“Υπερασπίσου το νερό”

Μια ιδιωτικοποίηση η οποία – αξίζει να αναφέρουμε – πως έχει επιδιωχθεί τόσο από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τη μεταφορά των μετοχών των ΕΥΑΘ-ΕΥΔΑΠ στο Υπερταμείο βάσει των μνημονιακών δεσμεύσεων που ακολούθησε κατά γράμμα, όσο και από τη σημερινή κυβέρνηση που – και στο επίπεδο των ιδιωτικοποιήσεων – ήρθε για να επιταχύνει την εκπλήρωση των διακαών πόθων της ντόπιας αστικής τάξης, του διεθνούς κεφαλαίου, της ΕΕ.

Το σωματείο των εργαζομένων της ΕΥΑΘ αναφέρει πως:

“Η επερχόμενη ιδιωτικοποίηση, όπως έχει αποδείξει και η παγκόσμια εμπειρία, θα οδηγήσει σε αυξήσεις στους λογαριασμούς, σε υποβάθμιση της ποιότητας του παρεχόμενου νερού και των υπηρεσιών ύδρευσης. Υπερασπιζόμαστε τον δημόσιο χαρακτήρα του νερού χωρίς αυξήσεις στα τιμολόγια, διεκδικώντας την έξοδο των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ από το Υπερταμείο, την άμεση εφαρμογή των αποφάσεων του ΣτΕ και την απόσυρση του νομοσχεδίου για τη δημιουργία της Ρυθμιστικής Αρχής Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων”.

Και εμείς συμπληρώνουμε, έναν μόνο μήνα μετά το έγκλημα που συντελέστηκε στα Τέμπη στον βωμό των μνημονιακών συμβάσεων, των ιδιωτικοποιήσεων, της καπιταλιστικής κερδοφορίας:

“Η εποχή όπου οι συνθήκες του ταξικού ανταγωνισμού εντός του ιδεολογικά και οικονομικά παρηκμασμένου καπιταλισμού, ο οποίος πλέον δεν μπορεί να εγγυηθεί για τίποτα, δημιουργούν τις προϋποθέσεις και τις ευκαιρίες πολιτικής-ταξικής ανασυγκρότησης και επαναστατικού αγώνα.

Είναι στοίχημα λοιπόν μέσα σε αυτή τη συνθήκη να καταφέρουμε να κρατήσουμε στους δρόμους τη διάχυτη λαϊκή οργή που κάνει το καζάνι της κοινωνίας να κοχλάζει ξανά μετά από πολλά χρόνια, να τη βοηθήσουμε να μετατραπεί σε ταξική οργάνωση.

Να διεκδικήσει την δημόσια λειτουργία – χωρίς αποζημίωση για τις ιδιωτικές εταιρείες – του συνόλου των υποδομών και υπηρεσιών της χώρας που εξυπηρετούν κοινωνικές ανάγκες (Υγεία, Παιδεία, Μετακινήσεις, Ρεύμα, Αέριο, Νερό, Δημόσιοι Χώροι, Στέγαση) με εργατικό έλεγχο, να επανακτήσει όσα χαθήκαν τα τελευταία 13 χρόνια αλλά και να παλέψει για την κατάργηση της αστικής εξουσίας, που με τα μνημόνια, τις ιδιωτικοποίησεις, την προτεραιοποίηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας απέναντι στις ανθρώπινες ανάγκες, είναι αυτή που δολοφονεί καθημερινά τον λαό.

Γνωρίζουμε πως οι «μεγάλες επαναστατικές ιδέες» δεν κινούν μόνες τους τον κόσμο, αλλά πρέπει πρώτα να πηγάζουν από τη ζωή και την εμπειρία του λαού, να επεξεργάζονται, να ριζοσπαστικοποιούνται και να γίνονται εκ νέου κτήμα του, κομμάτι της συνείδησης και της δραστηριότητάς του.

Γι’ αυτό και η θέση κάθε αγωνίστριας κι αγωνιστή είναι να δυναμώσει τα ταξικά σωματεία, τους φοιτητικούς συλλόγους, να παρέμβει καθοριστικά στους εργατικούς και κοινωνικούς του χώρους, να συμμετέχει σε πρωτοβουλίες συγκρότησης δομών έκφρασης και οργάνωσης της ταξικής αλληλεγγύης και της αυτοάμυνας του λαού και των διαδηλώσεών του.

Είναι αναγκαίο ο ταξικός αγώνας να τεθεί σε άμεση τροχιά σύγκρουσης με το αστικό στρατόπεδο, το στρατόπεδο του ελληνικού κράτους, των κεφαλαιοκρατών, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των καναλαρχών, των ξεπουλημένων δημοσιογράφων, των μεγαλομαφιόζων, των πουλημένων δικαστών και της συνολικής συστημικής σήψης σε όλα τα επίπεδα, με όρους κλιμάκωσης, με όπλα τις καταλήψεις διαρκείας, τις γενικές απεργίες, τις μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις”.