Ενημέρωση από την εκδήλωση με συντρόφους και συντρόφισσες από τη Θεσσαλία

Με τη συμμετοχή 70 περίπου αγωνιστών και αγωνιστριών αλλά και κόσμου της γειτονιάς, πραγματοποιήθηκε η ενημερωτική/ πολιτική εκδήλωση για την κατάσταση που βίωνει η Θεσσαλία από τις αρχές του Σεπτέμβρη, από τον Συντονισμό Συλλογικοτήτων Βόλου, το Δίκτυο Αλληλεγγύης και Αγώνα Καρδίτας – Για Υγεία, Ζωή, Ελευθερία και το Δίκτυο Αγώνα και Αλληλεγγύης Λάρισας. Για περισσότερες από 2 ώρες παρουσιάστηκαν άγνωστες -για το κίνημα της Θεσσαλονίκης – πτυχές της διμέτωπης πάλης που δίνουν οι κινηματικές δυνάμεις στη Θεσσαλία, ενώ η συζήτηση επικεντρώθηκε τόσο γύρω από τον τρόπο οργάνωσης της λαϊκής αλληλεγγύης και αυτενέργειας, όσο και γύρω από την οργάνωση και την κατεύθυνση των αγώνων και των κινητοποιήσεων τις προηγούμενες εβδομάδες αλλά και το αμέσως επόμενο διάστημα.

Η εξάπλωση της φωνής και του αγώνα του Θεσσαλικού λαού μέσα στις πόλεις μας, η αναβάθμιση του συντονισμού μεταξύ των ταξικών και πολιτικών δυνάμεων των Θεσσαλικών πόλεων αλλά και όλης της χώρας, η οργάνωση του βηματισμού για τις εβδομάδες και τους μήνες που έρχονται, το ταξικό και πολιτικό πρόσημο όλης αυτής της προσπάθειας αποτέλεσαν επίσης θέματα της συζήτησης αλλά και διαρκές και κεντρικό διακύβευμα των επόμενων δράσεών μας.

Ακολουθεί η εισήγηση του Διαρκούς Αγώνα για την ταξική απελευθέρωση:

Καλησπέρα σε όλες και όλους,

σήμερα την ενημερωτική αυτή εκδήλωση τη φιλοξενούμε, δεν είναι μια δικιά μας εκδήλωση. Είναι εκδήλωση ενημέρωσης των συντρόφων και των συντροφισσών αλλά και του λαού της Θεσσαλίας που παλεύει εδώ και 1,5 μήνα μέσα στη λάσπη αλλά και μέσα στη φωτιά της πραγματικής ζωής.

Των συντρόφων και των συντροφισσών αλλά και του λαού της Θεσσαλίας που δίνουν μία διμέτωπη μάχη μακράς διάρκειας.

Από την μία την μάχη της επιβίωσης, και συγκεκριμένα της επιβίωσης με όρους συλλογικούς, με όρους κοινωνικούς, κάτι που σημαίνει πως αυτή η μάχη παίρνει έναν ευρύ χαρακτήρα οργάνωσης της ταξικής και λαϊκής αλληλεγγύης και αυτενέργειας, όπως αυτή εκδηλώθηκε από τις πρώτες ώρες και ημέρες, τόσο στη Θεσσαλία όσο και στην υπόλοιπη χώρα.

Από την άλλη την ταξική μάχη, την μάχη του διεκδικητικού και του πολιτικού αγώνα. Την μάχη για να επιβληθεί η άμεση και επαρκής οικονομική αποζημίωση των πληγέντων, η άμεση επίταξη όλων των ξενοδοχείων της περιοχής για τις στεγαστικές τους ανάγκες, η άμεση εκπόνηση σχεδίου αποκατάστασης των ζημιών με βάση τις λαϊκές ανάγκες, η έρευνα για τις καθυστερήσεις και τις κακοτεχνίες των αντιπλημμυρικών έργων των προηγούμενων χρόνων. Αναφέρουμε τα αιτήματα αυτά ξέροντας πως αφενός είναι τόσο ουσιαστικά για τον λαό και την επιβίωσή του, αποτελώντας αφετέρου μία μονάχα όψη της πάλης αυτής.

Μία άλλη όψη, απαραίτητο συμπλήρωμα της πρώτης, είναι η προσπάθεια σύνδεσης του αγώνα αυτού με τους αγώνες που δίνονται για τα διαλυμένα νοσοκομεία, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τις γεμάτες ΜΕΘ και τις ουρές για χειρουργεία, τα καθημερινά εργατικά ατυχήματα, τα Τέμπη και την Πύλο, την κρατική διαχείριση των πυρκαγιών στη Δαδιά, στην Αττική, στη Βόρεια Εύβοια και σε όλη τη χώρα, την όξυνση της φτώχειας και της καταστολής.

Τρίτη όψη, και μάλιστα καθοριστικής σημασίας, αποτελούν τα σχήματα μέσα από τα οποία θα αγωνιστεί κανείς, μέσα από τα οποία θα αποπειραθεί να εγείρει κινητοποιήσεις, να οργανώσει συντοπίτες και συναδέλφισσες, τα σχήματα μέσα από τα οποία θα ζυμωθεί με τον λαό, θα προσπαθήσει να αφουγκραστεί και να επεξεργαστεί συλλογικά τα αδιέξοδά και τα προβλήματά του, το δυναμικό του, τα διδάγματα της πάλης του.

Από τις πρώτες μας ανακοινώσεις πριν και μετά τα ταξίδια που κάναμε στη Θεσσαλία, αλλά και στα μετέπειτα καλέσματά μας στις διαδηλώσεις σε Παλαμά και Λάρισα είχαμε σημειώσει πως “η ταυτόχρονη παρουσία του κινήματος στην πρώτη γραμμή της οργάνωσης της αλληλεγγύης και της επιβίωσης του, αλλά και στην οργάνωση της πολιτικής πάλης ενάντια στο ίδιο το σύστημα του οποίου οι πολιτικές, λειτουργούν ως μεγενθυτικός φακός πάνω στις συνέπειες των φυσικών φαινομένων, είναι μονόδρομος.

Γιατί η ταξική και πολιτική πάλη με το αστικό κράτος, όπως εμφατικά ανέδειξαν οι κινητοποιήσεις σε Βόλο, Λάρισα, Καρδίτσα, γίνεται μέσα στη φωτιά που καίει, όταν ο λαός μάχεται για την επιβίωσή του, όταν η αστική εξουσία φανερώνει κυνικά τις προτεραιότητές, τη λειτουργία και τους σκοπούς της”.

Αυτό το συμπέρασμα δεν ήταν δεδομένο. Δεν ήταν δεδομένο τις περιόδους της καραντίνας, όταν οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ έγραφαν και μερίδα του κινήματος αναπαρήγαγε, μέσω χάσνταγκ, αυτό το περιβοήτο ψέμα πως “θα λογαριαστούμε μετά”.

Δεν ήταν δεδομένο τις περιόδους των πυρκαγιών των τελευταίων χρόνων, την περίοδο της κοινωνικής συμμαχίας της ΓΣΕΕ με την αστική τάξη της χώρας που υπήρξε και συνεχίζει να υπάρχει ως τέτοια πριν και μετά την επισημοποίησή της το 2018. Πιθανώς να μην είναι και δεδομένο όταν η χρεοκωπία χτυπήσει εκ νέου την πόρτα της ασθμαίνουσας ελληνικής και ευρωπαϊκής οικονομίας.

Το #Θα λογαριαστούμε μετά ήρθε στις ζωές μας ως μία νέα εξελιγμένη εκδοχή του ΤΙΝΑ για να αναβάλει τους αγώνες, κατ’ εντολήν όσων βλέπουν τις “φυσικές καταστροφές” ως ταξικά αποφορτισμένες, όσων επικαλούνται την “εθνική ενότητα” -την πλήρη υποταγή της εργατικής τάξης και του λαού στις διαταγές του κεφαλαίου θα πούμε εμείς- μπροστά στις καπιταλιστικές κρίσεις.

Όσων μέσα από δεκαετίες εναλλασόμενων περιόδων αφομοίωσης και καταστολής αλλά και επέκτασης και εξέλιξης της αστικής ιδεολογικής ηγεμονίας, έχουν καταφέρει να πείσουν – προσωρινά θα τονίσουμε- μεγάλη μερίδα του λαού πως μέσα σε περίοδους καταστροφής κανένας αγώνας δεν μπορεί να δοθεί.

Κάθε φορά είναι η προτεραιότητα της επιβίωσης, μιας επιβίωσης που ορίζεται με ατομικά και εθνικά στοιχεία έτσι ώστε αμφότερα να συνθλίψουν και να απονοηματοδοτήσουν μία ταξική και συλλογική διάστασή της, αυτή που ζητά από τον “εθχρό λαό” να βάλει τον θυμό του, την οργή του, την πείνα και την απόγνωσή του στην άκρη.

Λέμε λοιπόν ξανά:

Πάντα μέσα στην ιστορία, είναι μέσα σε τέτοιες περιόδους που οι οργανωμένες δυνάμεις έδεναν ακόμα πιο σφιχτά το ατσάλι τους με το ατσάλι της εργατικής τάξης, των αγροτών στην προκειμένη περίπτωση, της νεολαίας.

Πάντα μέσα στην ιστορία είναι μέσα σε τέτοιες περιόδους καταστροφών που η πρωτοπόρα δράση των οργανώσεων αυτών αλλά και η άρνησή τους να υποταχθούν στις απαιτήσεις της αστικής εξουσίας, η ίδια τους η επιλογή να αγωνιστούν, να πολιτικοποιήσουν, να σχηματοποιήσουν και να οργανώσουν την οργή, είναι που άνοιξε δρόμους και δυνατότητες για να δοθεί ο αγώνας από πιο προωθημένες θέσεις στο μέλλον.

Ποτέ δεν δόθηκε ο αγώνας έξω από τη φωτιά που καίει, ποτέ κανένας αγώνας δεν δόθηκε μετά.

Μετά, όσο δεν τολμάμε τουλάχιστον, μετράμε μόνο συντρίμμια, μετράμε “νέα ΕΣΥ”, μετράμε διαλυμένα καναντέρ και – κάθε χρόνο – όλο και πιο ελλιπή σχέδια πρόληψης πυρκαγιών και δασοπυρόσβεσης, μετράμε σχέδια αναδόμησης πάνω σε κατεστραμμένα, πλημμυρισμένα ή καμμένα τοπία, κομμένα και ραμμένα – ακόμα περισσότερο – από τα προηγούμενα στις ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Με το ένα πόδι λοιπόν στο δρόμο της οργάνωσης της λαϊκής αλληλεγγύης και με το άλλο πόδι στον δρόμο της όξυνσης της ταξικής πάλης: Για αυτό λέγαμε και στις αρχές Αυγούστου, μετά από την παρουσία μας στα πύρινα μέτωπα “πως η λαϊκή αυτενέργεια και αυτοοργάνωση αποτελεί αυτές τις ημέρες, ότι πιο ελπιδοφόρο μέσα στην απέραντη έρημο που αφήνουν πίσω τους οι αστικές πολιτικές. Ξέρουμε όμως ταυτόχρονα πως αυτή δεν αρκεί, χωρίς την οργάνωση της πάλης για την ανατροπή τους. Γιατί θα είμαστε καταδικασμένοι να ξαναζούμε τα ίδια κάθε χρόνο. Η μάχη στην πρώτη γραμμή των μετώπων είναι το πρώτο και απαραίτητο βήμα. Κάθε τετραγωνικό μέτρο δάσους ή γεωργικής έκτασης, κάθε ζώο και κάθε άνθρωπος που θα σωθεί είναι πολύτιμα αλλά και κύρια προϋπόθεση για το επόμενο βήμα.

Για την οργανωμένη ταξική πάλη ενάντια σε όλους αυτούς τους μηχανισμούς και τα συμφέροντα που λεηλατούν τον λαό, τη φύση, τις ζωές μας”.

Αυτό το διάστημα είδαμε πως στο επίπεδο της οργάνωσης της αλληλεγγύης πολλές συλλογικότητες και οργανώσεις της πόλης μας έδωσαν κάτι παραπάνω από ότι μπορούσαν, αλλά είδαμε ταυτόχρονα την αδυναμία όλων μας να στηρίξουμε και να εξαπλώσουμε τον αγώνα των συντρόφων και συντροφισσών από τη Θεσσαλία. Των συντρόφων και συντροφισσών που πραγματοποίησαν, δεδομένων των δυνάμεων και των συνθηκών, μια σειρά από υποδειγματικές πολιτικές παρεμβάσεις, συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις – των οποίων η μαζικότητα και τα περιεχόμενα μπορούν να αποτελέσουν ένα ακόμα κομμάτι της σημερινής μας κουβέντα –. Για αυτό σήμερα τους καλέσαμε σήμερα πρώτα για να τους ακούσουμε, να διδαχθούμε από τις εμπειρίες τους από το κάθε μέτωπο και μετά για να συζητήσουμε μαζί τους, ως ίσοι προς ίσους, για την επόμενη ημέρα.

Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά περισσότερα, θα είναι πολύ πιο παραγωγικό για τη συζήτηση να πάρουν τον λόγο ο Συντονισμός Συλλογικοτήτων Βόλου, το Δίκτυο Αλληλεγγύης και Αγώνα Καρδίτας – Για Υγεία, Ζωή, Ελευθερία και το Δίκτυο Αγώνα και Αλληλεγγύης Λάρισας – αφού πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς για την τιμή που μας κάνουν να ξεκλέβουν από τον πιεσμένο χρόνο τους για ένα τέτοιο ταξίδι-, για να μας περιγράψουν όσα έζησαν και όσα συνεχίζουν να ζούν, όσα σκέφτονται απολογιστικά και κυρίως όσα σκέφτονται για το μέλλον.