Γεννηθήκαμε πριν 50 χρόνια

«Γεννήθηκα στις 17 Νοέμβρη του 1973. Εκεί, στα δεκαπέντε μου, τον Νοέμβριο του 1973, γεννήθηκα πολιτικά. Μέσα στη φωτιά που άναβε γύρω από την εστία του Πολυτεχνείου, εκείνες τις τρεις ατελείωτες μέρες και νύχτες.

Εκείνη η εξεγερτική φλόγα ήταν για μένα η πυρογραφία ψυχής που σημάδεψε ανεξίτηλα το δεκαπεντάχρονο παιδί, έτοιμο κιόλας να την δεχτεί, πολιτικό έμβρυο στη λαϊκή μήτρα στα πρώτα απελευθερωτικά σκιρτήματα.

Έκθαμβος, με ορθάνοιχτα όλα τα μάτια και τους πόρους της ψυχής κοινωνούσα τη μεγάλη έκρηξη. Το υπόγειο διάπυρο ρεύμα που διατρέχει την ιστορία αυτού του τόπου είχε βρει τη ρωγμή του χρόνου τον Νοέμβρη του 1973, διαπέρασε ξανά τον παγιωμένο στερεό κοινωνικό φλοιό, εξερράγη ιαματικά. Και εκείνες οι σεισμικές δονήσεις διαπερνούσαν τους μέχρι τα χθες βουβούς κι αδιάφορους διαβάτες, τους μεταμόρφωναν. Περνούσαν και από μέσα μου, ξυπνούσαν ποιος ξέρει ποιες κυτταρικές μνήμες, γεννούσαν έναν καινούριο πολιτικό άνθρωπο. Συντόνιζαν, συνταίριαζαν σκόρπια κομμάτια, σπαράγματα παμπάλαιας μνήμης. Πρώιμα βιώματα αδικίας, θολές αναμνήσεις καταπίεσης, αδιασάφητα φάσματα βίας όλων των εξουσιών, όλα τώρα αποκτούσαν όνομα…»

Δημήτρης Κουφοντίνας, «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη»

Πενήντα χρόνια φέτος από την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973. Πενήντα χρόνια, Δημήτρη Κουφοντίνα, πενήντα χρόνια να ονειρεύεσαι, πενήντα χρόνια ν’ αγαπάς και να παλεύεις, πενήντα χρόνια να σε κυνηγούν, να σε προδίδουν.

Γι’ αυτό για εμάς, το νόημα του Πολυτεχνείου είναι κυρίως η φλόγα της εξέγερσης ενάντια στην εξουσία – είτε την πούμε «χούντα» είτε την πούμε «κράτος», δεν κάνει διαφορά- και τιμάμε τους νεκρούς των αγώνων με την έμπρακτη αλληλεγγύη μας στους ζωντανούς, τους φυλακισμένους αγωνιστές και τις φυλακισμένες αγωνίστριες, αιχμάλωτους και αιχμάλωτες του κοινωνικού πολέμου.

Σε δύο μήνες περίπου θα συμπληρωθούν τρία χρόνια από την έναρξη της πιο πρόσφατης και σκληρής απεργίας πείνας του αντάρτη Δημήτρη Κουφοντίνα που σημάδεψε την υγεία του και κατέβασε πέντε γενιές ξανά στους δρόμους. Αλλά ο Κουφοντίνας παραμένει φυλακισμένος, παράτυπα, καθώς για πρώτη φορά εφαρμόζονται αναδρομικά νομοθετικές διατάξεις στο πλαίσιο μιας προσπάθειας κράτους και κυβέρνησης να επιβάλλουν τους ακόμη πιο απάνθρωπους όρους τους και, κυρίως, να παρουσιάσουν ως αδιαμφισβήτητη και αυτονόητη την απόλυτη κυριαρχία τους και κατά συνέπεια και τη δικαιοδοσία τους να καταστρατηγούν προς όφελός τους ακόμη και τους ίδιους τους δικούς τους νόμους.

Στο ίδιο πνεύμα, πριν από λίγο καιρό απορρίφθηκε η αίτηση αποφυλάκισης του αναρχικού αγωνιστή Νίκου Μαζιώτη που επίσης έχει θεμελιώσει και τυπικά ανάλογο δικαίωμα.

Στην Ιταλία, αποφασίστηκε η παραμονή του αναρχομηδενιστή πολιτικού κρατούμενου Alfredo Cospito υπό το απάνθρωπο, χειρότερο και από μεσαιωνικό, καθεστώς φυλάκισης 41 bis.

Πάντα αμετανόητοι και πάντα επαναστάτες, και αυτοί όπως και πολλοί ακόμη πολιτικοί κρατούμενοι και κρατούμενες που βρίσκονται σήμερα σε σκοτεινά κελιά ανά τον κόσμο επειδή οραματίστηκαν έναν κόσμο καλύτερο και το όραμα θέλησαν να το κάνουν πράξη…

Ο αγώνας αυτός είναι διεθνής. Ο αγώνας για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατούμενων ανά τον κόσμο είναι για μας απαραίτητη προϋπόθεση κάθε μορφής αντίστασης απέναντι στην εξουσία.

Γεννηθήκαμε πριν 50, πριν 500, πριν από 5.000 χρόνια, ερχόμαστε από μακριά και πηγαίνουμε μακριά. Έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς με τους βασανιστές μας και τους βασανιστές των συντρόφων και των συντροφισσών μας.

ΕΔΩ Πολυτεχνείο.

Όπως τότε έτσι και τώρα.

Ως τη λευτεριά.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΑΡΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ.

Επιτροπή για την Αποφυλάκιση του Δ. Κουφοντίνα

12 Νοέμβρη 2023 

Αναδημοσίευση από athens.indymedia.org