Λιγότερο από ένα χρόνο μετά την δολοφονία του 16χρονου Ρομά Κώστα Φραγκούλη…
Λιγότερο από ένα χρόνο μετά την δολοφονία του 16χρονου Ρομά Κώστα Φραγκούλη και ούτε μήνα μετά την δολοφονία 600 ανθρώπων από το ελληνικό λιμενικό στην Πύλο, ένα ακόμη περιστατικό δολοφονικής ρατσιστικής βίας έρχεται να σημειωθεί στη Λάρισα, με την βούλα και τις ευλογίες του κρατικού μηχανισμού.
Ο ένοπλος βραχίονας απονομής δικαιοσύνης, η Ελληνική Αστυνομία, δολοφόνησε έναν 18χρονο Σύριο επειδή οδηγούσε κλεμμένο όχημα και προσπάθησε να αποφύγει, ως πεζός, τη σύλληψη, χωρίς φυσικά να απειλείται κανένας κατά τη διάρκεια της καταδίωξης.
Οι “αδιευκρίνιστες συνθήκες” τις οποίες επικαλούνται οι Αρχές, σε κάθε κρατική δολοφονία, που τις περισσότερες φορές πλέον έχει συστημικά ρατσιστικά κίνητρα, είναι η συνηθισμένη κασέτα που παίζει όταν είναι δεδομένο πως οι μπάτσοι, δείχνοντας υπερβάλλοντα ζήλο λειτουργούν ταυτόχρονα ως ένορκοι, δικαστές και δήμιοι.
Οι “ ίδιες αδιευκρίνιστες” συνθήκες για τις οποίες έγινε λόγος στις δολοφονίες των Σαμπάνη και Φραγκούλη, που όπως φάνηκε αργότερα καθόλου αδιευκρίνιστες δεν ήταν, αλλά πεντακάθαρες. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και στην υπόθεση της μαζικής δολοφονίας μεταναστών στην Πύλο. Το πλοίο βυθίστηκε “υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες”. Δεν χρειάζεται να κυκλοφορήσει κάποιο βίντεο για να επιβεβαιώσει την κτηνωδία, ούτε και το περιμένουμε φυσικά, γιατί έχουμε συνηθίσει το βάρβαρο δολοφονικό μοτίβο των ταγμάτων της Ελληνικής Αστυνομίας που λειτουργούν υπό τις εντολές της ντόπιας αστικής τάξης αλλά και των κοινών οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στο εξωτερικό, μέσα από οικονομικές επεμβάσεις, υποκίνηση εμφυλίων πολέμων, ρίξιμο κυβερνήσεων και δικτατοριών αλλά και μέσα από ανοιχτούς πολέμους που προκαλούν, χρηματοδοτούν και συμμετέχουν ενεργά οι χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, καταστρέφοντας ολόκληρους λαούς για να μπορέσουν οι δυτικοί αποικιοκράτες να συσσωρεύσουν κεφάλαιο.
Στο εσωτερικό όπου οι ξεριζωμένοι μετανάστες/ μετανάστριες που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον από αυτό που τους άφησαν τα οπλικά συστήματα και τα στρατεύματα των ιμπεριαλιστών, απωθούνται από την Ευρώπη Φρούριο, με την συνδρομή της Φρόντεξ, των συνοριοφυλάκων, του λιμενικού, του στρατού και της αστυνομίας. Όσοι καταφέρουν να ξεπεράσουν και αυτά τα εμπόδια, συναντούν τον ρατσισμό, το μίσος, τις συνθήκες σύγχρονης σκλαβιάς στα κάτεργα (όπως η Μανωλάδα), τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και πολλές φορές, τον ίδιο τον θάνατο, από τους ένστολους πραιτοριανούς.
Οι δολοφονίες “δικών” μας ανθρώπων, ανθρώπων της τάξης μας, στους δρόμους, στα σύνορα, στους χώρους δουλειάς που πυκνώνουν όλο και περισσότερο, έχουν κοινή ρίζα, που βρίσκεται στο ίδιο το σύστημα που αναπαράγει μόνο ανισότητες, φτώχεια, καταστολή και πολέμους.
Εν μέσω κρίσης, δεν μπορούμε να έχουμε αυταπάτες για τον εκδημοκρατισμό των σωμάτων ασφαλείας, για μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, για ανθρώπινες συνθήκες ζωής για όσους το σύστημα αποκλείει και περιθωριοποιεί συστηματικά.
Μόνο εμείς μπορούμε να αγωνιστούμε για τους νεκρούς μας, μόνο μέσα από την οργάνωσή μας θα εκδικηθούμε τους δολοφόνους τους.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ – ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ.
Στηρίζουμε τη συγκέντρωση αλληλεγγύης τη Δευτέρα 10 Ιουλίου στις 19.00 στις Ομπρέλες στην Νέα Παραλία στη Θεσσαλονίκη
Διαρκής αγώνας για την ταξική απελευθέρωση