνει από το γραφείο της Υπ. Παιδείας Ν. Κεραμέως, με παρουσία, μεταξύ άλλων, και του Μητσοτάκη. Πιάνοντας το νήμα από την μαζική απεργιακή πανελλαδική κινητοποίηση των εκπαιδευτικών, την περασμένη Τετάρτη 15/2, καλούμε σε μαζική κινητοποίηση, ώστε να δυναμώσει η φωνή των εκπαιδευτικών κι ο αγώνας που δίνουν για ανατροπή της αξιολόγησης, της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, αλλά και της αντεργατικής πολιτικής της ακρίβειας και της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων για την κερδοφορία των οικονομικών ελίτ.

Τις τελευταίες δεκαετίες, το σχολείο υποβαθμίζεται συστηματικά μέσω της υποχρηματοδότησης, της υποστελέχωσης, της εντατικοποίησης, καθώς και μέσω της μετατροπής του σε απλό προθάλαμο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και κατώφλι της φιλελεύθερης αγοράς εργασίας. Η εκπαιδευτική διαδικασία αποξενώνεται από τη μορφωτική της διάσταση και το σχολείο μετατρέπεται σε απλό εξεταστικό κέντρο διαχωρισμού «καλών» και «κακών», «παραγωγικών» και μη μαθητών, σε ένα σημείο προετοιμασίας τους για την αγορά εργασίας, τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και την ιεραρχική δόμηση των κοινωνικών σχέσεων. Έτσι οι γονείς στην προσπάθεια να ανταπεξέλθουν στις αυξανόμενες απαιτήσεις και τον ανταγωνισμό που προωθεί το συγκεκριμένο μοντέλο ωθούνται, με δυσβάσταχτο κόστος, στους κόλπους της παραπαιδείας. Ως αποτέλεσμα αυτού, οι ταξικές αντιθέσεις οξύνονται ακόμα περισσότερο, βάζοντας ουσιαστικά ταξικούς φραγμούς στο εσωτερικό της υποτιθέμενης δημόσιας και δωρεάν για όλους εκπαίδευσης.

Παράλληλα, έρχεται η διαδικασία της αξιολόγησης (ακόμα και των σχολικών μονάδων) και η καθιέρωση των πειθαρχικών για εκπαιδευτικούς και μαθητές οι οποίοι δε συμμορφώνονται ή θεωρούνται αντιπαραγωγικοί, έρχεται ως επιστέγασμα αυτής της αντιδραστικής πολιτικής.

Οι εργαζόμενοι/ες στην εκπαίδευση αντιστέκονται εδώ και χρόνια στην αξιολόγηση (ατομική και σχολικών μονάδων). Η αξιολόγηση δεν αποτελεί κάποια ρεβανσιστική πολιτική της τωρινής υπουργού, αλλά ντιρεκτίβα της Ε.Ε. και της αστικής τάξης, των οποίων τα συμφέροντα και εξυπηρετεί. Η δρομολόγηση της ξεκίνησε χρόνια πριν στα πλαίσια της ευθυγράμμισης του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος με πολιτικές που προωθούνται από ΟΟΣΑ και Ε.Ε. με στόχο την υποταγή των εκπαιδευτικών συστημάτων στις ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου. Γι’ αυτό, και ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, τίθεται επί τάπητος συνεχόμενα τα τελευταία χρόνια και μόνο οι μαχητικές αντιστάσεις των εκπαιδευτικών έχουν καταφέρει να την καθυστερήσουν.

Πέρα από τις αντιεκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που αφορούν τα σχολεία, η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που συντελείται, βαθαίνει ολοένα και περισσότερο τις σχέσεις αγοράς και πανεπιστημίου, κάνοντας ολοένα και περισσότερο τα πανεπιστήμια μια δεξαμενή καταρτισμένου εργατικού δυναμικού με βάση τις ανάγκες της αγοράς. Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση διαμορφώνει μια νέα πανεπιστημιακή πραγματικότητα κατά την οποία υπάρχουν: Προγράμματα σπουδών ελεγχόμενα από την αγορά, ταξικοί φραγμοί, ΕΒΕ για τα σχολεία, συμβούλια ιδρύματος (νέος νόμος Kεραμέως), διαγραφές, ιδιωτικά κολέγια, πειθαρχικά στις σχολές, ΟΠΠΙ, καταστολή, κατάργηση άσυλου, ερευνητικά για μπάτσους και στρατό. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έρχονται και μεταπτυχιακά επί πληρωμή ακόμα και στα ίδια τα δημόσια πανεπιστήμια.

Με την εισχώρηση των ιδιωτικών συμφερόντων στα πανεπιστήμια, υπονομεύεται ο “δημόσιος χαρακτήρας” των πανεπιστημίων, αφού γίνονται ένα εργαλείο για την παραγωγή έργου για επιχειρήσεις. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της κατεύθυνσης, είναι τα μνημόνια συνεργασίας του ΕΜΠ, του ΔΠΘ και της ΟΠΑ με τον ΣΕΒ (Σύλλογος Ελλήνων Βιομηχάνων) και τα μνημόνια συνεργασίας ιδρυμάτων με εταιρείες (πχ ΕΜΠ με την Samsung το 2022, ΕΜΠ με ΓΕΚ – ΤΕΡΝΑ το 2023). Έτσι, τα εργαστήρια “κυνηγάνε” διαρκώς ερευνητικά projects, με στόχο να πάρουν μια χρηματοδότηση από μεγάλες εταιρείες, οι οποίες λειτουργούν ως χορηγοί στα εργαστήρια αυτά, με δεδομένη την ανεπάρκεια της κρατικής χρηματοδότησης. Έτσι, η χρηματοδότηση των χορηγών αυτών εξαγοράζει στην πραγματικότητα τον έλεγχο των προγραμμάτων σπουδών των προπτυχιακών, αλλά και τη στόχευση του πεδίου έρευνας σύμφωνα με τις ανάγκες τους.

Μπροστά σε αυτή τη βάρβαρη πραγματικότητα εντός -και εκτός- των σχολών και των σχολείων, εκπαιδευτικοί και οι φοιτητές επιλέγουν τον δρόμο του αγώνα. Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα εμείς πρέπει να σταθούμε στο πλάι τους συνδέοντας τους αγώνες μας και προτάσσοντας την ανατροπή κράτους και κεφαλαίου. Τα σχολεία και ακόμα περισσότερο, τα πανεπιστήμια διαχρονικά αποτέλεσαν πεδίο ριζοσπαστικοποίησης και πολιτικοποίησης, πεδίο μέσα από το οποίο άρχιζαν ανατρεπτικοί και μαχητικοί αγώνες που λειτουργούσαν ως σπίθα για τις ευρύτερες κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις. Εμείς οφείλουμε να βγούμε μαζικά στο δρόμο και να υπερασπιστούμε την ιστορική μνήμη των κινημάτων του παρελθόντος, με τη ματιά μας στραμμένη στους νικηφόρους αγώνες του μέλλοντος. Μπροστά στο ρεβανσισμό του κράτους και τις ορέξεις του κεφαλαίου να χτίσουμε αναχώματα και μέτωπα αντίστασης. Να μην κάνουμε άλλο βήμα πίσω και να δείξουμε οργανωμένα και μαχητικά ότι τα πρώτα βήματα της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης μπορούν να γίνουν εδώ και τώρα.