“Φυσάει ενάς αγέρας που σαρώνει…”
Κι ενώ τα παπαγαλάκια των καπιταλιστών ζητάν από τον λαό να μην κάνει πολιτική εν μέσω “εθνικού πένθους”, έτσι ώστε να υποταχθεί ουσιαστικά στη δική τους πολιτική που τον εξαθλιώνει και τον δολοφονεί καθημερινά, η οργή ξεχειλίζει και δεν συμμορφώνεται.
Μετουσιώνεται σε αλληλεγγύη και σε αγώνα που εξαπλώνεται σε κάθε γωνιά της χώρας.
Γίνεται πρωτόγνωρη εθελοντική αιμοδοσία χιλιάδων ανθρώπων και ηθική και υλική στήριξη στις οικογένεις των θυμάτων αλλά δεν μένει εκεί.
Πλημμυρίζει τους δρόμους των πόλεων με μαζικές διαδηλώσεις και συγκρούσεις και πυροδοτεί νέα καλέσματα σε πορείες για τρίτη συνεχόμενη ημέρα.
Καταλαμβάνει δεκάδες σχολεία και σχολές που ξεπηδούν εδώ κι εκεί για να δημιουργήσουν πυρήνες αντίστασης.
Γεννά και υπερασπίζεται απεργίες που κηρύσσονται “παράνομες” και αντιπαραβάλλει την προοπτική μίας γενικής ταξικής και πολιτικής απεργίας ως απάντηση στο ξέπλυμα του “εθνικού πένθους” που προωθειται από τα πάνω.
Λειτουργεί σαν ξυπνητήρι για τους εργαζομένους από διαφορετικούς κλάδους αλλά και για ανθρώπους από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες.
Δρα σαν ζωντανή υπενθύμιση για τις δολοφονικές ευθύνες των μνημονίων, των ιδιωτικοποιήσεων, της καπιταλιστικής κερδοφορίας μπροστά στην οποία οι ζωές μας δεν έχουν καμία αξία.
Δένει εκ νέου και ατσαλώνει το ταξικό νήμα που συνδέει τις ζωές εργαζομένων στα τρένα και στο Μετρό, στα εργοστάσια και στις αποθήκες με τα πλημμελή μέτρα ασφαλείας, στα εμπορικά καταστήματα και στα προγράμματα του ΟΑΕΔ. Τους φοιτητές και τις σπουδάστριες στην τέχνη, τους μαθητές που φοιτούν σε διαλυμένα σχολεία και τους ασθενείς που στιβάζονται σε ράντζα και περιμένουν μήνες για να χειρουργηθούν. Τις άνεργες και τους αποκλεισμένους, τους αόρατους, τους ρομά και τους μετανάστες. Τη φτωχοποιημένη κοινωνική πλειοψηφία που βλέπει τα εισοδήματά της να εξανεμίζονται από την ακρίβεια και όσους περιμένουν τον δικαστικό επιμελητή και τους μπάτσους να τους πετάξουν από το σπίτι τους.
Αυτή τη φορά το διαρκές καπιταλιστικό έγκλημα δεν βυθίστηκε στη σιωπή και τη λήθη και η συνενοχή των αστικών και μνημονιακών κυβερνήσεων δεν αφήνει περιθώρια φτηνής αντιπολιτευτικής σπέκουλας.
Να οργανώσουμε την ταξική αλληλεγγύη και τη λαϊκή αυτοάμυνα.
Να γίνουμε φωτιά μέσα στον πάγο.
[modula id=”1138″]