Η στέγη είναι αναφαίρετο δικαίωμα, όχι εμπόρευμα!
Στις 26/04, στις 17:00 στην πλατεία Κολοκοτρώνη, στηρίζουμε το κάλεσμα του Συντονισμού Σωματείων και Συλλογικοτήτων για την στέγαση και της Ενωτικής Πρωτοβουλίας κατά των Πλειστηριασμών για την (πρώτη φορά) παγκόσμια μέρα δράσης υπεράσπισης του δικαιώματος στέγης.
Εκατομμύρια άνθρωποι δυσκολεύονται να καλύψουν το κόστος στέγασής τους, στεγάζονται κάτω από ανεπαρκείς συνθήκες ή είναι άστεγοι. Όλα αυτά ενώ το διεθνές κεφάλαιο αυξάνει διαρκώς τους δείκτες του, ανοίγει και συντηρεί ιμπεριαλιστικούς πολέμους για να κoρέσει την αδηφάγα όρεξή του για κέρδος. Οι προϋπολογισμοί υπέρ πολεμικών, φιλονατοϊκών πολιτικών εγκρίνονται συνεχώς, παράλληλα με τη διαρκή υποχρηματοδότηση για τη δημόσια παιδεία, υγεία και κοινωνικά αγαθά, καταδεικνύοντας την κατεύθυνση των αστικών κυβερνήσεων που κάθε άλλο παρά προς το συμφέρον της εργατικής τάξης είναι. Επομένως όσο και αν η ΕΛΣΤΑΤ επιχειρεί να πανηγυρίσει το πρωτογενές πλεόνασμα των 11.4 δις ευρώ, η ζοφερή πραγματικότητα που επικρατεί για τον λαό δεν κρύβεται. Σύμφωνα με την Eurostat, το μέσο λαϊκό νοικοκυριό στην Ελλάδα δαπανά το 35.2% του εισοδήματος του στην στέγαση και μόνο. Και σε αυτό πρέπει να συνυπολογίσουμε το τεράστιο κόστος που αφορά την ενέργεια. Μια τέτοια συνθήκη, καθιστά τη ζωή της εργατικής τάξης τουλάχιστον μη βιώσιμη και την αναγγελία του στεγαστικού επιδόματος των 250€ από την κυβέρνηση Μητσοτάκη ντροπιαστική.
Παρά το γεγονός όμως ότι ο λαός υποφέρει και είναι ο ίδιος που παράγει αυτά τα πρωτογενή πλεονάσματα, δεν του ανταποδίδονται ούτε τα ελάχιστα, όπως το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή και άνετη διαβίωση. Αντιθέτως, οι αυξήσεις των ενοικίων κατά το διάστημα 2019-2024 έφτασαν σχεδόν το 50%. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι νέοι φεύγουν όλο και πιο δύσκολα από την γονεϊκή στέγη, με τον μέσο όρο να αγγίζει πλέον τα 30 έτη. Οι συνθήκες αυτές συνδέονται άρρηκτα με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων ξένων επενδυτών και ντόπιων κεφαλαιούχων, καθώς μέσα από το πρόγραμμα Golden Visa, τo gentrification και την τουριστικοποίηση ολόκληρων περιοχών και την άκρατη επέκταση της βραχυχρόνιας μίσθωσης, ολόκληρες περιοχές μετατράπηκαν σε τουριστικές, εμπορικές και “εξευγενισμένες” ζώνες για λίγους και εκλεκτούς, επιταχύνοντας την κρίση της οικονομικής προσιτότητας και εκτοπίζοντας τους πρότερους κατοίκους. Τα παραπάνω στοιχεία είναι απόλυτα συνεπή με την αντιλαϊκή πολιτική του αστικού κράτους, το οποίο επιδιώκει την ιδιωτικοποίηση όλων των δημοσίων αγαθών, του νερού, του ρεύματος, της υγείας, της παιδείας και το ξεπούλημα βασικών κοινωνικών αναγκών, όπως αυτή της στέγασης, στις αδηφάγες ορέξεις του κεφαλαίου.
Δομικό στοιχείο όσον αφορά την αντιλαϊκή πολιτική για τη στέγαση αποτελεί και η επίθεση στην λαϊκή κατοικία μέσω των πλειστηριασμών και των εξώσεων. Μια βασική πανανθρώπινη ανάγκη δόθηκε βορά στα funds και τις τράπεζες, με την εκτόξευση των επιτοκίων στα στεγαστικά δάνεια, την επιλογή της διάσωσης των τραπεζών έναντι των αναγκών της εργατικής τάξης, την απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και την αυξανόμενη παραχώρηση του χρέους και των δυνατοτήτων διαχείρισής του σε ιδιωτικά κεφάλαια, με ότι αυτό συνεπάγεται για την σφοδρότητα της διενέργειας των πλειστηριασμών/εξώσεων.
Κι ενώ έχει εγκαταλειφθεί κάθε ψήγμα κοινωνικής πολιτικής με τη χρηματοδότηση κοινωνικών αναγκών να παραμένει τελείως παγωμένη και την υιοθέτηση μιας επιδοματικής πολιτικής που μόνο ως εμπαιγμός μπορεί να ληφθεί, λεφτά υπάρχουν για την στήριξη των πολεμοκάπηλων σχεδίων του ΝΑΤΟ και του γενοκτόνου πολέμου του Ισραήλ στην Παλαιστίνη.
Η στεγαστική κρίση, η ακρίβεια και η κοροϊδία του λαού δεν θα περάσουν. Απαιτούμε στέγαση για τον λαό, προσβάσιμη σε όλες και όλους. Απαιτούμε αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης, σίτισης, δωρεάν παιδεία και υγεία.
Η στέγαση και οι αξιοπρεπείς όροι διαβίωσης είναι δικαίωμα όλων και το απαιτούμε συλλογικά για την τάξη μας. Η απάντηση είναι οργάνωση πολιτική, οργάνωση ταξική στα σωματεία μας και συνεχής διεκδίκηση στον δρόμο. Γι’ αυτό κατεβαίνουμε στον δρόμο αυτό το Σάββατο 26/04 στις 17:00 στην πλατεία Κολοκοτρώνη και διεκδικούμε το δίκαιο για τον λαό, εκεί που πρώτα από όλα κρίνεται.
Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση