“Και μια ριπή σταμάτησε το ακορντεόν”

Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1982 αφήνει την τελευταία του πνοή, μετά από μια μακρά περιπέτεια με την υγεία του, ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης Μάνος Λοΐζος.

Με πατέρα από την Κύπρο και μητέρα από τη Ρόδο, ο Λοΐζος πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Το 1955 μετακομίζει στην Αθήνα και μέχρι το 1960 φοιτά σε διάφορες σχολές (Φαρμακευτική, Ανώτατη Εμπορική, Σχολή Βακαλώ).

Αφου εγκαταλείπει τις σπουδές του κάνει διάφορες δουλειές, ενώ παραμένει ενεργό μέλος του ΚΚΕ.

Από το 1961 κάνει τα πρώτα επαγγελματικά του βήματα στη μουσική, δουλεύοντας στις μπουάτ και συμμετέχοντας σε μια πρωτοβουλία συγκρότησης του Συλλόγου Φίλων της Ελληνικής Μουσικής.

Την άνοιξη του 1962 χρησιμοποιείται από τον Μίκη Θεοδωράκη ως διευθυντής της χορωδίας του Συλλόγου Φίλων της Ελληνικής Μουσικής στις παραστάσεις της “Όμορφης Πόλης” .

Στη συνέχεια, γνωρίζει και συνεργάζεται με τον Μίμη Πλέσσα, ενώ το 1962 ηχογραφεί το πρώτο του σαρανταπεντάρι “το τραγούδι του δρόμου”, σε στίχους Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα και ερμηνεία από τον Γιώργο Μούτσιο.

Κατά τον πρώτο χρόνο Χούντας των Σύνταγματαραχών μεταναστεύει στην Αγγλία, από την οποία επιστρέφει ένα χρόνο μετά. Στην Ελλάδα διώκεται, συλλαμβάνεται και κρατείται.

Το 1972 θα αποτελέσει ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδος (ΕΜΣΕ), της οποίας αργότερα διατελεί και πρόεδρος.

Ο δίσκος του “Τα τραγούδια του δρόμου” που κυκλοφόρησε το 1974, ταυτίστηκε με τον αντιδικτατορικό αγώνα και του έδωσε το προσωνύμιο “ο συνθέτης της ελπίδας”.

Η δισκογραφία του σε όλο το εύρος της χάραξε το δικό της ανεξίτηλο σημάδι στην ελληνική μουσική ιστορία, όχι μόνο για την σύνδεση της με τα ανταγωνιστικά κινήματα της εποχής, αλλά και για την ποικιλομορφία, τη διαχρονικότητα και την μαζική αποδοχή της.

Συνεργάστηκε με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον Φώντα Λάδη και τον Γιάννη Νεγρεπόντη και Δημήτρη Χριστοδούλου στους στίχους και με τους ερμηνευτές Στέλιο Καζαντζίδη, Μαρία Φαραντούρη, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Χάρις Αλεξίου, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Καλατζή, Δήμητρα Γαλάνη κ.ά. Τελευταίος δίσκος του ήταν τα “Γράμματα στην Αγαπημένη” σε στίχους του Τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ με απόδοση στα ελληνικά του Γιάννη Ρίτσου.

Απεβίωσε στις 17 Σεπτεμβρίου του 1982, σε ηλικία μόλις 44 ετών, μετά από πολλαπλά εγκεφαλικά σε νοσοκομείο στη Μόσχα.

Στα λίγα χρόνια που έζησε, ο Μάνος Λοΐζος υπήρξε αγωνιστής, στρατευμένος καλλιτέχνης, κομμάτι της κοινωνίας και όχι έξω και πάνω από αυτήν. Το έργο του και η στάση που κράτησε στη ζωή του τον τοποθετούν με βεβαιότητα ανάμεσα στους κορυφαίους συνθέτες της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας ιστορίας.

Τα τραγούδια του, επίκαιρα όσο ποτέ, αφορούν, εμπνέουν και δίνουν την ελπίδα στο σύγχρονο ανταγωνιστικό κίνημα ότι “η μέρα εκείνη δεν θα αργήσει”…

“Δε θα σε δώσω του φονιά πουλί κυνηγημένο, θα βρω μαχαίρι και γωνιά και θα τον περιμένω”

https://www.youtube.com/watch?v=f4TQk8xz8TQ
https://www.youtube.com/watch?v=JOncGxvcYaU
https://www.youtube.com/watch?v=8pPvc8VXczk
https://www.youtube.com/watch?v=h-kuHcKsugA
https://www.youtube.com/watch?v=xHybqTaTpLI
https://www.youtube.com/watch?v=NeII24Oz3_o
https://www.youtube.com/watch?v=nOZ9GD8aT3c
https://www.youtube.com/watch?v=RqWYIfiAxY4
https://www.youtube.com/watch?v=LQMsT4lNG2g
https://www.youtube.com/watch?v=vYAC2ePG-14