Με αφορμή το νομοσχέδιο για την ψυχική υγεία

Αναδημοσιεύομε ανακοινώσεις από τη σελίδα του Παρατηρητηρίου για τα Δικαιώματα στον χώρο της Ψυχικής Υγείας, του Ενιαίου Συλλόγου Εργαζομένων Ψ.Ν.Α. (Δαφνί) αλλά και κειμένου της Κατερίνας Μάτσα στην εφημερίδα “Πριν” σε σχέση με το νομοσχέδιο που ετοιμάζεται να φέρει προς ψήφιση τον επόμενο καιρό η κυβέρνηση. Στον αγώνα για το μπλοκάρισμα του νέου νομοσχεδίου έχουν μπει δεκάδες σωματεία εργαζομένων από τον χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Απεξάρτησης όπως ο Ενιαίος Σύλλογος Εργαζομένων στο ΨΝΑ (Δαφνί), ο Σύλλογος Εργαζομένων ΚΕΘΕΑ, η Ομοσπονδία Συλλόγων Οικογένειας ΚΕΘΕΑ, το Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ), ο Σύλλογος Φίλων Πασχόντων από Διαταραχή Πρόσληψης Τροφής «ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ».

Το τελευταίο κάλεσμα σε γενική συνέλευση των εργαζομένων του Ψ.Ν.Α. με αναφορά στο επίμαχο νομοσχέδιο:

Συναδέλφισσες – οι, συμμετέχουμε μαζικά στη συνέλευση εργαζομένων που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 31/1/2024 ώρα 11:30 π.μ , στην αίθουσα πολλαπλών. Καθορίζουμε την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.

Η κυβέρνηση της ΝΔ επιδιώκει μέσα από το νομοσχέδιο έκτρωμα, που εκπορεύεται από τις οδηγίες διαχρονικά της Ε.Ε στο όνομα  της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και της «πολυπόθητης» αποασυλοποίησης, να διαλύσει πλήρως την ήδη υποβαθμισμένη δημόσια ψυχική υγεία και τα προγράμματα  απεξάρτησης (18ΑΝΩ, ΚΕΘΕΑ, ΑΡΓΩ, ΔΙΑΠΛΟΥΣ, ΙΑΝΟΣ)  να «πρυτανεύσει» ο φόβος και η καταστολή στους εργαζόμενους με τις απολύσεις, να επικρατήσει σιγή και να επιβληθεί  γρήγορα η επιπλέον εκχώρηση και ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών μέσω ΑΜΚΕ, ΜΚΟ που ξεκοκαλίζουν προγράμματα και ΣΔΙΤ. Με λίγα λόγια  στο ζύγι «κόστους-οφέλους» μπαίνει από τη μία η ανθρώπινη ζωή και από την άλλη κέρδη για μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους στο χώρο της υγείας.

Γνωρίζουμε ότι ο «αντίπαλος» στο πρόσωπο της ανάλγητης Κυβερνητικής πολιτικής, δεν είναι εύκολος, δεν είναι όμως και ανίκητος, εάν  θέσουμε τους δικούς μας όρους, διεκδικώντας τις δικές μας σύγχρονες ανάγκες, που επιβάλει η έρευνα, η επιστήμη και η τεχνογνωσία της ανθρωπότητας, μέσα από τη συλλογική πάλη και διεκδίκηση των αιτημάτων μας.  Το αποδείξαμε ως εργαζόμενοι στο Νοσοκομείο μας, βάζοντας μέχρι σήμερα φρένο στις όποιες προσπάθειες να επιβληθούν επιπλέον εφημερίες στο Νοσοκομείο, αλλά και να μπεί το νομοσχέδιο σε διαβούλευση προκειμένου να έρθει σε ψήφιση, μέσα από μαζικές διαδικασίες συνελεύσεων και κινητοποιήσεων.

Ως εργαζόμενοι καλούμαστε για μία ακόμη φορά, να  τσαλακώσουμε κάθε προσπάθεια εκφοβισμού και τρομοκράτησης που θέλει να επιβάλλει η κυβέρνηση, με το απαράδεκτο νομοσχέδιο, που εμπορευματοποιεί πλήρως τη δημόσια ψυχική υγεία και τα προγράμματα  απεξάρτησης. Για το λόγο αυτό συμμετέχουμε μαζικά στη συνέλευση εργαζομένων που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 31/1/2024 ώρα 11:30 π.μ , στην αίθουσα πολλαπλών, κλιμακώνοντας την πάλη μας.

Τέλος καλούμε τα σωματεία  των  Ειδικών Ψυχιατρικών Νοσοκομείων, τα σωματεία των Γενικών Νοσοκομείων που έχουν ψυχιατρικές κλινικές και όχι μόνο, το σύλλογο εργαζομένων στο ΚΕΘΕΑ ,το Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ) και τα παραρτήματά τους, την ΟΕΝΓΕ, την ΕΙΝΑΠ, την ΠΟΕΔΗΝ,   σωματεία και ομοσπονδίες σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα, συλλόγους γονέων, γυναικών, να παραβρεθούν στη Γενική Συνέλευση και να καταθέσουν τη στήριξή τους σε μία  προσπάθεια που αφορά όλους μας .

  Απαιτούμε:

·        Την άμεση απόσυρση του σχεδίου νομού.

·        Όχι στην κατάργηση των Ειδικών Ψυχιατρικών Νοσοκομείων.

·        Κάτω τα χέρια σας από τα στεγνά προγράμματα.

·        Ενίσχυση τώρα των δημόσιων υπηρεσιών ψυχικής υγείας και απεξάρτησης.

Η ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ.

Η ανακοίνωση του Παρατηρητηρίου:

Το επόμενο διάστημα αναμένεται να κατατεθεί προς ψήφιση το νέο νομοσχέδιο για την ψυχική υγεία.

Το εν λόγω νομοσχέδιο, το οποίο χαρακτηρίζεται από μια επίφαση κρατικής κοινωνικής πολιτικής και επιστημονικότητας, έρχεται και πάλι να επισφραγίσει τη διαχρονική προσπάθεια που επιτε￾λείται με στόχο τον καθολικό έλεγχο στις ζωές των χρηστών/ριων υπηρεσιών ψυχικής υγείας.

Παράλληλα επισφραγίζει τη νόμιμη πλέον εισχώρηση των ιδιωτικών κλινικών σε τομείς που, ως τώρα, γινόταν προσπάθεια να μείνουν υπό την προστασία του κοινωνικού ελέγχου παραμένοντας υπό την αρμοδιότητα μόνο δημόσιων δομών.

Ο χαρακτήρας του νομοσχεδίου αποβλέπει αποκλειστικά στο κέρδος, ενώ προσπερνά συνειδητά εναλλακτικές προσεγγίσεις στον χώρο της ψυχικής υγείας που για πάνω από 50 χρόνια γίνονται πράξη σε Ευρώπη και Αμερική, με σαφώς καλύτερα αποτελέσματα συγκριτικά με την βιολογική ψυχιατρική αντιμετώπιση και χωρίς τη βία που αυτή επιφέρει. Το νομοσχέδιο, λοιπόν, εμφανώς, και πέραν όλων των άλλων, στερείται γνώσης και επιστημονικότητας.

Στο ν/σ αυτό ο ψυχικός πόνος παρουσιάζεται ως εφόρου ζωής βιοχημικά προκαλούμενες “διαταραχές”, κάποιες εκ των οποίων ντετερμινιστικά συνδέονται μετην αδυναμία εργασίας, την συνεχόμενη φαρμακοθεραπεία, τις συνεχείς ακούσιες νοσηλείες και ως εκ τούτου, παρουσιάζονται ότι απομυζούν τους δημόσιους πόρους. Αντί να τονίσει, λοιπόν, την συμβολή των ολοένα και χειρότερων κοινωνικοοικονομικών συνθηκών στην κάθετη αύξηση ψυχικών αδιεξόδων, παρουσιάζει τις χαμηλές κοινωνικοοικονομικές συνθήκες ως αποτέλεσμα βιοχημικών ανισορροπιών!

Αυτό που επιδιώκεται σήμερα στον τομέα της ψυχικής υγείας φαίνεταινα αποτελεί κάτι παραπάνω από την μείωση της χρηματοδότησης των δομών, την υποστελέχωση, την συγχώνευση [Εθνικό Δίκτυο Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας(Ε.Δ.Υ.Ψ.Υ.), Εθνικός Οργανισμός Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων (Ε.Ο.Π.Α.Ε.) που διαρθρώνεται σε Περιφερειακά Δίκτυα ΥΨΥ, τα οποία λειτουργούν στις Διοικήσεις Υγειονομικών Περιφερειών) και την υποβάθμισή τους, γεγονός που έχουν καταφέρει να φέρουν εις πέρας όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Πρόκειται για κάτι παραπάνω,για μία συνολική στρατηγική αλλαγής παραδείγματος, μία μετάβαση από το ιδεολόγημα του κράτους «πρόνοιας» σε αυτό του φιλελεύθερου κράτους –ρυθμιστή της ελεύθερηςαγοράς. Με αυτό το νομοσχέδιο επικυρώνεται ουσιαστικά η ιδεολογική μετατόπιση της αντίληψης της –εν προκειμένω ψυχικής ή και ευρύτερα- υγείας από «κοινωνικό αγαθό» σε εμπόρευμα.

Η ποιοτική βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών δεν μπορεί να βασίζεται στον ανταγωνισμό των δομών για την χρηματοδότηση με όρους ελεύθερης αγοράς.

Η συνεργασία, άλλωστε, δεν είναι δυνατή σε συνθήκες ανταγωνισμού. Αντιθέτως, ο ανταγωνισμός δίνει προτεραιότητα σε μια αμφίβολη «αποτελεσματικότητα» μιας «θεραπείας», με κριτήρια αξιολόγησης που δεν έχουν καμία σχέση με την υποστήριξη ενός ατόμου σε μία ψυχική δυσκολία, αλλά με την «γρήγορη ανάρρωσή του», ώστε η υπηρεσία να έχει υψηλή παραγωγικότητα. Βέβαια, η αποκαλούμενη «γρήγορη ανάρρωση» ισούται αποκλειστικά με βιαστική υπερφαρμακία και οδηγεί νομοτελειακά σε αλλεπάλληλες επανεισαγωγές («φαινόμενο της περιστρεφόμενης πόρτας») και στην χρονιοποίηση των ανθρώπων.

Σε συνέχεια των μεταρρυθμίσεων, οι ιδιωτικές δομές ήδη χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό, οπότε με το νέο ν/σ θα αναλάβουν και περαιτέρω αρμοδιότητες. Οι όροι, ωστόσο, ανάληψης των επιπλέον καθηκόντων είναι παντελώςασαφείς. Ειδικότερα, εισάγεται η εμπλοκή ιδιωτικών κλινικών στην εκτέλεση των εισαγγελικών εντολών για ακούσια νοσηλεία, αλλά και η δημιουργία ιδιωτικών υπηρεσιών που θα αναλαμβάνουν την μεταφορά των ατόμων στις εκάστοτε δομές ιδιωτικού δικαίου. Μ’ αυτήν την κίνηση κλείνει κάθε περιθώριο κοινωνικού ελέγχουστις δομές ψυχικής υγείας, καθώς οι εργοδοτούμενοι/ες επιστήμονες/ισσες των ιδιωτικών δομών δεν έχουν την ελευθερία υιοθέτησης προσωπικής επιστημονικής άποψης, δίχως να απειλείται η θέση εργασίας τους.

Το νομοσχέδιο παρουσιάζεται ως ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, που ξεκίνησε στη χώρα ήδη το 1986. Αυτή ήταν ουσιαστικά σχέδιο αποασυλοποίησης των χρόνιων εγκλείστων σε ψυχιατρεία και δημιουργίας κοινοτικών δομών φροντίδαςμε λιγότερη βία και πειθαναγκασμό.

Τη δεκαετία του 1990, η «μεταρρύθμιση» πάγωσε με την αναπαραγωγή ασυλικών λογικών και πρακτικών στις φερόμενες ωςεπανενταξιακές – μεταρρυθμιστικές δομές, όπως τα οικοτροφεία χρονίων και τα ψυχιατρικά τμήματα στα γενικά νοσοκομεία. Από τότε μέχρι σήμερα, μιλάμε για μια «μεταρρύθμιση που δεν έγινε». Δεν έγινε όχι μόνο γιατί δεν αναπτύχθηκαν αρκετές επανενταξιακές κοινοτικές δομές ή δεν ενισχύθηκαν, αλλά αντίθετα υποστελεχώθηκαν, αλλά κυρίως επειδή η φερόμενη ως μεταρρύθμιση δεν εμπεριείχε ένα άλλο παράδειγμα συνάντησης με τον ψυχικό πόνο των ανθρώπων: ακόμα και στις υπάρχουσες κοινοτικές δομές η υπόθεση της βιοχημικής ανισορροπίας, της ισοβιότητας της «νόσου», της επικινδυνότητας των ψυχικά «πασχόντων» , ο συνακόλουθος εκβιασμός τους με νέες νοσηλείες, η άκριτη χρήση ψυχοφαρμάκων, η προσπάθεια για συνεχή έλεγχο των ζωών τους, έμειναν ανέπαφες στην λογική και την πράξη τους.

Κάτω από αυτήν την προϋπόθεση κάθε νέα προσπάθεια είναι καταδικασμένη να αποτύχει, αν το κριτήριο είναι η ανακούφιση και η απελευθέρωση όσων από μας αντιμετωπίζουν κάποια στιγμή της ζωής τους σοβαρά προβλήματα ψυχικής αγωνίας και κοινωνικού αποκλεισμού. Για το λόγο αυτό, δεν στέκει καμία συζήτηση για τη ψυχική υγεία δίχως την ανάδειξη και εφαρμογή ενός νέου επιστημολογικού παραδείγματος, όπως άλλωστε συμβαίνει σε Ευρώπη και Αμερική.

Δεν αρκεί ο δημόσιος χαρακτήρας της ψυχικής υγείας ως πρόταγμα σε μια κριτική απέναντι στο νομοσχέδιο, αλλά και μια θέση για το περιεχόμενο και τη λογική αυτού του δημόσιου αγαθού. Δημόσια ψυχιατρεία σαν τα σημερινά με απλά περισσότερο προσωπικό και υποδομές δεν αποτελούν απάντηση στο πρόβλημα.

Η ειρωνεία, βεβαία, έγκειται στο ότι στο ν/σ υιοθετείται όλη η κριτική που γίνεται στην αφόρητη, γεμάτη βία και έλλειψη διεξόδων, κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της ψυχικής υγείας σήμερα. Σε μια προσπάθεια να αφομοιώσει τις κριτικές φωνές, το κράτος «δέχεται» την κριτική για να προτείνει ως λύση την μετάθεση των υπηρεσιώνσε ιδιώτες, αντί να ενισχύσει σε προσωπικό και νέα επιστημονικά περιεχόμενα τις δημόσιες δομές. Το κράτος χρηματοδοτεί αυτούς τους ιδιώτες, αντί να χρηματοδοτήσει τις δικές του υπηρεσίες.

Η ίδια συνταγή, δηλαδή η υποβάθμιση του δημοσίου χαρακτήρα ενός οργανισμού και η τμηματική ή ολοκληρωτική παραχώρηση των λειτουργιών του στην ιδιωτική πρωτοβουλία με γνώμονα το κέρδος, παρατηρείται και σε άλλες περιπτώσεις• στην παιδεία με το νέο ν/σ για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, στις μεταφορές με τη διάλυση και το ξεπούλημα του ΟΣΕ, στην ενέργεια με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και τη δημιουργία ιδιωτικών παρόχων ενέργειας.

Πολλά τα μέτωπα, μία η λύση. Να συναντηθούμε στους δρόμους και να ενώσουμε τις φωνές μας με τους φοιτητές/ριες, τους μαθητές/ριες, με εργαζόμενους/ες, ανέργους/ες καθώς και με τα υπόλοιπα καταπιεσμένα από την κυριαρχία υποκείμενα σε ένα κοινό πρόταγμα. Να αντισταθούμε στην υποτίμηση των ζωών μας. Να μην τις αφήσουμε να μετατραπούν σε αριθμούς.

Η ψυχική υγεία δεν είναι εμπόρευμα.

Είναι ανάγκη να μιλήσουμε πλέον με άλλους όρους για τη φύση και το πλαίσιο συνάντησης της κοινωνίας μ’ αυτήν.

Το κείμενο της Κατερίνας Μάτσα:

▸Νομοσχέδιο κοινωνικής καταστροφής στο πνεύμα του πιο άγριου νεοφιλελευθερισμού, οδηγεί χιλιάδες «ευάλωτα» άτομα κυριολεκτικά στην εξόντωση

Τους «αόρατους» για το σύστημα, τα εξαρτημένα άτομα και τα άτομα που πάσχουν ψυχικά, βάζει αυτή τη φορά στο στόχαστρο η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Τα πιο «ευάλωτα» άτομα, αυτά που ζουν στο κοινωνικό περιθώριο και στον κοινωνικό αποκλεισμό, με καταπατημένα όλα τα ανθρώπινα δικαιώματά τους, οδηγούνται κυριολεκτικά στην εξόντωση, σε μια ζωή χωρίς ανθρώπινους, χωρίς αξιοπρεπείς όρους ύπαρξης. Το νομοσχέδιο που ετοιμάζει, με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «για την ολοκλήρωση της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης», σκοπεύει να παραχωρήσει όλο τον δημόσιο τομέα της ψυχικής υγείας και της απεξάρτησης στον ληστρικό ιδιωτικό τομέα.

Σε ό,τι αφορά την ψυχική υγεία, δημιουργείται το Εθνικό Δίκτυο Υπηρεσιών  Ψυχικής Υγείας, στο οποίο εντάσσονται όλες οι δομές ψυχικής υγείας, ψυχιατρικά νοσοκομεία, ψυχιατρικοί τομείς γενικών νοσοκομείων, παιδοψυχιατρικές υπηρεσίες, κέντρα υγείας και ψυχικής υγείας, κέντρα ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης, νοσοκομεία κρατουμένων. Το Δίκτυο θα έχει ως εποπτευόμενους φορείς τις ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές, τα Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ) που διαθέτουν μονάδες ψυχικής υγείας, τους κοινοτικούς συνεταιρισμούς, καθώς και ιδιώτες ψυχίατρους και παιδοψυχίατρους, που έχουν σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ. Από τον υποδιοικητή του Δικτύου θα δίνεται άδεια σε ιδιώτες για την ίδρυση Μονάδων Ψυχικής Υγείας Ιδιωτικού Δικαίου, κερδοσκοπικού ή μη χαρακτήρα. Οι μονάδες του ιδιωτικού τομέα θα αποζημιώνονται με νοσήλια ή τροφεία (!), με σταθερή αμοιβή ή κατά πράξη. Προβλέπεται η συγχώνευση ή η κατάργηση τμημάτων, δομών και υπηρεσιών.

Αυτό συνεπάγεται απολύσεις του αντίστοιχου προσωπικού των δομών που συρρικνώνονται και κλείνουν, διακοπή της καταλυτικής σημασίας θεραπευτικής σχέσης, υπερσυσσώρευση ασθενών στα εναπομείναντα τμήματα, ακόμα μεγαλύτερη καταστολή στην αντιμετώπιση των ασθενών. Προβλέπεται, επίσης, η άμεση κατάργηση των δύο μεγαλύτερων ψυχιατρείων, ΨΝΑ και Θεσσαλονίκης, η μετατροπή τους σε υπηρεσίες των αντίστοιχων ΔΥΠΕ, χωρίς καμία μέριμνα δημιουργίας όρων για την επάνοδο στην κοινότητα των ήδη νοσηλευόμενων ασθενών, που αντιμετωπίζονται είτε ως «υπηρεσίες» είτε ως υποψήφιοι για τη μεταφορά τους σε ιδιωτικές δομές! Με τις σημερινές συνθήκες, που οι ψυχιατρικές δομές στα ψυχιατρικά νοσοκομεία και στους ψυχιατρικούς τομείς των γενικών νοσοκομείων μαστίζονται από την υποστελέχωση και τον υπερπληθυσμό ασθενών, ακόμα και σε ράντζα, η κατάσταση είναι δραματική. Καταλαβαίνει κανείς τι κόλαση θα δημιουργηθεί με την ακόμα μεγαλύτερη μείωση του προσωπικού και των χώρων περίθαλψης των ασθενών που προβλέπει το νομοσχέδιο. Η καταστολή (χημική, μηχανική κα) με τα ψυχοφάρμακα σε τεράστιες δόσεις και τις μηχανικές καθηλώσεις, θα γίνει ο κανόνας παντού.

Ιδιωτικές δομές ψυχικής υγείας θα «φυτρώσουν» σαν τα μανιτάρια, για να καλύψουν τα κενά του δημόσιου τομέα. Ιδιοκτήτες θα είναι η Εκκλησία, επιχειρηματίες κάθε τύπου (ακόμα και έμποροι όπλων) που τους προσφέρεται εύκολο κέρδος, μεγάλα συμφέροντα στο πλευρό της κυβέρνησης. Φυσικά, θα απευθύνονται στους λίγους που έχουν ή μπορούν να βρουν τη δυνατότητα να πληρώσουν τα νοσήλια, χωρίς αυτό να εξασφαλίζει καλύτερη θεραπευτική αντιμετώπιση. Το αντίθετο, αυτό που η κυρίαρχη Βιολογική Ψυχιατρική επιβάλει, είναι η καταστολή, τα ψυχοφάρμακα, σε μεγάλες δόσεις, οι παρατεινόμενες σε διάρκεια και επανειλημμένες νοσηλείες, η απουσία οποιασδήποτε προοπτικής ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης. Στα σχέδια της κυβέρνησης η κοινοτική φροντίδα ψυχικής υγείας, η πρωτοβάθμια φροντίδα και η πρόληψη, όπως και η στήριξη της οικογένειας δεν έχουν θέση. Τα άτομα που παρουσιάζουν προβλήματα ψυχικής υγείας καταδικάζονται  στην εξαθλίωση και τη δυστυχία, που φέρνει η τεράστιας έκτασης εμπορευματοποίηση του ψυχικού τους πόνου από τους εμπόρους της ψυχικής υγείας. Αλλά και οι εργαζόμενοι στην ψυχική υγεία θα υποχρεωθούν, για να επιβιώσουν, να λειτουργούν ουσιαστικά  ως φυλακτικό προσωπικό, ανεξάρτητα από την κλινική τους εμπειρία, τις σπουδές και τις εξειδικεύσεις τους.

Σε ό,τι αφορά την απεξάρτηση, η διαδικασία ιδιωτικοποιήσεων που επιβάλλεται δεν αφήνει τίποτα στο Δημόσιο. Στο πνεύμα του πιο άγριου νεοφιλελευθερισμού, με τον Άδωνι Γεωργιάδη στο τιμόνι του υπουργείου Υγείας, η κυβέρνηση απεργάζεται την ολοκληρωτική καταστροφή της δημόσιας και δωρεάν απεξάρτησης. Με αυτό το νομοσχέδιο δημιουργεί ένα υδροκέφαλο, υπερσυγκεντρωτικό, γραφειοκρατικό οργανισμό, τον Ενιαίο Οργανισμό για την Πρόληψη και την Αντιμετώπιση των Εξαρτήσεων (ΕΟΠΑΕ), ένα ΝΠΙΔ στο οποίο θα ενταχθούν ο ΟΚΑΝΑ, το ΚΕΘΕΑ, το 18ΑΝΩ, τα αντίστοιχα προγράμματα απεξάρτησης των νοσοκομείων του ΕΣΥ Θεσσαλονίκης, Ιωαννίνων και Κέρκυρας, οι ΜΚΟ, οι ιδιωτικές κλινικές, τα παράνομα ιδιωτικά προγράμματα απεξάρτησης, τα οποία προτίθεται να νομιμοποιήσει. Ο ΕΟΠΑΕ θα λειτουργεί, όπως φαίνεται, ως ιμάντας μεταβίβασης των κυβερνητικών αποφάσεων, ακυρώνοντας τη λειτουργία κάθε εκλεγμένου δημοκρατικού οργάνου, κάθε ανεξάρτητης, διατομεακής και άλλης επιτροπής, που λειτουργεί στη βάση της φιλοσοφίας κάθε προγράμματος. Όλα τα προγράμματα του ΕΟΠΑΕ, που το καθένα έχει διαφορετικό χαρακτήρα, διαφορετική φιλοσοφία και τη δική του ιστορία, θα ενοποιηθούν- ομογενοποιηθούν, καταργώντας στην πράξη τη λειτουργική αυτοτέλεια και τη θεραπευτική συνέχεια κάθε προγράμματος, με δραματικές, αρνητικές επιπτώσεις στη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα του.

Το νομοσχέδιο καταργεί το θεμελιώδες και κατακτημένο μέσα από αγώνες δικαίωμα του εξαρτημένου ατόμου να επιλέγει το ίδιο –και όχι κάποια «επιστημονική» επιτροπή– το θεραπευτικό πρόγραμμα που του ταιριάζει. Μέσα σε αυτό το νομοθετικό τερατούργημα περιλαμβάνονται ρητά συγχωνεύσεις και καταργήσεις δομών, τμημάτων και υπηρεσιών. Αυτό σημαίνει ότι θα απολυθούν πολλοί από αυτούς που σήμερα συνεισφέρουν με αυταπάρνηση στο σπουδαίο έργο της απεξάρτησης, παρά τα συσσωρευμένα λειτουργικά προβλήματα, τις χαμηλές αποδοχές, την υποστελέχωση όλων των δομών απεξάρτησης.

Η καταστολή (χημική, μηχανική) με τα ψυχοφάρμακα σε τεράστιες δόσεις και τις μηχανικές καθηλώσεις, θα γίνει ο κανόνας παντού

Η κυβέρνηση επείγεται να τελειώσει με τη δημόσια και δωρεάν θεραπεία απεξάρτησης, επιβάλλοντας ως επίσημη πολιτική τη συντήρηση της εξάρτησης διαμέσου των υποκατάστατων. Ανάγοντας ένα ψυχοκοινωνικό φαινόμενο σε «χρόνια, υποτροπιάζουσα νόσο του εγκεφάλου», καταδικάζει τα εξαρτημένα άτομα να μείνουν δια βίου πιασμένα στα δίχτυα της εξάρτησης, της εξαθλίωσης, του κοινωνικού αποκλεισμού, χωρίς ελπίδα, χωρίς ζωή. Σκοτώνει την ελπίδα και το όνειρο μιας καλύτερης, «καθαρής» ζωής για τα εξαρτημένα άτομα και τις οικογένειες τους.

Η πολύχρονη εμπειρία του 18ΑΝΩ, και των άλλων στεγνών προγραμμάτων απεξάρτησης αποδεικνύει με τον πιο περίτρανο τρόπο ότι τα εξαρτημένα άτομα μπορούν, μέσα από τη θεραπευτική διαδικασία της απεξάρτησης, με την ψυχοθεραπεία, την τέχνη και το άνοιγμα στην κοινωνία, τη συλλογική δράση και την κοινωνική αλληλεγγύη, όχι μόνο να κόψουν τα ναρκωτικά, αλλά να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, μαχητές της ζωής. Και είναι αυτό ακριβώς που δεν θέλει η κυβέρνηση.

Το νομοσχέδιο υπηρετεί τα τεράστια συμφέροντα των πολυεθνικών του φαρμάκου, τις δημοσιονομικές ανάγκες συρρίκνωσης των κρατικών δαπανών για την υγεία και την ψυχική υγεία, τις ανάγκες της βιοπολιτικής και του ελέγχου από τη βιοεξουσία όλων των πτυχών της ζωής των ανθρώπων, τις ανάγκες της καταστολής κάθε μορφής αντίστασης, ιδιαίτερα των πιο ευάλωτων κοινωνικών στοιχείων, της παραίτησης και της υποταγής στην υπάρχουσα, σάπια, κατάσταση πραγμάτων.

Υπηρετεί το καπιταλιστικό σύστημα, που όσο βαθαίνει η δομική και ιστορική κρίση του τόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχει από τις ψυχοδραστικές ουσίες ως ασφαλιστικές δικλείδες εκτόνωσης της γενικευμένης κοινωνικής δυσφορίας, που μπορεί αν συσσωρευτεί, να οδηγήσει σε κοινωνικές εκρήξεις. Με αυτό έχει να κάνει η τεράστια διάδοση των εξαρτήσεων σήμερα, που υπαγορεύεται από την αγωνιώδη απόπειρα φυγής των νέων από την πραγματικότητα της κρίσης, και ταυτόχρονα η επιβολή από τη βιοεξουσία πολιτικών συντήρησής τους.

Γι’ αυτό, η κυβέρνηση Μητσοτάκη κάνει στόχο της και πολεμά μέχρι εξόντωσης τα εξαρτημένα άτομα και όχι την ίδια την εξάρτηση.

Γι’ αυτό κι επιχειρεί να διαλύσει το 18ΑΝΩ, το ΚΕΘΕΑ και όλα τα δημόσια προγράμματα απεξάρτησης, που είναι προϊόντα κοινωνικών αγώνων.

Γι’ αυτό, η ανατροπή της κυβέρνησης και του βάρβαρου συστήματος που υπηρετεί είναι επιτακτική ανάγκη.

Όλοι οι εργαζόμενοι στην ψυχική υγεία και την απεξάρτηση βρίσκονται σε κινητοποιήσεις, αγωνίζονται για να μην περάσει το κατάπτυστο αυτό νομοσχέδιο και συναντώνται στους δρόμους του αγώνα με τη φοιτητική και μαθητική νεολαία, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας.

Η ΕΙΝΑΠ ετοιμάζει απεργία των νοσοκομειακών γιατρών και μαχητικές διαδηλώσεις ενάντια στο νομοσχέδιο της κοινωνικής καταστροφής…