Κάλεσμα στήριξης στη συγκέντρωση – πορεία ενάντια στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής – πολιτικής δράσης

Το τελευταίο διάστημα έχει στηθεί μια βιομηχανία πολιτικών και συνδικαλιστικών διώξεων απέναντι σε εκπαιδευτικούς από τον Πειραιά και την Αθήνα μέχρι τη Θεσσαλονίκη και την Κρήτη. Οι εκπαιδευτικοί κατηγορούνται σε πειθαρχικό ή ακόμα και ποινικό επίπεδο είτε για τη συμμετοχή τους σε κινητοποιήσεις του κλάδου τους, είτε για την άρνησή τους να κάνουν τηλεκπαίδευση, είτε ακόμα και με φρονηματικού τύπου κατηγορίες για την έκφραση της πολιτικής τους άποψης σε δημόσιους χώρους και κοινωνικά δίκτυα και την ευρύτερη πολιτική και κοινωνική τους δράση.

Οι συνδικαλιστικές αυτές διώξεις δεν έρχονται σε κενό χρόνο. Από την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών, την ενίσχυση του εξεταστικοκεντρικού μοντέλου στα σχολεία με την εισαγωγή νέων εξετάσεων (βλ. PISA) και την εντατικοποίηση των σπουδών, μέχρι και τα νομοσχέδια που ψηφίστηκαν πρόσφατα για την επαγγελματική εκπαίδευση και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, επιχειρείται μια συνολικότερη συντηρητική, νεοφιλελεύθερη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.

Μια αναδιάρθρωση που εντείνει τους ταξικούς φραγμούς και στοχεύει στην υποβάθμιση της δημόσιας Παιδείας και την μεταρρύθμιση της κατανομής του εργατικού δυναμικού πάνω στις νέες ανάγκες της αγοράς εργασίας. Μια αναδιάρθρωση που επιχειρεί να μετατρέψει τους χώρους εκπαίδευσης σε στείρο πεδίο αναπαραγωγής του κεφαλαίου, αφαιρώντας τον παιδαγωγικό – κοινωνικό τους ρόλο, ως σημείο ελεύθερης έκφρασης και διακίνησης ιδεών, όπως αποδεικνύεται πρόσφατα τόσο από την επιβολή πειθαρχικών σε φοιτητές, όσο και από την εκκένωση της Νομικής Σχολής στην Αθήνα. Μια αναδιάρθρωση πλήρως εναρμονισμένη με τις κατευθυντήριες γραμμές του ΟΟΣΑ και τις επιδιώξεις της αστικής τάξης για εμπορευματοποίηση της παιδείας. Είναι εξάλλου ντιρεκτίβα της Ε.Ε. η ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών παροχών και η πλήρης εμπορευματοποίηση όλων των κοινωνικών αγαθών: Υγεία, Παιδεία, Μεταφορές, Στέγαση, Υποδομές κ.α. 

Οι συνδικαλιστικές – πολιτικές διώξεις δεν περιορίζονται, βέβαια, μόνο στον κλάδο της εκπαίδευσης, αλλά επεκτείνονται σε κάθε εργασιακό χώρο, από τον κλάδο των ναυτεργατών μέχρι τον τομέα της υγείας, καθώς και σε κάθε κοινωνικό – πολιτικό πεδίο, όπως συνέβη πρόσφατα με τις συλλήψεις 3 συντρόφων στην πορεία αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και την πρωτοφανή απόφαση για απέλαση συντρόφων από την Ευρώπη που δραστηριοποιούνται στον αγώνα διεθνιστικής αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Χρησιμοποιούνται ως τακτική τρομοκράτησης και φίμωσης όσων αγωνίζονται ενάντια στην καταπάτηση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων και διεκδικούν μόνιμη, ασφαλή και σταθερή δουλειά για όλους, όσων αντιστέκονται στην εμπορευματοποίηση βασικών κοινωνικών αγαθών, όσων μάχονται για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και διαβίωσης, όσων παλεύουν ενάντια στις γενοκτόνες ιμπεριαλιστικές πολιτικές.

Αποτελούν συνέχεια και έκφραση των αντεργατικών νομοσχεδίων Χατζηδάκη και Γεωργιάδη που στοχοποιούν την απεργία, τους ταξικούς αγώνες και τη δράση των σωματείων, όπως για παράδειγμα η ποινικοποίηση του μπλοκαρίσματος της λειτουργίας των χώρων εργασίας σε μέρες απεργίας και το άρθρο που προβλέπει την καταβολή προστίμου σε όσους συμμετέχουν σε απεργιακές περιφρουρήσεις. Έρχονται επίσης ως συνέχεια στους νομούς περιορισμού/απαγόρευσης των διαδηλώσεων και του νέου ποινικού κώδικα-έκτρωμα. Νόμοι που θέτουν στο στόχαστρο ξεκάθαρα τις κοινωνικές αντιστάσεις, το ευρύτερο ταξικό εργατικό ανταγωνιστικό κίνημα, που θωρακίζουν νομοθετικά και κατασταλτικά το κράτος απέναντι στις κοινωνικές αντιδράσεις που προκαλούν οι πολιτικές του κατευθύνσεις.

Οι συνδικαλιστικές – πολιτικές διώξεις αποτελούν νευραλγικό σημείο της ευρύτερης κατασταλτικής αστικής πολιτικής, η όξυνση της οποίας αποτυπώνεται και στην πρόσφατη δίωξη από την αντιτρομοκρατική μέλους της αναρχικής συλλογικότητας “Ρουβίκωνας” για δημόσια έκφραση άποψης. Μια πολιτική μηδενικής ανοχής με στόχο την πειθάρχηση στις αστικές επιδιώξεις, τη διάσπαση και τη συρρίκνωση των ταξικών αγώνων, από ένα σύστημα που εν μέσω κρίσης εργαλειοποιεί τη βία ως μονόδρομο για την επιβίωσή του και την εφαρμογή των αντιδραστικών του πολιτικών. Η όξυνση των κατασταλτικών του κινήσεων αποτελεί τελικά το τελευταίο οχυρό απέναντι στα κοινωνικά ξεσπάσματα τα οποία νομοτελειακά δε μπορούν παρά να έρθουν όταν η ένταση της ταξικής βίας βαθαίνει σε κάθε κοινωνικό και ταξικό επίπεδο, αγγίζοντας κάθε κοινωνικό αγαθό από τους χώρους εργασίας μέχρι τη δημόσια παιδεία και υγεία, διαρρηγνύοντας οποιοδήποτε επίπλαστο κοινωνικό συμβόλαιο.

Κόντρα στις κατασταλτικές αυτές πολιτικές, οφείλουμε να σταθούμε αλληλέγγυοι/ες στα διωκόμενα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας και κάθε εργασιακού κλάδου και να καταρρίψουμε τους σχεδιασμούς της αστικής τάξης. Κόντρα στις αντεργατικές, αντικοινωνικές και αντεκπαιδευτικές πολιτικές τους, οφείλουμε να υπερασπιστούμε τα εργασιακά μας δικαιώματα και τους αγώνες για δημόσια, δωρεάν παιδεία – υγεία και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για όλο το λαό.

Όλοι/ες στη συγκέντρωση – πορεία ενάντια στις συνδικαλιστικές – πολιτικές διώξεις την Πέμπτη 23.05, στα Προπύλαια, στις 18.30