Το καζάνι των ευρωπαϊκών μετόπισθεν έχει αρχίσει να κοχλάζει

Η μεγαλύτερη απεργία του 21ου αιώνα πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 31 Ιανουαρίου στη Γαλλία ενάντια στο νομοσχέδιο που αυξάνει τα όρια συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη με 2.500.000 εκατομμύρια εργαζομένους να συμμετέχουν και να πλημμυρίζουν τους δρόμους δεκάδων πόλεων την ημέρα έναρξης της συζήτησής, που προηγείται της ψήφισής του, στο γαλλικό κοινοβούλιο.

Τόσο η μαζική συμμετοχή μαθητών και φοιτητών όσο και οι πολύμορφες δράσεις των απεργών προμηνύουν πως τα επόμενα απεργιακά ραντεβού στις 7 και στις 11 του μηνός θα καταφέρουν να συσπειρώσουν ακόμα μεγαλύτερο αριθμό συμμετοχής στην απεργία αλλά και στις διαδηλώσεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της κατάστασης που διαμορφώνεται στην Γαλλία αποτελούν οι εργαζόμενοι στην ενέργεια που παρέχουν δωρεάν ή φτηνό ρεύμα σε σχολεία, δομές κοινωνικής πρόνοιας και φτωχές οικογένειες, προχώρησαν σε ολιγόωρο κόψιμο του ρεύματος στα γραφεία βουλευτή που πρόσκειται στον Μακρόν, ενώ απειλούν με διακοπές ρεύματος σε μέλη της κυβέρνησης και σε πολυτελείς κατοικίες βιομηχάνων και άλλων μελών της γαλλικής αστικής τάξης.

Ταυτόχρονα εχθές Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου στην Αγγλία 300.000 δάσκαλοι και καθηγητές, αλλά και πανεπιστημιακοί, υγειονομικοί, οδηγοί, δημόσιοι υπάλληλοι πραγματοποίησαν επίσης απεργιακές κινητοποιήσεις με αφορμή νομοσχέδιο της κυβέρνησης που περιστέλλει το δικαίωμα στην απεργία. Εδώ και μήνες εργαζόμενοι πολλών κλάδων βρίσκονται σε συνεχείς απεργιακές κινητοποιήσεις διεκδικώντας μεταξύ άλλων αύξηση δαπανών για την παιδεία και την υγεία αλλά και αυξήσεις στους μισθούς, με τον πληθωρισμό να καλπάζει και να έχει μειώσει σε μεγάλο βαθμό τα εργατικά και λαϊκά εισοδήματα, ενώ για τις 6 Φλεβάρη έχουν προγραμματιστεί κοινές απεργιακές συγκεντρώσεις.

Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να επιστρατεύσει εκατοντάδες εργαζομένους αλλά και στρατιωτικούς για να καλύψει τα κενά στο δημόσιο το οποίο σε μεγάλο βαθμό παρέλυσε.

Κόντρα στις αφηγήσεις περί εθνικής ενότητας και τέλους της ιστορίας:

Στους δρόμους του Λονδίνου και του Παρισιού, στους δρόμους των ευρωπαϊκών μητροπόλεων, υπάρχει ένα φάντασμα που επιμένει να πλανιέται για περισσότερο από δύο αιώνες, χλευάζοντας την ιερή συμμαχία των δυνάμεων της Γερασμένης Ευρώπης που, μάταια, προσπαθούν να το κυνηγήσουν.

Η εργατική τάξη, η τάξη που παράγει τον κοινωνικό πλούτο, είναι ζωντανή και δίνει έναν νέο γύρο μαχών.