Σαν σήμερα η κυβέρνηση των ΗΠΑ δολοφονεί το 1927 μετά από στημένη δίκη τους αναρχικούς Σάκκο και Βαντσέτι.

Οι δύο Ιταλοί μετανάστες αναρχικοί συλλαμβάνονται στις 5 Μαΐου 1920 και, παρά το παγκόσμιο κύμα αλληλεγγύης, εφτά χρόνια αργότερα, καταδικάζονται σε θάνατο, στη Βοστώνη των ΗΠΑ, χωρίς ενοχοποιητικά στοιχεία. Για την απελευθέρωσή τους, πραγματοποιήθηκαν μαζικές διαδηλώσεις από εργατικά σωματεία και αναρχικές και κομμουνιστικές οργανώσεις σε δεκάδες χώρες.

Παραθέτουμε το γράμμα του Sacco στον γιο του, λίγες ώρες πριν οδηγηθεί στην ηλεκτρική καρέκλα:

“Αν δεν αλλάξει κάτι, θα μας εκτελέσουν στην ηλεκτρική καρέκλα, αμέσως μετά τα μεσάνυχτα. Επομένως είμαι εδώ τώρα, δίπλα σου, με αγάπη και ανοιχτή καρδιά, όπως ήμουν και εχθές.

Μην κλάψεις, Dante. Αρκετά δάκρυα ξοδεύτηκαν, σαν της μητέρας σου τα δάκρυα που στέρεψαν εφτά χρόνια τώρα, χωρίς να κάνουν και κανένα καλό.

Για αυτό γιέ μου, αντί να κλάψεις, στάσου δυνατός και γενναίος, για να μπορείς να παρηγορήσεις τη μητέρα σου. Κι όταν θα θες να την αποσπάς από την αποκαρδιωτική μοναξιά, να την πηγαίνεις μια μεγάλη βόλτα στην ήρεμη εξοχή, να μαζεύετε λουλούδια από δω και από κει.

Και να ξεκουράζεστε κάτω από τη σκιά των δέντρων, δίπλα στη μουσική του νερού, η γαλήνη της φύσης, θα της αρέσει τόσο πολύ, όπως σίγουρα και σε σένα. Αλλά γιε μου, πρέπει να θυμάσαι: Μη δώσεις όλο σου τον εαυτό.

Χαμήλωσε λίγο τον εαυτό σου, μόνο ένα βήμα, για να βοηθήσεις τους αδύναμους στο πλάι σου. Τους αδύναμους, που ζητούν βοήθεια, τους διωκόμενους και τα θύματα. Είναι φίλοι σου, φίλοι δικοί μου και δικοί σου, είναι οι σύντροφοι που παλεύουν,

Ναι και καμιά φορά πέφτουν. Όπως ο πατέρας σου, ο πατέρας σου και ο Bartolo, έπεσαν στη μάχη. Πάλεψαν και έχασαν τη ζωή τους μόλις χθες, στη διεκδίκηση της ευτυχίας και της ελευθερίας για όλους.

Στον αγώνα της ζωής, θα βρεις, θα βρεις περισσότερη αγάπη.

Και επίσης στον αγώνα, είναι που θα σ’ αγαπήσουν”.