Άνοδος στις τιμές των ακινήτων
Σε ανοδική πορεία βρίσκονται οι τιμές των ακινήτων τόσο στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη όσο και στην υπόλοιπη Επικράτεια.
Συγκεκριμένα, κατά το τρίτο τρίμηνο του 2023, η αξία των διαμερισμάτων διαμορφώθηκε κατά 12,0% υψηλότερα στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη κατά 15,4%,
κατά 12,8% στις υπόλοιπες πόλεις και κατά 9,5% στις μικρότερες, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε η Τράπεζα της Ελλάδος. Καθόλου εντύπωση ωστόσο δε προκαλεί το γεγονός
ότι τόσο στην Αθήνα όσο και στη Θεσσαλονίκη, οι τιμές των παλιών διαμερισμάτων σημείωσαν αύξηση σε σχέση με τα νεόδμητα, με τα πρώτα να ανεβαίνουν κατά 12,2%.
Με τις τιμές των διαμερισμάτων συνολικά να παρουσιάζουν σημαντική αύξηση σε σχέση με το προηγούμενο έτος, σε συνδυασμό με τις νέες συνθήκες που πρόκειται να διαμορφωθούν συνολικά στο αστικό τοπίο ,εξαιτίας της συνεχούς εκμετάλλευσής του από το παρασιτικό τουριστικό και επενδυτικό real estate κεφάλαιο, προμηνύεται μια νέα δύσκολη συνθήκη επιβίωσης για το σύνολο της εργατικής τάξης και του λαού.
Πόσο μάλλον όταν έναν στους τρεις κατοίκους αδυνατεί να βρει πλέον στέγαση,είτε αφορά ενοικίαση είτε πώληση, και με τη συγκατοίκηση να αποτελεί τη μοναδική “ρεαλιστική” λύση για το ζήτημα της κατοικίας. Εξάλλου, η Ελλάδα, σύμφωνα με πρόσφατες στατιστικές μελέτες φαίνεται να αναδεικνύεται “πρωταθλήτρια” στο κόστος της στέγασης, με πάνω από το 1/3 του εισοδήματος να πηγαίνει εκεί.
Το ζήτημα της στεγαστικής πολιτικής, εντάσσεται στα πλαίσια μιας ευρύτερης απόρροιας της αντίθεσης του κοινωνικοπολιτικού συστήματος, αυτής ανάμεσα στο δικαίωμα στην κατοικία και στην εμπορευματοποίησή της. Οι σύγχρονες στεγαστικές πολιτικές ενταγμένες πλήρως στις οικονομικές στρατηγικές του κεφαλαίου, προωθούν την ολοένα και μεγαλύτερη εξευγενοποίηση και εν τέλει την οικονομικοποίηση της κατοικίας.
Προς αυτήν την κατεύθυνση, το ζήτημα της κινητικότητας που εντοπίζεται στις πόλεις, αποτελεί καθοριστικό παράγοντα καθώς ο στεγαστικός διαχωρισμός και η στεγαστική περιθωριοποίηση εξαρτώνται από την κοινωνική και οικονομική κινητικότητα, που ενυπάρχει στον αστικό χώρο. Μια κινητικότητα που επί της ουσίας βασίζεται στην κινητικότητα του κεφαλαίου αδιαφορώντας πλήρως για το σύνολο των αναγκών της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Η στέγαση επομένως, ως ζήτημα υλικής αποστέρησης αλλά και η ολοένα και μεγαλύτερη προώθηση των αστικών συμφερόντων, με την εμπορευματοποίηση της κατοικίας, αποτελούν και τις προϋποθέσεις για την εκδήλωση κοινωνικών δράσεων και αντιδράσεων στην εποχή της κρίσης της κατοικίας. Μιας κρίσης που παίρνει τη μορφή των εξώσεων, των πλειστηριασμών και των αποκλεισμών από το πλέον βασικό και κοινωνικό δικαίωμα.
Οι νικηφόρες κινητοποιήσεις όμως όλου του προηγούμενου διαστήματο , που κατάφεραν και απέτρεψαν πλειστηριασμούς λαϊκών νοικοκυριών σε όλη την επικράτεια, αποτελούν την έμπρακτη απόδειξη πως τίποτα δε πρόκειται να μείνει αναπάντητο.
Απέναντι στις εγκληματικές πολιτικές του κεφαλαίου, οι αγώνες αλλά και η αλληλεγγύη θα είναι πάντα το όπλο των λαών.