Το νέο δόγμα περί “ετοιμοπόλεμου” για τον ελληνικό στρατό: Διαρκείς εξοπλισμοί και ενεργή εμπλοκή σε κάθε μέτωπο που εμπλέκεται ο Δυτικός Ιμπεριαλισμός

Δεν αποτελεί είδηση για την ελληνική εξωτερική πολιτική, η πλήρης ταύτιση της με τις απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών συμμάχων της, κάτι που βέβαια πάει παράλληλα με την οικονομική τους συνεργασία, με το ένα να αποτελεί προϋπόθεση του άλλου.

Μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία και ειδικότερα μετά την 7η Οκτώβρη και την επιχείρηση al-Aqsa που άνοιξε ένα δεύτερο μέτωπο στην ευρύτερη περιοχή, η ποιότητα, η συχνότητα και η ευθύτητα των “νέων” που πιστοποιούν αυτή την κατεύθυνση τείνει να πάρει μία όλο και πιο ανησυχητική χροιά.

Αγοραπωλησίες [1, 2] στα πλαίσια “αμυντικών συμφωνιών” με τις πολεμικές βιομηχανίες ΗΠΑ και Γαλλίας που προβλέπουν στήριξη σε πιθανές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, συνεχείς πρωτιές [1, 2, 3] της χώρας στο ποσοστό του ΑΕΠ που κατασπαταλά για τις αγορές εξοπλισμού, μετατροπή της ελληνικής επικράτειας σε μία απέραντη βάση και κόμβο μεταφοράς των δυνάμεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ [1, 2, 3, 4, 5]. Πλήρης, και με ζήλο, εφαρμογή της βάρβαρης αντιμεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ, ενεργή εμπλοκή στον πόλεμο στην Ουκρανία [1,2, 3] και ταύτιση με την φρενήρη πολεμική προετοιμασία του ΝΑΤΟ συνθέτουν μία νέα, πιο επιθετική αλλά ταυτόχρονα, ακόμα πιο βαθιά, εξαρτημένη θέση της Ελλάδας μέσα στους παγκόσμιους συσχετισμούς.

Παραλαβές, νέες αγορές και πολεμικές εξορμήσεις

Ο πόλεμος, τόσο στην περιόδο της προετοιμασίας του, όσο και στην περίοδο της ανοικοδόμησης που ακολουθεί είναι διαχρονικά ένας πολύ επικερδής τομέας για μεγάλη μερίδα των αστικών τάξεων. Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο οφείλουμε να αντιλαμβανόμαστε τις πολυσήμαντες σχέσεις που η ελληνική αστική τάξη συνάπτει και στο πεδίο της πολεμικής βιομηχανίας, με πρώτο το εφοπλιστικό κεφάλαιο, αλλά και τις βιομηχανίες που έχουν απομείνει στη χώρα, τις κατασκευαστικές εταιρείες, τους παρόχους ενέργειας και τους χονδρέμπορους.

Ο ελληνικός στρατός εξοπλίζεται με πρωτοφανείς ρυθμούς, αλλά έχει πάψει πλέον η -σύμμαχος στο ΝΑΤΟ- Τουρκία να αποτελεί τον λόγο. Δισεκατομμύρια ευρώ τροφοδοτούν τις πολεμικές μηχανές των ΗΠΑ και της Γαλλίας τα τελευταία χρόνια, έτσι ώστε τα “ελληνικά” πολεμικά πλοία και αεροπλάνα να προστατεύουν τις συμπράξεις ντόπιων καπιταλιστών με γαλλικές και βορειοαμερικάνικες εξορυκτικές εταιρείες, αλλά και να είναι έτοιμα να συνδράμουν είτε στη ζώνη του Σαχέλ, είτε στην Παλαιστίνη, είτε στην Ερυθρά Θάλασσα.

Τα στοιχεία που παρουσιάζει η εφημερίδα “Η Καθημερινή” είναι ενδεικτικά για το πώς μέσα σε λίγους μήνες θα υπάρξει μία – άνευ προηγουμένου – ενίσχυση της στρατιωτικής δύναμης της Ελλάδας, ή καλύτερα ένας απότομος εκσυγχρονισμός και σε μεγάλο βαθμό ανανέωση του στόλου της. Μία κατάσταση win-win για τους ιμπεριαλιστές αλλά και για τους ντόπιους καπιταλιστές, καθώς με αυτό τον τρόπο οι μεν πλουτίζουν παράγοντας τα όπλα που θα πουλήσουν σε άλλους για να προστατεύσουν εν τέλει τις δικές τους επενδύσεις και συμφέροντα, οι δε καταφέρνουν να διεκδικήσουν ένα, ελαφρώς μεγαλύτερο, κομμάτι της πίτας των κερδών από τη μεταφορά ορυκτών, καυσίμων, εμπορευμάτων στις περιοχές του πλανήτη που ο ιμπεριαλισμός δρα, είτε λεηλατώντας είτε βομβαρδίζοντας.

Και είναι μέσα σε αυτό το πλαίσιο που βλέπουμε, όλο και πιο συχνά πλέον, τμήματα του ελληνικού στρατού να συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις (Σαουδική Αραβία, Σαχέλ, Κόσοβο, παλιότερα Αφγανιστάν) αλλά και ελληνικά πολεμικά πλοία να συνοδεύουν αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ στις εξορμήσεις τους στην ευρύτερη περιοχή. Έτσι, μετά την πρώτη αποστολή φρεγάτας στο πλευρό του στόλου των ΗΠΑ στην Ν/Α Μεσόγειο, σειρά πήρε η – ήδη ανακοινωμένη– αποστολή φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα. Ενώ, υλοποιώντας κατά γράμμα τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό που κάνει πλάτες στο κράτος – δολοφόνο Ισραήλ, ενέταξε πρόσφατα τη φρεγάτα «Νικηφόρος Φωκάς» στη ΝΑΤΟική δύναμη SNMG2, που επιχειρεί επίσης στην Ανατολική Μεσόγειο. Η δε φρεγάτα «Αιγαίον» εξακολουθεί να είναι ενταγμένη στην «IRINI», επιχείρηση της ΕΕ που επισήμως «τρέχει» για την τήρηση του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ στη Λιβύη, στο πλαίσιο της οποίας διατίθεται και ελληνικό ιπτάμενο ραντάρ.

Και ενώ αναμενόταν κάποια επίσημη ανακοίνωση νεότερες πληροφορίες αναφέρουν πως βρίσκεται ήδη σε πλου με την ομάδα κρούσης του αεροπλανοφόρου «USS Gerald R. Ford» και την ομάδα του πλοίου αποβατικών επιχειρήσεων «USS Bataan», η φρεγάτα «Ναβαρίνον».

Χαρακτηριστικό της τυχοδιωκτικής στάσης της κυβέρνησης και των αρμόδιων επιτελείων είναι πως ενώ έχει ήδη συνδράμει το ελληνικό πολεμικό πλοίο στη συνοδεία του αεροπλανοφόρου, δεν έχει υπάρξει ακόμα επίσημη ενημέρωση από τους Αμερικανούς για τη «φύση» της αποστολής και τι ακριβώς θα ζητηθεί από την ελληνική πλευρά. Π.χ. αν θα ζητηθεί να παρέχεται συνοδεία σε εμπορικά που από τη Μεσόγειο διασχίζουν το Σουέζ, προκειμένου κατόπιν να τα «παραλάβουν» πολεμικά άλλων κρατών. `Η αν ζητηθεί η φρεγάτα να ενταχθεί σε ομάδα συνοδείας αμερικανικού αεροπλανοφόρου. Είτε αν ζητηθεί η φρεγάτα να αναπτυχθεί νοτιότερα ακόμα, στην Ερυθρά Θάλασσα. Υποψήφια για ανάπτυξη είναι 6 πλοία, οι φρεγάτες τύπου ΜΕΚΟ («ΥΔΡΑ», «ΣΠΕΤΣΑΙ», «ΨΑΡΑ», «ΣΑΛΑΜΙΣ») και δύο τύπου S («ΕΛΛΗ» και «ΛΗΜΝΟΣ»). Για το τυπικό, πριν από την αναχώρηση, θα υπάρξει απόφαση του ΚΥΣΕΑ.

Μία βαθιά, ιστορική, οικονομική και πολιτική σχέση, η αρχή της οποίας συμπίπτει με την ίδρυση του ελληνικού κράτους υπό την προστασία των, τότε, Μεγάλων Δυνάμεων, δείχνει να παίρνει όλο και πιο σαφή και εμφατικά χαρακτηριστικά τις τελευταίες δεκαετίες.

Πάνω σε αυτά τα χαρακτηριστικά, τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα τους τελευταίους μήνες, η ασταθής παγκόσμια οικονομία, η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για το νέο μοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των εμπορικών οδών και των ζωνών επιρροής του πλανήτη, η ανάδυση νέων δυνάμεων που αμφισβητούν ανοιχτά την παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ και τα πολεμικά μέτωπα που ξεπηδούν ή που κυοφορούνται σε κάθε γωνιά της γης, σε συνδυασμό με την πλήρως ταυτισμένη με τις ΗΠΑ και την ΕΕ, τυχοδιωκτική και -ανοιχτά- πολεμοκάπηλη στάση των ελληνικών κυβερνήσεων, δρουν ως μεγενθυτικός φακός.

Η Ελλάδα, αδιαφορεί για το δυσθεώρητο δημόσιο χρέος και για τη φτώχεια που μαστίζει τον πληθυσμό που ζει στην επικράτειά της και προετοιμάζει τον στρατό της για πόλεμο.

Για πόλεμο για τα συμφέροντα της δικής της αστικής τάξης, αλλά και για τα συμφέροντα αυτών χάρη στους οποίους οφείλει την ύπαρξή της.

Στα φέρετρα των πολέμων που έρχονται, θα ήταν τουλάχιστον ειλικρινές, ο στολισμός, εκτός από την ελληνική σημαία, να περιλαμβάνει και αυτές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, της Γαλλίας και της ΕΕ.

Και μία τέτοια -όλο και πιο πιθανή- προοπτική, μπορεί να την ανατρέψει μόνο ένα μαζικό, μετωπικό, μαχητικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα στα ελληνικά μετόπισθεν, ένα κίνημα που θα μπορεί να βάζει ταυτόχρονα σε προτεραιότητα την νίκη του δίκαιου αγώνα των Παλαιστινίων και την παύση της πολυσχιδούς συνεργασίας του ελληνικού κράτους με το Ισραήλ, αλλά και την ήττα της “δικής μας” αστικής τάξης, του “δικού μας” ιμπεριαλιστικού μπλοκ.

Πηγές:

https://www.rizospastis.gr/story.do?id=12373897

https://www.kathimerini.gr/politics/562810435/ti-fernei-to-2024-stis-enoples-dynameis/