Εισήγηση 1ης ημέρας εκδηλώσεων για την ιστορία του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων: Συγκροτώντας τη Μαύρη Δύναμη

Σήμερα, με τη βοήθεια του συντρόφου και συναγωνιστή Δημήτρη και μετά από 2 αλλαγές στην ημερομηνία και την ώρα διεξαγωγής της που έγιναν έτσι ώστε να μπορέσουμε να είμαστε στον δρόμο για τις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον δίκαιο αγώνα που διεξάγει ο λαός και οι οργανώσεις της Παλαιστίνης, θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε πτυχές της ιστορίας του κόμματος των Μαύρων Πανθήρων.

Ας σημειώσουμε και κάτι: Η άρνησή μας να πραγματοποιήσουμε μία ενδελεχή, εμπεριστατωμένη και μία, ακαδημαϊκής φύσης, μελέτη γύρω από ένα θέμα που το ντόπιο κίνημα δεν έχει αγγίξει είναι συνειδητή.

Όσοι και όσες από εμάς έχουμε διαβάσει πράγματα γύρω από τη δράση των Μαύρων Πανθήρων, πιστεύουμε ότι υπάρχουν στοιχεία τα οποία, προσαρμοσμένα στις συνθήκες που ζούμε σε έναν άλλον τόπο και σε μία άλλη στιγμή της ιστορίας, μπορούν να αποτελέσουν έναυσμα για κριτική σκέψη και αποτίμηση, για διδάγματα και συμπεράσματα, αλλά κύρια για να πυροδοτήσουν το λίπασμα για την πολιτική θεωρία και τη δράση που έχουμε ανάγκη εμείς, που έχει ανάγκη η εποχή μας.

Θα ξεκινήσουμε λοιπόν με κάποια βασικά στοιχεία που κρίνουμε ότι αξίζει να αναφερθούν και με τη συμβολή του Δημήτρη αλλά και με την εξέλιξη της κουβέντας ελπίζουμε να καταφέρουμε να ανακαλύψουμε άγνωστα σημεία της δράσης της οργάνωσης.

Το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων για την Αυτοάμυνα ιδρύθηκε το 1966, στην Καλιφόρνια και αποτελεί στην ουσία την εξέλιξη μιας προηγούμενης οργάνωσης, της Φοιτητικής Συντονιστικής επιτροπής ενάντια στην βία.

Η Συντονιστική Επιτροπή, όπως μαρτυρά και το όνομα, ήταν μια φοιτητική/συνδικαλιστική ένωση, που δραστηριοποιούνταν στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, κυρίως στα καθώς πρέπει πανεπιστημιακά ιδρύματα, αυτά που σήμερα ονομάζουμε Ivy League, σε μια περίοδο, που όσο και αν ακούγεται περίεργο, τα δίδακτρα ήταν προσιτά στην πλειοψηφία των αμερικάνων.

Την δεκαετία του ‘60 ταυτόχρονα τα πανεπιστημιακά ιδρύματα στις Η.Π.Α. έχουν αυτό που σήμερα ονομάζει με πολύ φόβο ο Βορίδης και ο Άδωνις, την ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς. Γόνοι μεσοαστών αλλά και οικογενειών της εργατικής τάξης, φεύγουν απο τα μικροαστικά και καταπιεστικά περιβάλλοντα της οικογένειας τους, προκειμένου να διευρύνουν τους ορίζοντες τους.

Και το ιδανικό περιβάλλον είναι, τοπικά και χρονικά, τα πανεπιστήμια στα ‘60ς. Οι νεολαίοι είναι οι πρώτοι που οργανώνονται ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, οι πρώτοι που μιλάνε για πυρηνικό αφοπλισμό με φόντο την πυραυλική κρίση της Κούβας (προφανώς κριτικά προς τις Η.Π.Α), είναι εκείνοι που μιλάνε ανοιχτά ενάντια στις στρατιωτικές επεμβάσεις της χώρας τους ενάντια σε δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις και γενικώς, πέρα από τις αμιγώς πολιτικές δυνάμεις (οι οποίες προέρχονταν και από τα πιο απίθανα μέρη, ενδεικτικά ομάδες Καθολικών, ομάδες Άμις, η αριστερή πτέρυγα του κόμματος των Δημοκρατικών, το ΚΚ, ο σύλλογος Τσε-Λουμουμπα) η νεολαία δίνει σε μεγάλο βαθμό έναν παλμό.

Την ίδια στιγμή, με ιστορία έντασης, τουλάχιστον μίας δεκαετίας, έχει σχηματιστεί και ένα αρκετά πλατύ κοινωνικό μέτωπο γύρω από τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα των Μαύρων, που έχει και εσωτερικές, όπως είναι λογικό, αντιφάσεις. Φιγούρες όπως ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Μάλκολμ Εξ, ο Αμίρι Μπαράκα. Το ενοποιητικό στοιχείο αυτού του μετώπου φυσικά είναι το χρώμα του δέρματος, ικανό να παράγει υπερ-ταυτίσεις, στη βάση της καταπίεσης. Μαύροι σοσιαλιστές, μαύροι χριστιανοί, μαύροι μουσουλμάνοι, μαύροι δημοκράτες, μαύρες γυναίκες σε μικρότερο βαθμό, βρίσκονται ήδη παραπάνω από μια δεκαετία στο δρόμο διεκδικώντας δικαίωμα ψήφου, ίση πρόσβαση στην εργασία, στην μόρφωση και διαμαρτύρονται ενάντια στην αστυνομική βία, που πολλές φορές καταλήγει δολοφονική και άλλα πολλά.

Η δράση της Συντονιστικής Επιτροπής, αρχικά περιοριζόταν σε παρεμβάσεις τύπου “sit-ins”, δηλαδή συγκεντρώσεις σε μαγαζιά, μέρη και σημεία όπου δεν επιτρεπόταν να βρίσκονται μαύροι, καθώς ακόμα επικρατούσε το καθεστώς του φυλετικού διαχωρισμού. Οι μαύροι στο πίσω μέρος του λεωφορείου, διαφορετικές τουαλέτες για μαύρους και λευκούς, διαφορετικά σχολεία κλπ κλπ και αυτά όλα ήταν η ευγενική και πολιτισμένη εκδοχή του φυλετικού διαχωρισμού. Η πιο συνηθισμένη μορφή που φυσικά συνόδευε και την πολιτισμένη εκδοχή, καθώς θεμελίωνε το αποικιοκρατικό φαντασιακό του καπιταλισμού στο εσωτερικό του, ήταν οι απαγχονισμοί, οι δολοφονίες από οργισμένα πλήθη, οι επιθέσεις σε εκκλησίες μαύρων, οι βιασμοί ακόμα και οι μαζικές με την βούλα του κράτους στειρώσεις σε πληθυσμούς, όλα αυτά στο εσωτερικό των Η.Π.Α. και όχι σε κάποια απομακρυσμένη αποικία κρυμμένη από το πέπλο της άγνοιας της λευκής φυλής σε κάποια άλλη ήπειρο.

Ένας από τους βασικούς πυλώνες του αμερικάνικου καπιταλισμού αλλά και συνολικά της Δυτικής κυριαρχίας από την εποχή Κολόμβου και των θαλάσσιων κατακτητών, ήταν όχι μόνο η καταστροφή των “λιγότερο ανεπτυγμένων” και η λεηλάτηση της γης τους. Ήταν ταυτόχρονα η δημιουργία ενός συνεκτικού συστήματος στο εσωτερικό που να δικαιολογεί και τα παραπάνω, ώστε να είναι έτοιμο να δεχτεί τις ροές των σκλάβων, να μπορεί να δικαιολογεί στο εσωτερικό του τις βιαιότητες εναντίον τους και την κακομεταχείριση τους. Αυτό το ιδεολογικό πλαίσιο απαντάνται ακόμη και σήμερα για επεμβάσεις στις χώρες της Ανατολής αλλά και στο εσωτερικό των χωρών για τα κέντρα κράτησης, την υπέρμετρη αστυνομική βία που δέχονται όσοι έχουν άλλο χρώμα δέρματος.

Στις Η.Π.Α από την καταβολή του αμερικάνικου κράτους στις πλάτες των σκλάβων μέχρι και σήμερα υπάρχουν 2 αμετάβλητοι όροι, οικονομικά, ιδεολογικά και φυλετικά που αποτελούν και τον άξονα γύρω από τον οποίο συγκροτείται ένα μεγάλο ποσοστό της αμερικάνικης οικονομίας και ταυτόχρονα το σημείο απέναντι στο οποίο συσπειρώνονται οι περισσότερες ριζοσπαστικές δυνάμεις. Πρόκεται για το βιομηχανικό σύμπλεγμα των φυλακών το οποίο έχει έντονες φυλετικές συνδηλώσεις. Οι φυλακές στις Η.Π.Α. είναι ιδιωτικές, με δικαστές, εισαγγελείς και αστυνομικούς να έχουν ποσοστά στις αντίστοιχες εταιρείες. Αυτό σημαίνει πως όσο περισσότερος κόσμος μπαίνει τόσο περισσότερα λεφτά βάζουν στην τσέπη. Ταυτόχρονα, οι ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες, κυρίως οι έγχρωμες, είναι και το πιθανότερο να καταλήξουν στην φυλακή, για ευνόητους λόγους.

Με την βοήθεια λοιπόν, της “χαλαρότητας” που επιδεικνύουν δικαστικοί και αστυνομικοί ως προς την τήρηση του νόμου, οι φυλακές γεμίζουν με μαύρους και λατίνους. Βγαίνουν σε χειρότερη κατάσταση απ’ό,τι όταν μπήκαν, οικονομικά, κοινωνικά και ψυχολογικά, οπότε η καταδίκη εκ νέου είναι μονόδρομος. Η είσοδος προς τις φυλακές είναι στην ουσία περιστρεφόμενες πόρτες.

Οι μη βίαιες συγκεντρώσεις, όπως μαρτυρά και το όνομα, στις αρχές του ‘60 έγιναν τόσο δημοφιλείς που σχετικά γρήγορα συσπείρωσαν γύρω τους, όλο το κίνημα ή το μεγαλύτερο κομμάτι του, που αναφέρθηκε νωρίτερα. Εκεί φυσικά δεν έλειψε και η αντίδραση από τους θυμωμένους λευκούς που θεωρούσαν πως απειλείται το προνόμιο της κυριαρχίας τους.

Οι πολύ βίαιες αντιδράσεις της αστυνομίας και των οργισμένων αμερικάνων σε συνδυασμό με τις διαδοχικές δολοφονίες ηγετών και εμβληματικών φυσιογνωμιών στην μαύρη κοινότητα, οδήγησαν σταδιακά στην υιοθέτηση μιας πιο ενεργητικής και μαχητικής στάσης, μίας απόρριψης της τακτικής της μη βίας, που εμπειρικά οδηγούσε απλά σε μεγαλύτερη όξυνση της κρατικής και ρατσιστικής βίας.

Το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων για την Αυτοπροστασία, που ιδρύεται ένα χρόνο μετά την δολοφονία του Μάλκολμ Εξ είναι ακριβώς το τέκνο αυτής της ανάγκης.

Οι Πάνθηρες συγκροτήθηκαν γύρω από την έννοια της Μαύρης Δύναμης, ενός θεωρητικού πλαισίου που υπήρχε μεν νωρίτερα, γύρω από την ιδέα της εναρμόνισης με το μαύρο δέρμα, της σύνδεσης με την Αφρική και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και με την ιδέα του μαύρου καπιταλισμού.

Οι Πάνθηρες, μίλησαν για την ριζοσπαστικοποίηση της Μαύρης Δύναμης, με μπερδεμένες επιρροές, από τον προφήτη Ελάιζα Μοχαμεντ (τον επικεφαλης του Έθνους του Ισλαμ), τον Μάλκολμ Εξ, τον Μάρκους Γκάρβευ, τον Μαρξ, τον Μάο, τον Κιμ Ιλ Σουνγκ.

Στα πλαίσια της πρόσληψης τους, την εικόνα δηλαδή, οι Πάνθηρες πόνταραν πάρα πολύ στους κανονισμούς γύρω από την οπλοκατοχή και την οπλοφορία, που τους επέτρεπε να κουβαλάνε όπλα στα πλαίσια προστασίας της κοινότητας τους και της αυτο-άμυνας της, απέναντι στην αστυνομία, στην ακροδεξιά αλλά και σε διαβρωτικές τάσεις της ίδιας της κοινότητας (εγκληματικότητα, λούμπεν στοιχεία κλπ)

Αξίζει να σημειωθεί πως την περίοδο των Πανθήρων, ο NRA, δηλαδή η Ένωση Κατόχων Όπλων της Αμερικής, ένα από τα ισχυρά συντηρητικά λόμπυ και αυτό που στην ουσία κινεί τα νήματα στην κουβέντα γύρω από την απαγόρευση των όπλων, ήταν κάτα της οπλοκατοχής.

Στην αυριανή εκδήλωση θα επικεντρωθούμε στο κομμάτι αυτό, στο ζήτημα της δυναμικής αντίστασης, του ένοπλου αγώνα και των μεθόδων καταστολής, οπότε εδώ βάζουμε μία άνω τελεία και συνεχίζουμε με τη δουλειά που έκαναν οι Πάνθηρες μέσα στην κοινότητα καθώς και με το πολιτικό σκεπτικό τους όπως συνοψίστηκε στα εξής 10 σημεία, τα οποία στην ουσία είναι η διακηρυκτική πολιτική τους.

Επιτρέψτε μας να τα μεταφέρουμε ατόφια, χωρίς δικές μας παρεμβάσεις:

1 Θέλουμε Ελευθερία. Θέλουμε τη δύναμη για να καθορίσουμε το πεπρωμένο της μαύρης μας κοινότητας.

Πιστεύουμε ότι ο λαός των μαύρων δεν θα είναι ελεύθερος παρά μόνο όταν μπορέσει να καθορίσει το πεπρωμένο του.

2 Θέλουμε πλήρη απασχόληση για το λαό μας.

Πιστεύουμε ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είναι υπεύθυνη και υποχρεωμένη να προσφέρει σε κάθε άνθρωπο είτε εργασία είτε ένα εγγυημένο εισόδημα. Πιστεύουμε ότι, εάν οι λευκοί Αμερικανοί επιχειρηματίες δεν μας δώσουν πλήρη απασχόληση, τότε τα μέσα παραγωγής πρέπει να παρθούν από τον επιχειρηματία και να δοθούν στις κοινότητες, ώστε οι άνθρωποι των κοινοτήτων να μπορούν να οργανώνουν και να προσλαμβάνουν όλους τους ανθρώπους τους παρέχοντάς τους ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο.

3 Θέλουμε να δοθεί ένα τέλος στην καταλήστευση της μαύρης μας κοινότητας από το λευκό.

Πιστεύουμε ότι αυτή η ρατσιστική κυβέρνηση μας έχει ληστέψει και τώρα απαιτούμε το εκπρόθεσμο χρέος των σαράντα στρεμμάτων και δύο μουλαριών. Σαράντα στρέμματα και δύο μουλάρια είχαν υποσχεθεί, εκατό χρόνια πριν, σαν αποκατάσταση για τη σκλαβιά και τις μαζικές δολοφονίες του μαύρου λαού μας. Θα δεχτούμε την πληρωμή σε συνάλλαγμα, το οποίο θα διανεμηθεί στις πολλές μας κοινότητες. Οι Γερμανοί τώρα βοηθούν τους Εβραίους στο Ισραήλ λόγω της γενοκτονίας του εβραϊκού λαού τους. Οι Γερμανοί δολοφόνησαν έξι εκατομμύρια Εβραίους. Οι Αμερικανοί ρατσιστές κατέσφαξαν πάνω από είκοσι εκατομμύρια μαύρους, συνεπώς νιώθουμε ότι το αίτημά μας είναι μετριοπαθές.

4 Θέλουμε την πρέπουσα στέγαση, ταιριαστή για κατάλυμα ανθρώπων.

Πιστεύουμε ότι, εάν οι λευκοί νοικοκυραίοι δεν δώσουν την πρέπουσα στέγαση στην κοινότητα των μαύρων, τότε τα σπίτια και η γη θα γίνουν κοοπερατίβες, έτσι ώστε η κοινότητά μας, με τη βοήθεια της κυβέρνησης, να χτίσει αξιοπρεπή σπίτια για το λαό της.

5 Θέλουμε μόρφωση για το λαό μας, η οποία μπορεί να ξεσκεπάσει την πραγματική φύση αυτής της παρακμάζουσας αμερικάνικης κοινωνίας. Θέλουμε μόρφωση, η οποία να διδάσκει στα παιδιά μας την πραγματική μας ιστορία και το ρόλο μας στη σημερινή κοινωνία.

Πιστεύουμε σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα δίνει στο λαό μας το “γνώθι σαυτόν”. Εάν ένας άνθρωπος δεν έχει το “γνώθι σαυτόν” και την επίγνωση της θέσης του στην κοινωνία και στον κόσμο, τότε έχει μικρή δυνατότητα να γνωρίσει οτιδήποτε άλλο.

6 Θέλουμε όλοι οι μαύροι να απαλλάσσονται από τη στρατιωτική θητεία.

Πιστεύουμε ότι ο μαύρος λαός μας δεν θα πρέπει να αναγκάζεται να πολεμά στην υπηρεσία ενός στρατού και να αμύνεται υπέρ μιας κυβέρνησης η οποία δεν μας προστατεύει. Δεν θα πολεμήσουμε και δεν θα σκοτώσουμε κανέναν άλλον έγχρωμο άνθρωπο στον κόσμο που, όπως κι εμείς, ο μαύρος λαός, είναι θύμα της λευκής ρατσιστικής κυβέρνησης της Αμερικής. Θα προστατεύσουμε τους εαυτούς μας από την καταστολή και τη βία της ρατσιστικής αστυνομίας και του ρατσιστικού στρατού με ό,τι μέσα θεωρούμε απαραίτητα.

7 Θέλουμε να δοθεί ένα τέλος στη βαρβαρότητα της αστυνομίας και στη δολοφονία του μαύρου λαού μας.

Πιστεύουμε ότι μπορούμε να δώσουμε ένα τέλος στη βαρβαρότητα της αστυνομίας στις κοινότητές μας με το να οργανώσουμε μαύρες ομάδες αυτοάμυνας, οι οποίες θα είναι αφοσιωμένες στην υπεράσπιση της μαύρης μας κοινότητας από τη ρατσιστική αστυνομική καταπίεση και βαρβαρότητα. Η 2η τροπολογία του Συντάγματος των ΗΠΑ δίνει το δικαίωμα στην οπλοκατοχή. Συνεπώς, πιστεύουμε ότι όλοι οι μαύροι πρέπει να οπλίσουν τους εαυτούς τους με σκοπό την αυτοάμυνά τους.

8 Θέλουμε ελευθερία για όλους τους μαύρους κρατούμενους σε ομοσπονδιακές, κρατικές, επαρχιακές φυλακές και κελιά. Πιστεύουμε ότι όλοι οι μαύροι θα πρέπει να αφεθούν ελεύθεροι από όλες τις φυλακές και τα κελιά, γιατί δεν έτυχαν δίκαιης και αμερόληπτης δίκης.

9 Θέλουμε όλοι οι μαύροι, οι οποίοι καλούνται να δικαστούν, να δικάζονται από ένα σώμα ενόρκων, το οποίο θα συσταθεί από τις μαύρες κοινότητές τους. Όπως ορίζει και το Σύνταγμα των ΗΠΑ.

Πιστεύουμε ότι τα δικαστήρια πρέπει να δρουν σύμφωνα με το Σύνταγμα των ΗΠΑ, έτσι ώστε οι μαύροι να δικάζονται δίκαια. Η 14η τροπολογία του Συντάγματος των ΗΠΑ δίνει σε έναν άνθρωπο το δικαίωμα να δικάζεται από άτομα παρόμοιά του. Παρόμοιο είναι το άτομο ενός κοντινού οικονομικού, κοινωνικού, θρησκευτικού, γεωγραφικού, ιστορικού και φυλετικού υπόβαθρου. Επομένως, το δικαστήριο είναι αναγκασμένο, πράττοντας σύννομα, να επιλέξει το σώμα των ενόρκων από την κοινότητα των μαύρων από την οποία προέρχεται ο μαύρος κατηγορούμενος. Δικαζόμασταν και δικαζόμαστε από σώματα ενόρκων αποκλειστικά λευκών, τα οποία δεν έχουν καμία επίγνωση του “μέσου ανθρώπου” μιας μαύρης κοινότητας.

10 Θέλουμε γη, ψωμί, στέγαση, μόρφωση, ένδυση, δικαιοσύνη και ειρήνη. Κύριος πολιτικός μας στόχος είναι να λάβει χώρα ένα δημοψήφισμα σε όλες τις παροικίες των μαύρων, επιβλεπόμενο από τον ΟΗΕ, στο οποίο θα επιτρέπεται να συμμετάσχουν μόνο μαύροι κάτοικοι, με σκοπό να καθορίσουν τη βούληση των μαύρων ανθρώπων όσον αφορά την αυτοδιάθεσή τους σαν έθνος.

Στην πορεία της ανθρωπότητας γίνεται απαραίτητο για ένα λαό να διαλύσει τα πολιτικά δεσμά, τα οποία τον συνδέουν με έναν άλλο λαό, και να αναλάβει, μεταξύ των εξουσιών στη γη, την ξεχωριστή και ισότιμη θέση, η οποία από τους νόμους της φύσης και τη φύση του Θεού δικαιωματικά του ανήκει. Ένας πρέπων σεβασμός στην κοινή γνώμη απαιτεί τη διακήρυξη των λόγων οι οποίοι οδήγησαν αυτόν το λαό σ’ αυτόν το διαχωρισμό.

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι όλοι οι άνθρωποι είναι πλασμένοι ίσοι, ότι τους έχουν εμφυσηθεί από το Δημιουργό συγκεκριμένα αδιαμφισβήτητα δικαιώματα, ότι ανάμεσα σε αυτά είναι η ζωή, η ελευθερία και η επίτευξη της ευτυχίας.

Επίσης, πιστεύουμε ότι, για να διασφαλιστούν αυτά τα δικαιώματα, η εξουσία των κυβερνήσεων –οι οποίες είναι θεσπισμένες από τους ανθρώπους– πηγάζει από τη συναίνεση των κυβερνώμενων και ότι οποιασδήποτε μορφής κυβέρνηση δεν υπηρετεί αυτούς τους σκοπούς είναι δικαίωμα του λαού να τη μεταβάλλει ή να την καταργήσει και να θεσπίσει μια νέα κυβέρνηση.

Μια κυβέρνηση η οποία θα θεμελιωθεί με βάση αυτές τις αρχές και θα οργανώσει τις εξουσίες της, έτσι ώστε ο λαός να αισθάνεται ότι είναι δυνατό να του παρέχει ευτυχία και ασφάλεια. Η σύνεση υπαγορεύει ότι οι κυβερνήσεις δεν είναι θεμιτό να αλλάζουν για ασήμαντους και πρόσκαιρους λόγους, και η πείρα έχει δείξει ότι η ανθρωπότητα προτιμά να δείχνει ανοχή, όσο τα κακώς κείμενα είναι υποφερτά, παρά να δικαιώσει τον εαυτό της με το να καταργήσει τις φόρμες στις οποίες είναι συνηθισμένη.

Μα, όταν μια μακρά ιστορία καταπιέσεων και σφετερισμών καταδεικνύει ένα σχέδιο υπαγωγής ενός λαού σε έναν ολοκληρωτικό δεσποτισμό, είναι δικαίωμά του, είναι καθήκον του, να καταλύσει μια τέτοια κυβέρνηση και να πάρει νέα μέτρα για τη μελλοντική ασφάλειά του.

Σε αυτό το σημείο θα δώσουμε τον λόγο στον Δημήτρη, ο οποίος θα προσπαθήσει, μέσα από τη δουλειά που έχει κάνει ο ίδιος γύρω από το θέμα, να αναδείξει τη διαλεκτική σύνδεση μεταξύ ενός αιτηματικού προγράμματος και των προϋποθέσεων έτσι ώστε αυτό να αποτελεί αφενός βάση λαϊκής συσπείρωση αλλά και αφετέρου βάση μίας επαναστατικής κατεύθυνσης.

[…] Συνεχίζουμε λοιπόν, αναφέροντας πως οι Πάνθηρες αποτέλεσαν, ως ένα βαθμό την πρωτοπορία του κινήματος για την μαύρη απελευθέρωση, καθώς μπορούσαν άνετα να διαχειρίζονται τις δυναμικές των μελών τους εξαιτίας ακριβώς του πόσο ρευστός και μη συμπαγής ήταν ο πολιτικός τους λόγος και η πρακτική τους.

Οι κοινωνικές και καθημερινές πρακτικές, όπως για παράδειγμα το πρόγραμμα πρωινού στα σχολεία των γκέτο και τα προγράμματα αποκατάστασης για αλκοολικούς και χρήστες ναρκωτικών – προβλήματα που ταλάνιζαν την μαύρη κοινότητα -, η υποκατάσταση δηλαδή των κρατικών δομών, δεν λειτουργούσε αντίθετα στις εικόνες των όπλων που κράδαιναν, ούτε στις πιο επιθετικές τους δράσεις που πολλές φορές είχαν ως αποτέλεσμα νεκρούς αστυνομικούς και πάνθηρες αλλά συμπλήρωναν η μια την άλλη. Ήταν η απόπειρα δημιουργίας λαϊκών δομών στο εσωτερικό της κοινότητας αλλά και στο περιθώριο ταυτόχρονα ενός κράτους.

Η οργάνωση και ο συνδικαλισμός των κρατουμένων, δεν ήταν αντίθετα προς την οργάνωση και τον συνδικαλισμό των μεσοαστών φοιτητών στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, αντίθετα συμπλήρωναν το ένα το άλλο.

Η οργάνωση διανομής τροφίμων και ρούχων στις συνοικίες, η προσπάθεια για την ανάδυση άλλων μορφών λαϊκής δικαιοσύνης για μία σειρά ζητημάτων όπως η έμφυλη βία μέσα στην κοινότητα, τα μαθήματα ιστορίας της Μαύρης Φυλής, του μαρξισμού, του λενινισμού, των έργων του Μάο έδεναν διαλεκτικά με τις ένοπλες ομάδες που συνόδευαν τις αστυνομικές περιπολίες.

Κλείνοντας, θέλουμε να σταθούμε και στο 2ο σημείο που αποτελεί πάλι την σύνοψη του σκεπτικού των Πανθήρων, μία στρατηγική του Φρεντ Χάμπτον, ιδρυτικού μέλους των Πανθήρων, γύρω από τον Συνασπισμό του Ουράνιου Τόξου, μιας πολύχρωμης συμμαχίας λευκών, λατίνων, ασιατών, γυναικών και λοατκι ατόμων γύρω από την ιδέα της αυτοπροστασίας.

Οι Πάνθηρες του Σικάγο (οι Πάνθηρες ήταν οργανωμένοι σε παραρτήματα, διαφορετικές πόλεις, διαφορετικά παραρτήματα, το κάθε παράρτημα με τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά καθώς οι διαφορές ανάμεσα στις αμερικάνικες πόλεις είναι τόσο μεγάλες όσο οι διαφορές ανάμεσα σε διαφορετικές ευρωπαίκες πόλεις) το 1969 αναζήτησαν αρχικά μια συμμορία νεαρών λατίνων η οποία είχε κλειδωθεί, ένοπλη, σε ένα αστυνομικό τμήμα, διαμαρτυρόμενη για την αστυνομική βία που δέχονται οι νεαροί λατίνοι.

Η συμμορία αυτή ήταν οι Young Lords. Οι επόμενοι ήταν οι Young Patriots, μια επίσης ένοπλη συμμορία λευκών αμερικάνων με καταγωγή από τα Απαλάχια (ιστορικά την πιο φτωχή περιοχή των Η.Π.Α.) που είχαν μεταναστεύσει στο Σικάγο στα πλαίσια της εκβιομηχάνισης της περιοχής και του πιθανού ανοίγματος θέσεων εργασίας στην βιομηχανία.

Τα βασικά στοιχεία γύρω από τα οποία στήθηκε το Ουράνιο Τόξο ήταν η αστυνομική βία και η διεκδίκηση αξιοπρεπούς στέγασης. Αμφότερα λειτούργησαν ως όχημα για την περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση και της νεολαίας αλλά και των προηγουμένως λούμπεν στοιχείων. Η ιδέα της οργάνωσης γύρω από την κοινότητα, για τα προβλήματα της κοινότητας και όχι γύρω από κάποια μεγάλη αφήγηση, που τελικά δεν έχει υλικό αποτέλεσμα στις μάζες , ήταν ο κεντρικός άξονας όχι μόνο γύρω από το Ουράνιο Τόξο αλλά και γύρω από τους Μαύρους Πάνθηρες συνολικά.

Η δημιουργία δομών, λειτουργικών δομών, που έρχονταν να παρέχουν στους καταπιεσμένους αυτά που το κράτος τους αρνούνταν (γεύματα, εκπαίδευση, στέγαση, αστυνόμευση) ήταν ο βασικός λόγος που οι Πάνθηρες κατάφεραν να γίνουν τόσο δημοφιλείς σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Ας δώσουμε όμως και πάλι τον λόγο στο Δημήτρη για να μας μιλήσει για την δουλειά των Μαύρων Πανθήρων στην κοινότητα, αλλά και για όσα ο ίδιος θα ήθελε, καθώς μεταφράζει αυτή την περίοδο το βιβλίο του Φρεντ Χάμπντον με τίτλο “Επαναστατική Αυτοκτονία”.