Παρέμβαση ενάντια στην ακρίβεια κατά τη διάρκεια διανομής τροφίμων σε δικαιούχους του ΚΕΑ | Θεσσαλονίκη

Παρέμβαση στη ΔΕΘ, στο σημείο διανομής τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης σε δικαιούχους και δικαιούχες του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος πραγματοποίησαν την Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου σύντροφοι και συντρόφισσες του Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση.

Μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα, κρεμάστηκε πανό και ανοίχτηκαν ουσιαστικές συζητήσεις με αρκετούς ανθρώπους της τάξης μας γύρω από την οικονομική κατάσταση που βιώνουμε.

Άνεργες που δεν δικαιούνται επίδομα ανεργίας, εργαζόμενοι χωρίς ασφάλιση, άποροι, μετανάστριες, μέλη πολύτεκνων οικογενειών και ηλικιωμένες χωρίς ή με ελάχιστη σύνταξη, περιθωριοποιημένοι και στα όρια της επιβίωσης, όλοι και όλες δικαιούχοι στα ψίχουλα που μοιράζουν οι αστικές κυβερνήσεις μέσω του ΚΕΑ αλλά και ταυτόχρονα με πλήρη αντίληψη για το ποιοι κύκλοι, οικονομικοί και πολιτικοί, εγχώριοι και ξένοι, έχουν ευθύνη για την τραγική κατάσταση που βιώνουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι.

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε:

Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ ΤΑΞΙΚΗ – ΑΝ ΠΕΙΝΑΜΕ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΑΜΕ!

Η κατάσταση μετά τις μεγάλες βροχοπτώσεις στη Θεσσαλία δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες: 15 νεκροί και τουλάχιστον δύο αγνοούμενοι, δεκάδες χιλιάδες νεκρά ζώα, καταστροφή μεγάλου μέρους του οδικού δικτύου, αποκλεισμένα χωριά, εκατοντάδες σπίτια και αυτοκίνητα βυθισμένα μέσα στις λάσπες, εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα αγροτικών εκτάσεων κατεστραμμένα, ακατάλληλη και περιορισμένη υδροδότηση για τις ανάγκες εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και εκτεταμένα προβλήματα στα δίκτυα παροχής ηλεκτρικού ρεύματος. Τρεις εβδομάδες μετά οι νέες πλημμύρες έρχονται να ισοπεδώσουν ότι είχε μείνει όρθιο από τις πρώτες. Και όλα αυτά ως συνέχεια των τερατωδών πυρκαγιών που ξέσπασαν σε όλη την Ελλάδα φέτος το καλοκαίρι, οι οποίες αφάνισαν περισσότερο από 1.700.000 στρέμματα.

Σε όλες αυτές τις καταστροφές το μόνο μοτίβο που παρατηρείται είναι η αδυναμία του υποτιθέμενου «επιτελικού» κράτους να διαχειριστεί την κακοκαιρία και τις συνέπειες της και αντίθετα να επιλέγει την λύση με το μικρότερο κόστος. Μικρότερο κόστος -προφανώς- όχι για τον λαό, αλλά για τις επιχειρήσεις, για τις εταιρίες και το κεφάλαιο. Τέτοια ήταν η διαχείριση της πανδημίας του COVID-19, με την πεισματική άρνηση της κυβέρνησης για επίταξη ιδιωτικών κλινικών και την ενίσχυση του ΕΣΥ, ενώ ο λαός θρηνούσε εκατοντάδες θύματα καθημερινά. Η ίδια είναι και τώρα, με έναν υποστελεχωμένο κρατικό μηχανισμό έπειτα από τις μνημονιακές δεσμεύσεις, είτε να μην επιχειρεί περιμένοντας την φωτιά και τις πλημμύρες να φτάσει στους δρόμους, είτε όταν το κάνει να θέτει σε κίνδυνο τους ίδιους τους πυροσβέστες και διασώστες, λόγω ελλιπούς ή απαρχαιωμένου εξοπλισμού.

Αυτή είναι και θα είναι και η διαχείρισή τους στην εκτεταμένη ακρίβεια και τις συνεχείς ανατιμήσεις. Από τον προηγούμενο χειμώνα βλέπουμε τις τιμές των τροφίμων και των καυσίμων να ανεβαίνουν κατακόρυφα και χωρίς σταματημό. Τα ενοίκια στη μεγαλύτερη έκταση της πόλης είναι απλησίαστα. Οι αυξήσεις στους μισθούς δεν καλύπτουν ούτε κατ’ ελάχιστο το αυξημένο κόστος ζωής τα αντεργατικά νομοσχέδια κατατίθενται το ένα μετά το άλλο, την ίδια στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι δεν παίρνουν επίδομα ανεργίας και ζουν με το ΚΕΑ. Όλα αυτά διαδραματίζονται όσο οι μεγαλύτερες εταιρίες τροφίμων και ποτών και οι μεγάλοι όμιλοι σούπερ μάρκετ σημειώνουν απροσδόκητα, ακόμα και για τους ίδιους, υπερκέρδη τις δύο τελευταίες χρονιές και μετατρέπονται σε σύγχρονους μαυραγορίτες στις πλάτες των λαϊκών αναγκών.

Οι κυβερνήσεις διαχρονικά σε πλήρη ευθυγράμμιση με τις επιταγές της ΕΕ, έχουν νομοθετήσει την εξαθλίωσή μας, είτε αυτό γίνεται μέσα από το πλιάτσικο που γίνεται στην πράσινη ενέργεια, είτε με την αισχροκέρδεια που παράγει το χρηματιστήριο ενέργειας στις πλάτες μας αφήνοντας τις λαϊκές κατοικίες έκθετες τον χειμώνα. Είναι εξοργιστικό ενώ συνάνθρωποί μας μπορεί και να μην έχουν ένα πιάτο φαγητό, να έχουν χάσει το σπίτι τους στις πυρκαγιές και στις πλημύρες, το ελληνικό κράτος να επενδύει σωρείες χρημάτων σε στρατιωτικές δαπάνες. Για να υπερασπιστεί τι; Τους ουκρανούς φασίστες του Ζελενσκι ή τους πολεμικούς σχεδιασμούς της Γαλλίας στην Αφρική; Τις επιδιώξεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην γεωπολιτική σκακιέρα ή το σύγχρονο Απαρχάιντ του Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστίνιους;

Είναι ξεκάθαρο πλέον, ο εχθρός είναι μέσα στην ίδια μας την χώρα. Μέσα στην Ελλάδα, μέσα στην ΕΕ και μέσα στο ΝΑΤΟ. Μέσα σε κάθε χώρο εργασίας. Είναι η αστική τάξη! Ο κάθε Μαρινάκης και ο κάθε Μυτιλιναίος, αλλά και το πολιτικό τους προσωπικό, είτε αυτό βρίσκεται εναλλάξ στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση, είτε ανάμεσά μας, στους δρόμους και τις γειτονίες μας με σκοπό να μας διαιρέσει με το ρατσιστικό του δηλητήριο και να μας επιτεθεί όταν σηκώσουμε το κεφάλι, ως οργανωμένη φασιστική παρακρατική δύναμη.

Ο λαός, όλοι εμείς, οι άνεργοι, οι φτηνά εργαζόμενες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι περιθωριοποιημένοι, δεν έχουμε πει την τελευταία μας κουβέντα απέναντι στις πολιτικές που βίαια μας στερούν τη ζωή, απέναντι σε ένα σύστημα που μας καταδικάζει στην εξαθλίωση, τη φτώχεια, τον κανιβαλισμό.

Οργανωμένοι στις γειτονιές και στους χώρους δουλειάς μας να παλέψουμε για:

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ

ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΓΙΑ ΌΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ΓΙΑ ΣΙΤΙΣΗ-ΣΤΕΓΑΣΗ-ΕΝΕΡΓΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ

ΜΟΝΟ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ ΜΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑ ΤΑ ΞΙΚΟ!