Όλοι/ες στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στον George Abdallah

Αθήνα | Παρασκευή 20/10 στις 18:30 στη Γαλλική Πρεσβεία

Ο Ζορζ Ιμπραήμ Αμπνταλλά, Λιβανέζος αγωνιστής έχει το εξοργιστικό «προνόμιο» να είναι ο παλαιότερος πολιτικός κρατούμενος,(39 χρόνια συνεχόμενη κράτηση), στην Ευρώπη εκτίοντας ποινή ισόβιας κάθειρξης σε γαλλικές φυλακές.

Μια εκδικητική κράτηση βασισμένη σε έωλο κατηγορητήριο, μια πολιτική δίωξη ρεβανσισμού του γαλλικού κράτους επειδή ο Αμπνταλλά πήρε ενεργό μέρος στον διεθνή αντιιμπεριαλιστικό αγώνα και συνεχίζει ακόμα και σήμερα να δηλώνει «αμετανόητος κομμουνιστής».

Ο Αμπνταλλά γεννήθηκε στο Λίβανο το 1951 και ριζοσπαστικοποιήθηκε σε μια περίοδο όπου συντελούνταν συνταρακτικές πολιτικο-κοινωνικές μεταβολές στη χώρα του αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η καταστροφή της Παλαιστίνης-«Νάκμπα» το 1948, απόρροια της σιωνιστικής πολιτικής του νεοσύστατου κράτους του Ισραήλ, η ήττα των αραβικών κρατών στον πόλεμο με το Ισραήλ το 1967, τα ανθρώπινα ποτάμια των Παλαιστίνιων προσφύγων ως αποτέλεσμα των διωγμών και της συνεχούς επιθετικής/επεκτατικής στάσης από το Ισραηλινό κράτος με την στήριξη των Ιμπεριαλιστών-χορηγών του, οι συνεχείς επεμβάσεις στο Λίβανο από τον ισραηλινό στρατό την περίοδο 1969-1972.

Ο Σιωνισμός αποτελεί την πιο ακραία έκφραση του εβραϊκού αστικού μεγαλοϊδεατικού εθνικισμού, εκφράζει συμπυκνωμένα τη σύμπτωση των συμφερόντων της μεγαλοαστικής τάξης του Iσραήλ και του ιμπεριαλισμού στην περιοχή της Mέσης Aνατολής. H σύλληψη του «σιωνισμού» πρωτοδιατυπώνεται από τον Aυστριακό δημοσιογράφο Θεόδωρο Xερστλ με το βιβλίο του «Tο εβραϊκό κράτος» (1896) και συμπίπτει με την αναβίωση της γέννησης του β’ κύματος των εθνοκρατών στις αρχές του 20ού αιώνα. Oι βάσεις του σιωνισμού είναι σοβινιστικές, εθνικιστικές. O σιωνισμός θεωρεί πως οι Eβραίοι αποτελούν ένα ξεχωριστό, ανάδελφο λαό, εκλεκτό του Θεού πάνω στη γη. Πως έχουν ιστορικά δικαιώματα στη γη των προγόνων τους και μάλιστα ενάντια σ’ όλους τους άλλους λαούς, θέση η οποία εκφράστηκε με νέο-αποικιοκρατικό – ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα οδηγώντας σε ένα κύκλο αιματηρών συγκρούσεων και κατοχής,(Παλαιστίνη, Λίβανος, Ιορδανία, Συρία).

Σε αυτό το ιστορικό/πολιτικό πλαίσιο, σε μια περίοδο όπου η διεθνιστική αλληλεγγύη φουντώνει και τα απελευθερωτικά κινήματα ανά τον κόσμο επανοηματοδοτούν τον αντιαποικιοκρατικό-αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, εκδηλώνονται μαχητικές κινητοποιήσεις και ενέργειες σε μια σειρά ιμπεριαλιστικών χωρών της Δύσης. Μεταξύ άλλων το αλγερινό FLN και οι λιβανέζικες FARL, στις οποίες είναι μέλος ο Αμπνταλλά, αναπτύσσουν ένοπλη δράση στη Γαλλία στοχοποιώντας τη λόγω της αποικιοκρατικής της παράδοσης, των θυμάτων της γαλλικής κατοχής και του εθνικοαπελευθερωτικού πολέμου στην Αλγερία, της ενεργής στήριξης της στα εγκλήματα του Ισραηλινού σιωνιστικού κράτους απέναντι στους λαούς της περιοχής.

Το 1984, μετά από μία διετία ένοπλων δράσεων των FARL, συλλαμβάνεται στη Γαλλία ο Αμπνταλλά με μόνη, πλημμεληματικού χαρακτήρα, κατηγορία την κατοχή πλαστού διαβατηρίου και όπλου. Στο πρόσωπό του βρίσκεται το κατάλληλο εξιλαστήριο θύμα για το Γαλλικό κράτος το οποίο ενορχηστρώνοντας μια δικονομική παρωδία του επιβάλλει,(χωρίς επαρκή στοιχεία), την ισόβια ποινή καθιστώντας τον ένοχο ακόμη και για ενέργειες που πραγματοποιήθηκαν μετά την σύλληψη του, με αισχρή πρόφαση την άρνηση καταδίκης αυτών των ενεργειών από τον Αμπνταλλά και ταυτόχρονα τον συνεχόμενο κατταγγελτικό αντιιμπεριαλιστικό – αντισιωνιστικό του λόγο.

Το 2012, μετά από 28 χρόνια εγκλεισμού, η γαλλική Δικαιοσύνη αποφάσισε την απελευθέρωση του Αμπνταλλά με όρο την απέλασή του στον Λίβανο. Με ευθεία παρέμβαση των Η.Π.Α. η απόφαση ανατρέπεται πραξικοπηματικά και παραμένει ως σήμερα ανεφάρμοστη.

Η υπόθεση Αμπνταλλά αποκρυσταλλώνει την εκδικητική μεταχείριση που επιφυλάσσουν τα καπιταλιστικά κράτη στους λαούς και τους αγωνιστές που αντιπαλεύουν την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Οι λόγοι για τη στράτευση στον αγώνα και την αταλάντευτη στάση του Αμπνταλλά παραμένουν δίκαιοι και επίκαιροι στο σήμερα.

Σε αυτήν την περίοδο όπου η επεκτατική-αποικιοκρατική πολιτική του Ισραήλ δημιουργεί συνθήκες εθνοκάθαρσης με συνεχείς επικοισμούς σε Παλαιστινιακά εδαφη και διωγμό του ντόπιου πληθυσμού. Σε αυτή τη περίοδο όπου η συνέχιση της γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού εκδηλώνεται με ακόμη πιο φριχτούς όρους από την ακροδεξιά ηγεσία του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ και από την σύμμαχο ιμπεριαλιστική Δύση, με πρόσχημα τον δίκαιο αγώνα της Παλαιστινιακής αντίστασης. Σήμερα όπου οι Ισραηλινές δυνάμεις βομβαρδίζουν αδιακρίτως την αποκλεισμένη από τρόφιμα,νερό,φάρμακα Γάζα και προετοιμάζονται για χερσαία επέμβαση μιλώντας για “οριστική λύση” του Παλαιστινιακού ζητήματος. Σήμερα που τα ευρωπαϊκά κράτη, (Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία κ.α.), ποινικοποιούν απροκάλυπτα τον μαζικό αντιιμπεριαλιστικο αγώνα αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, με απαγορεύσεις συγκεντρώσεων, συλλήψεις και θέσπιση πολύχρονων ποινών για συμμετοχή σε κινητοποιήσεις, βαφτίζοντας τες ως “αντισημιτισμό”.

Η υπόθεση Αμπνταλλά είναι υπόθεση του αγώνα για ζωή και αξιοπρέπεια. Για την οικοδόμηση ενός κόσμου απαλλαγμένο από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Γιατί τρομοκράτες δεν είναι οι λαοί και οι αγωνιστές αλλά οι καπιταλιστές και οι ιμπεριαλιστές.

Άμεση απελευθέρωση του αγωνιστή Ζορζ Ιμπραήμ Αμπνταλλά.

Λευτεριά στην Παλαιστίνη – Νίκη στα όπλα της Αντίστασης

Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση