Golden Visa, επενδύσεις και real estate κεφάλαιο
Το πρόβλημα της στεγαστικής κρίσης ταλανίζει πολλές Ευρωπαϊκές χώρες από το 2012 και μετά. Στην Ελλάδα, το πρόβλημα της στέγασης τα τελευταία χρόνια έχει κορυφωθεί αρκετά με το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων να αδυνατεί να εξυπηρετήσει τις στεγαστικές του ανάγκες. Και όσο το πρόβλημα της στέγασης αυξάνεται για τους ντόπιους πληθυσμούς, οι ξένοι επενδυτές και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι αγοράζουν όλο και περισσότερο διαμερίσματα και ολόκληρα ακίνητα μέσω του προγράμματος Golden Visa.
Το πρόγραμμα αυτό, ήρθε ως “σωτήριος λύση” στο αποκορύφωμα της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους το 2012 προσφέροντας καθεστώς παραμονής σε πλούσιους ξένους, οι οποίοι θα συνέβαλαν με τον τρόπο αυτό στην κάλυψη των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού της αντίστοιχης χώρας, αναζωογονώντας παράλληλα τις ετοιμοθάνατες τότε αγορές ακινήτων.
Ωστόσο, η Golden Visa επέφερε τελικά μεγαλύτερη πίεση στο εσωτερικό των χωρών, διογκώνοντας το στεγαστικό πρόβλημα, καθώς η στέγαση άρχισε να αποτελεί κερδοσκοπική επιχείρηση.
Τα αποτελέσματα αυτής της στρατηγικής για μια σειρά κρατών, όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία κ.α., ήταν καταστροφικά, δημιουργώντας τεράστια ρήγματα στο εσωτερικό τους, με τους ντόπιους πληθυσμούς να διαμαρτύρονται για τις συνθήκες διαβίωσής τους, καθώς και για τις αλλεπάλληλες εξώσεις, τους πλειστηριασμούς και τις αυξήσεις των τιμών των ενοικίων σε διάφορες κεντρικές περιοχές. Με την δυναμική παρουσία των κινημάτων στέγασης που δημιουργήθηκαν, τελικά η Πορτογαλία και η Ισπανία κατήργησαν αυτή την επενδυτική πολιτική φοβούμενες περαιτέρω κλιμακώσεις.
Στην Ελλάδα, και ενώ το ζήτημα της στέγασης αποτελεί ένα μείζον πρόβλημα για το σύνολο των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, η πολιτική επιλογή της κυβέρνησης για επέκταση του προγράμματος της Goden Visa, αποτελεί ένα ακόμα χτύπημα στο σύνολο της εργατικής τάξης και του λαού που αυτή τη στιγμή αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις καθημερινές βασικές ανάγκες του.
Με τις τιμές των ενοικίων να αυξάνονται διαρκώς και με τις απάνθρωπες εικόνες από τις συνεχιζόμενες εξώσεις και τους πλειστηριασμούς να αποτελούν πλέον καθημερινότητα, η κυβέρνηση, πιστή στα συμφέροντα των επενδυτών, σε μια δήθεν κίνηση αποσυμπίεσης της αγοράς ακινήτων αποφάσισε τη συνέχιση του προγράμματος, αυξάνοντας το ποσό επένδυσης σε 800.000 ευρώ.
Κινέζοι, Ισραηλινοί και πολλοί άλλοι επενδυτές του real estate κεφαλαίου έχουν αγοράσει πληθώρα ακινήτων σε δεκάδες περιοχές του κέντρου της Αθήνας, εκτοπίζοντας, πολλές φορές και βίαια, του πρότερους κατοίκους, μετατρέποντας αυτές τις περιοχές σε τουριστικές, εμπορικές και “εξευγενισμένες” ζώνες για λίγους και εκλεκτούς, επιταχύνοντας την κρίση της οικονομικής προσιτότητας.
Οι επιθετικές πρακτικές μιας διεθνούς πλέον αγοράς real-estate έχει περιορίσει την προσφορά κατοικίας για μακροχρόνια μίσθωση και αξιοπρεπή στέγη για έναν μόνιμο πληθυσμό που δεν έχει το εισόδημα να ανταποκριθεί στην ανεξέλεγκτη αύξηση των τιμών.
Έχει όμως χτίσει παράλληλα και ένα πολιτικό κύμα αντεπίθεσης απέναντι σε αυτές τις πολιτικές που βίαια ιδιωτικοποιούν και καταργούν βασικά δικαιώματα και κεκτημένα, όπως είναι στέγη. Το δικαίωμα στη στέγαση οφείλει και πρέπει να αποτελεί συνεχές πεδίο αγώνα και διεκδίκησης, ενάντια στις εγκληματικές πολιτικές που φτωχοποιούν όλο και περισσότερο την τάξη μας.