Κάλεσμα στήριξης της πανεκπαιδευτικής πορείας [Σάβ. 29 Μάρτη/Προπύλαια/12.00]

Το Σάββατο 29 Μάρτη, καλείται πανεκπαιδευτική συγκέντρωση και πορεία στα Προπύλαια στις 12. Με αιτήματα την άρση της αργίας της αγωνιζόμενης εκπαιδευτικού Χ. Χοτζόγλου και όλων των διώξεων των εκπαιδευτικών, την παύση της αξιολόγησης και της απόπειρας κατηγοριοποίησης των σχολείων και των μαθητών, τις αυξήσεις στους μισθούς και την επαναφορά του 13ου – 14ου μισθού, επιχειρείται να μπει ένα φρένο στις επιδιώξεις της αστικής τάξης για υποτίμηση των όρων εργασίας και ζωής των εργαζομένων στην εκπαίδευση, υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας και ιδιωτικοποίησή της. 

Από το 2008 και έπειτα, η χρηματοπιστωτική κρίση σηματοδότησε την όξυνση της επίθεσης ενάντια στους εργαζόμενους και τα λαϊκά νοικοκυριά. Τα μνημόνια που ακολούθησαν έβαλαν την εργατική τάξη να πληρώσει το τίμημα της κρίσης. Το πετσόκομμα των μισθών, η διάλυση εργασιακών δικαιωμάτων, η μείωση των συντάξεων και η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, η διάλυση του κράτους πρόνοιας, το ξεπούλημα δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών στο ιδιωτικό κεφάλαιο αποτέλεσαν τον πυρήνα της πολιτικής στρατηγικής “ξεπεράσματος” της οικονομικής κρίσης, οδηγώντας στην πτώση του εγχώριου βιοτικού επιπέδου και στην όξυνση των ταξικών αντιθέσεων. Μια στρατηγική, η οποία όχι μόνο δεν ανακαλέστηκε με την υποτιθέμενη “έξοδο από τα μνημόνια”, αλλά συνεχίστηκε με την ψήφιση αντεργατικών νομοσχεδίων (Γεωργιάδη- Χατζηδάκη), την κατάργηση του 5ήμερου- 8ώρου, την ιδιωτικοποίηση κοινωνικών παροχών, όπως η παιδεία και  η υγεία.

Αντίστοιχο λοιπόν, ήταν και το αποτύπωμα των πολιτικών αυτών στον χώρο της εκπαίδευσης, με μειώσεις στους μισθούς των εκπαιδευτικών, κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, μειωμένες δαπάνες για την παιδεία, υποστελέχωση στα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα και ελλιπή συντήρησή τους, αυξανόμενη εισχώρηση του ιδιωτικού κεφαλαίου αρχικά στα πανεπιστήμια, έπειτα στα ΕΠΑΛ με την ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου το 2024, ψήφιση νομοσχεδίου για την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων την ίδια χρονιά, αυξανόμενες πιέσεις για αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών και ψήφιση των ωνάσειων σχολείων. Πολιτικές οι οποίες, σε συνδυασμό με το υπάρχον κύμα ακρίβειας, συντελούν στη βίαιη μεταφορά πλούτου από τα κάτω προς τα πάνω και τη φτωχοποίηση του λαού και παράλληλα στοχεύουν στην υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου με στόχο τελικά την ιδιωτικοποίησή του, οδηγώντας σε κατάρρευση το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. 

Από τη στιγμή που τα παραπάνω κυβερνητικά μέτρα στρέφονται κατά της κοινωνικής πλειοψηφίας, η καταστολή και οι τακτικές τρομοκράτησης του κλάδου της εκπαίδευσης, αναδύονται ως το βασικό όπλο των κυβερνώντων. Πόσο μάλλον σε μια περίοδο ευρύτερης κοινωνικής απονομιμοποίησης των κυβερνητικών πολιτικών, μετά και τις πρωτόγνωρες μαζικές κινητοποιήσεις για το κρατικό – καπιταλιστικό εγκλημα των Τεμπών, η εντατικοποίηση της καταστολής σε έναν ανέκαθεν αγωνιστικό κλάδο που δηλώνει σταθερά και αδιαπραγμάτευτα παρών στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, φαίνεται πως αποτέλεσε μια επιχειρούμενη απάντηση απο πλευράς αστικής τάξης και της εντολοδόχου της κυβέρνησης, στην προσπάθειά τους να ανακόψουν τα υπάρχοντα μέτωπα αντίστασης και να διασπάσουν τις κοινωνικές δυνάμεις που αντιτίθενται στις αντιλαϊκές κυβερνητικές πολιτικές.

Στο κλίμα αυτό εντάσσεται η όξυνση των διώξεων, με τον αριθμό των πειθαρχικών διώξεων σε εκπαιδευτικούς να ξεπερνά τις 2000 πανελλαδικά (μεγάλος αριθμός εκ των οποίων αφορά τη συμμετοχή στην απεργία – αποχή από την αξιολόγηση), την δίωξη αγωνιζόμενων εκπαιδευτικών και σε ποινικό επίπεδο, την απόλυση του συνδικαλιστή εργαζόμενου στο ΕΚΠΑ Δ. Αντωνίου και την πρόσφατη άνευ προηγουμένου στην μεταπολιτευτική ιστορία επιβολή του καθεστώτος της αργίας στην αγωνιζόμενη εκπαιδευτικό Χ. Χοτζόγλου για συμμετοχή σε συνδικαλιστική δράση κατά της αξιολόγησης, ενώ κινδυνεύει παράλληλα με απόλυση και ο αναπληρωτής εκπαιδευτικός Δ. Χαρτζουλακής καθώς διώκεται για την ίδια δράση. Τελευταίο κρεσέντο αυταρχισμού και ευθεία βολή στην ελευθερία του λόγου αποτέλεσε και η ενέργεια της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Πειραιά, στην οποία υπάγονται και οι 2 προαναφερθέντες εκπαιδευτικοί, να καλέσουν τον Δημήτρη Χαρτζουλάκη και τον Ακρίτα Καλούση, επίσης μέλος της ΕΛΜΕ Πειραιά, για να δώσουν εξηγήσεις σχετικά με το αν συνυπέγραψαν κείμενο καταγγελίας της αργίας της Χρύσας Χοτζόγλου!  

Αντιλαμβανόμενοι τη σημασία των διώξεων αυτών ως μία επίθεση όχι μόνο στους αγωνιζόμενους εκπαιδευτικούς, αλλά και στον ίδιο το σκοπό για τον οποίο αγωνίζονται,δηλαδή την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και της εργασίας με δικαιώματα, η χάραξη μιας γραμμής άμυνας και αντίστασης αποτελεί καθήκον όχι μόνο της εκπαιδευτικής κοινότητας, αλλά και του συνόλου της εργατικής τάξης και του λαού. Η νίκη των αιτημάτων του αγώνα τους θα αποτελέσει ένα ανάχωμα στις νεοφιλελεύθερες κυβερνητικές πολιτικές που καταβαραθρώνουν κεκτημένα χρόνων και θυσιάζουν ανθρώπινες ζωές στο βωμό του κέρδους. 

Πέρα από τα στενά όρια που επιχειρούν να επιβάλλουν οι εκάστοτε συσχετισμοί δυνάμεως της κρατικής διαχείρισης και η νομική τους αποτύπωση και ενάντια στα πειθαρχικά και τις διώξεις, οι εργατικές διεκδικήσεις και ο αγώνας για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας δεν θα σταματήσουν ούτε θα ποινικοποιηθούν.

Θα υπερασπιστούμε τη δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλο το λαό χωρίς ταξικούς αποκλεισμούς ως μέρος και προϋπόθεση του αγώνα για μια ζωή στο ύψος των αναγκών μας.

Κάτω τα χέρια από τη Χ. Χοτζόλου και τους/τις αγωνιζόμενους/ες εκπαιδευτικούς

Όλοι/ες το Σάββατο 29 Μάρτη στα Προπύλαια στις 12.00

Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση