Για την αντιιμπεριαλιστική/ αντιπολεμική πορεία 30/3 στη Λάρισα

Με τη συμμετοχή 400 περίπου αγωνιστριών και αγωνιστών πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 30/3, η προγραμματισμένη αντιιμπεριαλιστική και αντιπολεμική διαδήλωση στη Λάρισα.

Η διαδήλωση αυτή υπήρξε προϊόν μίας δίμηνης προεργασίας ντόπιων κινηματικών δυνάμεων, αλλά και οργανώσεων/ συλλογικοτήτων από τη Θεσσαλία και τον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο, οι οποίες έδειξαν άμεσα αντανακλαστικά από την πρώτη στιγμή που έγιναν γνωστές οι προθέσεις της κυβέρνησης για εγκατάσταση στη Λάρισα του στρατηγείου της επιχείρησης της ΕΕ στην Ερυθρά Θάλασσα.

Έτσι, η διαδήλωση αυτή προέκυψε ως ένδειξη αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης που επιμένει να αντιστέκεται στη σιωνιστική κατοχή εδώ και 8 δεκαετίες, αλλά και ως σαφές μήνυμα εναντίωσης στην μετατροπή της πόλης σε διευθυντήριο του πολέμου της ΕΕ και του ΝΑΤΟ εναντίον του λαού της Υεμένης. Πόλεμο στον οποίο η ελληνική αστική τάξη και το κράτος της επιλέγουν να συμμετέχουν ενεργά και όλο και πιο αναβαθμισμένα, με σκοπό την ταυτόχρονη προστασία των συμφερόντων του ντόπιου εφοπλιστικού κεφαλαίου, αλλά και των ιμπεριαλιστών συμμάχων του.

Στα πλαίσια αυτά, όλο τον προηγούμενο καιρό και με επίκεντρο τη Λάρισα, πραγματοποιήθηκαν πολύμορφες παρεμβάσεις, αφισοκολλήσεις, πολιτικές εκδηλώσεις σε αρκετές πόλεις.

Ταυτόχρονα, και μέσα σε αυτή την κινητοποίηση ευρύτερων δυνάμεων που υπήρξε, διερευνήθηκαν δυνατότητες πολιτικών συνεργασιών και μετωπικών συμπορεύσεων, μία διαδικασία, που με τις εμπειρίες και τα πολιτικά σκεπτικά και κουλτούρες αγώνα που έφερε σε τριβή, άφησε τη δική της πλούσια και διδακτική παρακαταθήκη για το μέλλον του αντιπολεμικού/ αντιιμπεριαλιστικού κινήματος και του τρόπου που αυτό μπορεί να δομηθεί, να δυναμώσει, να εξαπλωθεί.

Από τις διαδικασίες των προηγούμενων μηνών προέκυψαν δύο διαφορετικοί συντονισμοί, ο “Αντιπολεμικός/ Αντιιμπεριαλιστικός Συντονισμός συλλογικοτήτων από τη Θεσσαλία” καθώς και ο “Πανελλαδικός Συντονισμός ενάντια στις ΕυρωΝατοικές βάσεις στη Θεσσαλία”, στο μπλοκ του οποίου συμμετείχαν ο Πολιτικός Χώρος «Ηλέκτρα Αποστόλου», η Κ.Κ Εργατικός Αγώνας, η Αντιιμπεριαλιστική Συνέλευση Βόλου, η Πανευρωπαϊκή Καμπάνια Δράσης ενάντια στο ΝΑΤΟ, μέσω των δυνάμεων που συμμετέχουν σε αυτή στην Ελλάδα (Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο, Αντί – Νάτο Δράση, Λαϊκή Δράση). Το μπλοκ αυτό ακολούθησε με διακριτή πολιτική παρουσία και το ΚΚΕ (μ-λ).

Ως Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση αποφασίσαμε να συμμετέχουμε στο μαζικό μπλοκ του “Αντιπολεμικού/ Αντιιμπεριαλιστικού Συντονισμού συλλογικοτήτων από τη Θεσσαλία”, στο οποίο επίσης συμμετείχαν ή στήριξαν, εκτός από την Ανοιχτή Συνέλευση Σπορά και την Κατάληψη Ντουγρού / Τζαβέλα 52, η Λέσχη Εργαζομένων και Νεολαίας Βόλου καθώς και σύντροφοι/ ισσες από τον Βόλο και τις Σταγιάτες, το Δίκτυο αλληλεγγύης και αγώνα Καρδίτσας – Για υγεία, ζωή και ελευθερία, το Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Καρδίτσας, η Ανάρες Ελευθεριακή Συνέλευση Τρικάλων και σύντροφοι/ ισσες από τη Λαμία. Το συγκεκριμένο μπλοκ στήριξαν με την παρουσία τους η Συνέλευση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση από την Αθήνα, η Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα αναρχικών & κομμουνιστ(ρι)ών), η αναρχική ομάδα “Δυσήνιος Ίππος” από την Πάτρα, η συνέλευση της κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου από την Αλεξανδρούπολη, το Πέλοτο από την Ξάνθη, η Πρωτοβουλία για την ταξική και πολιτική Ανασυγκρότηση, η αναρχική συλλογικότητα Acte και η Κοινότητα Κατειλημμένων Προσφυγικών.

Η επιλογή μας να συμπορευθούμε με το συγκεκριμένο μπλοκ πάρθηκε καθώς κρίνουμε πως είναι οι, κάθε φορά, τοπικές δυνάμεις αυτές που οφείλουν να έχουν τον πρώτο λόγο στη διοργάνωση και τα χαρακτηριστικά αντίστοιχων διαδηλώσεων, καθώς αυτές είναι, που – παρά τις πιθανές επιμέρους διαφοροποιήσεις που μπορεί να έχουμε στον λόγο ή τη δράση – ζουν και αλληλεπιδρούν με πραγματικούς όρους με την εργατική τάξη, την νεολαία και τον λαό των τοπικών κοινωνιών. Είναι πρώτα αυτές που μπορούν και οφείλουν να αντλήσουν, να επεξεργαστούν και να κεφαλαιοποιήσουν τα συμπεράσματα αντίστοιχων πρωτοβουλιών και να τα μετατρέψουν σε εργαλεία για το βάθεμα, το στερέωμα, την ποιοτική και ποσοτική αναβάθμιση της παρουσίας και των καθηκόντων τους στον τόπο τους.

Αυτή η θέση δεν εκφράστηκε μόνο με την υλική παρουσία μας στο συγκεκριμένο μπλοκ την ημέρα της διαδήλωσης, αλλά από τη στάση μας όλο το προηγούμενο διάστημα, τόσο στις εσωτερικές κινηματικές διαδικασίες ζύμωσης και προεργασίας που προέκυψαν, όσο και μέσα από την προπαγάνδιση της διαδήλωσης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αλλά και από τη συνδιοργάνωση πολιτικών εκδηλώσεων μαζί με την ανοιχτή συνέλευση “Σπορά” και την πολιτική συλλογικότητα “Ντουγρού”. Εκδηλώσεις οι οποίες δημιούργησαν, στο μέτρο των δυνάμεων τους, τον απαραίτητο χώρο για να πυροδοτηθούν ανοιχτές και ζωντανές συζητήσεις με όρους συντροφικής αντιπαράθεσης, κατάθεσης και ζύμωσης απόψεων και θέσεων από αγωνιστές και αγωνίστριες που προέρχονται από ένα μεγάλο εύρος του αντιιμπεριαλιστικού και αντιπολεμικού κινήματος, σε Λάρισα, Βόλο και Θεσσαλονίκη, κάτι που συνέβη και στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα.

Στη διαδήλωση συμμετείχε επίσης και η Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία – Ανταρσία για την Ανατροπή, το Τέρμινο – Αναρχική Φοιτητική Συνέλευση Βόλου, η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Λάρισας, ενώ πανό είχε και η Αντιπολεμική Κίνηση Λάρισας.

Σημαντικό βήμα, τέλος, για τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της διαδήλωσης υπήρξε η απόφαση που πάρθηκε από τον ΦΣ Ιατρικής της Λάρισας για συμμετοχή στη διαδήλωση, αναδεικνύοντας λίγες μόνο μέρες μετά την ακύρωση της συναυλίας του στρατού των ΗΠΑ στην πόλη από εργατικά σωματεία, την αναγκαιότητα αντίστοιχες πρωτοβουλίες να ζυμώνονται μέσα στους μαζικούς φορείς, τα σωματεία, τους συλλόγους, τα – κάθε μορφής – συλλογικά, ταξικά και λαϊκά, σχήματα.

Η πρωτοφανής αστυνομική παρουσία με εκατοντάδες μπάτσους όλων των ειδών να δημιουργούν κλίμα τρομοκρατίας στην πόλη, να κλείνουν δρόμους, να δημιουργούν φραγμούς στο δρομολόγιο της διαδήλωσης για να μη φτάσει στο στρατόπεδο που έχει εγκατασταθεί το στρατηγείο της ΕΕ και να δημιουργούν σε ορισμένες περιπτώσεις ασφυκτικό πλαίσιο γύρω από τους διαδηλωτές και τις διαδηλώτριες δεν μπορούν παρά να ιδωθούν ως κομμάτι του δόγματος μηδενικής ανοχής απέναντι στον “εσωτερικό εχθρό”.

Δόγμα που ακολουθεί την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης της εργασίας και της φτωχοποίησης του λαού στα μετόπισθεν και την πολεμοκάπηλη εξωτερική πολιτική που ασκείται με όλο και πιο εμφατικό τρόπο τα τελευταία χρόνια, με την ενεργή εμπλοκή της χώρας σε μία σειρά πολεμικών μετώπων (Ουκρανία, Παλαιστίνη, Υεμένη κλπ). Δόγμα που αποτυπώνεται από την όξυνση της καταστολής σε κάθε πεδίο της κοινωνικής ζωής, από τον νέο Ποινικό Κώδικα, από τις αντισυνδικαλιστικές και αντεργατικές νομοθετικές παρεμβάσεις των τελευταίων χρόνων, από τους περιορισμούς στο δικαίωμα στη διαδήλωση και στην απεργία, από τη διαρκή αναβάθμιση των τρομονόμων.

Αντιλαμβανόμαστε τη διαδήλωση του Σαββάτου, όχι ως κάποια κορύφωση μιας καμπάνιας, αλλά ως ένα μόνο απαραίτητο βήμα – από τα πολλά που απαιτούνται τόσο σε τοπικό όσο και σε πανελλαδικό επίπεδο – στην κατεύθυνση της οικοδόμησης ενός μετωπικού αντιιμπεριαλιστικού/ αντιπολεμικού κινήματος που έχει καθήκον, πάνω στο ξεδίπλωμά και στη μαζικοποίησή του, να σταθεί με συνεχεία και με συνέπεια – και όχι πυροτεχνηματικά – και σε βάθος χρόνου να αντιπαρατεθεί με υλικούς όρους με την ντόπια αστική τάξη, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ΩΣ ΤΟΝ ΒΟΛΟ ΚΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΥΔΑ ΩΣ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ:

ΟΥΤΕ ΓΗ ΟΥΤΕ ΝΕΡΟ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ!