Για το στεγαστικό ζήτημα, τους “κακοπληρωτές” και τις κυβερνητικές “λύσεις”..

September 13, 2024September 13, 2024 Διά Πυρός

Στα νέα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση για το στεγαστικό ζήτημα στη ΔΕΘ περιλαμβανόταν το πάγωμα της έκδοσης αδειών για βραχυχρόνιες μισθώσεις ακινήτων για 3 δημοτικά διαμερίσματα της Αθήνας, μέτρο το οποίο θα ισχύσει από 1η Ιανουαρίου 2025. Παρά τις εξαγγελίες για επανακαθορισμό των περιοχών αυτών ανάλογα με τις ανάγκες, ήδη απέξω έχουν αφεθεί πολλές περιοχές που συγκεντρώνουν μεγάλο αριθμό airbnb, όπως η Κυψέλη και οι Αμπελόκηποι. Ενώ συνολικά το πλάνο το οποίο προτάθηκε κυβερνητικά στη ΔΕΘ μετατοπίζει την άμεση ανάγκη για προστασία του δικαιώματος στη στέγαση που βάλλεται, για μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, σε ένα αόριστο διηνεκές, για όταν και αν αυξηθούν τα σπίτια προς μακροχρόνια μίσθωση με τα προαναγγελθέντα μέτρα.

Η επιλογή τέτοιων κυβερνητικών παρεμβάσεων αποτελεί απλά το τυράκι για το κατεύνασμα των όποιων αντιδράσεων από μία κοινωνική βάση, η οποία ωθείται όλο και περισσότερο στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση, και έχει τελικά ως μοναδικό στόχο την εξασφάλιση της απρόσκοπτης αναπαραγωγής του καπιταλιστικού συστήματος και των συμφερόντων των κεφαλαιοκρατών. Ούτως ή αλλως, η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το στεγαστικό ζήτημα στην Ελλάδα δεν αποτελεί ένα κακώς κείμενο, αλλά μια συνειδητή και άνευ όρων παράδοση στα επιχειρηματικά συμφέροντα και τις επιδιώξεις όχι μόνο της ντόπιας αλλά και ξένης αστικής τάξης, δίνοντας βορά όλο και περισσότερα ακίνητα σε ξένους επενδυτές και μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, μέσω του προγράμματος Golden Visa. Μια παράδοση που αποτυπώνεται ακόμα και με αριθμητικούς όρους στο γεγονός ότι το 14,2% των ιδιοκτητών Airbnb στην περιοχή της Αθήνας κατέχει τρία ακίνητα και πάνω.

Πέρα από τη στέγαση, άλλωστε, το πώς αντιμετώπιζει η τωρινή κυβέρνηση και το αστικό κράτος ακόμα και τις βασικές ανάγκες του λαού, όπως η αξιοπρεπής διαβίωση, η υγεία, η παιδεία, φαίνεται από την πληθώρα των αντιλαϊκών μέτρων που παίρνει το τελευταίο διάστημα. Μια κυβέρνηση, η οποία απέναντι στην ακρίβεια, απαντά με γελοίες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και εντατικοποίηση των όρων εργασίας, ενώ παράλληλα ακολουθεί πιστά τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της ιδιωτικοποίησης κάθε δημόσιου αγαθού και υπηρεσίας, αφού έχει πρώτα δουλέψει μεθοδικά για την υποχρηματοδότηση και την υποβάθμισή τους.

Και αν από τα ανακοινωθέντα στη ΔΕΘ “μέτρα” για το στεγαστικό δε γίνεται ξεκάθαρη η θέση της κυβέρνησης ως υπερασπιστής των συμφερόντων της αστικής τάξης, αρκεί κανείς να δει τις πρόσφατες δηλώσεις από τον επικεφαλής του οικονομικού γραφείου του Πρωθυπουργού και το σχέδιο για δημιουργία νέας πλατφόρμας από την ΑΑΔΕ, όπου μεταξύ άλλων θα διατηρείται μητρώο ενοικιαστών, όπου θα καταχωρείται το προφίλ τους και αν έχουν παλαιότερες οφειλές ενοικίων ή λογαριασμών! Πάνω στο στεγαστικό ζήτημα, όπου δεκάδες άνθρωποι αδυνατούν να πληρώσουν τα νοίκια τους, όχι μόνο χτίζεται ένα αφήγημα όπου στοχοποιείται τελικά αυτός ο οποίος αδυνατεί να πληρώσει, ο λεγόμενος κακοπληρωτής -όπως συμβαίνει άλλωστε και αναφορικά με τα κόκκινα δάνεια και τις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς ή την αδυναμία αποπληρωμής λογαριασμών ρεύματος- αλλά το αφήγημα αυτό παίρνει πλέον και υλική υπόσταση.

Αποκρύπτοντας τις οικονομικές και υλικές συνθήκες μέσα στις οποίες συμβαίνει ένα γεγονός, όπως η αδυναμία πληρωμής, επιχειρούν να μετατοπίσουν τις ευθύνες που οι ίδιοι φέρουν, στον κόσμο της εργατικής τάξης. Ευθύνες που βαραίνουν αποκλειστικά αυτούς που συνειδητά, για να προστατεύσουν τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών και να απολαμβάνουν τα προνόμια της τάξης τους, επιτρέπουν και επιλέγουν να κακοπληρώνεται η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, που εργάζεται 10ώρα, πλέον και με τη βούλα εξαιτίας του νόμου που οι ίδιοι ψήφισαν, για να μην μπορεί τελικά στο τέλος του μήνα να καλύψει τα προς το ζην.

Οι κυβερνητικοί αυτοί εμπαιγμοί επιβεβαιώνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι η λύση για τα προβλήματα της τάξης μας, μπορεί να έρθει μόνο από τα κάτω.

Μέσα από την ίδια την οργάνωση της εργατικής τάξης και του λαού σε χώρους εργασίας, σε σχολές, σε σχολεία, σε γειτονιές, να υπερασπιστούμε με κάθε μέσο τα βασικά μας δικαιώματα σε στέγαση, αξιοπρεπή διαβίωση και συνθήκες εργασίας, να αγωνιστούμε για δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία.

Πηγές: