Για την ”Φωλιά των Λιονταριών”
Εδώ και μήνες η Δυτική Όχθη έχει μπει στο στόχαστρο της δολοφονικής μηχανής του Ισραήλ, στο φόντο της απόφασης για ολοκληρωτική προσάρτηση της, όπως ανακοίνωσε πρόσφατα ο πρωθυπουργός Νετανιάχου, αλλά και για την ”εκκαθάριση” της ανυποχώρητης λαϊκής αντίστασης που έχει αναζωπυρωθεί, μέσω αλλεπάλληλων ”αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων”.Το 2022 στη Δυτική Όχθη κατεδαφίστηκαν περισσότερα από 950 σπίτια παλαιστίνιων για την εγκατάσταση ισραηλινών εποίκων, ενώ από την περασμένη άνοιξη με την κατασταλτική επιχείρηση ”Σπάζοντας το Κύμα” πραγματοποιήθηκαν πάνω από 2.000 επιδρομές του ισραηλινού στρατού, ιδιαίτερα στις περιοχές Τζενίν και Ναμπλούς τις οποίες και απέκλεισαν με φραγμό, συλλαμβάνοντας πάνω από 1.500 άτομα.
Αυτή η πολύμηνη πολιορκία της Δυτικής Όχθης μέσω αποκλεισμών και στρατιωτικών επεμβάσεων έχει ως αποτέλεσμα, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, το 2022 να καταγράφονται 170 δολοφονημένοι Παλαιστίνιοι, ο μεγαλύτερος αριθμός νεκρών στη Δυτική Όχθη μετά το τέλος της δεύτερης Ιντιφάντα το 2005, ενώ ήδη για το 2023 έχουν καταγραφεί 30 νεκροί.
Όμως παρά την αδυσώπητη ισραηλινή επιθετικότητα και την υπεροπλία της, παρά την απόλυτη στήριξη που αυτή λαμβάνει από το σύνολο του Δυτικού κόσμου, αλλά και την εκκωφαντική σιωπή και εγκατάλειψη της αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό αγώνα από τα κινήματα διεθνώς, οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι δεν εγκαταλείπουν τον αγώνα και στέκονται όρθιοι ανασυγκροτώντας την αντίσταση.
Μέσα στις φτωχογειτονίες και τα γκέτο της Τζενίν και της Ναμπλούς κυοφορείται η αυριανή νίκη της αντίστασης, με τη νεολαία να συγκροτεί νέες οργανώσεις ένοπλης λαϊκής αυτοάμυνας και αντεπίθεσης απέναντι στο φόβο και την ηττοπάθεια αλλά και απέναντι στην προδοτική και πλήρως παρηκμασμένη κυβέρνηση της Παλαιστινιακής Αρχής.
Η οργάνωση ”Η Φωλιά Των Λιονταριών” (φωτο) αποτελεί μια τέτοια έκφραση της αντίστασης σήμερα. Στην πλειοψηφία τους νεολαίοι, αφουγκραζόμενοι την λαϊκή αγανάκτηση και την ανάγκη ανασύστασης της αντίστασης και της ενότητας της, ασκώντας κριτική στις παλινωδίες, τους συμβιβασμούς, τον σεχταρισμό αλλά και τον ενδοτισμό της ηγεσίας των παραδοσιακών οργανώσεων, ξεκίνησαν ένα νέο αντάρτικο στη Δυτική Όχθη σκορπώντας αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση.
Με το ριζοσπαστικό τους λόγο, την αυτόνομη δράση και τις δίκαιες εχθροπραξίες εναντίον των δυνάμεων κατοχής κέρδισαν άμεσα τη λαϊκή υποστήριξη απέναντι στα δολοφονικά αντίποινα των ισραηλινών. Γι’ αυτό και ο λαός της Δυτικής όχθης λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας, στήνοντας οδοφράγματα και οδομαχίες απέναντι στις ισραηλινές δυνάμεις που εισβάλουν στους παλαιστινιακούς οικισμούς επιχειρώντας να συλλάβουν τα μέλη των ”Λιονταριών”, γι’ αυτό και ο λαός αναγνωρίζει την αυτοθυσία τους, μετατρέποντας τις κηδείες των δολοφονημένων μαχητών σε μαζικές, παλλαϊκές αντικατοχικές διαδηλώσεις.
Και όπως έγραψε ο παλαιστίνιος μαχητής Oυντέι Αλ Ταμίμι πριν την πραγματοποίηση επίθεσης σε ισραηλινό checkpoint : «Ξέρω ότι θα γίνω μάρτυρας αργά ή γρήγορα. Και ξέρω ότι δεν απελευθέρωσα την Παλαιστίνη με αυτή την ενέργεια. Αλλά την πραγματοποίησα με έναν αντικειμενικό στόχο: ότι αυτή η ενέργεια θα οδηγήσει εκατοντάδες νέους να σηκώσουν το όπλο της αντίστασης αφότου πεθάνω»