Συνέντευξη με τον Mohammed Khatib, συντονιστή Ευρώπης του Samidoun – Δίκτυο αλληλεγγύης για τους Παλαιστίνιους κρατούμενους

Η παρούσα συνέντευξη δόθηκε από τον Mohammed Khatib κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 2024, και αποτελεί κομμάτια μιας εκτενούς και πολύωρης συζήτησης που είχε με συντρόφους και συντρόφισσες.

Ο Mohammed Khatib είναι συντονιστής Ευρώπης του Δικτύου αλληλεγγύης για τους Παλαιστινιους κρατούμενους, που αποτελεί ένα διεθνές δίκτυο με ενεργή πολιτική δράση αλληλεγγύης τόσο στους παλαιστίνιους κρατούμενους όσο και στον ίδιο τον αγώνα απελευθέρωσης της Παλαιστίνης στα πλαίσια ενημέρωσης ευαισθητοποίησης αλλά και δράσης μέσω κινητοποιήσεων στις πόλεις που εδράζεται. Το δίκτυο και πριν αλλά και κυρίως μετά την 7η Οκτώβρη έχει δεχτεί ιδιαίτερη καταστολή σε χώρες όπως η Γερμανία και το Βέλγιο με απαγορεύσεις και χτυπήματα διαδηλώσεων και διώξεις αγωνιστών που συμμετέχουν σε αυτό. Ο ίδιος ο Mohammed, διώκεται για την πολιτική του δράση, καθώς δέχεται απειλές από το Βέλγικο κράτος, για να παρθεί πίσω η άδεια παραμονής του στο Βέλγιο. Σε αυτά τα πλαίσια μαζί με τους αγώνες αλληλεγγύης και στήριξης του παλαιστινιακού λαού, έχει ξεκινήσει και μια καμπάνια ενάντια στην προαναφερθείσα δίωξη του αγωνιστή Mohammed Khatib.

Προχωρήσαμε στην μετάφραση, την επιμέλεια και τη δημοσίευσή της συνέντευξης, κρίνοντας ότι μπορεί να γίνει ένα ακόμα εργαλείο για το εγχώριο αντιπολεμικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Να αποτελέσει μια ζωντανή πηγή πληροφοριών για όσα συμβαίνουν στην Παλαιστίνη αλλά και να μεταδόσει, έστω και μέσω του γραπτού λόγου, το μαχητικό πνεύμα αλλά και τους στόχους που θέτει ο ίδιος ο παλαιστινιακός λαός και οι οργανώσεις του. Να αναδείξει, με επίκεντρο την νέα σελίδα της ηρωική αντίστασης που ξεκίνησε να γράφεται την 7η Οκτωβρη στα παλαιστινιακά εδάφη ενάντια στο κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, τις αιτίες αλλά και τις προσδοκίες ενός σκληρού και πολυετούς αγώνα.

Η μέρα αυτή άλλωστε σηματοδότησε τις παγκόσμιες γεωπολιτικές εξελίξεις ανοίγοντας εκ νέου ένα ενεργό πολεμικό μέτωπο στη Μέση Ανατολή, ένα μέτωπο που μετά από οχτώ δεκαετίες κατοχής και αντίστασης, το Ισραήλ, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ ήθελαν να κλείσουν με τους Παλαιστίνιους ηττημένους και χωρίς φωνή.

Η παράλληλη κινητοποίηση πολιτικών οργανώσεων, ταξικών σωματείων, φοιτητικών συλλογων σε ένδειξη αλληλεγγύης στον δίκαιο αγώνα που διεξάγει ο παλαιστινιακός λαός, αλλά και η αναμέτρηση με τον ιμπεριαλισμό, την ελληνική αστική τάξη και την αιματοβαμμένη συμμαχία της με το Ισραήλ στην ίδια μας τη χώρα, αποτελεί διακύβευμα κομβικής σημασίας την εποχή που ζούμε.

Δημοσιεύουμε λοιπόν αυτή τη συνέντευξη έχοντας κατά νου πως είναι αντίσταση των Παλαιστινίων που κατάφερε να ξαναγεννήσει ελπίδα στους καταπιεσμένους λαούς όλου του πλανήτη, να αποδείξει πως δεν είναι μάταιο να αντιστέκεσαι και να μας ανοίξει δυνατότητες για αγώνα, κάνοντας τον αιματοβαμμένο αγώνα τους μεγενθυτικό φακό του χάσματος, που προϋπήρχε και εκφραζόταν πολύμορφα, μεταξύ της αστικής εξουσίας και των λαών σε μια σειρά χώρων, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.

Από την, σφυρηλατημένη μέσα σε δεκαετίες συνεχούς κατοχής αλλά και αντίστασης, ενότητα που συνέχει τον παλαιστινιακό λαό μέχρι το στρατιωτικό, οικονομικό και πολιτικό κόστος που φέρει η πάλη του στον δυτικό ιμπεριαλισμό, οφείλουμε να ακούσουμε όσα οι ίδιοι έχουν να μας πουν και να διδαχθούμε από τον αγώνα τους.

Και ταυτόχρονα, αυτοτελώς για εμάς αλλά και σε ένδειξη διεθνιστικής αλληλεγγύης, να σταθούμε στο πλάι τους, μπλοκάροντας τη συμμετοχή της Ελλάδας στη σφαγή στη Γάζα και στην ιμπεριαλιστική αποστολή στην Υεμένη, παίρνοντας τη σκυτάλη του αγώνα που πρέπει να δοθεί την ίδια στιγμή και από τα μετόπισθεν της Δύσης.

Ερώτηση

Για την επιχείρηση Αλ-Άκσα της 7ης Οκτωβρίου, μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι μόνο μια μέρα ηρωικής αντίστασης, αλλά κάτι πιο βαθύ και ότι υπάρχουν αιτίες που δημιούργησαν αυτή την αντίσταση, αυτή τη στιγμή της παλαιστινιακής αντίστασης. Θέλουμε από εσένα να μας μιλήσεις για το ποιές ήταν οι συνθήκες και οι προϋποθέσεις και κατά κάποιο τρόπο το πολιτικό και ιστορικό υπόβαθρο που οδήγησε στην 7η Οκτώβρη. Ήταν, για παράδειγμα, η δολοφονική πολιτική του Νετανιάχου στην περιοχή και το ότι η επιρροή του μειώνεται; Είναι η γενική κατάσταση της περιοχής και της περιόδου που οδήγησαν στην 7η Οκτώβρη;

Απάντηση

Πρώτον, σας ευχαριστώ για τη συνέντευξη. Νομίζω ότι ένα από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, είναι ότι μερικές φορές οι άνθρωποι έχουν μνήμη ψαριού, οπότε ξεχνάμε…

Η 7η Οκτωβρίου είναι μια ιστορική στιγμή, αλλά συνέβη αρκετές φορές στην ιστορία του παλαιστινιακού λαού. Η 7η Οκτωβρίου μοιάζει πολύ με το 1967, όταν οι Παλαιστίνιοι Fedayeen, οι μαχητές της ελευθερίας στην Ιορδανία, εκπροσωπώντας όλες τις παλαιστινιακές πολιτικές παρατάξεις, εκπροσωπούμενοι από την PLO διεξάγουν στρατιωτική επιχείρηση για να κάνουν μια δήλωση και να ανακοινώσουν την έναρξη της παλαιστινιακής αντίστασης. Βλέπουμε την 7η Οκτωβρίου ως μια πολύ παρόμοια στιγμή, όταν μια νέα γενιά και μια νέα δύναμη της παλαιστινιακής αντίστασης βγήκε από την πολιορκία, την κατοχή, την αποικιοκρατία. Αλλά η διαφορά μεταξύ της δεκαετίας του ’60 και του ’70 είναι ότι τώρα πρόκειται για τη γη της Παλαιστίνης. Η Παλαιστινιακή Αντίσταση κατάφερε να φέρει τη μάχη μέσα στην Παλαιστίνη, όχι μόνο στην Ιορδανία και τον Λίβανο, όπως γινόταν παλαιότερα.

Όλες οι προϋποθέσεις που αναφέρατε είναι σωστές. Η εσωτερική κατάσταση του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ, είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας για την απόφαση της αντίστασης. Η ανάπτυξη και ο συντονισμός μεταξύ της αντίστασης στην περιοχή, στο Λίβανο, τη Συρία, την Υεμένη, το Ιράκ, το Ιράν, την Παλαιστίνη και αλλού, ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή. Η άνοδος της ακροδεξιάς πτέρυγας στην Ευρώπη και η αντιπαράθεση της με την άνοδο μιας νέας γενιάς αριστερών και προοδευτικών κινημάτων στην Ευρώπη, ήταν και αυτό μέρος της συνθήκης. Αλλά και η νέα δυναμική της παλαιστινιακής εξάπλωσης, σήμερα με πάνω από 7 εκατομμύρια Παλαιστίνιους να είναι διασκορπισμένοι στον κόσμο. Δεν είμαστε πλέον συγκεντρωμένοι μόνο στο Λίβανο, τη Συρία και την Ιορδανία. Η παλαιστινιακή εξάπλωση σήμερα, κυρίως στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, στο κέντρο του εχθρού, παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο για τον παλαιστινιακό αγώνα προκειμένου να συνδεθεί η παλαιστινιακή αντίσταση και ο παλαιστινιακός αγώνας με τους τοπικούς αγώνες. Έτσι, οι Παλαιστίνιοι στις Ηνωμένες Πολιτείες, από διαφορετικές παρατάξεις και διαφορετικές πολιτικές ομάδες, εμπλέκονται με τον αγώνα των Φιλιππινέζων εργατών στις Ηνωμένες Πολιτείες, εμπλέκονται με το κίνημα των μαύρων, εμπλέκονται με το κίνημα των ιθαγενών και ούτω καθεξής. Ο Παλαιστινιακός αγώνας στην Ευρώπη είναι μέρος του εργατικού αγώνα, είναι μέρος του αντιφασιστικού αγώνα, είναι μέρος του αγώνα κατά του ρατσισμού. Είμαστε μέρος του αγώνα των μεταναστών και των προσφύγων. Είμαστε μέρος του φεμινιστικού αγώνα. Είμαστε μέρος του οικολογικού αγώνα που γίνεται και ούτω καθεξής.

Η κατάσταση των Παλαιστινίων στη γη της Παλαιστίνης είναι να περιμένουμε, καθώς οι εποικισμοί αυξάνονται και οι έποικοι κινούνται όλο και γρηγορότερα, ότι οι Σιωνιστές έποικοι μπορούν να διαπράξουν μια νέα γενοκτονία και στη Δυτική Όχθη, όχι μόνο στη Γάζα. Είναι ένα μεγάλο ενδεχόμενο. Βλέπουμε σήμερα ότι οι συμμορίες των εποίκων στη Χεβρώνα προστατεύονται από τον ισραηλινό στρατό. Έτσι, δεν είναι ο ισραηλινός στρατός που σκοτώνει μόνο τους Παλαιστίνιους στη Δυτική Όχθη, αλλά είναι οι έποικοι που χρησιμοποιούν τη στολή του ισραηλινού στρατού, κάτι το οποίο είναι, μάλιστα, παράνομο ακόμα και μέσα στο κράτος του Ισραήλ. Και δεν είναι μόνο η πολιτική του Νετανιάχου μέσα στο κράτος του Ισραήλ. Είναι επίσης οι αντιφάσεις στο εσωτερικό του, αυτή τη σιωνιστική ρατσιστική κοινωνία εκ των έσω. Έτσι βλέπουμε και τη νέα γενιά που ηγείται του κράτους του Ισραήλ και όχι μόνο τη γενιά Νετανιάχου. Όπως ο Γκιλάντ Αραντάν, αυτοί οι νέοι υπουργοί, ακραία φασίστες και δεξιοί ζητούν γενοκτονία. Αυτό είναι διαφορετικό από τη γενιά του Νετανιάχου, ο Νετανιάχου είναι Νεοϋορκέζος, Αμερικανός. Ξέρει ποια είναι η συζήτηση και η ατμόσφαιρα στη Δύση, αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν πώς να μιλούν με τους φιλελεύθερους, με τους δεξιούς. Αλλά η νέα γενιά των ηγετών του φασιστικού κράτους του Ισραήλ, γεννήθηκε και μεγάλωσε και ζει μέχρι αυτή τη στιγμή στους οικισμούς, πίσω από το τείχος, σε ένα πολύ στενό περιβάλλον και μια πολύ στενή κοινότητα.

Μπορούμε επίσης να δούμε την πτώση της στρατηγικής του στρατού του κράτους του Ισραήλ. Δεν μπορούμε επίσης να ξεχνάμε ότι η σιωνιστική κοινωνία και επίσης ο στρατός και το κράτος είναι πολύ διεφθαρμένοι θεσμοί. Μπορείς να τους αγοράσεις με χρήματα, μπορείς να τους αγοράσεις με πολλά πράγματα. Δεν έχουν δέσμευση για το σχέδιο. Είναι έποικοι, είναι κλέφτες, το ενδιαφέρον τους είναι το δολάριο. Έτσι, τμήμα της αντίστασης καταφέρνει να “ανοίξει τρύπα” στο κράτος του Ισραήλ, και να περάσει λαθραία όπλα και να έχει πληροφορίες και άλλα. Έτσι,στις 7 Οκτωβρίου, καταρρίπτεται επίσης όλη αυτή η αφήγηση ότι ο ισραηλινός στρατός είναι ο ισχυρότερος στρατός, η ισραηλινή υπηρεσία πληροφοριών είναι η ισχυρότερη υπηρεσία πληροφοριών και η Μοσσάντ είναι η ακόμα πιο ισχυρή πτέρυγα της…

Αποδείχτηκε πως όχι, δεν είναι, και δόθηκε μια νέα προοπτική στο ότι ο Σιωνισμός μπορεί να νικηθεί πρακτικά και πιστεύω ότι αυτό που συνέβη στις 7 Οκτωβρίου, ήταν κάτι περισσότερο από αυτό που και η ίδια η αντίσταση περίμενε ξέρετε, και αυτό είναι που βλέπουμε στο παράδειγμα με τους ομήρους. Όλοι οι άμαχοι όμηροι δεν πάρθηκαν από την αντίσταση. Τους πήρε ο λαός. Η αντίσταση, οι άνθρωποι από τις ένοπλες δυνάμεις που είχαν οριστεί να κάνουν την επιχείρηση, συνέλαβαν στρατιώτες. Δεν τους ενδιέφερε να έχουν πολίτες και γι’ αυτό τους αντάλλαξαν. Και πολλούς από αυτούς επίσης, απλά τους απελευθέρωσαν. Δεν τους αντάλλαξαν καν, γιατί ο στόχος της Παλαιστινιακής ένοπλης αντίστασης είναι να απαγάγει στρατιώτες, και όχι πολίτες, και είναι ένα νέο μάθημα επίσης που η Παλαιστινιακή αντίσταση έδωσε ξεκάθαρα, ότι δηλαδή δεν επιτιθέμεθα ούτε στους Ισραηλινούς άμαχους εποίκους που αν και είναι έποικοι και κατακτητές, πιστεύουμε στα ανθρώπινα δικαιώματα και πιστεύουμε στην ηθική. Έτσι δεν είναι οι άνθρωποι που στοχεύουμε, άμαχοι, άοπλοι, παιδιά ή γυναίκες, γιατί; Αυτή είναι η πρακτική του σιωνιστικού στρατού. Ποτέ δεν θα κάνουμε αυτό που κάνει ο σιωνιστικός στρατός, αλλιώς θα γίνουμε σιωνιστές. Έτσι, η αντίσταση δημιουργεί ένα πολύ σημαντικό παράδειγμα και μπορούμε να το δούμε καθαρά με τους εσωτερικούς μετανάστες -inter-refugees- και με τους εποίκους. Πως αντιμετωπίστηκαν από την παλαιστινιακή αντίσταση με πλήρη αξιοπρέπεια, ας πούμε.

Και αυτό είναι το αντίθετο από το πώς το ισραηλινό κράτος αντιμετωπίζει τους Παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους με βασανιστήρια και βιασμούς και δολοφονίες και όλα τα είδη καταπίεσης και βίας. Έτσι και πάλι, η 7η Οκτωβρίου είναι μια ιστορική στιγμή. Είναι ένα μάθημα που έδωσε η Παλαιστινιακή αντίσταση, ότι και αυτή η κοινωνία των ανθρώπων στη Γάζα, που ζει υπό πολιορκία από το 2006 μέχρι σήμερα, κατάφερε να δημιουργήσει μια ισχυρή γενναία αντίσταση, κατάφερε να σκάψει σήραγγες και να δημιουργήσει μια πόλη κάτω από την πόλη της Γάζας. Όλα τα όπλα που βλέπουμε σήμερα να χρησιμοποιούνται από την παλαιστινιακή αντίσταση κατασκευάζονται στη Γάζα. Αυτά δεν προέρχονται από το Ιράν και από τη Χεζμπολάχ. Φυσικά, η αντίσταση στη Γάζα δεν θα καταφέρει να είναι η ίδια χωρίς την ξεκάθαρη υποστήριξη του Ιράν, της Χεζμπολάχ, της Συρίας και της Υεμένης, και σεβόμαστε και εκτιμούμε την υποστήριξη αυτή. Αλλά επίσης πρέπει να γνωρίζουμε, ότι Τυνήσιοι μηχανικοί και άνθρωποι συνολικά, εμπλέκονται με την παλαιστινιακή αντίσταση. Μαροκινοί διεθνολόγοι, Ινδονήσιοι μπορεί να ζουν στη Γάζα και να δίνουν γνώσεις στην παλαιστινιακή αντίσταση. Έτσι δεν είναι μόνο ένα κράτος ή οι πράξεις της αντίστασης. Είναι περισσότερο η διεθνής υποστήριξη της παλαιστινιακής αντίστασης. Αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι ακόμη και μέχρι αυτή τη στιγμή τα εργοστάσια στη Γάζα εξακολουθούν να εργάζονται και δεν σταμάτησαν ποτέ κατά τη διάρκεια του πολέμου, από την παραγωγή των σφαιρών και την κατασκευή ενός όπλου που κοστίζει λιγότερο από 100 δολάρια για να καταστρέψει το Merkava που κόστισε 3 εκατομμύρια ή άλλες μπουλντόζες που κόστισαν 5 ή 6 εκατομμύρια, καταστράφηκαν εντελώς από έναν αναπτήρα που κόστισε λιγότερο από ένα δολάριο. Έτσι, είναι επίσης μια ήττα όχι μόνο για το κράτος του Ισραήλ ή τον στρατό, αλλά είναι μια ήττα για τη στρατιωτική βιομηχανία του κράτους του Ισραήλ, επειδή ο κύριος πυρήνας της εγκαθίδρυσης του κράτους του Ισραήλ, ο μεγαλύτερος επενδυτής και ο μεγαλύτερος λήπτης αποφάσεων του κράτους του Ισραήλ είναι η στρατιωτική βιομηχανία. Έτσι, πώς θα πουλήσουν το Merkava στην αγορά στις Φιλιππίνες ή σε άλλες χώρες που καταπιέζουν τους λαούς, για 3 εκατομμύρια αν είναι να καταστραφεί για 100 δολάρια.

Και η Παλαιστινιακή Αντίσταση θα είναι πρόθυμη να μεταφέρει αυτή τη γνώση σε οποιοδήποτε απελευθερωτικό κίνημα σε όλο τον κόσμο. Και έτσι βλέπουμε σήμερα ακόμα και την Παλαιστινιακή Ισλαμική Αντίσταση να είναι ανοιχτή να συνεργαστεί με το κομμουνιστικό και αριστερό κίνημα σε όλο τον κόσμο. Η Παλαιστινιακή Ισλαμική Αντίσταση έχει ισχυρότερες σχέσεις με χώρες όπως η Λατινική Αμερική, όπως η Βολιβία, η Νικαράγουα, η Βενεζουέλα και ούτω καθεξής. Βλέπουμε μια εξέλιξη στην πολιτική ιδεολογία της Παλαιστινιακής Ισλαμικής Αντίστασης, και νομίζω ότι αυτό είναι υπέρ του παλαιστινιακού λαού. Προέρχομαι από ένα αριστερό, κομμουνιστικό, προοδευτικό κίνημα, οπότε θα ήθελα πολύ να δω ένα προοδευτικό ισλαμικό κίνημα με το οποίο θα έχω αντίλογο στο μέλλον, αντί να έχω αντίλογο με τις κλειστές ομάδες των σαλαφιστών. Ποιο είναι το όφελος του παλαιστινιακού λαού; Ο χριστιανισμός στην Λατινική Αμερική, έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο για το απελευθερωτικό κίνημα, όπως και οι εβραϊκές φωνές σήμερα παίζουν σημαντικό ρόλο στην καταγγελία της αποικιοκρατίας και της κατοχής και του απαρτχάιντ. Όπως οι λευκοί έποικοι στη Νότια Αφρική συμμετέχουν στον ένοπλο αγώνα για απελευθέρωση, αυτό είναι που θέλουμε να συμβεί στην Παλαιστίνη.

Αν πάρετε συνέντευξη από τις παλαιστινιακές δυνάμεις αντίστασης, όλες τους, με διαφορετικό υπόβαθρο, από την Ισλαμική Τζιχάντ μέχρι το PFLP και τη Χαμάς, ακόμα και το DFLP και όλους, θα σας πουν ότι αγωνιζόμαστε για ισότητα και δικαιοσύνη. Είμαστε μέρος ενός διεθνούς κινήματος που πολεμά την αποικιοκρατία και η Παλαιστίνη μετά την απελευθέρωση δεν θα είναι ποτέ ένα καπιταλιστικό κράτος. Αυτό θέλουμε και γι’ αυτό αγωνίζεται ο λαός μας. Έτσι είμαστε χαρούμενοι που βλέπουμε σήμερα, κάτω από όλη αυτή την πολιορκία, την κατοχή τις δολοφονίες τον αποκλεισμό και πολλά άλλα είδη καταστολής, την Παλαιστινιακή αντίσταση να καταφέρνει και πάλι μετά από 30-40 χρόνια να “αναποδογυρίσει το τραπέζι” σε όλο τον κόσμο και να αλλάξει τη δυναμική σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο και όχι μόνο στην Παλαιστίνη.

Ερώτηση

Ακόμη και αυτό είναι πολύ σημαντικό για την κατασκευή των όπλων που αναφέρθηκε, η απειλή δηλαδή που μπορεί να δημιουργήσει μια νέα τεχνολογία. Αυτό είναι κάτι που συνέβη για πρώτη φορά τόσο έντονα.

Απάντηση

Και όχι μόνο, σήμερα, κατά τη διάρκεια του πολέμου, για παράδειγμα, πολλοί ισραηλινοί πύραυλοι, ρουκέτες, δεν βομβαρδίζονται. Δεν έχουν βομβαρδιστεί ακόμα. Όπότε η αντίσταση τους παίρνει και τους αναπαράγει. Πολύ σημαντικό.

Ερώτηση

Μια άλλη πτυχή για την οικονομική ζημία του στρατιωτικού εξοπλισμού που υφίσταται το Ισραήλ από την παλαιστινιακή αντίσταση δεν είναι ότι το κράτος του Ισραήλ είναι ένα μικρό κράτος με όχι πολύ μεγάλο πληθυσμό και όχι πολύ μεγάλο πληθυσμό στον παραγωγικό τομέα; Οπότε το γεγονός ότι κινητοποιείται μεγάλο μέρος αυτού του παραγωγικού πληθυσμού στις στρατιωτικές δυνατότητες δεν επηρεάζει τη δυνατότητά του να συνεχίσει τον πόλεμο;

Απάντηση

Ναι, δεν νομίζω ότι είναι έτσι. Όχι. Γιατί δεν χρειάζονται χιλιάδες άνθρωποι για να παράγουν αυτό, γιατί κυρίως παράγουν οι μηχανές. Το ισραηλινό σύστημα βασίζεται όμως στην παλαιστινιακή εργατική τάξη, είτε από τη Δυτική Όχθη είτε από τη Γάζα. Και τώρα προσπαθούν να τους αντικαταστήσουν, για παράδειγμα, με Ινδούς και Φιλιππινέζους. Αλλά μιλάμε για 200.000 με 300.000, μιλάμε για εγκλήματα πολέμου. Αυτή είναι μια μεγάλη αποτυχία και για τα ισραηλινά εργοστάσια και τις ισραηλινές εταιρείες, όχι απαραίτητα μόνο για τη στρατιωτική βιομηχανία, αλλά για τη βιομηχανία γενικότερα. Είναι μια μεγαλύτερη απειλή. Επίσης, πολλοί από τους μηχανικούς πληροφορικής, για παράδειγμα, Ισραηλινοί, είναι σήμερα στο στρατό. Έτσι, η Google, για παράδειγμα, σκέφτεται να μεταφέρει τις επενδύσεις της από το Ισραήλ, όχι επειδή δεν θέλει να υποστηρίξει το Ισραήλ πια, αλλά κυριολεκτικά κανείς δεν έρχεται να δουλέψει. Και αυτή είναι επίσης η προσέγγιση που πάει κόντρα με κάποιους Σιωνιστές της αριστεράς, ή κάποιες ομάδες που λένε, “δεν πρέπει να μποϊκοτάρουμε το κράτος του Ισραήλ γιατί αυτό θα βλάψει την ισραηλινή εργατική τάξη”. Δεν υπάρχει καμία ισραηλινή εργατική τάξη. Είναι έποικοι, λευκοί υπεροπτικοί πλούσιοι άνθρωποι που εργάζονται στη διοίκηση και που έχουν εκατομμύρια και έχουν επενδύσεις πχ στον Καναδά και φυσικά υπάρχει εργατική τάξη στο Ισραήλ, αλλά είναι οι φτωχοί, είναι οι μετανάστες, είναι οι Παλαιστίνιοι, ακόμη και οι μαύροι Εβραίοι ή οι Εβραίοι που έρχονται από την Αφρική ή από το Μαρόκο ή την Υεμένη ή από φτωχές χώρες, είναι αυτοί που χρησιμοποιούνται στην τάξη των φτηνών εργατών. Αλλά οι λευκές υπεροπτικές εβραϊκές τάξεις, δεν είναι!

Ερώτηση

Έχετε κάποιες πληροφορίες σχετικά με τις εσωτερικές αντιφάσεις των ανθρώπων στο Ισραήλ;

Απάντηση

Ναι, η κοινωνία είναι πολύ διχασμένη γιατί επίσης δεν είναι μια ενιαία κοινωνία δεν είναι ένας ισραηλινός λαός είναι μια κοινωνία γκέτο οπότε οι Ρώσοι Εβραίοι ζουν μαζί, οι Αιθίοπες Εβραίοι ζουν μαζί, οι Πλενίτες ζουν μαζί, οι λευκοί Αμερικανοί ή οι Ευρωπαίοι ζουν μαζί, οπότε είναι μια πολύ διαχωρισμένη και απομονωμένη κοινωνία. Υπάρχει η αραβική εβραϊκή κοινότητα που τώρα σήμερα προσπαθεί να βρει τις ρίζες της ότι είναι Άραβες. Οπότε ναι, μπορούμε να καταλάβουμε τελικά ότι μπορούμε να είμαστε Εβραίοι και Άραβες. Δεν είναι αντίφαση γιατί οι Άραβες είναι Εβραίοι και Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι που προέρχονται από διαφορετικές θρησκείες και ιδεολογικά υπόβαθρα. Μπορείτε να δείτε την αντίφαση μεταξύ όλων των γενεών που δεν είναι προσηλωμένες στον Σιωνισμό ως ιδεολογία. Ίσως αγαπούν το Ισραήλ επειδή έχουν γεννηθεί εκεί. Αυτή είναι η πατρίδα τους, αυτή είναι η χώρα τους. Και όταν ανοίγουν τα μάτια τους στον κόσμο, μεγαλώνοντας βλέπουν αυτό με το οποίο μεγάλωσαν και σε αυτό που έχουν μάθει. Αλλά δεν είναι σιωνιστές με την έννοια του ιδεολογικού σιωνισμού και κινητοποιούνται για τον σιωνισμό. Όχι, δεν είναι κουλ επίσης αν είσαι δυτικός σήμερα, νέος έφηβος, να είσαι φασίστας. Δεν θα βρεις εύκολα κοπέλα αν είσαι φασίστας και ναζιστής. Δεν είναι ωραίο. Και πρέπει να καταλάβουμε ότι η ισραηλινή κοινωνία, ή η λεγόμενη κοινωνία των εποίκων, είναι μια δυτική κοινωνία που ζει με δυτικές αξίες. Έτσι, η νέα γενιά στο Ισραήλ, που είναι 17 και 18 ετών, πολλοί από αυτούς τώρα το βλέπουμε όλο και περισσότερο, να θέλουν να πουν ότι δεν συνεργαζόμαστε, δεν υποστηρίζουμε απαραίτητα την παλαιστινιακή αντίσταση, αλλά δεν υποστηρίζουμε και την κυβέρνηση. Έτσι, την βλέπουν ως κυβέρνηση. Νομίζω ότι είναι ένας μακρύς αγώνας με αυτή την κοινωνία, και είναι ένας εσωτερικός αγώνας, αλλά σίγουρα κάποια στιγμή αυτές οι αντιφάσεις μέσα στην ισραηλινή κοινωνία θα εκραγούν. Και πολλοί, νομίζω, θα επιλέξουν το σωστό δρόμο και θα σταθούν στο πλευρό της παλαιστινιακής αντίστασης.

Και γι’ αυτό τους καλούμε, όχι μόνο να είναι αλληλέγγυοι με τον παλαιστινιακό λαό, αλλά και να είναι μαζί μας αγωνιζόμενοι μαζί για την απελευθέρωση. Και αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να θεραπεύσουμε τον ρατσισμό από αυτή τη ρατσιστική, σεξιστική κοινωνία.

Ερώτηση

Είδαμε πριν τη 7η Οκτώβρη ότι υπήρχε πλάνο αρχικά από τον Trump και στη συνέχεια από τον Μπάιντεν, διαπραγματεύσεων με τα αραβικά κράτη που συνεργάζονται με τον σιωνισμό και άρα πλάνο για συνθήκη εξομάλυνσης. Η εξομάλυνση, ήταν ένα σχέδιο του ιμπεριαλισμού σε αυτή την περίοδο, αλλά η 7η Οκτωβρίου ήρθε να καταστρέψει ακόμη και αυτό το σχέδιο. Πώς πιστεύετε ότι θα συνεχιστεί αυτό; Και σε σχέση με την αντίσταση, πώς η ίδια αλλάζει τα πράγματα;

Απάντηση

Είναι πολύ σημαντικό, όπως αναφέρατε στην αρχή ότι μέρος των αντιφάσεων που δημιούργησε η 7η Οκτωβρίου ήταν να σταματήσει αυτή η διαδικασία εξομάλυνσης. Βλέπουμε ότι σήμερα δεν είναι καν κράτος, αλλά ένα φυλετικό σύστημα το σημερινό των Εμιράτων, σε βαθιά κρίση. Γιατί οι κάτοικοι των Εμιράτων, ακόμα και οι πολίτες των Εμιράτων, όχι απαραίτητα οι μετανάστες, υποστηρίζουν την Παλαιστίνη. Αντίστοιχα ο λαός της Σαουδικής Αραβίας. Υποστηρίζει πλήρως την Παλαιστίνη και την αντίσταση και ούτω καθεξής. Έτσι, η 7η Οκτωβρίου έβαλε αυτά τα καθεστώτα σε σοβαρή κρίση. Σήμερα, το φασιστικό αιγυπτιακό καθεστώς θεωρείται για τους Άραβες ως σιωνιστικό καθεστώς. Νομίζω ότι αυτό θα συμβάλει στην απελευθέρωση της Αιγύπτου και αυτό θα συμβάλει και στην επανάσταση της Αιγύπτου. Ήταν λοιπόν μια πολύ σημαντική στιγμή η 7η Οκτωβρίου για να μπλοκάρει αυτή τη διαδικασία εξομάλυνσης και ακόμα παραπέρα, για το ότι η αντίσταση των Υεμενιτών εντάχθηκε στον αγώνα σε μια ένοπλη αντίσταση και κατάφεραν επίσης να μπλοκάρουν και να επιτεθούν στην κύρια ιμπεριαλιστική δύναμη, όχι μόνο στο Ισραήλ, αλλά τώρα βρίσκονται σε μια ξεκάθαρη αντιπαράθεση με τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο εξαιτίας του Ισραήλ, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή και οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί έχουν συμφέρον να επιστρέψουν στην περιοχή και να καταλάβουν ξανά την Υεμένη. Ανοίγουν και πάλι όλες τις στρατιωτικές βάσεις που έκλεισαν μετά την ανεξαρτησία της Υεμένης και του Ομάν και πολλών άλλων περιοχών. Βλέπουμε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ έχουν άμεσο ενδιαφέρον να έρθουν, αλλά τώρα υπάρχει ισχυρή λαϊκή αντίσταση. Βλέπουμε σήμερα στην Υεμένη, για παράδειγμα, παρόλο που υπάρχει διαίρεση και υπάρχει κυβέρνηση και αντιπολίτευση, όλος ο λαός της Υεμένης με όλες τις πολιτικές δυνάμεις που είναι διχασμένοι για το ζήτημα της Υεμένης είναι ενωμένοι στην αντιπαράθεση ενάντια στο Ισραήλ, τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο. Έτσι, αυτό είναι επίσης καλό για την κοινωνία της Υεμένης να δει επιτέλους κάποια ενότητα εντός των δυνάμεων για να έχει ξεκάθαρο όραμα ότι ποιος είναι ο εχθρός μας και να δει ότι ο εχθρός δεν είναι εσωτερικός μεταξύ των λαών, αλλά ο εχθρός είναι οι κύριες δυνάμεις του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού.

Ερώτηση

Εκτός από την Γαζα, πώς είναι η κατάσταση στην Δυτική Όχθη, τί θέση έχουν οι Παλαιστανίοι έχου για την Παλαιστινιακή Αρχή και γενικά πώς είναι η κατάσταση σ άλλη πόλη εκτός από την Γαζα.

Απάντηση

Είναι το ίδιο. Η αντίσταση είναι πολύ πιο δυνατή στην Δυτική όχθη, η ενότητα μεταξύ των δυνάμεων αντίστασης της Ισλαμική Τζιχάντ, της Φατάχ, του PFLP, του DFLP, της Χαμάς, είναι πιο έντονη. Αυτό, φυσικά, έθεσε την Παλαιστινιακή Αρχή σε απομόνωση. Κανένας δε συνομιλεί μαζί της, ακόμα και οι Ισραήλινοί, γιατί δεν έχουν καμία εξούσια. Αν οι Αμερικανοί ή οι Ισραηλοί θέλουν να μιλήσουν με έναν παλαιστίνιο “σύμμαχο”, πρέπει να μιλήσουν με το Κάταρ και με το Άμμαν (πρωτεύουσα της Ιορδανίας), ή με την Τουρκία που μπορεί να μιλήσει με κάποιες από τις δυνάμεις της αντίστασης. Αν μιλούσαν με την Παλαιστινιακή Αρχή, τι θα τους προσφέρει; Η Παλαιστινιακή αρχή απέτυχε να επιτελέσει το σκοπό της, του να προστατεύσει το κράτος της Ισραήλ στη Δυτική Όχθη. Αυτή την αντιπαράθεση την βλέπουμε στο camp της Jenin, στην πόλη Nablus, και είναι πολύ ενδιαφέρον ότι γίνεται κεντρικά στα προσφυγικά καμπς. Βέβαια, αυτό μπορεί να πάρει δεξιά στροφή ανά στιγμές σε σοβαρό βαθμό. Επίσης, η άνοδος της αντίστασης αναδεικνύει ότι η Παλαιστινιακή Αρχή απέτυχε.

Οι Ισραηλινοί επίσης απέτυχαν. Οι Ισραηλινοί σήμερα κάνουν μέχρι και μαζικές συλλήψεις εναντίον ολόκληρου του λαού, όχι μόνο των πολιτικών ακτιβιστών στη Δυτική Όχθη. Χρησιμοποιούν αεροπορικές δυνάμεις που έχουν να χρησιμοποιηθούν από τη 2η Ιντιφάντα στη Δυτική Όχθη. Το Ισραήλ συνήθιζε να ελέγχει τη Δυτική Όχθη με στρατό και αστυνομία. Σήμερα δεν μπορούν να το κάνουν αυτό, και όχι μόνο στη Δυτική Όχθη, λόγω του σημαντικού ρόλου και του παλαιστινιακού φοιτητικού κινήματος, το οποίο είναι μέρος του κινήματος των πολιτικών κρατουμένων, είναι μέρος των απεργιών και των γενικών κινητοποιήσεων που λαμβάνουν χώρα στην Παλαιστίνη. Βλέπουμε σήμερα ότι η νεολαία και οι νέες γενιές στην Ιερουσαλήμ είναι πιο οργανωμένες. Είναι μέρος της αντίστασης. Έχουν μια άμεση αντιπαράθεση σε καθημερινή βάση με την ισραηλινή αστυνομία και το στρατό. Βλέπουμε ότι έφηβοι και νέοι συμμετέχουν στην αντίσταση με την προσωπική τους απόφαση να επιτεθούν στους Ισραηλινούς στρατιώτες κ.ο.κ. Και αυτό ενισχύεται όλο και περισσότερο καθώς σήμερα η αντίσταση υπάρχει στη Χάιφα, στη Γιάφα, στη Σαφάρ και σε όλη την κατεχόμενη Παλαιστίνη του 1948, στρατολογώντας και κινητοποιώντας την παλαιστινιακή κοινότητα που είναι υποχρεωμένη να είναι Ισραηλινοί πολίτες. Αλλά αυτοί οι Ισραηλινοί πολίτες, οι Παλαιστίνιοι, είναι μέρος, κάποιοι από αυτούς, του ισραηλινού στρατού, είναι μέρος των ισραηλινών θεσμών. Και είναι οι καλύτεροι Παλαιστίνιοι, καθώς γνωρίζουν πολύ καλά τον εχθρό. Γνωρίζουν τη γλώσσα του εχθρού, γνωρίζουν τη νοοτροπία του εχθρού, και είναι μέρος του συστήματος του εχθρού, και πολλοί από αυτούς είναι μέρος της Παλαιστινιακής αντίστασης. Είδαμε πολλές ένοπλες επιχειρήσεις να διεξάγονται στο Τελ Αβίβ κ.ο.κ.. Αυτό προέρχεται από την παλαιστινιακή κοινότητα.

Αν πάμε στο νότιο τμήμα της Παλαιστίνης, ή στα προάστια του Τελ Αβίβ, η ισραηλινή αστυνομία υποστήριζε την βία εντός της κοινότητας, διανέμοντας όπλα μεταξύ των νέων προκειμένου να δολοφονήσουν ο ένας τον άλλον, ή στη μαφία των ναρκωτικών κ.ο.κ. Και αυτό δε το βλέπουμε τώρα αλλά από το 21’ όπως επίσης ότι αυτές οι “συμμορίες” ή οι “έμποροι ναρκωτικών” είναι οπλισμένοι και χρησιμοποιούν τα όπλα εναντίον του Ισραήλ. Και είναι πολίτες του κράτους του Ισραήλ. Στη Negev και στις μεγάλες πόλεις μέσα στο Ισραήλ. Και εκείνη την εποχή το Ισραήλ έφτασε και στη Δύση για υποστήριξη, λέγοντας ότι είμαστε υπό τον κίνδυνο εμφυλίου πολέμου. Αυτό επειδή τους θεωρούν ως μέρος της κοινωνίας, οπότε βλέπουν όχι μόνο έναν πόλεμο με τους Παλαιστίνιους, αλλά και τον κίνδυνο ότι οι γειτονιές θα αρχίσουν να αλληλοσκοτώνονται. Γι’ αυτό εκείνη την εποχή είδαμε μια ισχυρή ευρωπαϊκή αλληλεγγύη με το Ισραήλ σε κρατικό επίπεδο, διαφορετική από κάθε άλλη φορά. Έτσι είδαμε τη Δανία να χρησιμοποιεί, για παράδειγμα, για πρώτη φορά, βία κατά των διαδηλώσεων. Είδαμε τη Σουηδία να χρησιμοποιεί βία κατά των διαδηλώσεων. Είδαμε γερμανικούς δήμους να υψώνουν την ισραηλινή σημαία. Αυτό δεν έγινε επειδή ανησυχούσαν για το Ισραήλ, αλλά επειδή ανησυχούσαν για τους δικούς τους πολίτες που είναι έποικοι μέσα στο Ισραήλ. Και έτσι είδαμε την υποστήριξη αυτή, μέσα από τον φόβο για τους εποίκους τους, επειδή κινδυνεύουν από εμφύλιο πόλεμο, και όχι μόνο από ρουκέτες της Χαμάς. Έτσι πιστεύω ότι σήμερα, το 2024, η αντίσταση υπάρχει παντού στη γη της Παλαιστίνης, με όλα τα μέσα, ένοπλα, με την κουλτούρα κ.α.

Ερώτηση

Μετά τη συμφωνία του Όσλο, είδαμε την πτώση των αριστερών και κομμουνιστικών οργανώσεων, παράλληλα με την ανάδυση των Ισλαμικών. Σε ποιό φόντο και με ποιό τρόπο οι πρώτες οργανώσεις μπήκαν στην διαδικασία συντονισμού και συνεργασίας με τις δεύτερες και με ηγέτιδα δύναμη τη Χαμάς;

Απάντηση

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να συμβουλέψουμε σε τέτοιες ερωτήσεις, να διαβάζουμε τον Λένιν, αν νομίζουμε ότι είμαστε κομμουνιστές και αριστεροί, και να ελέγξουμε τι είπε ο Λένιν για το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα και τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Συμβουλεύουμε επίσης να ξαναδιαβάσουμε για τον αγώνα του αλγερινού λαού ενάντια στη γαλλική αποικιοκρατία, και να μορφωθούμε περισσότερο για τον αγώνα στη Λατινική Αμερική, και πώς απελευθερώθηκε η Κούβα, και πώς απελευθερώθηκαν άλλες χώρες, και ποιες ήταν οι δυνάμεις που συμμετείχαν σε αυτό το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, και ακριβώς με βάση αυτά, θα πρέπει να χτίσουμε τη θέση μας για την Παλαιστίνη. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο αγώνας στην Παλαιστίνη είναι ένας αγώνας ύπαρξης, ένας αγώνας κατά της αποικιοκρατίας, εδώ και περισσότερα από 75 χρόνια. Δεν είναι ένας αγώνας για την εγκαθίδρυση του σοσιαλιστικού κράτους. Επιθυμούμε, να είμαστε σε αυτό το επίπεδο, αυτός είναι ο παράδεισος, αυτό για το οποίο αγωνιζόμαστε. Αφού απελευθερώσουμε την Παλαιστίνη, τότε θα έχουμε την πιο έντονη σύγκρουση με την ταξική πάλη και τον αγώνα για τον σοσιαλισμό. Και ναι, θέλουμε η Παλαιστίνη να είναι κομμουνιστική και σοσιαλιστική και αριστερή και όχι μόνο αυτό, και να φιλοξενεί όλα τα άλλα απελευθερωτικά κινήματα και κάθε μειονότητα που αγωνίζεται για την απελευθέρωση και τη δικαιοσύνη. Κάτι άλλο που πρέπει να λάβετε υπόψη σας σε αυτό το ερώτημα, είναι να μην είστε ρατσιστές και ισλαμοφοβικοί, γιατί και αυτό υπάρχει.

Υπάρχει μια μεγάλη κριτική ειδικά στην Ευρώπη, και όχι μόνο εναντίον των μουσουλμάνων. Και αυτή η κριτική που βιώνουμε ως άνθρωποι που προέρχονται από ισλαμικό και αραβικό υπόβαθρο, μας κάνει να αισθανόμαστε πολύ καλά αυτό που συνέβη με τους Εβραίους και τον αντισημιτισμό στην Ευρώπη. Και βλέπουμε ότι η ισλαμοφοβία που υπάρχει σήμερα είναι η συνέχεια του αντισημιτισμού που υπάρχει στην Ευρώπη, και ειδικά στη Γερμανία, επειδή οι Άραβες και οι μουσουλμάνοι είναι σαν τους Εβραίους, τους Σημίτες. Κατηγορώντας λοιπόν τους Άραβες και τους Μουσουλμάνους και τους Παλαιστίνιους ότι είναι αντισημίτες και στη συνέχεια ότι είναι εναντίον του εαυτού τους, πρέπει να αντιλαμβανόμαστε ότι αυτή η κατηγορία προέρχεται από έναν Εβραίο που προέρχεται από το Βανκούβερ, ή έναν λευκό Γερμανό ρατσιστή του οποίου η οικογένεια ήταν μέλος του ναζιστικού κινήματος, και είναι πραγματικά αηδιαστικό. Και αυτό έχει να κάνει και με την παιδεία.

Για το ζήτημα της πτώσης της Αριστεράς στην παλαιστινιακή γη. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στο Όσλο. Θα ήταν πολύ απλουστευτικό να το δούμε έτσι, γιατί και διεθνώς και στην Ευρώπη η Αριστερά έπεσε και στη συνέχεια ο φασισμός και η δεξιά πτέρυγα ισχυροποιήθηκαν όπως το ίδιο είδαμε και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και αυτή είναι μια διεθνής κρίση που για να επανέλθουμε σε ένα ισχυρότερο επίπεδο, χρειαζόμαστε την ενότητα της αριστεράς, πρέπει να πάμε πίσω και να διαβάσουμε την ιστορία, χρειαζόμαστε εκπαίδευση και πρέπει να γίνουμε ισχυρότεροι ως αριστεροί για να είναι ισχυρή η παλαιστινιακή αριστερά.

Η Παλαιστινιακή Αριστερά ήταν ισχυρή τη δεκαετία του ’70 γιατί η 17 Νοέμβρη υπήρχε στην Ελλάδα και στήριζε τον Παλαιστινιακό αγώνα. Ο παλαιστινιακός αγώνας, η αριστερά στην Παλαιστίνη κατάφερε να ανοίξει μια μαζική οργάνωση επειδή αριστερές επαναστατικές ομάδες στην Ευρώπη και αλλού στον κόσμο θυσίασαν τις ζωές τους. Ήταν μάρτυρες και πήγαιναν στη φυλακή για να κλέψουν χρήματα και να τα στείλουν στην Παλαιστίνη. Σήμερα, αν η παλαιστινιακή αριστερά ή το κοινωνικό κίνημα κάνει αγώνα στην Παλαιστίνη, πρέπει να ζητήσουμε χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι, δεν είναι μόνο ευθύνη της παλαιστινιακής αριστεράς, είναι επίσης διεθνής ευθύνη για την παλαιστινιακή αριστερά να είναι ισχυρότερη. Δεν μπορούμε να απαιτήσουμε από τους Παλαιστίνιους να είναι ισχυροί ενώ εμείς είμαστε αδύναμοι και ενώ δεν προσπαθούμε επίσης να υποστηρίξουμε τους Παλαιστίνιους. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή η παλαιστινιακή αριστερά είναι ξεχωριστή και πρέπει να υποστηριχθεί. Αυτό συμβαίνει λόγω της θέσης στην οποία έχει περιέλθει ο παλαιστινιακός λαός, όχι από δικιά του απόφαση, αλλά από τον ιμπεριαλισμό και τον καπιταλισμό, να βρεθεί στο πρώτο μέτωπο της αντιπαράθεσης, του ιμπεριαλισμού και της αποικιοκρατίας. Κάνουμε λοιπόν το καθήκον μας ως Παλαιστίνιοι. Γι’ αυτό η παλαιστινιακή αριστερά βρίσκεται στη φυλακή. Γι’ αυτό η παλαιστινιακή αριστερά αντιμετωπίζει δολοφονίες, αντιμετωπίζει ποινικοποίηση, όχι μόνο στην Παλαιστίνη, αλλά και στην Ευρώπη. Γι’ αυτό βλέπουμε το Samidoun – Δίκτυο αλληλεγγύης των παλαιστίνιων κρατούμενων- να αντιμετωπίζει καταστολή στη Γερμανία και δεν βλέπουμε υποστήριξη από πολλές αριστερές ομάδες που έχουν το ίδιο ερώτημα για τη Χαμάς. Δεν μας υποστηρίζετε, και δεν θέλετε να υποστηρίξετε την παλαιστινιακή αντίσταση, και θέλετε μόνο να κάνετε υποθέσεις από ευσεβείς πόθους. Επομένως, αυτό δεν είναι η πραγματικότητα.

Γνωρίζουν αυτοί οι αριστεροί, για παράδειγμα, ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα των Φιλιππίνων οργανώνει τους μουσουλμάνους και δημιουργεί τη Μουσουλμανική Κομμουνιστική Ταξιαρχία στο νότιο Μιντανάο για να πολεμήσει τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό; Δεν νομίζω ότι το ξέρουν, γιατί δεν τόλμησαν ποτέ να διαβάσουν τίποτα για τις Φιλιππίνες. Αυτό είναι από ρατσισμό και ευρωκεντρική ιδεολογία που πρέπει να ηττηθεί όπως ο σιωνισμός. Γιατί είναι ρατσιστικό και είναι αρρώστια. Η Χαμάς λοιπόν είναι ένα ουσιαστικό κομμάτι της παλαιστινιακής κοινωνίας. Δεν συμφωνούμε με το κοινωνικό πρόγραμμα της Χαμάς. Έχουμε το δικό μας πρόγραμμα, αλλά επίσης τους αναγνωρίζουμε ως Παλαιστίνιους και πιστεύουμε στον αγώνα εσωτερικά και κοινωνικά για την απελευθέρωση. Και ο παλαιστινιακός λαός είναι λαός. Δεν είμαστε οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων. Είμαστε άνθρωποι με κοινωνία, με τάξεις, με διαφορετικές πολιτικές, με διαφορετικές ιδεολογίες, με διαφορετικό θρησκευτικό υπόβαθρο κ.ο.κ.. Όπως κάθε άλλη κοινωνία, έχουμε προλεταριάτο, έχουμε μπουρζουαζία, έχουμε μεσαία στρώματα. Έτσι, επειδή μερικές φορές μας κάνουν αυτή την ερώτηση, γιατί δεν είστε ενωμένοι; Δεν μπορούμε να είμαστε ενωμένοι. Και δεν πρέπει να είμαστε ένα. Γιατί περιμένετε από εμάς να είμαστε όλοι ίδιοι. Αλλά αυτό δεν είναι η πραγματικότητα. Γιατί η αριστερά στην Ελλάδα δεν είναι ενωμένη; Αυτό συμβαίνει επειδή ο ελληνικός λαός είναι διχασμένος; Όχι, ο ελληνικός λαός δεν είναι διχασμένος. Αυτός είναι ο ελληνικός λαός. Αυτή είναι η ελληνική κοινωνία που έχει τις δικές της φυσικές αντιφάσεις. Και αυτοί είμαστε εμείς ως Παλαιστίνιοι. Στο πλαίσιο του Εθνικού Απελευθερωτικού Κινήματος, πρέπει να είμαστε όλοι ενωμένοι. Όλοι πρέπει να βάλουμε όλες μας τις προσπάθειες και τις δυνάμεις για να μην σκοτώσουμε ή πολεμήσουμε ο ένας τον άλλον, αλλά για να νικήσουμε την αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό. Και νομίζω ότι κάθε νίκη που κάνει σήμερα η Χαμάς, είναι συμβολή στην αριστερά. Και θα είναι ευγνώμονες αργότερα γι’ αυτό.

Ερώτηση

Γιατί τρομοκρατεί το σύνθημα “Από το ποτάμι ως τη θάλασσα, η Παλαιστίνη θα είναι ελεύθερη” που χρησιμοποιείται ως πολιτική από το Samidoun, την Ευρωπαϊκή Ένωση και όλες τις χώρες της Δύσης, περισσότερο τις χώρες της Βόρειας Ευρωπαϊκής Ένωσης; Και γιατί, αντι αυτού χρησιμοποιείται κυρίως, το σύνθημα για την κατάπαυση του πυρός, από τα κινήματα στην Ευρώπη.

Απάντηση

Αυτό είναι ένα ιστορικό σύνθημα, δεν είναι ένα νέο σύνθημα, και χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τους Σιωνιστές για να πουν ότι από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα θα αποικίσουμε όλη τη γη. Έτσι, οι Παλαιστίνιοι απλώς απάντησαν σε αυτό, και εμείς απαντήσαμε σε αυτό με αυτό το σύνθημα για να πούμε ότι από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα θα απελευθερώσουμε την Παλαιστίνη και θα δημιουργήσουμε μια δημοκρατική κοινωνία.

Νομίζω ότι το σύνθημα είναι επικίνδυνο γιατί τη δεκαετία του 60’ οι παλαιστίνιοι παρείχαν μια λύση. Και μέχρι σήμερα, ακόμη και η Χαμάς, αλλά και αν πάρετε συνέντευξη από οποιονδήποτε ηγέτη της παλαιστινιακής αντίστασης, ισλαμικής ή αριστερής, θα έχουν την ίδια απάντηση.
Αγωνιζόμαστε για να ζήσουμε σε συνθήκες ισότητας και δικαιοσύνης. Άρα δεν αγωνιζόμαστε για να κάνουμε γενοκτονία εναντίον του εβραϊκού λαού. Δεν αγωνιζόμαστε για να ρίξουμε τον εβραϊκό λαό στη θάλασσα. Είναι λοιπόν ένα επικίνδυνο σύνθημα γιατί αυτό το σύνθημα καταστρέφει όλη τη σιωνιστική και ιμπεριαλιστική προπαγάνδα για την παλαιστινιακή αντίσταση και επίσης είναι επικίνδυνο γιατί επέτρεψε στην παλαιστινιακή αντίσταση να δώσει μια πολύ ανθρώπινη και δίκαιη λύση: ότι ναι, δεχόμαστε να ζήσουμε μαζί με ισότητα και δικαιοσύνη σε μια κοινωνία χωρίς ρατσισμό, σε μια κοινωνία χωρίς αποικιοκρατία, και ξέρουμε ότι αυτό δεν θα συμβεί ποτέ χωρίς να διαλύσουμε το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ ως αποικία και να δημιουργήσουμε την ελεύθερη Παλαιστίνη από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα.

Ελεύθερη Παλαιστίνη λοιπόν από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα σημαίνει λαϊκή παιδεία και δωρεάν παιδεία για όλους.

Ελεύθερη Παλαιστίνη από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα σημαίνει το δικαίωμα επιστροφής για τα 7 εκατομμύρια Παλαιστίνιους.

Ελεύθερη Παλαιστίνη από το ποτάμι στη θάλασσα σημαίνει διανομή γης στους ανθρώπους των οποίων η γη κλάπηκε στην αγροτική κοινότητα της Παλαιστίνης που σήμερα ζουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς, ζουν στη Σάμο, στη Λέσβο, και στη Βόρεια Ευρώπη ζουν στη Γερμανία και στο Βέλγιο σε προσφυγικούς καταυλισμούς που είναι άνθρωποι χωρίς χαρτιά αλλά αυτοί οι άνθρωποι έχουν τη γη τους και είναι αυτόχθονες της Παλαιστίνης.

Ελεύθερη Παλαιστίνη από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα σημαίνει υγειονομική περίθαλψη για τους Παλαιστίνιους, όπως οι Ισραηλινοί σήμερα έχουν υγειονομική περίθαλψη για να επωφεληθούν από το κράτος κοινωνικής πρόνοιας τους.

Η ελεύθερη Παλαιστίνη από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα πρέπει να διαλύσει το πυρηνικό όπλο του κράτους του Ισραήλ. Δεν χρειαζόμαστε ένα πυρηνικό κράτος στην περιοχή, και ο παλαιστινιακός λαός δεν θέλει ένα πυρηνικό κράτος σε μια ελεύθερη Παλαιστίνη.

Ελεύθερη Παλαιστίνη από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα σημαίνει να φιλοξενήσει όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και να υποστηρίξει και να εξάγει την επανάσταση. Αυτό είναι το δικαίωμά μας ως λαός και να υποστηρίξουμε τους ιθαγενείς λαούς των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η ελεύθερη Παλαιστίνη από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα είναι επικίνδυνη γιατί δημιουργεί μια αντίθετη κοινωνία από αυτήν που ο ιμπεριαλισμός σήμερα διαφημίζει. Την κοινωνία του Καναδά και των ΗΠΑ. και της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας και φυσικά του Ισραήλ, και τώρα το βλέπουμε να συμβαίνει στην Ευρώπη όπου σκοτώνει τους ιθαγενείς, κάνει εθνοκάθαρση, φέρνει σκλάβους και φτηνά εργατικά χέρια όπως και να το ονομάσει και με έναν τρόπο το πλαισιώνει και μετά λεέι ότι αυτή είναι η κοινωνία του ουράνιου τόξου μας. Όχι είναι γαμημένη, δεν θα τη δεχτούμε στην Παλαιστίνη, δεν θα γίνουμε σκλάβοι του δυτικού ιμπεριαλισμού και καπιταλισμού στην Παλαιστίνη και ναι προτιμάμε να πεθάνουμε και να πολεμήσουμε με τα όπλα και όλα τα μέσα παρά να είμαστε σκλάβοι σε εταιρείες και εργοστάσια που ωφελούν τον ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία. Και ξέρουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας ως Παλαιστίνιοι. Σε αυτό είμαστε μέρος ενός τεράστιου διεθνούς κινήματος που θα είναι σίγουρα νικηφόρο.

Η Παλαιστίνη από το ποτάμι ως τη θάλασσα είναι ένα πολύ πολιτικό και ιδεολογικό και ηθικό σύνθημα. Αυτό είναι το μόνο μέλλον και η μόνη λύση, όχι λύση δύο κρατών, ούτε καν λύση ενός κράτους. Η απελευθέρωση είναι η λύση και απελευθέρωση σημαίνει να διαλύσουμε και να καταστρέψουμε τον Σιωνισμό και ναι, το Ισραήλ ως οντότητα και ως αποικιακή οντότητα δεν έχει δικαίωμα ύπαρξης.

Ερώτηση

Είδαμε ότι υπάρχουν συζητήσεις και διαπραγματεύσεις από την πλευρά του ιμπεριαλισμού, του σιωνισμού και των αραβικών χωρών, και από άλλα κράτη που θέτουν το πώς θα είναι η επόμενη μέρα μετά το τέλος του πολέμου. Συγχρόνως με αυτό, βλέπουμε να τίθεται και η απαίτηση για κατάπαυση του πυρός. Ποια είναι η στάση της αντίστασης σε σχέση με αυτό;

Απάντηση

Δεν υπάρχει επόμενη μέρα, είναι μία κατάσταση εν εξελίξει. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η κατάσταση πριν την 7η Οκτώμβρη είναι τελείως διαφορετική και δεν υπάρχει επόμενη μέρα. Η επόμενη μέρα είναι η απελευθέρωση. Έτσι εμείς ως Παλαιστίνιοι, και ως κίνημα αλληλεγγύης, είμαστε σε μια διάθεση ανοικοδόμησης. Ξαναχτίζουμε το παλαιστινιακό μαζικό κίνημα, ξαναχτίζουμε το παλαιστινιακό κίνημα αλληλεγγύης, μποϊκοτάρουμε το Ισραήλ αλλά ομαλοποιούμε την παλαιστινιακή αντίσταση και αυτό σημαίνει ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα εποχή. Νομίζω ότι αυτή η νέα εποχή θα τελειώσει, ή θα έπρεπε να τελειώσει μόνο με την απελευθέρωση της Παλαιστίνης.

Λένε, “αλλά η Γάζα ήταν απελευθερωμένη, τώρα η Γάζα είναι κατεχόμενη. Τώρα η Γάζα είναι κατεστραμμένη”. Σωστά; Αλλά η Γάζα δεν απελευθερώθηκε ποτέ. Η Γάζα ήταν υπό πολιορκία από τον ουρανό, το έδαφος μέχρι τα σύνορα και τη θάλασσα. Βλέπουμε τους Ισραηλινούς στρατιώτες να κυνηγούν την παλαιστινιακή κοινότητα των ψαράδων. Τους δολοφονούσαν μέσα στις βάρκες τους. Βλέπουμε τους Ισραηλινούς στρατιώτες να κυνηγούν τους Παλαιστίνιους αγρότες στη Γάζα, που τα αγροκτήματά τους είναι κοντά στα σύνορα του κράτους του Ισραήλ κ.ο.κ.. Έτσι σήμερα οι Παλαιστίνιοι καταφέρνουν να κυνηγούν τους Ισραηλινούς στρατιώτες στη Γάζα. Σήμερα βλέπουμε περισσότερες ανακοινώσεις του ισραηλινού υπουργείου ότι υπάρχουν περισσότεροι από 30.000 τραυματίες στρατιωτικοί. Είμαστε πολύ περήφανοι για την επιτυχία αυτή, και κάθε νίκη που κάνει η παλαιστινιακή αντίσταση. Βλέπουμε ότι το Ισραήλ σήμερα βρίσκεται σε μεγάλη κρίση, μπαίνει στη Γάζα αλλά δεν ξέρει πώς να φύγει. Δέχονται επίθεση με κάθε τρόπο από την Παλαιστινιακή αντίσταση. Φυσικά, αυτό έχει βαρύ τίμημα για τον παλαιστινιακό λαό και τους αμάχους, αλλά το Ισραήλ σκοτώνει τους Παλαιστίνιους αμάχους εδώ και 75 χρόνια.

Πριν από την 7η Οκτωβρίου, αν ανατρέξετε σε κάθε πόλεμο που έγινε στη Γάζα ή στην Παλαιστίνη, αυτός έγινε χωρίς ο Παλαιστινιακός λαός να πάρει κάποια πρωτοβουλία. Ο παλαιστινιακός λαός ξύπνησε και είδε ότι τα F-16 βομβαρδίζουν τη Γάζα. Και όχι μόνο ο παλαιστινιακός λαός, αλλά και ο κόσμος. Δεν είδαμε καμία πραγματική κίνηση ενάντια σε αυτό. Σήμερα βλέπουμε ένα μεγάλο κίνημα κατά του Ισραήλ, επειδή οι Παλαιστίνιοι αντιστέκονται και πήραν την πρωτοβουλία. Έτσι, είναι επίσης σημαντικό να δούμε ότι ο κόσμος υποστηρίζει αυτόν που αντιστέκεται, δεν υποστηρίζει αυτόν που παίζει το ρόλο του θύματος και αποθαρρύνει το κίνημα.

Πολλοί άνθρωποι, δυστυχώς, σε όλο τον κόσμο υποφέρουν, ίσως περισσότερο από τους Παλαιστίνιους. Αν δούμε τις σημερινές ειδήσεις στο Κονγκό, ίσως πεθαίνουν περισσότεροι Κονγκολέζοι απ’ ό,τι πεθαίνουν οι Παλαιστίνιοι. Δεν είναι μόνο οι Παλαιστίνιοι, αλλά οι Παλαιστίνιοι δημιουργούν ένα σημαντικό παράδειγμα αντίστασης και αυτοαξιολόγησης ως λαός. Και έτσι δικαιολογείται και νομιμοποιείται η παλαιστινιακή αντίσταση. Γιατί η παλαιστινιακή αντίσταση προέρχεται ακριβώς από αυτή την κοινωνία. Δεν είναι εξωγήινοι που έρχονται από έναν άλλο πλανήτη στη Γάζα. Είναι οι άνθρωποι της Γάζας. Έτσι, όταν βλέπετε μια ηλικιωμένη γυναίκα να βγαίνει από ένα κατεστραμμένο σπίτι κάτω από το βομβαρδισμό, και όταν τη ρωτάνε, πώς είναι και τι κάνει εκείνη απαντά “πώς είστε εσείς και οι μαχητές της ελευθερίας; Αν είναι καλά, είμαστε και εμείς καλά”. Έτσι αυτή η μαζική υποστήριξη της Παλαιστινιακής Αντίστασης από το λαό της Γάζας, θέτει μια νικηφόρα πορεία.

Σχετικά με την κατάπαυση του πυρός, δεν είναι ένα παλαιστινιακό σύνθημα, φυσικά. Κάθε Παλαιστίνιος θέλει να τελειώσει αυτός ο πόλεμος. Κάθε Παλαιστίνιος θέλει να απελευθερωθεί η Παλαιστίνη. Κάθε ανθρώπινο ον με ένα φυσικό, φυσιολογικό ελάχιστο επίπεδο συνείδησης θα είναι ενάντια στον πόλεμο και θα είναι ενάντια στη δολοφονία αμάχων, αλλά και γι’ αυτό υπάρχει η παλαιστινιακή αντίσταση, γιατί αντιστεκόμαστε για να αντιμετωπίσουμε αυτή την τρομοκρατική κρατική βία που χρησιμοποιείται εναντίον του παλαιστινιακού λαού. Αντιστεκόμαστε για να αντιμετωπίσουμε την πολεμική βιομηχανία που θέλει να τεσταριστεί επιτεθέμενη πρώτα στον παλαιστινιακό λαό. Αυτό το σύνθημα της κατάπαυσης του πυρός δημιουργήθηκε, ή επιβλήθηκε πιστεύω πάνω στο κίνημα Αλληλεγγύης από τις φιλελεύθερες και ακτιβιστικές, ρεφορμιστικές, αριστερές ομάδες, ή ακόμα μπορώ να πω και σιωνιστικές που πιστεύουν ότι για να υπάρχει το Ισραήλ, πρέπει να είναι ένα καλύτερο κράτος. Έτσι, η αντίληψή τους για το Ισραήλ είναι ότι είναι καλύτερο για το Ισραήλ να μην κάνει κατοχή στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα, καθώς το Ισραήλ υπάρχει κανονικά με φυσικό τρόπο. Αλλά το ίδιο το Ισραήλ, όλο το Ισραήλ, είναι απλά μια αποικία. Δεν κάνουμε διάκριση μεταξύ της κατοχής της Χάιφα και της Γιάφα που έγινε το 1948 και μεταξύ της κατοχής της Δυτικής Όχθης και της Γάζας. Αυτό είναι ένα συνεχές κίνημα αποικιοκρατίας και σιωνισμού και πρέπει να ηττηθεί σε όλη τη γη της Παλαιστίνης.

Αυτό είναι επίσης ένας άλλος αγώνας κατά του ρατσισμού, επειδή μέσα στο Κίνημα Αλληλεγγύης για τους Παλαιστίνιους, κυρίως και συγκεκριμένα στη Δύση, πρέπει να καταλάβουν και να αναγνωρίσουν τους Παλαιστίνιους που ζουν στη Δύση, ότι είμαστε επίσης Παλαιστίνιοι και είμαστε μέρος του τοπικού αγώνα. Δεν είμαστε μόνο θύματα που θα μπορούσαν να μας δείχνουν και να λένε ότι μοιάζουμε πολύ με τους ανθρώπους, όπως σε ζωολογικούς κήπους που υπήρχαν στη Γερμανία και τη Γαλλία, όπου βάζανε τους ανθρώπους για να έρθουν οι λευκοί και να τους κακοποιήσουν. Δεν είμαστε έτσι. Είμαστε μέρος του αγώνα των εργαζομένων. Είμαστε μέρος του φεμινιστικού αγώνα, είμαστε μέρος του αγώνα κατά του φασισμού και του ρατσισμού και πρέπει να είμαστε έτοιμοι για μια μελλοντική επερχόμενη αντιπαράθεση στη Δύση μεταξύ του φασιστικού κινήματος που είναι ευθυγραμμισμένο και συνεργάζεται πολύ στενά με το σιωνιστικό κίνημα.

Βλέπουμε σήμερα το κίνημα των εποίκων στην Παλαιστίνη να δίνει ένοπλη εκπαίδευση στη Χρυσή Αυγή, σε Ναζιστές στην Ευρώπη και σε μια συνολικά δεξιά πτέρυγα. Γιατί οι έποικοι, οι Εβραίοι, που προέρχονται από το υπόβαθρο των δεινών του Ολοκαυτώματος σήμερα συνεργάζονται πολύ στενά με το ναζιστικό κίνημα; Είναι ένα σημαντικό ερώτημα το οποίο πρέπει να μελετήσει και να αναγνωρίσει και η Αριστερά και η νέα γενιά εδώ στη Δύση.

Ερώτηση

Κάποιο σχόλιο σε σχέση με τον “Άξονα της αντίστασης”, τη συμμετοχή των κρατών και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται; Γιατί, στην Ελλάδα, όπως και σε όλη την αριστερά, γίνονται συζητήσεις για τον Άξονα της αντίστασης και τα κράτη που τον υποστηρίζουν.

Απάντηση

Ο Άξονας της αντίστασης είναι πολύ σημαντικός. Πιστεύουμε μάλιστα ότι αυτός μπορεί να είναι μεγαλύτερος, όχι μόνο αποτελούμενος από αυτές τις λίγες χώρες, αλλά θα έπρεπε να είναι ένα αραβικό και ασιατικό λαϊκό απελευθερωτικό κίνημα. Και επίσης πιστεύουμε ότι ο Άξονας της Αντίστασης δεν είναι απομονωμένος από τις διεθνείς αντιστάσεις, και δεν θα έπρεπε να είναι. Έτσι, εμείς, ως Samidun ή Masar, για παράδειγμα, εργαζόμαστε πολύ σκληρά για να συνδέσουμε τον Άξονα της Αντίστασης με άλλα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα διεθνώς και να είμαστε μέρος του στρατοπέδου της αντίστασης. Οπότε ναι, σίγουρα, είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει αυτή η ενότητα μεταξύ των χωρών του Άξονα της Αντίστασης η οποία πρέπει να επεκταθεί και πρέπει να αποτελέσει μέρος του διεθνούς κινήματος που μάχεται ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία. Γιατί να μην συνδεθεί με τη Νότια Αφρική; Γιατί ο Άξονας Αντίστασης να μην συνδεθεί με το κίνημα της Λατινικής Αμερικής και το κοινωνικό κίνημα που αγωνίζεται για την απελευθέρωση; Μήπως η αριστερά στην Ευρώπη νομίζει ότι είναι πιο προοδευτική από τον λαό της Βολιβίας και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Βολιβίας; Όχι, δεν είναι.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Πρόκειται για ένα ντόπιο κίνημα, ένα πολύ προχωρημένο κίνημα όσον αφορά τον φεμινισμό και πολλά άλλα ζητήματα στα οποία ίσως η αριστερά στην Ευρώπη δεν έχει ακόμα απάντηση. Αλλά γιατί η κυβέρνηση της Βολιβίας είναι πολύ ανοιχτή στο να οικοδομήσει μια σχέση με την Παλαιστινιακή αντίσταση και τον Άξονα της Αντίστασης; επειδή είναι προοδευτικοί και επειδή καταλαβαίνουν πώς αγωνίζονται τα κοινωνικά κινήματα και καταλαβαίνουν την ανάγκη της ενότητας στην αντιμετώπιση του ιμπεριαλισμού και της αποικιοκρατίας και της ηγεμονικής δύναμης των ΗΠΑ, του Καναδά και της Αυστραλίας και ακόμη, των ίδιων των Σιωνιστών κ.ο.κ. Γιατί το Κομμουνιστικό Κόμμα των Φιλιππίνων είναι πολύ ανοιχτό στο να οικοδομήσει μια σχέση με τον Άξονα της αντίστασης; Είναι λιγότερο μαοϊκοί από τους μαοϊκούς στην Ευρώπη; Φυσικά και όχι. Έχουν μαχητές της ελευθερίας, θυσιάζονται καθημερινά στις Φιλιππίνες.

Έτσι, υπάρχει ένα νέο παράδειγμα της αριστεράς σε όλο τον κόσμο που η αριστερά στην Ευρώπη πρέπει να είναι αρκετά ταπεινή για να ακούσει και να διαβάσει και να καταλάβει, όχι να βλέπει τον εαυτό της ως το κέντρο του κόσμου. Πιστεύουμε ότι η εξέγερση της εργατικής τάξης, θα είναι στην Ολλανδία; Όπου οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να καπνίζουν μαριχουάνα όλη την ώρα, και όλοι τους, εργάζονται με μερική απασχόληση, και έτσι μπορούν να ζήσουν ώς μεσαία τάξη; Όχι! Είναι στην Ινδία, στη Σενεγάλη, στις Φιλιππίνες και στον τρίτο κόσμο.

Η Αριστερά, οι Ευρωπαίοι, πρέπει πραγματικά να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα του αν είναι ευρωκεντρικοί, καθώς είναι επικίνδυνο αυτό και ρατσιστικό. Ναι άμα ζεις σε μία χώρα αναπτυγμένη και είσαι σε θέση να είσαι ντυμένος με ένα πολύ ζεστό North Face μπουφάν, να απολαμβάνεις όλα αυτά τα προνόμοια και να λες, ερχόμενος στην εκδήλωση την Κυριακή μετά το μεθύσι, ότι είμαι ενάντια στο έθνος-κράτος… Άντε γαμήσου! Ζείς στο υψηλότερο επίπεδο του έθνους-κράτους. Αφήστε τον Παλαιστινιακό λαό να έχει το δικό του έθνος-κράτος και μετά θα αράξουμε στα καφενεία της Χάιφα και της Ραμάλα και θα πούμε γαμώ αυτό το έθνος-κράτος. Χρειαζόμαστε απελευθέρωση. Εντάξει; Δεν έχουμε διαβατήρια. Είμαστε άνθρωποι χωρίς χαρτιά. Έχετε ένα διαβατήριο που μπορείτε να ταξιδέψετε σε όλο τον κόσμο απολαμβάνοντας τον καπιταλισμό και την άνεση του ιμπεριαλισμού και να είστε βέβαιοι ότι όλα είναι σε τάξη και άνετα για τις τράπεζες που συνεχίζουν να δουλεύουν στην Ελβετία. Παρόλο που βλέπετε ότι το ίδιο το ελβετικό κράτος αναγνωρίζει ότι η Χεζμπολάχ στο Λίβανο είναι τρομοκρατική οργάνωση, αλλά όχι μέσα στην Ελβετία, επειδή δεν θέλουν προβλήματα στην Ελβετία. Η Χεζμπολάχ μπορεί να εργάζεται στην Ελβετία. Μπορούν να κάνουν πολιτικό έργο και να βγάλουν χρήματα. Όλοι μπορούν να βγάλουν χρήματα και να κάνουν διαφθορά στην Ελβετία. Αλλά όταν πρόκειται για την Παλαιστίνη, τότε το κίνημα θα ποινικοποιηθεί. Οι Ελβετοί θέλουν να πολεμήσουν στη Ροζάβα. Κανείς τους δεν αντιμετώπισε δικαστήριο ή δικαιοσύνη για αυτό. Αλλά όταν κάναμε (ως Samidoun) μια φορά έκθεση για τον Mark Rudin (καλλιτέχνης ακτιβιστής με έργα για την παλαιστινιακή αντίσταση) στην Ελβετία, οι Σιωνιστές κάλεσαν τον πρόεδρο της Ελβετίας και όλα τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης μιλούσαν γι’ αυτό και την ποινικοποίηση της έκθεσης. Έτσι, ίσως αυτό δεν θα έπρεπε να αφορά τους Κούρδους, αλλά βλέπουμε αυτή την αντίφαση.

Πιστεύουμε ως Παλαιστίνιοι ότι ο εχθρός μας στην Αθήνα, και στις Βρυξέλλες, και στο Βερολίνο, και στη Μαδρίτη, και στο Παρίσι, και ούτω καθεξής είναι ο σιωνισμός. Και ο Σιωνισμός πρέπει να ηττηθεί, φυσικά, στη Γάζα και την Παλαιστίνη, αλλά να ηττηθεί και να θαφτεί και παντού. Διότι το σιωνιστικό κίνημα είναι ένα ευρωπαϊκό, δυτικό, λευκό υπεροπτικό κίνημα που δεν ιδρύθηκε στην Παλαιστίνη, ούτε στη Μέση Ανατολή, ιδρύθηκε στη Βασιλεία, στην Ελβετία, ιδρύθηκε στη Γερμανία και ιδρύθηκε στη Δύση, και εξακολουθεί να υπάρχει και να λειτουργεί από τη Δύση. Και γι’ αυτό η παλαιστινιακή διασπορά και οι παλαιστινιακές κοινότητες στην Ευρώπη είναι επικίνδυνες, γιατί έχουμε και τις δικές μας συμμαχίες μέσα σε αυτήν. Ξέρουμε ότι δεν είναι όλοι οι Ελβετοί σιωνιστές, δεν είναι όλοι οι Γερμανοί σιωνιστές και δεν συμφωνούν όλοι οι Έλληνες με την ελληνική αστική τάξη. Εδώ έχουμε ισχυρή συμμαχία του κινήματος, της αντίστασης, αλλά έχει και ισχυρή ιστορία αντίστασης, και όχι μόνο ιστορία, αλλά και μέλλον.

Εκπλήσσομαι όταν έρχομαι στην Ελλάδα. Χθες άνοιξα, βγήκα από το ξενοδοχείο και είδα χιλιάδες φοιτητές να διαδηλώνουν. Είχα δάκρυα, φίλε, γιατί όταν μετακόμισα στην Ελλάδα εδώ πριν από έξι ή επτά χρόνια, ήμουν 25 ετών. Έτσι, όταν διαδήλωσα με τους φοιτητές, δεν είχα δει ποτέ τη διαφορά.

Αλλά σήμερα, ένιωσα ότι είμαι μεγαλύτερος και είδα νεαρά αγόρια και κορίτσια ακόμα και χωρίς μούσι, να παίρνουν τα χέρια τους και να διαδηλώνουν μαζί, να αντιμετωπίζουν την αστυνομία και να αγωνίζονται ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις. Αυτό δεν είναι λιγότερο σημαντικό από τον αγώνα στην Παλαιστίνη. Είναι μια πολύ σημαντική και ιστορική στιγμή και μαθαίνουμε από αυτήν ως Παλαιστίνιοι. Το φοιτητικό κίνημα στην Παλαιστίνη έμαθε από τον αγώνα του ελληνικού φοιτητικού κινήματος και ούτω καθεξής. Έτσι δεν είμαστε απομονωμένοι από αυτό το διεθνές κίνημα που αγωνίζεται για την απελευθέρωση.