ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ, ΞΑΝΑ ΘΑ ΣΑΣ ΤΣΑΚΙΣΕΙ Η ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Μετά από χθεσινό περιστατικό που διαδραματίστηκε στην πλατεια Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη, όπου κυνηγήθηκαν και προπηλακίστηκαν δύο τρανς άτομα από δεκάδες άτομα, μεταξύ των οποίων υπήρχαν και φασίστες, πραγματοποιήθηκε σήμερα μετά από καλέσματα φεμινιστικών, lgbtgi+, κομμουνιστικών και αναρχικών συλλογικοτήτων και οργανώσεων, αντιφασιστική συγκέντρωση στην πλατεία της Αριστοτέλους.

Την συγκέντρωση πλαισίωσαν περισσότεροι/ ες από 4.000 άτομα. Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης ομάδα ατόμων, μεταξύ των οποίων και φασίστες, που προσπάθησε να την προσεγγίσει από την παραλία επιθετικά, κυνηγήθηκε, έσπασε σε λιγότερο από 3 δευτερόλεπτα και τελικά διασκορπίστηκε στα στενά γύρω από την πλατεία Αριστοτέλους, αφήνοντας πίσω της αρκετά άτομα.

Η μαζική συγκέντρωση κατέληξε σε πορεία που κατευθύνθηκε από την Λεωφόρο Νίκης, την Αγγελάκη και την Εγνατία μέχρι το άγαλμα του Βενιζέλου. Η πορεία είχε πολύ δυναμικό παλμό και μαζικότητα και φωνάχτηκαν πολλά συνθήματα αντιφασιστικά, αντιπατριαρχικά και αντικαπιταλιστικά.

Σαν ένα πρώτο σχόλιο αρκεί να αναφέρουμε εκ νέου πως ξέρουμε καλά πως οι φασίστες επιδιώκουν να διασπείρουν το μίσος και το δηλητήριό τους μέσα στην εργατική τάξη και τον λαό, ενώ δεν βγάζουν τσιμουδιά για ό,τι πραγματικά τυραννά την τάξη μας. Συγκεκριμένα δεν βγάζουν τσιμουδιά για την ακρίβεια, τους πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών, την τεράστια ανεργία, τους μισθούς πείνας ή την ιδιωτικοποίηση όλων των δημοσίων αγαθών με τελευταίο παράδειγμα τον νόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, όπου το μοναδικό κόμμα που δεν καταψήφισε, πλην της ΝΔ, ήταν το φασιστικό κόμμα “Σπαρτιάτες”.

Από εκεί και πέρα αρκεί να πούμε πως χρειάζεται δράση. Δράση μετωπική και μαχητική, ενότητα και κοινός βηματισμός ευρύτερων κινηματικών, αλλά και ταξικών δυνάμεων και ξερίζωμα κάθε φασιστικού θύλακα που πάει να ριζώσει μέσα στον κοινωνικό ιστό της πόλης. Απαιτείται να κοπεί άμεσα, με αρχή τη σημερινή μέρα και το πως εξελίχθηκαν μερικές συναντήσεις στο κέντρο της πόλης, ο αέρας σε οποιονδήποτε τολμάει να σηκώνει το χέρι του απέναντι σε άλλον άνθρωπο εξαιτίας του φύλου, της φυλής του, του χρώματος του δέρματος του. Αλλά και κάτι παραπάνω. Χρειάζεται να αφουγκραστούμε το ότι απέναντί μας αυτή τη φορά έχουμε μία μικρή, αλλά όχι αμελητέα δυναμική, με ποιοτικά στοιχεία που πρέπει να συνεκτιμηθούν και που διαφέρουν από αυτά της δράσης οργανωμένων φασιστικών ομάδων που δεν έχουν καταφέρει να ριζώσουν στην πόλη. Πρέπει να αναλύσουμε το τί συμβαίνει κοινωνικά, το ποιές αιτίες και ποιοι κύκλοι το πριμοδοτούν και το γιγαντώνουν, και να προσπαθήσουμε μέσα στις γειτονιές, μέσα στα σχολεία, μέσα στην νεολαία, μέσα στην εργατική τάξη και τον λαό να αλλάξουμε τους συσχετισμούς.

Γιατί στη Θεσσαλονίκη θερίζεται σήμερα ότι έσπειραν εκκλησιαστικοί, παραστρατιωτικοί, και κάθε λογής ακροδεξιοί κύκλοι από το 2018 όταν έβαζαν παιδιά γυμνασίων και δημοτικών σχολείων να κάνουν με το ζόρι καταλήψεις για την “Ελληνικότητα της Μακεδονίας” ή αργότερα ενάντια στη χρήση μάσκας εν μέσω πανδημίας.

Στη Θεσσαλονίκη, όπως έχει αναφερθεί και παλιότερα, της Φεντερασιόν, του Μπεναρόγια, των συμπλοκών με τους φασίστες της 3Ε, του Μάη του ’36, στην πόλη των τουρκομάγαζων, στην πόλη των προσφύγων από την Μικρά Ασία και τον Πόντο, του Ολοκαυτώματος, στην πόλη της αντίστασης που απελευθέρωσε ο ΕΛΑΣ, της πόλης όπου δολοφονήθηκε ο Γρηγόρης Λαμπράκης, στην πόλη που αποπνέει και μας θυμίζει σε κάθε συνοικία τον πολυεθνικό χαρακτήρα της, αλλά και τις εργατικές και λαϊκές μάχες που δεν έχουν ακόμα δικαιωθεί.

Σε αυτήν, λοιπόν, την πόλη της προσφυγιάς, της κατοχής, των μαζικών εκτελέσεων από τους ναζί και τους ταγματασφαλίτες και των βασανιστηρίων των χουντικών της ΕΣΑ, ο φασισμός δεν έρχεται απ’ το μέλλον. Είναι ιστορικό χρέος της πολυεθνικής εργατικής τάξης, των νέων, του λαού, να μην αφεθεί ούτε σπιθαμή χώρου για την παρουσία οποιουδήποτε ομοφοβικού, ακροδεξιού, νεοναζί στους δρόμους και στις ζωές μας, αλλά και να τσακιστεί η ρατσιστική κρατική πολιτική που εφαρμόζεται στα σύνορα και στις πόλεις.

Είναι επιτακτική ανάγκη για την επιβίωσή μας, αλλά και προϋπόθεση της νίκης μας, η συνέχιση της παράδοσης των προγόνων μας:

Από τους τριεψιλίτες, τους ταγματασφαλίτες, τους χουντικούς μέχρι τους επενίτες, τους rangers και τους χρυσαυγίτες, όποιο χέρι απλώνεται πάνω στο λαό για λογαριασμό του κεφαλαίου, ΘΑ ΚΟΒΕΤΑΙ.

Να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας και κάτι παραπάνω, για να μη φοβούνται τα προσφυγάκια να πάνε σχολείο, για να μπορούν ζευγάρια αγοριών ή κοριτσιών να περπατάν χέρι-χέρι στην παραλία, για να μπορούν οι γυναίκες εργαζόμενες να στήνουν σωματεία και να απεργούν, οι φοιτητές να παλεύουν για την Δημόσια Παιδεία, για να μπορούμε να κυκλοφορούμε και να αγωνιζόμαστε μαζί, ντόπιοι/ες και μετανάστες/στριες εργάτες και εργάτριες, διατηρώντας ακέραια την μνήμη και ελπιδοφόρο το μέλλον του λαού μας.