ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ

6 χρόνια μετά κάποιες σκέψεις προσπαθούν να γίνουν λόγια, για να υπενθυμίσουν την παρουσία του συντρόφου μας Χρήστου Πολίτη.

Η απουσία του μας βαραίνει διαρκώς. Τέτοια απώλεια δεν είναι εύκολη υπόθεση.

Ο Χρήστος ήταν από τους ανθρώπους που δεν μπορείς να τον περιγράψεις με 2 λόγια, να σκανάρεις γρήγορα τον χαρακτήρα του και να βγάλεις συμπεράσματα.

Αυτό που μπορούσες να δεις κατευθείαν ήταν το χαμόγελο του, ο ζωντανός του βηματισμός, το πάθος για την ζωή και τον αγώνα.

Ο Χρήστος ήταν αγαπητός γιατί έδινε στους νέους συντρόφους τον χρόνο, την υπομονή και την αφοσίωση να καταλάβουν την σημασία του συλλογικού αγώνα, την σημασία της επανάστασης.

«Θα τα καταφέρουμε!», έλεγε στα δύσκολα για να μην απογοητευόμαστε και να ξαναβρίσκουμε το θάρρος μας, πάντα διαθέσιμος για κουβέντα, πάντα διαθέσιμος φίλος να απευθυνθείς.

Ο Χρήστος σε άκουγε, κρεμόταν από τα χείλη σου μήπως έχεις κάποια συμβουλή, μια διαφορετική οπτική να επεξεργαστεί που ο ίδιος δεν είχε σκεφτεί.

Έρχεται όμως στην σκέψη μας και μας υπενθυμίζει κάτι το οποίο είναι μαγικό και αναντικατάστατο. Την συνέχεια του αγώνα…

Αυτή είναι τελικά η παρακαταθήκη που άφησε πίσω ο Χρήστος.

Ότι ο αγώνας συνεχίζεται με τους νεκρούς συντρόφους μας πάντα οδηγό, πλάι στην σκέψη μας, την καρδιά μας. Πάντα εκεί. ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ

«Και εκεί που πας φίλε, να προσέχεις, φυλάξου.

Κοίτα πίσω, μην ξεχνιέσαι

Πλάι θα ‘μαστε σύντροφε να φυλάει ο ένας τον άλλον.

Και όταν φτάσουμε στον προορισμό

μην ξεχνάς ότι θα ‘μαστε ακόμα μαζί. Θα είμαστε ένα. Μια γροθιά

Και όσοι εχθροί παραφυλάνε-όσο δύναμη και αν έχουν- θα λυγίσουν

Γιατί δεν κατάλαβαν ποτέ τι δύναμη κρύβουν τα μάτια μας

Το κουράγιο που έκρυβες όταν με έλεγες σύντροφο.

Όταν στεκόσουν δίπλα μου και με εμψύχωνες

μου κράταγες το χέρι και ύστερα μου χαμογελούσες.»