Για τη νέα γυναικοκτονία στη Χαλκιδική

Μία ακόμα γυναικοκτονία έλαβε χώρα τη Δευτέρα 22 Μαΐου στη Στρατονίκη Χαλκιδικής, με αφορμή (και) αυτή τη φορά, την επιθυμία της 39χρονης, μητέρας 2 παιδιών, να πάρει διαζύγιο από τον σύζυγό της.

Ο ίδιος, την πυροβόλησε πολλές φορές με καραμπίνα, ενώ η 39χρονη είχε στην αγκαλιά της το 8χρονο παιδί τους, το οποίο βρέθηκε επίσης τραυματισμένο και σε κατάσταση σοκ, να περπατάει ανάμεσα στους νεκρούς γονείς του, καθώς ο δράστης στη συνέχεια αυτοκτόνησε.

Αξίζει να σημειωθεί πως ενώ τον τελευταίο καιρό, τα περιστατικά βίας στο σπίτι είχαν αυξηθεί, δεν έγινε καμία καταγγελία.

Ένα ακόμη περιστατικό έμφυλης βίας που έρχεται να προστεθεί στην μακρά λίστα βιασμών, κακοποιητικών συμπεριφορών, δολοφονιών και το οποίο επιβεβαιώνει το βάθος και την ένταση της γυναικείας καταπίεσης και ανισοτιμίας, όποιες κι αν είναι οι διαφορετικές μορφές που παίρνει μέσα στα χρόνια.

Είτε αυτές εκφράζονται μισθολογικά, είτε μέσω έμφυλων διακρίσεων στους χώρους δουλειάς, είτε στους δείκτες της ανεργίας όπου κυριαρχούν οι γυναίκες συντηρώντας έτσι το καθεστώς της εξάρτησής τους από τους συζύγους, είτε με τις πολλαπλές εκφάνσεις της καθημερινής βίας που έρχονται αντιμέτωπες.

Το αίμα της 39χρονης αλλά και τραύμα του παιδιού που έζησε τον θάνατό της μητέρας του στην αγκαλιά της επειδή η ίδια “τόλμησε” να ζητήσει διαζύγιο, δεν είναι το πρώτο, ούτε το τελευταίο που θα χυθεί.

Η γυναικεία καταπίεση βαθαίνει και μεταφράζεται σε θάνατο αλλά και σε σχέσεις ιδιοκτησίας από τον άντρα στη γυναίκα, χέρι-χέρι με το βάθεμα των όρων εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, δημιουργώντας μία πολλαπλώς εκφρασμένη καθημερινότητα υποτίμησης, βίας αλλά και διαρκούς απειλής θανάτου για τις γυναίκες.

Είναι καθήκον και μονόδρομος για να σταματήσουμε να θρηνούμε άλλα θύματα, να δυναμώνει η, από τα κάτω, όξυνση της ταξικής πάλης αλλά και των αγώνων για την γυναικεία χειραφέτηση, η πάλη για την κατάργηση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος και του συνόλου των ανισοτήτων που αναπαράγει.