“Λαϊκή μνήμη, μνήμη που δε σβήνει…” | Ενημέρωση από την απεργιακή 28η Φλεβάρη στη Θεσσαλονίκη
Περισσότεροι από 15000 άνθρωποι πλημμύρισαν σήμερα τους δρόμους της Θεσσαλονίκης ανταποκρινόμενοι στα καλέσματα εργατικών σωματείων που κατάφεραν για 3η φορά μέσα σε έναν χρόνο (8 Μάρτη 2023, 23 Σεπτέμβρη 2023, 28 Φλεβάρη 2024), και με τη στήριξη φοιτητικών συλλόγων και πολιτικών οργανώσεων και συλλογικοτήτων, να οργανώσουν μία ελπιδοφόρα απεργιακή διαδήλωση.
Με τις συγκεντρώσεις σε Άγαλμα Βενιζέλου και Καμάρα να βγάζουν στον δρόμο τον ίδιο περίπου αριθμό συμμετεχόντων (στην μία περίπτωση υπήρξαν κύρια εργαζόμενοι/ες, στην άλλη νέοι/ ες και καθηγητές/ τριες) και να συναντιούνται σε τρία διαφορετικά σημεία (στο ύψος της Αγίας Σοφίας, στον ΟΣΕ, στο Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης) η Θεσσαλονίκη σήμερα γύρισε τον χρόνο 364 ημέρες πίσω πίσω και ξαναβίωσε τη λαϊκή οργή για τους νεκρούς του καπιταλιστικού εγκήματος που συντελέστηκε στα Τέμπη.
Καθόλη τη διάρκεια της πορείας μέσα από διαφορετικά μπλοκ πραγματοποιήθηκαν επιθέσεις με μπογιές σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους, ενώ από τον ΟΣΕ και για τουλάχιστον 3 ώρες σε διαφορετικά σημεία της πόλης υπήρξαν συγκρούσεις με την αστυνομία με τον κόσμο στις περισσότερες περιπτώσεις να σπάει τον φόβο, να συγκροτεί εκ νέου τα μπλοκ, να στήνει οδοφράγματα, να υπερασπίζεται το σώμα της διαδήλωσης (ή καλύτερα των διαδηλώσεων που προέκυψαν μετά το σπάσιμο της πορείας από τα δεκάδες δακρυγόνα και τις κρότου λάμψης που έριξαν οι μπάτσοι) και την αστυνομία να είναι αδύναμη να ελέγξει την κατάσταση ενώ δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που τράπηκε σε φυγή.
Το απόγευμα πραγματοποιήθηκε νέα μαζική διαδήλωση με τη συμμετοχή περίπου 5000 ανθρώπων στον ΟΣΕ και από εκεί ξεκίνησε νέα μαχητική διαδήλωση στους δρόμους της πόλης με κατάληξη το πάρκο του ΕΚΘ.
Τα μέλη του Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση βρέθηκαν από τα ξημερώματα σε απεργιακές περιφρουρήσεις και εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς για να πειστούν συνάδελφοι και συναδέλφισσες να απεργήσουν έστω και την τελευταία στιγμή, ενώ βρεθήκαμε στις προσυγκεντρώσεις των σωματείων στα οποία ανήκουμε κρεμόντας ταυτόχρονα ένα γιγαντοπανό στο πρώτο σημείο που συναντήθηκαν οι δύο διαδηλώσεις και το οποίο έγραφε “Όσο κυβέρνηση, ΣΕΒ, ΕΕ νομοθετούν την εξαθλίωσή μας, χτίζουμε, υπερασπιζόμαστε, δυναμώνουμε τα ταξικά σωματεία”.
Στην απογευματινή διαδήλωση συγκροτήσαμε πολιτικό μπλοκ, στο οποίο συμμετείχαν εκατοντάδες διαδηλωτές και διαδηλώτριες.
Όσοι και όσες βρέθηκαν στους δρόμους της πόλης, θυμήθηκαν αυτό που ζήσαμε πέρσι πριν και μετά τις 8 Μάρτη, επιβεβαίωσαν πως η “λαϊκή μνήμη” – κόντρα στα αφηγήματα των ΜΜΕ και των παπαγάλων του 41% – υπάρχει και μπορεί να εκδηλώνεται εμφατικά μαζί με το αντίστοιχο κοινωνικό δυναμικό, πως η ανάγκη για το μπλοκάρισμα των ιδιωτικοποιήσεων και της ακρίβειας αλλά και για αυξήσεις στους μισθούς μπορεί να κατεβάσει κρίσιμες μάζες στον δρόμο, πως η αντιπολίτευση τα επόμενα χρόνια θα γίνει από τον δρόμο, από την εργατική τάξη, τον λαό και τις οργανώσεις τους που θα τολμούν να πάρουν, όλο και πιο συχνά και με όλο και πιο αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά πρωτοβουλίες για κινητοποιήσεις σαν τη σημερινή.
Γιατί η σημερινή ήταν μία κινητοποίηση που δεν αφορούσε μόνο το κομμάτι της μαζικότητας της διαδήλωσης, το οποίο έρχεται πάντα ως αποτέλεσμα της μοριακής δουλειάς που προηγείται μέσα στα σωματεία, μέσα στις ομοσπονδίες, μέσα στους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές, τα σχολεία και τις σχολές.
Μία κινητοποίηση που μπορεί πλέον να εκφράζεται ανά 120 ημέρες και να προετοιμάζεται μεθοδικά και αθόρυβα τις προηγούμενες 119, χωρίς να της είναι απαραίτητη η παρουσία της αστικοποιημένης ΓΣΕΕ που, μέσω του ειδικού ρόλου που πρόθυμα παίζει η πλειοψηφία της, μαζί με τον ΣΕΒ, την ΕΕ, τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, συναινεί σε κάθε αντεργατικό και αντιλαϊκό μέτρο.
Μία κινητοποίηση της οποίας η επιτυχία κρίνεται όχι μόνο από το εξαψήφιο νούμερο όσων, σήμερα, κατέβηκαν στον δρόμο αλλά από κάθε συνάδελφο και κάθε συναδέλφισσα που έκαναν για πρώτη φορά το απεργιακό βήμα, που συνειδητοποίησαν την ανεξάντλητη συλλογική δύναμη που κρύβει η εργατική τάξη στα σπλάχνα της.
Με πολλούς και πολλές να τολμούν για πρώτη φορά να θυσιάσουν “ένα μεροκάματο” και μία πιθανή απόλυση τις επόμενες ημέρες, και με χιλιάδες νέους και νέες, μαθητές και μαθήτριες, φοιτητές και φοιτήτριες να δίνουν τη δική τους ζωντάνια η σημερινή διαδήλωση μπορεί να κριθεί, βάσει των δοσμένων συσχετισμών, ως επιτυχημένη.
Το ότι αυτή δεν είναι αρκετή για να ανατρέψει τις συνθήκες φτώχειας και επισφάλειας που βιώνει ο λαός, το ότι μία, πολλά υποσχόμενη σε περίπτωση που συνέβαινε, συνάντηση με τους αγρότες δεν πραγματοποιήθηκε τελικά ποτέ, το ότι η εργατική τάξη πρέπει , για να επιβιώσει, να εντατικοποιήσει την πάλη της, να βρει νέους, πιο μαχητικούς τρόπους υπεράσπισης των συμφερόντων της αλλά και να λειτουργήσει με, ακόμα πιο βαθιά, δημοκρατικές διαδικασίες, είναι μία συζήτηση μέσα στην οποία οι οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις που έχουν αναφορά στην τάξη και στον λαό οφείλουν να κάνουν άμεσα.
Οφείλουμε άμεσα να μιλήσουμε για τα επόμενα βήματα της ταξικής πάλης, για τις νέες πρωτοβουλίες που πρέπει να παρθούν αλλά κυρίως για το ποιά είναι τα καθήκοντα πρώτα και κύρια για εμάς τους ίδιους, για τον τρόπο και για τα μέσα που συμβάλλουμε σε αυτή.
Με αρχή τη μάχη για την υπεράσπιση και το βάθεμα του Δημόσιου χαρακτήρα της Παιδείας και το μπλοκάρισμα της επικείμενης ψήφισης του νόμου που θα επιτρέψει την ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων στις 8 του Μάρτη, ο απεγκλωβισμός των αγώνων από λογικές ηττοπάθειας και συμβιβασμού που έχουν οδηγήσει στις αλλεπάλληλες ήττες των τελευταίων 14 χρόνων και η ζύμωση της μετωπικής και μαχητικής ύπαρξής μας στον δρόμο, ο σχεδιασμός της δουλειάς μέσα στους μαζικούς φορείς και ο συνδυασμός παλιών και νέων μορφών πάλης, δεν αποτελούν γενικολογίες αλλά σηματοδοτούν την άμεση έναρξη ενός νέου κύκλου διαλόγου μέσα στο κίνημα.
ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ, ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΜΑΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΝΟΙΧΤΟΙ!
Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ!
Πηγές κάποιων φωτογραφιών τα συντροφικά εγχειρήματα Alerta.gr και Δελτίο Αντιπληροφόρησης Θεσσαλονίκης.